Month: December 2018

Οι τελευταίοι proxies…

Σάββατο 29 Δεκέμβρη. Ήταν εδώ που είχαμε γράψει και ξαναγράψει ότι είναι δύσκολο να διωχθεί ο αμερικανικός στρατός απ’ την βορειοανατολική ασία (αφού κανένας δεν θα ήταν διατεθειμένος για έναν all out πόλεμο εναντίον του). Και πάλι εδώ ήταν που είχαμε παρατηρήσει πως ίσως ο κατάλληλος τρόπος (κατάλληλος απ’ την άποψη της σχέσης «κόστους – αποτελέσματος») θα ήταν ένα αραβικό αντάρτικο κατά των ypg ή και του u.s.army. Δεν μπορούσαμε όμως να εκτιμήσουμε ούτε την διάρκεια ούτε την αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας τακτικής.

Να, όμως, που δούλεψε. Οι ypg έκαναν μεγάλες προσπάθειες καταστολής, εδώ και μήνες. Απέτυχαν – η εξέγερση στις περιοχές τους συνέχισε να απλώνεται. Ξεκίνησε απ’ την Raqqa και έφτασε απέναντι απ’ την Der ez-Zor…. Αυτό το «αόρατο» δεδομένο (για το οποίο η ασταμάτητη μηχανή μάθαινε μεν αλλά δεν δημοσιοποιούσε – δεν χωράνε όλα!) έδωσε πολλούς πόντους στην (ημι)αποχώρηση. Κι όχι μόνον αυτό. Οι σύριοι άραβες που εξέγερθηκαν κατά των ypg το είχαν ξεκαθαρίσει πριν λίγους μήνες: αν σκάσουν μισθοφόροι, «άραβες – ξε άραβες», θα γίνει…

Ο αμερικανικός ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός ποτέ δεν θέλησε (ούτε με διοίκηση δημοκρατικών ούτε με διοίκηση συντηρητικών) να κάνει την βορειοανατολική συρία «αφγανιστάν», με κάμποσες χιλιάδες πεζοναύτες. Εξου και η εμπλοκή, εξ αρχής, μέσω proxies. Όταν η ρωσο-ιρανο-συριακή plus Χεζμπ’ αλλάχ αντεπίθεση ανακατέλαβε το Aleppo (στα τέλη του 2016) τότε – και μόνον τότε – η Ουάσιγκτον συνειδητοποίησε ότι ο isis χάνει και, μαζί του, χάνεται η μάχη για την αναδιάρθρωση της μέσης Ανατολής και την μετατροπή της σε ζώνη διαρκούς πολέμου “χαμηλής έντασης”. Αποφάσισε αναγκαστικά ότι θα πρέπει να σπρώξει / πείσει τους δικούς της proxie B, τις ypg, να “ηγηθούν” της “αντιτρομοκρατίας” στη βόρεια και την ανατολική συρία, καταλαμβάνοντας αρχικά την Raqqa (το καλοκαίρι του 2017), προλαβαίνοντας τον συρο-ιρανικο-λιβανέζικο στρατό, υπό ρωσική διοίκηση, που ετοιμαζόταν να επιτεθεί στην πόλη απ’ τον νότο· και ύστερα, με περίπατο (σε συνεννόηση με τους ντόπιους φυλάρχους του isis) όλη τη συρία ανατολικά του Ευφράτη.

Δεν υπερασπίζονταν οι ηπα τις ypg! Το αντίθετο ακριβώς έγινε: οι ypg ήταν οι τελευταίοι πρόθυμοι, οι τελευταίοι proxies, αυτοί που είχαν απομείνει στη συρία για να «καλύψουν» το αμερικανικά σχέδια, χωρίς να χρειάζεται πολύς u.s.army! Ήταν υποχρεωτική κίνηση απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον να τους αξιοποιήσει για λογαριασμό της· και είχε όρια αυτή η κίνηση: θα έπρεπε το μπλοκ της Αστάνα να μείνει «απασχολημένο» για καιρό με την Duma, τη Dara’a, το Idlib… Και επιπλέον θα έπρεπε οι «άραβες σύμμαχοι» των ypg να παραμείνουν τέτοιοι…

Δεν πήγαν έτσι τα πράγματα. Η αμερικανική φράξια που είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση εναντίον της «αναβάθμισης» του τουρκικού καθεστώτος δεν μπορούσε να υποστηρίξει «άλλη λύση», έναντι του γεγονότος “άραβες εναντίον κούρδων” στη συρία, χωρίς «αραβικό νατο» και χωρίς μισθοφόρους του Ριάντ, μια “λύση” του είδους «ενισχύουμε την στρατιωτική παρουσία μας στη συρία», απ’ την στιγμή που η συρία ήταν / είναι δευτερεύον πεδίο μάχης, και υπάρχουν άλλα πολύ πιο απαιτητικά σε στρατιωτικά assets.

Οπότε;

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός 1

Σάββατο 29 Δεκέμβρη. Όλοι οι ιμπεριαλιστικοί υπολογισμοί του ελληνικού κράτους / παρακράτους, είχαν και έχουν ένα σταθερό σημείο περιστροφής: τον αντιτουρκισμό, και την “ελπίδα” / “ευχή” μόνιμων εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων για το καθεστώς της Άγκυρας. Η συμμαχία με ό,τι φασιστικό κυκλοφοράει στην ανατολική Μεσόγειο (απαρτχάιντ Τελ Αβίβ, χούντα Καΐρου) για την περικύκλωση / έλεγχο της θάλασσας, για την Αθήνα αυτό τον στόχο υπηρετεί: να μείνει η Άγκυρα έξω απ’ την ανατολική Μεσόγειο στρατιωτικά, οικονομικά, “γεωπολιτικά”.

Ο σχεδιασμός αυτός είναι παρανοϊκός (αρκεί να δει κανείς τον χάρτη)· όμως ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν διεκδικεί δάφνες “ορθολογισμού”! Πουλάει εθνικιστικά παραμύθια τρίτης διαλογής για εσωτερική κατανάλωση, τα τρώει, τα χέζει, και ο θαυμαστός κύκλος της ντόπιας μεγαλομανιακής “φύσης” συνεχίζεται. Ωστόσο σ’ αυτόν τον σχεδιασμό ο αποφασιστικός παράγοντας για την “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου” δεν ήταν / είναι ούτε το ισραηλινό ναυτικό (γενικά μικρό και χωρίς εμπειρία), ούτε το αιγυπτιακό (εντελώς άσχετο με … ναυμαχίες…). Ήταν / είναι ο 6ος στόλος.

Η προηγούμενη διοίκηση (Obama) δεν «αγόραζε» την ιδέα, ούτε για πλάκα… Όταν ανέλαβαν οι συντηρητικοί υπό το ψόφιο κουνάβι, στις αρχές του 2017, ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the Greek έτρεξε και ξανάτρεξε στην Ουάσιγκτον με τους χάρτες παραμάσχαλα για να «πουλήσει» την ελληνική ιδέα. Αρχικά ούτε οι συντηρητικοί έδειξαν ενδιαφέρον. Εν τω μεταξύ το ψοφιοκουναβιστάν ανέδειξε ένα απ’ τα χούγια του: να αλλάζει υπουργούς «άμυνας» και «εξωτερικών» σαν τα πουκάμισα. Προφανώς αυτό δυσκόλευε τα πράγματα.

Ταυτόχρονα και παράλληλα, ο άλλος κρίκος του ημιάξονα Αθήνας – Τελ Αβίβ, η Λευκωσία (και πάλι με την βοήθεια του ογκόλιθου) είχε τις δικές του κρίσεις ιμπεριαλιστικού μεγαλείου. Ό,τι, για παράδειγμα, αν μια αμερικανική ή γαλλική εταιρεία κάνει τρύπες σε αυτό που η Λευκωσία θεωρεί (μονομερώς και αυθαίρετα) «δική της αοζ», δηλαδή «δική της δικαιοδοσία στην ανατολική Μεσόγειο», θα τρέχουν και τα αεροπλανοφόρα (άντε οι φρεγάτες!) γύρω γύρω για να φυλάνε τα τρυπάνια – και την «ελληνοκυπριακή δικαιοδοσία». Για ποιον μυστηριώδη καπιταλιστικό λόγο ένα κοίτασμα που είναι «νοτιοκυπριακό» είναι καλύτερο απ’ το ίδιο κοίτασμα αν αυτό είναι «τουρκικό»; Για ποιον μυστηριώδη καπιταλιστικό λόγο η γαλλική total ή η αμερικανική exxon mobil θέλουν να κάνουν deal εξόρυξης και εμκετάλλευσης μόνο με τη Λευκωσία και όχι, ποτέ – ποτέ – ποτέ με την Άγκυρα;

Άγνωστο…

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός 2

Σάββατο 29 Δεκέμβρη. Και μόνο το γεγονός ότι ο ψεκασμένος υπ.αμ. γυρνούσε από ‘δω κι απο ‘κει και έταζε (στην Ουάσιγκτον) βάσεις, κοιτάσματα, και ό,τι άλλο γούσταρε (ο ίδιος) ήταν δηλωτικό της πραγματικής κατάστασης του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Αν κάτι έχει αξία για τον “μεγάλο σύμμαχό σου” δεν διαλαλείς “έλα πάρτο, και δώρο άλλο ένα”! Τον αφήνεις να στο ζητήσει ο ίδιος. Για να διαπραγματευτείς τα ανταλλάγματα.

Ή το γεγονός ότι ο ψόφιος κοριός / τενεκεδένιος πρωθυπουργός παρακαλούσε καιρό για μια πρόσκληση στην Ουάσιγκτον (ο Obama ήταν παγερά αδιάφορος) και ότι, τελικά, η επίσκεψή του στο ψόφιο κουνάβι κανονίστηκε απ’ το συμμαχικό ισραηλινό λόμπυ, ήταν κι αυτό δηλωτικό: το ελληνικό οικόπεδο έχει υποτιμηθεί σημαντικά από γεωπολιτική άποψη· και, σίγουρα, σε σχέση με τα «ωραία χρόνια» του ψυχρού πολέμου ή τα ακόμα πιο ένδοξα των ‘90s. Το πιο σημαντικό; Έχει αισθητά μικρότερη αξία απ’ το τουρκικό οικόπεδο· είτε για την Μόσχα, είτε για την Ουάσιγκτον, είτε για το Βερολίνο, είτε για το Παρίσι, είτε για το Πεκίνο…

Με τον εθνικό του αντιτουρκισμό στο τιμόνι, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός είχε λοιπόν και έχει πολύ δύσκολη δουλειά: να ρυμουλκήσει τον 6ο στόλο εναντίον (ή σε βάρος) της Άγκυρας!!! Να πάρει εργολαβία (το αμερικανικό Πεντάγωνο) την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» αλλά σπρώχνοντας το τουρκικό καθεστώς στα βουνά του!!!

Γίνεται; Η Ουάσιγκτον έχει ό,τι χρειάζεται για την ανατολική Μεσόγειο και την μέση Ανατολή: την Σούδα (και το Ινσιρλίκ, ακόμα…). Θα μπορούσε να θέλει κατι τις ακόμα στη νότια κύπρο… Κατά της Άγκυρας; Η ιμπεριαλιστική λογική (και η ιμπεριαλιστική ιστορία) λέει «όχι»!!! Σίγουρα δεν έχει γίνει ως τώρα… Μάλλον το αντίθετο. Και το «αντίθετο» δεν είναι ότι η Ουάσιγκτον «πρόδοσε τις ypg και τις άφησε στα δόντια της Άγκυρας». Είναι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι προτεραιότητές του δεν συμβαδίζουν με τις αντι-τουρκικές ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις του ελληνικού κράτους / παρακράτους.

Απ’ την άλλη η Ουάσιγκτον μπορεί να χρειαστεί το Αιγαίο για να «φρενάρει» τον ρωσικό πολεμικό στόλο, την ρωσική ενεργειακή επιρροή ή/και τους κινέζικους «δρόμους του μεταξιού»… Προσοχή όμως: αυτό είναι εντελώς διαφορετικό απ’ τις ελληνικές ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις. Η Αθήνα θέλει επέκταση της επιρροής της· όχι να γίνει αυτό που θεωρεί «δικό της» (το Αιγαίο) πολεμικό πεδίο! Γιατί αν πάνε έτσι τα πράγματα, τότε… Στην περίπτωση μιας γενικής κλιμάκωσης του 4ου παγκόσμιου στην ευρύτερη περιοχή, αν η Άγκυρα παραμείνει κοντά στη Μόσχα, τα πράγματα θα γίνουν πολύ άσχημα (για το ελληνικό κράτος / παρακράτος): αντί για επέκταση στην ανατολική Μεσόγειο θα βρεθεί να πολεμάει για να κρατήσει αυτά που έχει στο ανατολικό Αιγαίο.

Κάτι τέτοιο θα είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο…

(Έχει κι άλλα αυτή η ιστορία. Άλλη φορά…)

Το σημείο έκρηξης της ιδεολογίας 1

Παρασκευή 28 Δεκέμβρη. Το ισραήλ ζήτησε απ’ την γερμανίδα πρωθυπουργό Angela Merkel να σταματήσει να χρηματοδοτεί το Εβραϊκό Μουσείο στο Βερολίνο, μεταξύ άλλων οργανισμών, έγραψε την Τρίτη η γερμανική εφημερίδα Tageszeitung.

Ο λόγος πίσω απ’ αυτή την απαίτηση ήταν η έκθεση του μουσείου για την Ιερουσαλήμ που «παρουσιάζει μια Μουσουλμανική – Παλαιστινιακή εννόηση της πόλης» ανέφερε το ρεπορτάζ.

Στην επιστολή, που στάλθηκε κατευθείαν στο γραφείο της πρωθυπουργού και όχι μέσω της ισραηλινής πρεσβείας, ζητιέται απ’ την Merkel να σταματήσει την χρηματοδότηση και σε άλλους οργανισμούς για τους οποίους υπάρχει ο ισχυρισμός ότι είναι αντι-ισραηλινοί.

Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, χριστιανικές οργανώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, και το ισραηλινό site +972, που δέχεται χρηματοδότηση απ’ το ίδρυμα Heinrich Boll.

Αν και η Tagezzeitung δεν παρέθεσε καθαρές αποδείξεις ότι η επιστολή στάλθηκε από ισραηλινούς αξιωματούχους, η γερμανική κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν συζητήσεις μεταξύ των δύο κρατών για την χρηματοδότηση συγκεκριμένων οργανισμών, σε σχέση με την γραμμή του πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu.

Σε απάντηση που δόθηκε στην ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth την Κυριακή, το γραφείο του πρωθυπουργού δεν αρνήθηκε την απαίτηση. «Ο Πρωθυπουργός έθεσε το ζήτημα της διακοπής χρηματοδότησης Παλαιστινιακών και Ισραηλινών ομάδων και μη κυβερνητικών οργανώσεων που κατηγορούν τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις σαν εγκληματίες πολέμου, υποστηρίζουν την Παλαιστινιακή τρομοκρατία και κάνουν εκκλήσεις για μπουκοτάζ του κράτους του Ισραήλ. Το Ισραήλ θα συνεχίσει να πολεμά αυτές τις οργανώσεις» έγραφε η απάντηση.

Αυτά έγραφε η ισραηλινή καθεστωτική Ha’aretz την Κυριακή 9 Δεκέμβρη του 2018.

Το “σκάνδαλο του Βερολίνου”

Παρασκευή 28 Δεκέμβρη. Πριν προχωρήσουμε: το Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου θεωρείται απ’ τα κορυφαία ιδρύματα στον κόσμο σε ότι αφορά τόσο την εβραϊκή ιστορία αιώνων, όσο και ειδικά την ιστορία των εβραίων στη γερμανία. Το «τελευταίο σκάνδαλό» του είναι παλιό – φαίνεται όμως ότι το ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ πλησιάζει στο σημείο βρασμού του ρατσισμού του, όπου δεν αντέχει ούτε μισή κουβέντα εναντίον του από οπουδήποτε και οποιονδήποτε· και με περισσευάμενη κρατική λύσσα προσπαθεί να απαγορεύει και να εξαφανίσει τα πάντα.

Το «σκάνδαλο» εν προκειμένω είναι η έκθεση Καλωσήρθατε στην Ιερουσαλήμ, που παρουσιάζει την διαχρονική ιστορία της πόλης σαν σημείο διασταύρωσης, συνάντησης ή/και εντάσεων μεταξύ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών ανά τους αιώνες. Η έκθεση έχει ξεκινήσει τον περασμένο Απρίλη (βρισκόμαστε στον Δεκέμβρη…). Περιλαμβάνει αντικείμενα, εγκαταστάσεις, και προβολές. Το «κέντρο» της έκθεσης είναι ένα δωμάτιο που ονομάζεται «η Ιερή Πόλη», όπου υπάρχει μια μεγάλου μεγέθους μακέτα της Ιερουσαλήμ του 19ου αιώνα, σε κομμάτια, που έγινε απ’ τον γερμανό αρχιτέκτονα Conrad Schick, με το τζαμί του al-Aqsa στο κέντρο της αναπαράστασης. Η εκκλησία της γέννησης και το δυτικό τείχος βρίσκονται επίσης σε άλλο κομμάτι της μακέτας…

Ποιο είναι το “αντι-ισραηλινό σκάνδαλο”; Ότι στη μακέτα φαίνεται πως το al-Aqsa υπερέχει των άλλων δύο μνημείων… Λογικό αν θυμηθεί κανείς ότι η Ιερουσαλήμ τον 19ο αιώνα (και πολλούς αιώνες πριν) ήταν μια πόλη υπό μουσουλμανική διοίκηση και κοινωνική πλειοψηφία. Ανήκε στην οθωμανική αυτοκρατορία. Και πριν, από τότε που την απελευθέρωσε ο Σαλαχαντίν απ’ τους σταυροφόρους, ήταν υπό μουσουλμανική διοίκηση. Κι ακόμα πιο πριν, απ’ τα χρόνια των αραβικών χαλιφάτων, απ’ το 638 μ.χ….

(φωτογραφία κάτω: Η μακέτα που τρομοκράτησε την ιστορική διαστρέβλωση που πουλάει το Τελ Αβίβ. Μα ήταν τόσο μεγάλο το al Aqsa;)

Το σημείο έκρηξης της ιδεολογίας 2

Παρασκευή 28 Δεκέμβρη. Γίνονται όλο και περισσότεροι /ες οι εβραίοι / οι εβραίες που συλλαμβάνονται απ’ την αστυνομία σκέψης του ρατσιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ με την κατηγορία του «negative attitude» εναντίον του. Και δεν υπάρχει φραγμός στην παρανοϊκή χρήση μιας παρανοϊκής κατασκευής, της κατηγορίας «αντισημίτης» εναντίον οποιουδήποτε κάνει κριτική στο φασιστικό ισραηλινό κράτος ή/και συμπαραστέκεται στον αντικατοχικό, αντιαπαρτχάιντ αγώνα των παλαιστινίων. Το Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου, ή το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου (Berlinale), δεν είναι βέβαια ούτε «φιλοναζί», ούτε «αντισημίτες»!

Τι είναι αυτό που τρομάζει το φασιστικό Τελ Αβίβ στην έκθεση «Καλωσήρθατε στην Ιερουσαλήμ» μετά από 8 μήνες εντυπωσιακά πετυχημένης πορείας; Το γεγονός ότι έχει γίνει έκφραση, μεταξύ των εβραίων της γερμανίας και όχι μόνο, της εβραϊκής ταυτότητας (και της εβραϊκής ιστορίας) που δεν θέλει να είναι περιοριστικά ισραηλινή· δεν θέλει να ταυτίζεται με το ισραηλινό κράτος. Ή και, ακόμα, είναι εχθρική προς αυτό.

Αυτή η διάκριση, άλλο εβραίος και άλλο ισραηλινό κράτος (τόσο απλή και λογική για οποιονδήποτε στον κόσμο) είναι που βραχυκυκλώνει την απάνθρωπη, φασιστική ρητορική του Τελ Αβίβ. Ένα απ’ τα πάγια χαρακτηριστικά του φασισμού ήταν πάντα η φυλετική γενίκευση. Αυτήν επιχειρεί να επιβάλλει το αποικιακό ισραηλινό κράτος και οι δεξιοί (ή και φασίστες) συμμαχοί του στον πρώτο κόσμο, προσπαθώντας να πείσει πως «ταυτίζεται» με κάθε τι εβραϊκό στον κόσμο. Αλλά όχι, δεν του βγαίνει. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Εκτός απ’ τους πραγματικούς φασίστες (φανερούς ή κρυφούς…) κανένας άλλος (εβραίος, χριστιανός, μουσουλμάνος, άθεος, αγνωστικιστής ή οτιδήποτε άλλο) δεν τρώει αυτήν την γενίκευση και αυτήν την ταύτιση.

Όπως παρατήρησε η Tamar Zandberg, επικεφαλής του αριστερού κόμματος Meretz στην ισραηλινή βουλή: Είναι πλέον η ισραηλινή κυβέρνηση – και όχι οι υποστηρικτές του BDS, ούτε οι νεοναζί οργανώσεις – αυτή που καλεί σε μπουκοτάζ ενός σημαντικού εβραϊκού θεσμού.

Θα το λέγαμε ακόμα πιο καθαρά: είναι ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο μιλιταρισμός του ισραηλινού κράτους που αποδεικνύει όλο και πιο καθαρά πόσο αντισημιτικός, αντιεβραϊκός είναι – πέρα απ’ τα υπόλοιπα.

(φωτογραφία: εξωτερικό, νυχτερινό πλάνο του Εβραϊκού Μουσείου στο Βερολίνο)

Η επέλαση της πανούκλας

Παρασκευή 28 Δεκέμβρη. Έχουν σημασία όλα αυτά πέρα απ’ την υπεράσπιση των αγώνων των παλαιστινίων; Ναι, έχουν και παραέχουν. Δεν πρόκειται για ένα «τοπικό ζήτημα» – εξάλλου το Τελ Αβίβ και οι συμμαχοί του το έχουν διεθνοποιήσει ήδη.

Αν κρατήσει κανείς τον «σκληρό πυρήνα» της μεθόδευσης, δηλαδή ότι ένα κράτος διαμορφώνει μια ιδεολογία / ασπίδα των εγκλημάτων του και αυτήν προσπαθεί να την επιβάλλει παντού, είτε με την βία των απειλών είτε με την βία των απαγορεύσεων (της εγκληματοποίησης) , τότε θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κράτος στον πλανήτη που να μην μπορεί να κάνει το ίδιο. Δεν υπάρχει ούτε ένα που να μην θέλει να κάνει το ίδιο, εάν μπορεί να επικαλεστεί έναν μείζονα «εθνοκρατικό» κίνδυνο.

Χθες αναφερθήκαμε στο Tallinn. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε σ’ ένα κράτος που το έχει πολύ εύκολο να φτιάχνει «εθνικούς κινδύνους». Και, κατά συνέπεια, ξέρει επειδή το έχει ξανακάνει πολλές φορές αυτό: το να προσπαθήσει να θωρακιστεί μέσα απ’ την (λίγο πολύ γνωστή) ιδεολογία / ασπίδα που διαθέτει – έτσι ώστε απ’ την μια να ομογενοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος του κοπαδιού, και απ’ την άλλη να καταστείλει τους εσωτερικούς του αντιπάλους.

Κι αν αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι τα πράγματα δεν βρίσκονται σε τέτοια φάση, μην κάνετε το λάθος να φανταστείτε πως το ίδιο θα συμβαίνει και τα επόμενα χρόνια. Η εθνική ιμπεριαλιστική γραμμή συναντάει σοβαρά προβλήματα (στους διεθνείς συσχετισμούς) και σε συνδυασμό με την οικονομική, πολιτική και γεωπολιτική υποτίμηση του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου πλην των εφοπλιστών (έχουμε γράψει πολλές φορές γι’ αυτήν, θα ξαναγράψουμε) είναι πιθανό (και πάντως δεν μπορεί να αποκλειστεί) ότι κάποια στιγμή θα επιχειρήσει ένα εσωτερικό «μπετονάρισμα», κάποιου είδους αυταρχική κεφαλαιοποίηση του μικροαστικού δυναμικού (βλακείας και εθελοδουλείας) που υπάρχει διαθέσιμο σε αφθονία.

Αυτά δεν είναι πρόβλεψη, ούτε βέβαια τα λέμε για να σπείρουμε τον πανικό. Θα τα λέγαμε πρόγνωση: παρατηρούμε τι συμβαίνει διεθνώς καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται. Η καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση έχει σταματήσει να κρύβεται πίσω από φιλελεύθερες κουρτίνες· προχωράει με όλο και μεγαλύτερη «αυτοπεποίθηση» προς διάφορες μορφές κρατισμού / παρακρατισμού, που είναι παραλλαγές του ίδιου μοντέλου απόλυτου εσωτερικού ελέγχου. Total dominance που θα έλεγαν και οι αμερικάνοι…

Κι όποιος θέλει να πιάσει με τα χέρια του θηρίο για να καταλάβει ότι αυτό υπάρχει, είναι άξιος της μυωπίας του…

Μια ανησυχία απ’ τον βορρά

Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Το όνομα Ida-Viru (ή Ida-Virumaa) δεν σας λέει τίποτα. Ούτε και στην ασταμάτητη μηχανή έλεγε – μέχρι χτες. Όχι πια.

Η Ida-Viru είναι μια απ’ τις 15 περιφέρειες της μακρινής Εσθονίας. Έχει μια αιματηρή ιστορία βίαιης «αλλαγής πληθυσμών» αφού, στη διάρκεια του β παγκόσμιου, ο «κόκκινος στρατός» κατέλαβε την εσθονία (της οποίας η κυβέρνηση ήταν ναζιστική…) και έδιωξε του εσθονούς απ’ την Ida-Viru, αντικαθιστώντας τους με ρώσους. Σαν αποτέλεσμα σήμερα το 73% του πληθυσμού της περιφέρειας είναι ρώσοι (εσθονοί το 19%, οι υπόλοιποι άλλες εθνικές μειονότητες της ανατολικής ευρώπης). Κάτι εξίσου σημαντικό: στην Ida-Viru υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα σχιστολιθικού πετρελαίου, βασική πρώτη ύλη για τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια της εσθονίας.

Οι (μετά την διάλυση της ε.σ.σ.δ. και την επαναδημιουργία εσθονικού κράτους) σχέσεις μεταξύ του Tallinn και της Μόσχας είναι επιεικώς κακές. Η ένταξη και των 3 βαλτικών κρατών στο νατο τον Μάρτη του 2004 είναι επαρκής εξήγηση: ο νατοϊκός (κυρίως αγγλικός) στρατός έχει μόνιμη βάση στην εσθονία – και τα νατοϊκά γυμνάσια (εναντίον της Μόσχας) είναι τακτικά. Σε ένα κράτος που δεν έχει «εκκαθαρίσει» τους πάνω από 100.000 ρώσους (και ρωσόφωνους) υπηκόους του μόνο και μόνο επειδή το απαγορεύει η νομοθεσία της ε.ε., ο «προσανατολισμός συμμαχιών» παράλληλα με την ύπαρξη μιας τέτοιας εθνικής μειονότητας (και μάλιστα συγκεντρωμένης σ’ ένα οικονομικά ευαίσθητο σημείο της επικράτειας) προκαλεί μόνιμο εκνευρισμό – στο εσθονικό κράτος και στους πιστούς υπηκόους του.

Και κάτι παραπάνω από εκνευρισμό προκαλεί. Τον περασμένο Σεπτέμβρη διέρρευσε στα εσθονικά μήντια μια «εσωτερική έκθεση» της επιτροπής εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης, με θέμα το ενδεχόμενο ενός «σεναρίου Donbass» ή ενός «σεναρίου βόρειας ιρλανδίας» σχετικά με την Ida-Viru. (Η παρέα με το Λονδίνο περιόρισε την φαντασία των συντακτών. Θα μπορούσαν να μιλούν για ένα σενάριο «κοσόβου» – αλλά όχι…)

Η τρισέλιδη έκθεση υποστήριζε ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με την ρωσία, η εσθονία θα χάσει την περιοχή, που είναι «ρωσοποιημένη» για πολλά χρόνια. Είχε σχολαστικές έως ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ότι τουλάχιστον 60.000 κάτοικοι θα υποστήριζαν την απόσχιση παθητικά, ενώ 1500 θα έπαιρναν ενεργό μέρος στη σύγκρουση με σκοπό την απόσχιση. Αυτά με το «σενάριο Donbass». Το «σενάριο βόρεια ιρλανδία» ήταν ακόμα πιο δυσοίωνο: ένα τοπικό δίκτυο «τρομοκρατών» 200 ατόμων (υποστηριζόμενων απ’ έξω, αλλοίμονο!) θα ήταν ικανό να προκαλέσει την ιδεολογική και πολιτική νομιμοποίηση της απόσχισης.

Δύσκολα θα μπορούσε να κρυφτεί ότι η «περίπτωση σύγκρουσης με την ρωσία» που ανέλαβε να μελετήσει το αρμόδιο εσθονικό think tank, δεν θα ήταν με ευθύνη της Μόσχας (γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση ο ρωσικός στρατός θα καταλάμβανε όλη την εσθονία…) Πίσω απ’ το «σενάριο Donbass» υπονοείται ένα «σενάριο Kiev»… Πίσω απ’ το «σενάριο βόρεια ιρλανδία» υπονοείται ένα «σενάριο Λονδίνου»… Μάρτυρας για την σχέση αιτίων – αποτελεσμάτων; Η Ιστορία.

Η έκθεση σημείωνε, πάντως, ότι μεταξύ των κατοίκων της περιοχής υπάρχει αρνητική διάθεση (negative attitude) απέναντι στις ηπα και στο νατο.

Ως εδώ θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια τυπική εθνικοασφαλίτικη έκθεση μιας κρατικής υπηρεσίας…

Ένας νόμος απ’ τον βορρά

Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Όχι, δεν έμεινε εκεί το πράγμα. Στα λόγια. Ούτε θα μπορούσε να μείνει, αν λάβει κανείς υπόψη του την σοβαρότητα και τον ορθολογισμό των κρατικών διοικήσεων στα κράτη της βόρειας ευρώπης.

Παραμονές των χριστουγέννων, πριν 3 ημέρες, το κοινοβούλιο της εσθονίας ενέκρινε κυβερνητικές προτάσεις για τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα. Μ’ αυτές η αρνητική διάθεση (negative attitude) απέναντι στο κράτος θεωρείται έγκλημα. Μπορεί να είναι έγκλημα κατά της ασφάλειας (του κράτους), έγκλημα κατά της ανεξαρτησίας του, έγκλημα κατά της εδαφικής του ακεραιότητας. Ή ένας συνδυασμός και των τριών. Η κυβέρνηση στο Tallinn κράτησε και μια «υστερνή». Η νομοθεσία αυτή αφορά τους απλούς υπηκόους της. Για τα ενεργούμενα ξένων υπηρεσιών που προωθούν την negative attitude towards the state θα υπάρξει στο μέλλον έξτρα νομοθεσία· πιο αυστηρή, εννοείται.

Θέλει την προσοχή σας το θέμα. Η «αρνητική διάθεση» δεν συνεπάγεται πράξεις συγκεκριμένες που, λογικά, θα υπέπιπταν σε κάποια ήδη ισχύουσα νομοθεσία. Αν κάποιοι βάλουν μια βόμβα σ’ ένα υπουργείο, δεν είναι η negative attitude τους το αξιόποινο της δράσης τους! Η «αρνητική διάθεση» είναι κάτι ασαφές. Που μπορεί να εντοπιστεί, π.χ., αν κάποιος «πει καμιά κουβέντα»… Ή κάνει καμιά γκριμάτσα… Ή επειδή είναι ύποπτης καταγωγής… Συνεπώς – κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουμε – η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της «αρνητικής διάθεσης» είναι μια “ποινικοποίηση / σκούπα”! Πατάει πάνω σε μια νομοθεσία που έχει προηγηθεί ευρύτερα, και είναι κατάλληλα ασαφής: περί «εγκλημάτων σκέψης». Δεν διαπράττεις κάτι. Σκέφτεσαι κάτι εναντίον του κράτους σου και το δημοσιοποιείς… Υποτίθεται ότι αυτή η νομοθεσία θεσπίστηκε κατά του ρατσιστικού, μισανθρωπικού λόγου… Σιγά!!! Κανείς δεν πάει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της ευρώπης στα δικαστήρια! Εκτός αν ξέρετε κάτι που μας διαφεύγει…

Για να το φέρουμε στα ελληνικά δεδομένα, και να έχετε ένα στοιχειώδες μέτρο της νομοθέτησης: αν η εσθονική νομοθεσία ίσχυε και στο ελλαδιστάν, η φράση «εμείς την λέμε μακεδονία» (για το κράτος στα βόρεια σύνορα) είναι και τα τρία αυτά εγκλήματα, μαζί και ταυτοχρόνως!!! (Κι ας μην συζητήσουμε πόσα εγκλήματα τέτοιου είδους, καθ΄έξη και κατ’ εξακολούθηση διαπράττει η ασταμάτη μηχανή!!).

Η απώθηση μπροστά σε τέτοια «νέα» είναι αναμενόμενη αντίδραση. Ο.Κ…. Αλλά αυτά συμβαίνουν εκεί, μακρυά· κι άλλωστε «το εσθονικό κράτος έχει πρόβλημα»… Ξέρετε κάποιο άλλο εδώ γύρω που δεν έχει; Ξέρετε κάποιο ελληνικό κράτος που δεν φροντίζει «να έχει εθνικά προβλήματα» για να μπετονάρει την μικροαστική μάζα; Όχι, δεν ξέρετε. Τα «εθνικά προβλήματα» ξεπερνούν (γι’ αυτούς που τα υιοθετούν) το ερώτημα αν είναι υπαρκτά ή ανύπαρκτα. Τα «εθνικά προβλήματα» είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος!!! Αντίθετα, η negative attitude είναι (προφανώς) έγκλημα… Που ακόμα δεν αντιμετωπίζεται με νόμους στα μέρη μας… Αλλά να που γίνεται η αρχή εδώ κι εκεί.

Πράγμα που σημαίνει: το εσθονικό βήμα έχει προοπτικές. Ξέραμε ένα κράτος που νομοθετεί πάνω σ’ αυτό το μοτίβο. Το ισραηλινό. Έμοιαζε εξαίρεση, αλλά – φυσικά – δεν είναι! Τώρα υπάρχει ένα ακόμα, «για τους δικούς του λόγους». Το εσθονικό. Δειλά δειλά έχει αρχίσει να ακούγεται στο u.s.a. για διάφορες εντόπιες κριτικές στον «εθνικό» ιμπεριαλισμό ότι είναι ένδειξη «αντιαμερικανισμού». Νegative attitude δηλαδή, που βάζει σε κίνδυνο την “αλήθεια”, τους θεσμούς, τον τιμημένο u.s.army, και λοιπά.

Τα αρχικά παραδείγματα και οι πρωτοπόροι έχουν προοπτικές – δώστε βάση! Η φασιστική πανούκλα δεν απλώνεται μονομιάς. Την βοηθάει πολύ ο ύπνος του «μπααα… σιγά μωρέ… εδώ δεν θα γίνει αυτό….»

Έχετε το νου σας… Γίνονται πολλά. Σκόρπια μεν, αλλά πολλά…

Ο ψόφιος “ειρηνοποιός” στην “εύφορη ημισέληνο”

Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Εντάξει, όσοι το έφαγαν (ή παριστάνουν ότι το έφαγαν) ας δοκιμάσουν σόδα για την χώνεψη. Κατά τα υπόλοιπα ένας αμερικάνος πρόεδρος είναι ένας αμερικάνος πρόεδρος. Και το ψόφιο κουνάβι (οι σύμβουλοί του προφανώς) σκέφτηκε να πάει για τα «χρόνια πολλά» στον στρατό του στο ιράκ. Δίπλα στη συρία.

Όπου (στο ιράκ) φαίνεται ότι ο αμερικανικός στρατός έχει φτιάξει δυο καινούργιες βάσεις, κοντά στα σύνορα με την συρία. Λέγεται ότι εκεί θα μεταφέρει (όχι τους ίδιους που ίσως φύγουν απ’ την συρία, άλλους) την, ας την πούμε έτσι, «υποδομή ταχείας επέμβασης» στο συριακό πεδίο μάχης. Για υποστηρίξη εκείνων των «λίγων εκπαιδευτών» που θα παραμείνουν μαζί με τις ypg. Εκατό; Διακόσιοι; Θα φανεί.

Απ’ την άποψη της ανακούφισης μπροστά στον κίνδυνο να βρεθούν οι αμερικάνοι πεζοναύτες αναμέσα στα διασταυρούμενα πυρά των εξεγερμένων αράβων στην ypg ζώνη και των ypg συμμάχων, δεν είναι άσχημη ιδέα μια «μετακόμιση» στο ιρακινό έδαφος. Μόνο που εκεί τα πράγματα δεν είναι σίγουρα για πάντα…

Στο ιράκ ο αμερικανικός στρατός βρίσκεται «επίσημα» (και όχι πειρατικά, όπως στη συρία). Το κακό μ’ αυτήν την επισημότητα είναι ότι η καινούργια ιρακινή κυβέρνηση μπορεί (και πρόκειται κάποια στιγμή) να ζητήσει απ’ την Ουάσιγκτον να πάρει τον στρατό της («σας ευχαριστούμε αλλά δεν σας χρειαζόμαστε»).

Ενώ, λοιπόν, το «ολότελο ξεκούμπισμα» του αμερικανικού στρατού απ’ την μέση Ανατολή θα ευχαριστούσε πολλούς (το μπλοκ της Αστάνα), κι ενώ η κυβέρνηση στη Βαγδάτη και η κοινωνική βάση της είναι πλήρως συγχρονισμένη με το μπλοκ της Αστάνα (χωρίς να το φωνάζει), η απαίτηση (της Βαγδάτης προς την Ουάσιγκτον) «μακρυά και θα σας γράφουμε» είναι πιθανό ότι θα αργήσει να διατυπωθεί με την αυστηρότητα που δεν θα σηκώνει αντιρρήσεις! Μέσα σ’ αυτήν την καθυστέρηση περιλαμβάνεται και το ότι οι πάντες (του μπλοκ της Αστάνα) ξέρουν, καταλαβαίνουν, ότι ο u.s.army δεν πρόκειται να εγκαταλείψει με το καλό και «εντελώς – εντελώς» την συριακή επικράτεια· τους είναι, όμως, αρκετή, σ’ αυτή τη φάση, μια ικανή μείωση της χερσαίας παρουσίας του εκεί.

Γιατί, λοιπόν, η κυβέρνηση της Βαγδάτης, που έχει την ιδεολογική και την πολιτική ετοιμότητα και διάθεση να διώξει τους αμερικάνους εντελώς απ’ το έδαφός της δεν θα το κάνει άμεσα; Γιατί δεν το έχει κάνει ως τώρα; Προσέξτε (και σκεφτείτε το): κανείς απ’ τους ανταγωνιστές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να πιστεύει ότι μπορεί να διώξει τον αμερικανικό στρατό «από κάπου», στη φάση της παρακμής της αμερικανικής ηγεμονίας, και να μην περιμένει τις θυμωμένες αντιδράσεις της Ουάσιγκτον! Για να το πούμε αλλιώς: κανείς στο μπλοκ της Αστάνα (ή στο μπλοκ του Ινδοκούς, ή στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) δεν θέλει σ’ αυτή τη φάση να κουρντίσει το ελατήριο του αμερικανικού ηγεμονισμού ως το σημείο να σπάσει! Άλλη διατύπωση: κανείς δεν σκοπεύει να κλωτσήσει την κυψέλη αν δεν έχει φροντίσει να μην τον κάνουν σουρωτήρι οι μέλισσες.

Είναι elementary! Την ηγεμονία μιας πυρηνικής δύναμης με εξαιρετικά brutal ιδιοσυγκρασία την «ροκανίζεις» για καιρό. Δεν την αντιμετωπίζεις με τέτοιο τρόπο, «μετωπικά», ώστε να την αναγκάσεις να πατήσει τα κουμπιά! Αν νοιώθεις ότι «σε παίρνει» να την περιορίσεις σημαντικά, το κάνεις με τέτοιους τρόπους ώστε να μην «κληρονομήσεις» κάρβουνα!!!

Κι έτσι μπορείτε να καταλάβετε τι αιρετικό υποστηρίζει εδώ και μέρες η ασταμάτητη μηχανή. Υποστηρίζει ότι η «ιμπεριαλιστική λογική» (γενικά) δεν έχει καμία σχέση με τις συγκινητικές βλακείες του ποδαριού που γράφουν οι δημαγωγοί. Το ψόφιο κουνάβι θα πάρει ένα μέρος του στρατού του απ’ τις ypgκρατούμενες περιοχές όχι επειδή του είπε ο Erdogan «καλά, θα φύγετε ποτέ;» αλλά επειδή το μπλοκ της Αστάνα (και όχι μόνο η Άγκυρα) πέτυχε να κάνει αυτές τις περιοχές επικίνδυνες· δηλαδή να τις κάνει έτσι ώστε να είναι δύσκολο να εξηγηθεί στον αμερικάνο κοκκινόσβερκο ψηφοφόρο το «γιατί μας την πέφτουν αυτοί που ελευθερώσαμε;» Οι «επίσημες» κινήσεις της Άγκυρας είναι, απλά, το πιο ορατό στοιχείο σ’ αυτούς τους ελιγμούς. Καθόλου το μοναδικό και, από κάποιες απόψεις, ούτε καν το πιο σημαντικό. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι οι φρατρίες που υποστήριζαν τον isis στην Raqqa (κατά κύριο λόγο) «πείστηκαν» και κινούνται τώρα συγχρονισμένες με το μπλοκ της Αστάνα, ήταν πολύ πιο δύσκολη δουλειά απ’ το να συγκεντρώνει φανερά η Άγκυρα τον στρατό της στα σύνορα…

Για να το κάνουμε πιο λιανά. Απ’ την στιγμή που θα γινόταν εφικτό να φανούν δημόσια (παγκόσμια) οι ypg σαν κατοχική δύναμη επί αραβικών πληθυσμών (και μια εξέγερση των αράβων στην ypgκρατούμενη ζώνη αυτό ακριβώς θα αποδείκνυε), οι ypg θα είχαν τελειώσει! Ποιο αραβικό καθεστώς θα μπορούσε να τους χρηματοδοτήσει φανερά; Η εθνικιστική ηγεσία των ypg (το pkk δηλαδή) νόμισε ότι θα μπορούσε να κρατήσει τα πετρέλαια της Deir ez-Zor και της Raqqa επειδή η Ουάσιγκτον της τα υποσχέθηκε. Αλλά η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να το παίζει απ’ την μια «απελευθερωτική» και απ’ την άλλη στήριγμα κατακτητών που δεν έχουν κανέναν άλλο υποστηρικτή στα πέριξ! Η αμερικανική υποστήριξη ήταν ανοικτή για όσο οι ypg θα μπορούσαν να καταστέλουν τους άραβες υπό την κατοχή τους. Δοκίμασαν πολλά: εξαγορές, απειλές, βίαιες επιστρατεύσεις, μαζικές συλλήψεις, ακόμα και δολοφονίες… Δεν τα κατάφεραν…

Αυτό σημαίνει ότι οι φανερές στρατιωτικές κινήσεις της Άγκυρας ήταν και είναι, απλά, ένα είδος επιταχυντή των εξελίξεων. Η κυρίως δουλειά έγινε και γίνεται υπόγεια… Και σίγουρα την προκάλεσε η «υπερεπέκταση» των ypg – δηλαδή η κατοχή πολύ μεγάλων περιοχών καθαρά συρο-αραβικών…

Τώρα το ψόφιο κουνάβι τονίζει την στρατιωτική παραμονή του στο γειτονικό ιράκ. Αν όχι αυτός σίγουρα οι σύμβουλοί του καταλαβαίνουν ότι ο u.s.army μπορεί να μείνει ακόμα εκεί. Και, φυσικά, εκκρεμεί το τι και ποιους θα πληρώσει ο τοξικός (και το πόσο θα μείνει στην καρέκλα του)…

Όσο γι’ αργότερα; Το αργότερα θα έχει άλλες φάσεις…