Κυριακή 11 Νοέμβρη. Εν τω μεταξύ δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής κανενός ότι ενώ η Ουάσιγκτον είναι (πασίγνωστα) ιμπεριαλιστική, το Πεκίνο υστερεί μόνο κατά το ότι ο ιμπεριαλισμός του δεν φτάνει (ακόμα τουλάχιστον) στην καραϊβική.
Οι κινεζικές αξιώσεις κυριότητας πάνω στη θάλασσα της νότιας κίνας (πάνω χάρτης) θα μπορούσαν να θεωρηθούν (επιεικώς) εξοργιστικές! Είναι, πάντως, αυτές οι αξιώσεις που προσφέρουν άλλοθι στην Ουάσιγκτον (εσχάτως και στο Λονδίνο) να εμφανίζεται σαν ο «εγγυητής της ελευθερίας στη θάλασσα» (της νότιας κίνας) επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την συμμαχία τόσο του βιετνάμ όσο και των φιλιππίνων.
Προς το παρόν η Μανίλα έχει βγει στην άκρη. Το βιετνάμ παίζεται. Αλλά η Ουάσιγκτον δεν θα κάτσει να χάσει – αυτό είναι σίγουρο…