Δευτέρα 24 Δεκέμβρη. Το τραγούδι ασφαλώς το ξέρετε. Την γερμανική hip hop μπάντα (microphone mafia) ίσως όχι. Εκείνην που δεν ξέρετε στα σίγουρα είναι η γιαγιά που τραγουδάει στο βάθος, μπροστά απ’ το πιάνο. (To DKP είναι το μικρό γερμανικό κομμουνιστικό κόμμα…)
Η Esther γεννήθηκε το 1924 στην γερμανική πόλη Saarlouis, από εβραϊκή οικογένεια. Στα 15 της, το 1939, οι γονείς της την έστειλαν σε μια εβραϊκή εθνικιστική κατασκήνωση, να εκπαιδευτεί ώστε να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη. Το 1941 τα ss συνέλαβαν τους πάντες, δάσκαλους και μαθητές, και τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η Esther στάλθηκε στο Auschwitz στην πολωνία, και το 1943 σε ένα άλλο στρατόπεδο γυναικών, στο Ravensbruck της βόρειας γερμανίας. Καθώς πλησίαζε ο συμμαχικός στρατός, η Esther κατάφερε να δραπετεύσει από μια «πορεία θανάτου», και να επιζήσει. Οι γονείς της και η μία αδελφή της δολοφονήθηκαν απ’ τους ναζί.
Μετά την λήξη του πολέμου μετανάστευσε στην Παλαιστίνη όπου βρισκόταν ήδη, πριν την έναρξη του πολέμου, η αδελφή της Tosca. Έμεινε εκεί 15 χρόνια, παντρεύτηκε τον Nissim Bejarano, αλλά όπως λέει «δεν αντέχαμε περισσότερο». Ο Nissim είχε πολεμήσει στον β παγκόσμιο, και δεν μπορούσε ούτε αυτός ούτε η Esther να βλέπουν αυτά που έκανε ο ισραηλινός στρατός στους παλαιστίνιους που είχαν απομείνει μετά την Nakba.
Ξαναμετακόμισαν στη γερμανία. Η Esther έγινε σφοδρή πολέμιος των ισραηλινών τακτικών, και παραμένει τέτοια ως τώρα, στα 94 της χρόνια. «Με αποκαλούν αντι-σημίτρια» λέει. «Αλλά δεν είμαι εγώ αντισημίτρια. Η κυβέρνηση του ισραήλ είναι φασιστική. Δεν βρίσκω άλλη λέξη να τους χαρακτηρίσω. Ξέρω από πρώτο χέρι τι είναι ο φασισμός».
Α ρε γιαγιά Esther. Μετράς για καμιά κατοσταριά τριαντάρηδες! Ένας αιώνας αίματος πέρασε, κι ακόμα δεν έμαθαν τίποτα…