Παρασκευή 9 Νοέμβρη. Λέγεται έτσι, αλλά δεν έχει σχέση με την κίνα. Πρωτοεφαρμόστηκε στην ιταλία του 16ου αιώνα: ο αιχμάλωτος (πιθανόν υπό ανάκριση) ακινητοποιείται δεμένος σφικτά, και στο κούτελό του σκάει μια σταγόνα νερό – σε κάπως αραιά και οπωσδήποτε άτακτα διαστήματα. Λένε ότι αυτό το βασανιστήριο μπορεί να οδηγήσει στην τρέλα. Αν το ονόμασαν “κινέζικο” έχει να κάνει, μάλλον, με την χρήση ενός μέσου τόσο ανυπόληπτου (όπως οι σταγόνες του νερού) με αργό και συστηματικό τρόπο, ώστε να οδηγήσει σε φρικιαστικές καταστάσεις το μυαλό.
Κάπως έτσι – τηρουμένων των αναλογιών – χειρίζεται το τουρκικό καθεστώς την ενοχή του Ριάντ (και του τοξικού αυτοπροσώπως) στη δολοφονία του Khashoggi. Ο καιρός περνάει και, κατά πάσα πιθανότητα, η θεαματική συνήθεια υποδεικνύει ότι το θέμα ξεχάστηκε…. Αμ δε! Σε αργούς ρυθμούς, κάθε τόσο, σαν μια σταγόνα που σκάει στο κούτελο του τοξικού, η Άγκυρα κάνει και μια αποκάλυψη.
Η unofficial πληροφορία ότι το απόσπασμα θανάτου έλιωσε το πτώμα του Khashoggi σε οξύ έχει κυκλοφορήσει εδώ και κάποιες μέρες. Η ασταμάτητη μηχανή είχε τις αμφιβολίες της, αλλά μπορεί να δικαιολογηθεί λόγω ανεπαρκών γνώσεων χημείας. Γιατί αυτό το οξύ του οποίου ίχνη ανακοίνωσαν χτες (οι τούρκοι ερευνητές) ότι βρήκαν τόσο στο πηγάδι στον κήπο του σπιτιού του πρόξενου (στο οποίο δεν τους έχει επιτραπεί η πρόσβαση, ωστόσο φαίνεται ότι «έκλεψαν» κρυφά λίγο νερό από ‘κει), όσο και στο αποχετευτικό σύστημα του σπιτιού, αυτό το οξύ λοιπόν η ασταμάτητη μηχανή το αγνοούσε. Είναι το υδροφθορικό οξύ (HF), που θεωρείται εξαιρετικά διαβρωτικό και καυστικό για ιστούς. Μ’ αυτό (λέει ανεπίσημα το τουρκικό καθεστώς) προσπάθησαν να εξαφανίσουν το πτώμα του Khashoggi. Που είναι το πτώμα; ξαναρωτάει λοιπόν η Άγκυρα (αλλά και οι συγγενείς του) το Ριάντ… Γιατί 40 μέρες μετά τον φόνο δεν μας λέτε τι έγινε το πτώμα;
Σιωπή. Δηλαδή ενοχή.
Αν δεν ήταν το «μαρτύριο της σταγόνας» σίγουρα θα ήταν το μαρτύριο της θηλειάς «με καρυδάκια». Ή το μαρτύριο της πένσας. Φαίνεται ότι στην Άγκυρα έχουν επαρκή γνώση τόσο των μετα-μοντέρνων ηθών όσο και της διάθεσης της Ουάσιγκτον (και όχι μόνο) να απαλλάξει τον τοξικό αφήνοντας το θέμα της δολοφονίας να συρθεί μέχρι να ξεχαστεί.
Οπότε το θυμίζουν κάθε τόσο, κάνοντας update: προσθέτοντας, κάθε φορά, ένα κομμάτι στο «αόρατο» παζλ. Και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για «σκευωρούς».
(φωτογραφία: Πάμε να σας δείξω τα γραμματόσημά μου, μετά τις πεταλούδες μου, και για τελευταίο σας αφήνω το καλύτερο: το χημικό μου εργαστήριο…)