Month: October 2018

Μέση Ανατολή 1

Σάββατο 13 Οκτώβρη. Μπορεί μια φρικιαστική δολοφονία να γίνει ο μοχλός σημαντικών αλλαγών (έως και ανατροπών) στους συσχετισμούς δύναμης στην ευρύτερη μέση Ανατολή; Σε μια περιοχή του κόσμου όπου έχουν γίνει εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονίες αμάχων απ’ το 2003 και μετά, ένας ακόμα δολοφονημένος δεν θα έπρεπε να κάνει καμία διαφορά. Μπορεί όμως να κάνει.

Αναφερόμαστε στη δολοφονία του σαουδάραβα αντι-τοξικού δημοσιογράφου Jaman Khashoggi, μέσα στο σαουδαραβικό προξενείο στην Istanbul, στις 2 Οκτώβρη. Οι υπηρεσίες του τουρκικού καθεστώτος υποστηρίζουν (και σχεδόν οι πάντες δέχονται) ότι ο Khashoggi δολοφονήθηκε από ειδική 15μελή ομάδα δολοφόνων που πήγε επι τούτου νωρίτερα την ίδια ημέρα στο προξενείο (και έφυγε τρεις ώρες αργότερα). Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Κατά τις τουρκικές υπηρεσίες το πτώμα του Khashoggi κομματιάστηκε, μεταφέρθηκε σε κομμάτια σ’ ένα βαν που περίμενε στην αυλή του προξενείου, και μετά θάφτηκε στον κήπο του σπιτιού του προξένου, που απέχει λίγες εκατοντάδες μέτρα απ’ το προξενείο – εκεί κατέληξε το βαν.

Υπάρχουν και επιπλέον λεπτομέρειες που έχουν δημοσιοποιηθεί· δεν έχει νόημα να μεταφερθούν εδώ. Καθώς το Ριάντ (αλλά και η διπλωματική αποστολή του στην τουρκία) δεν δίνουν καμία εξήγηση για το που “χάθηκε” ο Khashoggi, κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότεροι πείθονται ότι ο τοξικός τον «καθάρισε» με τρόπο αντάξιο των μεθόδων «εκκαθάρισης» του isis. Για την ακρίβεια το σαουδαραβικό καθεστώς υποστηρίζει ότι «ο Khashoggi έφυγε, και δεν ξέρουμε που πήγε». Μόνο που τον περίμενε απέξω, σε αυτοκίνητο, η φίλη του Hatice Fiancee· που δεν τον ξανάδε. (Πολλά αναμένονται από έναν τεχνολογικό μάρτυρα: λέγεται ότι ο Khashoggi φορούσε ένα apple watch που συνδεόταν αυτόματα με το iphone του, το οποίο είχε αφήσει στη φίλη του).

Η αστυνομική πλευρά του θέματος τελειώνει εδώ, σήμερα, για την ασταμάτητη μηχανή. Ο τοξικός «έφαγε» έναν επώνυμο διαφωνούντα (δημοσιογράφος της washington post ήταν ο Khashoggi…)· το έκανε σε τυπικά σαουδαραβικό έδαφος αλλά στην επικράτεια ενός κράτους του οποίου το καθεστώς κατάφερε να αφαιρέσει μεγάλο μέρος απ’ την σαουδαραβική επιρροή στους αντικαθεστωτικούς στη συρία· και το έκανε με τέτοιο τρόπο που προκαλεί απεριόριστη αποστροφή: είναι ένα πράγμα να σκοτώνεις κάποιον και εντελώς διαφορετικό να τον κομματιάζεις για να εξαφανίσεις το πτώμα του…

Αυτά σημαίνουν ότι ο τοξικός «τέλειωσε»… «Τέλειωσε» αφού είχε ήδη αποτύχει οικτρά, κι όχι μόνο σε στρατιωτικά ζητήματα (στη συρία ή στην υεμένη) αλλά και στα θηριώδη οικονομικά mega-project του.… Θεωρητικά η ιστορία θα μπορούσε να «κλείσει» με την αντικατάστασή του απ’ τα κυβερνητικά πόστα στο Ριάντ: ο πατέρας του είναι ακόμα βασιλιάς.

Όμως δεν είναι τόσο απλό όσο μια family affair, έστω παλατιανή. Ο τοξικός δεν ήταν μόνο ο “ιδανικός συνομιλητής” με τον βασιλικό γαμπρό της Ουάσιγκτον, ο αφοσιωμένος συνεταίρος της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής γραμμής όπως αυτή εκφραζόταν / μεθοδευόταν απ’ τον Jared Kushner. Ήταν επίσης ο «ιδανικός συνομιλητής» του Τελ Αβίβ και του φασιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος του.

Φυσικά δεν σόλαρε. Μάλλον εξέφραζε μια ορισμένη φράξια μέσα στην σαουδαραβική χούντα· και θα μπορούσε ίσως να βρεθεί κάποιος άλλος για να συνεχίσει στην ίδια γραμμή. Όμως αυτή ακριβώς η φράξια, προκειμένου να προφυλάξει τον κώλο της απ’ τους ενδοκαθεστωτικούς σαουδαραβικούς ανταγωνισμούς, είχε δείξει ιδιαίτερη σκληρότητα απέναντι στους όποιους αντιπάλους της. Έτσι ώστε δεν θα πρέπει να περιμένει κανείς μια «ομαλή διαδοχή» του τοξικού πάνω στην ίδια «γραμμή».

Μέση Ανατολή 2

Σάββατο 13 Οκτώβρη. Ακόμα σημαντικότεροι είναι οι αντίπαλοί του Ριάντ εκτός συνόρων: Τεχεράνη, Ντόχα, Άγκυρα. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομύριο να αφήσουν ανεκμετάλλευση τόσο την (βέβαιη) ενοχή του υπό τον τοξικό σαουδαραβικού καθεστώτος, όσο και οποιαδήποτε αναταραχή διαδοχής του «πρίγκηπα» στα κυβερνητικά πόστα. Και είναι κυρίως η Άγκυρα και η Ντόχα που μπορούν να κρατήσουν το ζήτημα της δολοφονίας ανοικτό διεθνώς, ακόμα κι αν τα βαθέα κράτη στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο προσπαθήσουν, για τους δικούς τους λόγους (: εμπόριο όπλων…) να το σπρώξουν κάποια στιγμή κάτω απ’ το χαλί…. «λόγω αμφιβολιών».

Στον ειδικό πόλεμο για τον έλεγχο των σουνιτών (κατ’ αρχήν της συρίας) η Άγκυρα και η Ντόχα νίκησαν καθαρά το Ριάντ, αυτό είναι βέβαιο. Απο ‘δω και στο εξής, με μοχλό την δολοφονία του Khashoggi, έχουν αποκτήσει πολλές δυνατότητες να «επιτεθούν» (όχι με όπλα) στην ίδια την σαουδαραβική πρωτεύουσα, στην «καρδιά» της χούντας εκεί. Να κάνουν, κατά κάποιον τρόπο, εξαγωγή της νίκης τους στη συρία…

Η πολιτική αναβάθμιση και των δύο καθεστώτων (ειδικά όμως την Άγκυρας), όχι μόνο σε ότι αφορά τους σουνίτες αλλά γενικότερα στους σχεδιασμούς για την μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, είναι μια απ’ τις συνέπειες της τόσο brutal δολοφονίας του Khashoggi σε τουρκικό έδαφος και της αναμενόμενης «καταβαράθρωσης» του Ριάντ. Το σαουδαραβικό καθεστώς, που είχε ήδη πολλά και σοβαρά προβλήματα, μοιάζει όλο και περισσότερο με dead man walking. Με ή χωρίς τον τοξικό…

Ενδεχομένως να αναβαθμιστεί και η χούντα του Καΐρου… Θα ήταν μια ελπίδα για το Τελ Αβίβ, που δεν πρέπει να νοιώθει καλά με το μέλλον του συμμάχου του στο Ριάντ.

(Κατά το cnn και άλλα αμερικανικά καθεστωτικά μήντια κάποιες αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ήξεραν, μέσω τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, τα σαουδαραβικά σχέδια, σίγουρα για απαγωγή του Khashoggi, και βίαιη μεταφορά του στο Ριάντ… Όμως δεν τον ειδοποίησαν…

Έχει προκύψει έτσι μια αμιγώς αμερικανική «ουρά» στο ζήτημα της δολοφονίας, που λογικά θα γίνει προσπάθεια να κουκουλωθεί…)

Οι “καλοί” φασίστες

Σάββατο 13 Οκτώβρη. Δεν θα πιάσουμε το θέμα σ’ όλες του τις διαστάσεις, επειδή ξεπερνάει κατά πολύ τις δυνατότητες της ασταμάτητης μηχανής. Το δημοσίευμα της ισραηλινής Ha’aretz στις 10 Οκτώβρη πρέπει όμως να γίνει γνωστό και στα μέρη μας· έχει την σημασία του.

Την ώρα, λοιπόν, που διάφοροι βραχίονες του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ σε διάφορα μέρη του κόσμου «δουλεύουν ακούραστα» για να προβοκάρουν όσους του ασκούν κριτική και στέκονται δίπλα στον αγώνα των παλαιστίνιων βαφτίζοντας τους «αντι-σημίτες», υπόγεια στηρίζουν πρωτοκοσμικές φασιστικές οργανώσεις…. Να αποσπάσματα του συγκεκριμένου ρεπορτάζ (τα δικά μας σχόλια περιττεύουν!):

Η πρόσφατη αποκάλυψη ότι η ομοσπονδία εβραϊκών κοινοτήτων του San Francisco προώθησε 100.000 δολάρια στο website Canary Mission που ειδικεύεται στη δημιουργία καταλόγων προγραφών κατά μελών του κινήματος BDS προκάλεσε σοκ σε πολλούς. Όμως αυτή η δωρεά ήταν μία μόνο ανάμεσα σε ένα μακρύ κατάλογο περιπτώσεων ακροδεξιών οργανώσεων τις οποίες υποστήριζε η ομοσπονδία μέσα απ’ το μεγαλύτερό της «υποστηρικτικό ίδρυμα» – το «ίδρυμα της οικογένειας Helen Diller».

Οι θεμελειώδεις κανόνες του ιδρύματος απαγορεύουν δωρεές σε οργανισμούς που προωθούν την μισαλλοδοξία και τον εξτρεμισμό. Ωστόσο, οι πίνακες IRS 900 [σ.σ.: πίνακες των φορολογικών δηλώσεων στις ηπα] για τα έτη απ’ το 2014 ως το 2016 – χάρη στους οποίους εντοπίστηκε η χρηματοδότηση του Canary Mission πριν λίγες εβδομάδες – δείχνουν έναν κατάλογο δωρεών ακριβώς σε τέτοιους οργανισμούς.

Σ’ αυτόν τον κατάλογο αποδεκτών των δωρεών περιλαμβάνεται το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο Project Veritas (πήρε 100.000 δολάρια το 2016), το οποίο διευθύνει ο συντηρητικός ακτιβιστής και προβοκάτορας James O’Keefe, που ασχολείται με την συκοφάντηση αριστερών οργανώσεων και δημοσιογράφων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η ομοσπονδία υποστήριξε επίσης ένα ίδρυμα που ελέγχεται απ’ τον λαϊκιστή ακροδεξιό ολλανδό πολιτικό Geert Wilders (πήρε 25.000 δολάρια το 2015) που έχει κάνει εκστρατεία κατά της «ισλαμοποίησης» της ολλανδίας, υπέρ της πλήρους απαγόρευσης της μετανάστευσης μουσουλμάνων, ενώ προώθησε και νομοθεσία για την απαγόρευση του κορανίου στην ολλανδία.

Και οι δύο περιπτώσεις έλαβαν δωρεές απ’ το Ίδρυμα Diller, που έδωσε διάφορα δώρα και σε άλλες ομάδες που σχετίζονται με την προώθηση του μίσους και της καχυποψίας κατά των μουσουλμάνων· όπως επίσης και σε δεξιές οργανώσεις που δεν έχουν σύνδεση με το ισραήλ ή εβραϊκές υποθέσεις, όπως τους Tea Party Patriots (πήραν 150.000 το 2016).

Μια άλλη ομάδα που χρηματοδοτήθηκε απ’ το Ίδρυμα Diller ήταν η «πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της αμερικανικής ελευθερίας» (που είναι επίσης γνωστή σαν «σταματείστε την ισλαμοποίηση της αμερικής») που έχει δημιουργηθεί απ’ τον Robert Spencer και την Pamela Geller με σκοπό την αντίσταση στην επέκταση της ισλαμικής νομοθεσίας στις ηπα. Η συγκεκριμένη ομάδα πήρε 150.000 δολάρια το 2014, και σύμφωνα με ερευνητές «είχε στόχο να καλλιεργήσει τους δημόσιους φόβους για μια υποτιθέμενη ισλαμική συνωμοσία να καταστραφούν οι αμερικανικές αξίες».

Το Ίδρυμα χρηματοδότησε επίσης το «κέντρο για την αμερικανική ελευθερία» με 10.000 δολάρια το 2014, 175.000 το 2015 και 100.000 το 2016. Το εν λόγω «κέντρο», που διευθύνεται απ’ τον David Yerushalmi, έχει μεγάλο ιστορικό μισαλλοδοξίας κατά των μουσουλμάνων, των μεταναστών και των μαύρων.

…

“Κομπλέ” – ε;

Security; Ασφαλώς! Αλλά και homeland!

Παρασκευή 12 Οκτώβρη. Το χτεσινό ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» («έλεγχοι υπόπτων… μέσω ηπα») δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών:

… Καλά ενημερωμένες πηγές που μίλησαν στην «Κ», υπό τον όρο της ανωνυμίας, αποκάλυψαν ότι σε συνολικά 30 σημεία εισόδου (αεροδρόμια και μεθοριακοί σταθμοί) αξιωματούχοι του Department of Homeland Security σε συνεννόηση με Έλληνες ομολόγους τους εγκατέστησαν τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, με δυνατότητα ταυτοποίησης και ελέγχου των υπόπτων μέσα σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα.

Πώς λειτουργεί η διαδικασία; Τα δακτυλικά αποτυπώματα των υπόπτων, μέσω ασφαλούς δικτύου επικοινωνιών, αποστέλλονται σε «κόμβο» που λειτουργεί στα γραφεία της Αντιτρομοκρατικής, στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ, και στη συνέχεια καταχωρίζονται στις βάσεις δεδομένων του αμερικανικού υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας. Εκεί….. κλπ, κλπ, κλπ….

Θα έχετε υπόψη το πόσο νταλκάς έχει πέσει απ’ τους εκπροσώπους του ελληνικού κράτους/ κεφάλαιου/ παρακράτους, να διατρανώνουν (ακόμα;) ότι «τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά»… Αμ δε!!! Τα ελληνικά σύνορα είναι και αμερικανικά· τελεία και παύλα! Όχι ευρωπαϊκά· αμερικανικά! Υπεύθυνο για την ασφάλεια αυτών των ελληνικών συνόρων είναι εκτός απ’ το ελληνικό υπουργείο δημόσιας τάξης και το άλλο της «άμυνας» (αλληλλούια!!!) ΚΑΙ το department of homeland security… του ψοφιοκουναβιστάν φυσικά. Επιτέλους!!! Το ελλαδιστάν (σαν επικράτεια) ανήκει στις αρμοδιότητες της αμερικανικής homeland!!! Η ασταμάτητη μηχανή νοιώθει ήδη σα στο σπίτι της… Να η τζαζ της Ν. Ορλεάνης, να ο “boss”, να το fight for 15… (Τσατσορούφιανοι: καλά μας βλέπετε από αντιδογματισμό ή να αγοράσουμε και τζόκεϊ «make america first» για να περάσουμε τις εθνικές εξετάσεις;)

Επειδή υπάρχει καχυποψία (είναι λογικό): όχι, αυτό το deal, αυτήν την «ένωση με την μητέρα πατρίδα» (το αμέρικα), δεν την έσπρωξε ο ψεκασμένος υπ.αμ. Την έσπρωξε ο συ.ριζ.α., στις πιο αυθεντικές εκδοχές του (τις πασοκικές δηλαδή). Το ίδιο ρεπορτάζ εξηγεί:

Το μνημόνιο ή «κοινή δήλωση», όπως ονομάστηκε, υπέγραψαν ο τέως αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας και ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρει Πάιατ.

“Μνημόνιο” ε; Να μη λείψει, τα συνήθισε το πόπολο…

Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Αν είστε «ύποπτος» (κι εδώ που τα λέμε: ποιος είναι σίγουρος ότι δεν είναι; Λίγο το χρώμα του δέρματος, λίγο το ντύσιμο, λίγο το περπάτημα, οι «τρομοκράτες» ξεχωρίζουν!…) και πλησιάζετε το ιερό ελληνικό έδαφος, από αέρα, θάλασσα ή στεριά, τσούπ! τα αποτυπώματα και τα λοιπά στοιχεία σας εμπλουτίζουν τις data bases του αρμόδιου «υπουργείου ασφάλειας» (του αμερικανικού εν προκειμένω…). Και αλλοίμονό σας!!! Κλασσικοί συνοριακοί έλεγχοι – τίποτα σπουδαίο.

(Ποια είναι τα σύνορα της ευρώπης στα νοτιοανατολικά αφού δεν είναι τα ελληνικά; Μην κάνετε σαν παιδιά: τα σύνορα του κράτους της μακεδονίας είναι, οπωσδήποτε!! Κι αν δεν το έχετε καταλάβει, ε, δεν έχετε καταλάβει τίποτα.

Τσάμπα το παλεύουμε από εδώ…)

Μέτωπο του Ειρηνικού 1

Παρασκευή 12 Οκτώβρη. Ακόμα κι αν σ’ αυτήν εδώ την μικρή απόληξη της χερσόνησου του Αίμου όλο το σύμπαν έχει το σχήμα κωλοτρυπίδας (συγγνώμη για την αθυροστομία…), οι συμμαχίες των ντόπιων αφεντικών θα έπρεπε να τραβάνε την προσοχή· ως προς το τι ακριβως κάνουν αυτοί οι σύμμαχοι. (Έτσι το λέμε, δεν υπάρχει πιθανότητα να πείσουμε κανέναν. Κι όταν πέσει ο ουρανός, πάλι κάποια βλακεία θα εφευρεθεί για παρηγοριά).

Ο βαθύπλουτος Ray Dalio (αναφερθήκαμε σ’ αυτόν και στις απόψεις του στο πρόσφατο Sarajevo.pdf 131a) επιμένει να καταγράφει τις σχέσεις Ουάσιγκτον – Πεκίνου, για να αποδείξει ότι η αντιπαράθεση έχει πάψει προ πολλού να είναι «εμπορικός πόλεμος». Είναι μάλλον απαισιόδοξος, αλλά η λίστα του έχει την αξία της:

– Στις 20 Σεπτέμβρη η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις κατά της διεύθυνσης εξοπλισμών του Πεκίνου, επειδή αγόρασε ρωσικά αεροπλάνα και αντιαεροπορικά συστήματα.

– Αυτό οδήγησε σε μια ισχυρή φραστική αντίδραση το κινεζικό καθεστώς, που στις 22 Σεπτέμβρη κατηγόρησε τις ηπα ότι «δεν έχουν δικαίωμα να ανακατεύονται» και ότι «η στάση των ηπα είναι μια θρασύτατη παραβίαση των βασικών αρχών των διεθνών σχέσεων, μια εκδήλωση ολοκληρωτικής ηγεμονίας και μια σοβαρή ζημιά στις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες και τους στρατούς τους».

– Στις 24 Σεπτέμβρη οι ηπα ανακοίνωσαν ότι θα πουλήσουν στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 330 εκατομυρίων δολαρίων στην Ταϊβάν. Στις 25 Σεπτέμβρη το Πεκίνο δήλωσε την «έντονη δυσαρέσκεια και την ισχυρή του αντίθεση» σ’ αυτήν την πώληση, υποστηρίζοντας ότι «παραβιάζει σοβαρά» την διεθνή νομοθεσία, και ότι αυτή η πράξη μπορεί «να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στις σχέσεις ηπα – κίνας».

– Στις 25 Σεπτέμβρη το Πεκίνο απέρριψε το αίτημα μιας αμερικανικής στρατιωτικής νηοπομπής να επισκεφτεί εθιμοτυπικά το Hong Kong.

– Στις 26 Σεπτέμβρη το ψόφιο κουνάβι κατηγόρησε το Πεκίνο ότι προσπαθεί να επηρρεάσει τις ενδιάμεσες εκλογές στις ηπα, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να επιβάλει επιπλέον κυρώσεις μ’ αυτήν την αφορμή.

– Στις 30 Σεπτέμβρη ένα κινεζικό πολεμικό πλησίασε σε απόσταση λίγων μέτρων ένα αμερικανικό, αναγκάζοντάς το να αλλάξει πορεία για να αποφύγει την σύγκρουση. Το περιστατικό έγινε στη περιοχή κοντά στα νησιά Spratly, στη νότια θάλασσα της κίνας, που το Πεκίνο θεωρεί ότι είναι στην κυριότητά του, αλλά γειτονικά κράτη την αμφισβητούν.

– Στις 1 Οκτώβρη ακυρώθηκε η επίσκεψη του αμερικάνου υπ.αμ. Mattis («τρελού σκύλου») στο Πεκίνο.

– Στις 4 Οκτώβρη του ειδησειογραφικό πρακτορείο Bloomberg δημοσιοποίησε το αποτέλεσμα έρευνας σύμφωνα με την οποία οι κινεζικές μυστικές υπηρεσίες έχουν τοποθετήσει ένα μικροσκοπικό κύκλωμα / κατάσκοπο στις motherboards διάφορων υπερ-υπολογιστών που χρησιμοποιούν μεγάλες αμερικανικές εταιρείες αλλά και κρατικές υπηρεσίες. (Αργότερα η amazon και η apple διέψευσαν ότι έχει γίνει κάτι τέτοιο· θα πρέπει ωστόσο να συνυπολογιστεί ότι αν όντως είχε συμβεί πιθανότατα να μην το παραδέχονταν, αφού θα έπρεπε να διασώσουν το κύρος τους…)

– Στις 4 Οκτώβρη ο αμερικάνος αντιπρόεδρος Pence έκανε μια ομιλία στην οποία περιέγραψε «τον ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων», κατά τον οποίο (υποστήριξε) «οι κινεζικές μυστικές υπηρεσίες έχουν οργανώσει την γενικευμένη κλοπή της αμερικανικής τεχνολογίας», και ότι «η κίνα έχει επιδοθεί σε μια χωρίς προηγούμενο προσπάθεια να επηρρεάσει την αμερικανική κοινή γνώμη για τις εκλογές του 2018 αλλά και για τις προεδρικές του 2020». Συνέχισε τονίζοντας ότι «το Πεκίνο χρησιμοποιεί πλέον την δύναμή του όπως ποτέ πριν στο παρελθόν. Ξοδεύει για τον στρατό του όσα όλα τα υπόλοιπα ασιατικά κράτη μαζί, και έχει δώσει προτεραιότητα στο να εξαφανίσει τα αμερικανικά στρατιωτικά πλεονεκτήματα στην ξηρά, στον αέρα, στη θάλασσα και στο διάστημα».

– Στις 10 Οκτώβρη το αμερικανικό υπ.οικ. δήλωσε ότι θα χρησιμοποιήσει τις νέες δυνατότητες που ενέκρινε το κογκρέσσο νωρίτερα φέτος για να εξετάσει πιο αυστηρά τις κινεζικές επενδύσεις στον αμερικανικό τεχνολογικό τομέα.

Για τρεις βδομάδες δεν θα τα έλεγε κανείς λίγα, ούτε όμως και «πόλεμο – πόλεμο». Πράγματι. Μόνο που η λίστα δεν περιλαμβάνει πολλά άλλα. Απ’ τις διεθνείς «επενδυτικές» κινήσεις του κινεζικού καπιταλισμού στην ασία, στην αφρική και στη λατινική αμερική, ως τις κινήσεις του σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο… Την «χρυσή βίδα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον δυτικό Ειρηνικό / ανατολική Ασία.

Μέτωπο του Ειρηνικού 2

Παρασκευή 12 Οκτώβρη. Το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έκανε προχτές την πρώτη επίσημη δημόσια εμφάνισή του (σαν “μπλοκ”). Μετά τις τριμερείς συζητήσεις στη Μόσχα μεταξύ των υφ.υπ.εξ. της κίνας, της ρωσίας και της βόρειας κορέας, εκδόθηκε κοινή ανακοίνωση σε σχέση με τις κυρώσεις κατά της βόρειας κορέας· για πρώτη φορά:

Λαμβάνοντας υπόψη τα σοβαρά βήματα αποπυρηνικοποίησης που έχει κάνει η λαϊκή δημοκρατία της κορέας, οι υπογράφοντες πιστεύουν ότι το συμβούλιο ασφαλείας του οηε πρέπει να αρχίσει σύντομα την αναθεώρηση των κυρώσεων κατά της λ.δ.κ.”

Απ’ την συγκεκριμένη συνάντηση έλειπε η νότια κορέα· μόνο με την έννοια της “φυσικής παρουσίας” όμως. Γιατί η υπ.εξ. της Σεούλ Kang Kyung-wha (ένα «αστέρι» που μόλις έχει αρχίσει να εμφανίζεται στη σκηνή) σε διάφορες δηλώσεις και ομιλίες της τις τελευταίες ημέρες δίνει μορφή σ’ αυτό που κομψά θα μπορούσε να ονομαστεί «αυξανόμενη απόσταση μεταξύ Σεούλ και Ουάσιγκτον».

Το ένα θέμα που εξέθεσε η Kang ήταν ότι ο αμερικάνος υπ.εξ. Pompeo έχει θυμώσει με την στρατιωτική συμφωνία που υπέγραψαν Moon και Kim στην πρόσφατη συνάντησή τους στην Πγιονγκγιάνγκ, που προβλέπει διάφορες διαδικασίες συνενόησης και αποφυγής εντάσεων σε ξηρά και σε θάλασσα.

Το άλλο θέμα (που έχει εκνευρίσει ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον) είναι η διαφαινόμενη απόφαση της Σεούλ να άρει διάφορες εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις που είχε επιβάλλει η ίδια κατά της Πγιονγκγιάνγκ μετά την βύθιση μιας νοτιοκορεατικής κορβέτας απ’ το βορειοκορεατικό ναυτικό το 2010. Ονομάζονται κωδικά «οι κυρώσεις της 24ης Μάη». Αυτές οι κυρώσεις είναι καθαρά διμερές θέμα και δεν έχουν σχέση ούτε μ’ εκείνες που έχει επιβάλλει ο οηε ούτε με τις μονομερείς της Ουάσιγκτον. Επειδή, όμως, κάλυπταν μια μεγάλη γκάμα τομέων, είχαν διευκολύνει ως τώρα τις ηπα να προσθέσουν, απλά, τις δικές τους.

Αν αυτές οι νοτιοκορεατικές κυρώσεις καταργηθούν (όπως σχεδιάζει η κυβέρνηση Moon) τότε θα ανοίξει μια μεγάλη γκάμα οικονομικών και εμπορικών συναλλαγών μεταξύ βορρά και νότου, που δεν υπόκειται σε άλλες απαγορεύσεις και περιορισμούς.

Συνοψίζοντας έχουμε τα εξής: πρώτον, η Σεούλ θα ανοίξει ενάντια στη θέληση της Ουάσιγκτον «δρόμο» και για τις οικονομικές σχέσεις της με την Πγιονγκγιάνγκ· ενόσω, δεύτερον, Μόσχα και Πεκίνο, σα μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε, θα συνεχίσουν να βάζουν και να ξαναβάζουν θέμα άρσης των κυρώσεων κατά της βόρειας κορέας (προκαλώντας το αμερικανικό βέτο, ξανά και ξανά).

Μα δεν υπάρχει σεβασμός πια;

Αν σας βολεύει, πείτε το “ειρήνη”…

Παρασκευή 12 Οκτώβρη. Πριν λίγους μήνες το αφεντικό της Μόσχας (ο Putin) ζήτησε απ’ το σύνολο των ρωσικών βιομηχανικών υποδομών να αναδιαρθρωθούν με τρόπο τέτοιο ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν τον ρωσικό στρατό σε περίπτωση πολέμου. Φυσικά τέτοιες δουλειές δεν γίνονται με λόγια· τα λόγια είναι ένα είδος «προειδοποιητικών δημόσιων σχέσεων»…

Πριν μια βδομάδα ήρθε η σειρά της Ουάσιγκτον να ανακοινώσει δημόσια το ίδιο. Το αμερικανικό πεντάγωνο δημοσιοποίησε ένα «manual» 146 σελίδων, με τίτλο «Αποτιμώντας και Ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα της Βιομηχανικής και Αμυντικής Κατασκευαστικής Βάσης και Εφοδιαστικής Αλυσίδας των ΗΠΑ». Οι οδηγίες κάνουν ξεκάθαρο ότι χρειάζεται μια ευρύτερη αναδιάρθρωση της οικονομίας ώστε να κάνει τον αμερικανικό στρατό ικανό να «πολεμήσει εναντίον ισοδύναμου ανταγωνιστή». Σαν βασικός τέτοιος υποδεικνύεται το Πεκίνο και «η γρήγορη ανάπτυξη, κάτω απ’ το σχέδιο made in china 2025’ της τεχνητής νοημοσύνης, των κβαντικών υπολογιστών, της ρομποτικής, των αυτόνομων οχημάτων, των ιατρικών μηχανημάτων υψηλής ακρίβειας, του εξοπλισμού των πλοίων με υψηλή τεχνολογία και άλλες αναπτυσσόμενες τεχνολογίες κρισιμες για την εθνική άμυνα”.

Η ιστορία του αμερικανικού (αλλά και του ρωσικού, άλλοτε σοβιετικού) στρατο-βιομηχανικού συμπλέγματος δεν είναι χθεσινή. Το κινέζικο ακολουθεί ανάλογο δρόμο. Θα μπορούσε, λοιπόν, να καθησυχαστεί ο καθένας θεωρώντας ότι “μια απ’ τα ίδια, τα έχουμε ξανακούσει”. Η εκδοχή ενός “νέου ψυχρού πολέμου” διαδίδεται από διάφορους δημαγωγούς, σαν ηρεμιστικό…

Όμως πέρα απ’ το γεγονός ότι ο λεγόμενος “ψυχρός πόλεμος” (: 3ος παγκόσμιος) ήταν μια ειδική εξαίρεση στην ιστορία (και όχι μόνο του καπιταλισμού) που, κατά τη γνώμη μας, δεν μπορεί να επαναληφθεί, υπάρχει τώρα μια σημαντική διαφορά σε ότι αφορά τους συσχετισμούς δυνάμεων σε σύγκριση με πριν από 40 χρόνια. Τότε κανείς δεν απειλούσε την αμερικανική ισχύ στη βάση της, δηλαδή τόσο στην “οικονομία” όσο και στην “τεχνολογία” της.

Τώρα τα δεδομένα έχουν αλλάξει πάρα πολύ… Η αμφισβήτηση της αμερικανικής ηγεμονίας (ή και ισχύος) δεν είναι θεωρία· εξελίσσεται ήδη. Αντίθετα, εκείνο που έχει μείνει σταθερό επειδή είναι δομικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, είναι αυτό που δεν λέγεται: πως τέτοιου είδους “πολεμικές αναδιαρθρώσεις” του κεφάλαιου μπορεί να ξεκινούν μεν πριν απ’ την επίσημη κήρυξη ενός (παγκόσμιου) πολέμου προετοιμάζοντάς την, ωστόσο επιταχύνονται, ορθολογικοποιούνται, ελέγχονται (ως προς την απόδοσή τους) και τελικά κατοχυρώνονται μέσα στη φωτιά…

(Ωστόσο, μπορεί ο καθένας να πει “σιγά μωρέ…”

Το έχουμε ακούσει ξανά και ξανά…)

Idlib

Πέμπτη 11 Οκτώβρη. Δούλεψε, τελικά, η πολύπλευρη και πολύμορφη «πίεση» των τουρκικών υπηρεσιών στους αντικαθεστωτικούς φιλο-Ριάντ ένοπλους στο Idlib. Χρειάστηκαν, φυσικά, και μερικές δολοφονίες σκληροπυρηνικών οπλαρχηγών από μυστηριώδεις (και άγνωστους) ελεύθερους σκοπευτές ή σαμποτέρ. Χρειάστηκε, επίσης, και μια εσωτερική στρατιωτική πίεση προς τους σκληροπυρηνικούς της HTS, κάτι σαν σποραδικός εμφύλιος. Το αποτέλεσμα πάντως είναι που μετράει: η ζώνη – χωρίς – βαριά – όπλα που συμφωνήθηκε μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας είναι από χτες γεγονός.

Δεν τέλειωσαν όλα, φυσικά, στον θύλακα του Idlib. Με μικρότερη έκταση να μοιραστούν μεταξύ τους, και με σαφή τα πλεονεκτήματα όσων πέρασαν με την μεριά της Άγκυρας, οι εσωτερικοί καυγάδες για τις όποιες προσόδους είναι πιθανό να ενταθούν.

Όμως αυτό ήταν απ’ την αρχή στο λογαριασμό. Δεν χαλάει κανέναν (απ’ το μπλοκ της Αστάνα). Αν συνυπολογίσει κανείς τα ζόρια που απέκτησε ο τοξικός μετά την δολοφονία του Khashoggi στην πρεσβεία στην Άγκυρα (τα σκονάκια είναι κακοί σύμβουλοι!) οι πελάτες του στη συρία θα στριμωχτούν ξανά και ξανά.

Και όχι μόνον αυτοί.

Μέση Ανατολή

Πέμπτη 11 Οκτώβρη. Οι περσόνες της εξουσίας αντικαθίστανται εύκολα. Αλλά αυτό ισχύει περισσότερο στις δημοκρατίες του θεάματος παρά στις φεουδαρχίες του, όπου τα πρόσωπα της εξουσίας δεν έχουν μόνο συμβολική λειτουργία.

Ο τοξικός δεν ήταν επιλογή (έτσι λέγεται…) των αρμόδιων τμημάτων της cia, που τον θεωρούσαν «φελλό». Ήταν, όμως, επιλογή άλλων αμερικανικών κυκλωμάτων και, όπως είναι γνωστό, του Τελ Αβίβ. Επενδύθηκαν πολλά πάνω του (και πάνω στα δισεκατομμύριά του), κι αυτός – στην κατάλληλη ηλικία του γιάπι – τα πίστεψε όλα.

Όμως δεν του πηγαίνει τίποτα καλά. Η «εξαφάνιση» του Khashoggi (η δολοφονία του δηλαδή) είναι το τελευταίο «σκληρό φάουλ» που κάνει, που απλά προστίθεται στα προηγούμενα. Θα μπορούσε να ξεπεραστεί αν δεν ήταν ο τοξικός αλλά ο Sisi, ακόμα κι αν το θύμα δεν ήταν σαουδάραβας αλλά ιταλός αριστερός φοιτητής, από καλή οικογένεια. (Η δολοφονία του Giulio Regeni τον Φλεβάρη του 2016, στο Κάιρο, απ’ τους μπάτσους του Sisi, καθόλου δεν εμπόδισε και δεν εμποδίζει ούτε τις προηγούμενες – «δημοκρατικές» – ούτε, ακόμα λιγότερο, τις τωρινές φασιστικές πολιτικές βιτρίνες της ιταλίας να βελτιώνουν διαρκώς τις σχέσεις τους με την αιγυπτιακή χούντα…)

Αλλά (έχουμε την εντύπωση) ότι ο τοξικός δεν μπορεί να ελπίζει στην ασυλία του Sisi: τον αμφισβητεί ακόμα και ο ίδιος ο πατέρας του (πάντα βασιλιάς…). Δεν είναι υποχρεωτικό να σχολάσει αύριο. Ωστόσο έχει αποδειχθεί «γεωπολιτική φούσκα» – ή “παλτό” αν η γηπεδική ορολογία είναι προτιμότερη. Και, κατά συνέπεια, μια σειρά σχεδιασμών που στηρίζονταν στο προσωποποιημένο καθεστώς του και στην χρηματοδότησή του (ειδικά σε ότι αφορά την Παλαιστίνη) θα πρέπει να θεωρούνται «πρώην» σχεδιασμοί.

Για να δούμε τι άλλο θα δούμε…

Μακεδονία

Πέμπτη 11 Οκτώβρη. Τι θα είχε συμβεί αν στο πρόσφατο δημοψήφισμα, αντί για 650.000 είχαν ψηφίσει 1.000.000, όμως με τον ίδιο αριθμό (609.813) να έχουν ψηφίσει «ναι» και τους υπόλοιπους, 390.000 να έχουν ψηφίσει «όχι»; Το δημοψήφισμα θα ήταν πέρα για πέρα πετυχημένο… Αλλά αμέσως μετά όλοι (ειδικά οι έλληνες) θα μιλούσαν για ένα «διαιρεμένο κράτος», «στα πρόθυρα εμφύλιου», κλπ. Τα παιδιά με τις καραμέλες τους…

Ε, το λοιπόν αυτό δεν έγινε (μετά και από διεθνείς προσπάθειες…). Και – εκτός απ’ εκείνους που ταυτίζουν την αποχή με το «όχι», δηλαδή με την γραμμή των σκληροπυρηνικών του VMRO – όλοι οι άλλοι θα μπορούσαν να βάλουν ερωτηματικά «επί της διαδικασίας». Όχι επί της ουσίας. Γιατί αυτή είναι σαφέστατη: οι μεν «ναι» ψήφισαν, οι δε «όχι» δεν το έκαναν… Ψήφισαν, μάλιστα, τόσο πολύ ώστε ακόμα κι αν το σύνολο των ψηφοφόρων ήταν 1.000.000, και πάλι το “ναι” θα είχε πλειοψηφίσει! Δεν είναι παράδοξο· δεν είναι παρανοϊκό· είναι προβοκατόρικο: 609.813 “ναι” θεωρούνται άκυρα, σα να μην υπήρξαν ποτέ· επειδή δεν συνοδεύτηκαν από 390.000, ή 400.000 “όχι”… Κι όμως: 609.813 ψήφοι είναι (ελαφριά) πάνω από το 50% ακόμα κι αν είχαν ψηφίσει συνολικά 1.200.000!!!!

Την ώρα, λοιπόν, που ο ψεκασμένος προσπαθεί να πουλήσει στην Ουάσιγκτον plan Β (απευθυνόμενος στο ντόπιο ακροδεξιό ακροατήριό του…) στα Σκόπια οι σοσιαλδημοκράτες ξεκίνησαν την κοινοβουλευτική διαδικασία έγκρισης της «συμφωνίας των Πρεσπών», ενόσω συνεχίζονται οι πίσω από κλειστές πόρτες (πάνω ή και κάτω απ’ το τραπέζι) «διαπραγματεύσεις» με το VMRO. To πράγμα έχει την λογική του: ο ακροδεξιός πυρήνας του VMRO έχει σοβαρά προβλήματα με την δικαιοσύνη, οπότε «επί της διαδικασίας» μπορεί να ζητάει διάφορα… Στην πράξη, πάντως, την απάντηση θα την δώσει η υπαρκτή «ευρωπαϊκή» πτέρυγά του, που έχει ταχθεί υπέρ της «συμφωνίας». Ακόμα κι αν είναι μειοψηφική, είναι υπαρκτή…

Η κοινοβουλευτική διαδικασία συνταγματικής τροποποίησης στη δημοκρατία της μακεδονίας είναι πολύπλοκη. Έχει τρία στάδια. Στο πρώτο η κυβέρνηση παρουσιάζει σε αδρές γραμμές τις αλλαγές που σκοπεύει να κάνει στο σύνταγμα, και χρειάζεται την έγκριση των 2/3 της βουλής (80 ψήφους, η κυβέρνηση του Zaev έχει τους 71, ψάχνει άλλους 9) για να προχωρήσει. Αν αυτή η έγκριση δοθεί, στη δεύτερη φάση, παρουσιάζει αναλυτικά τις αλλαγές· εδώ για την έγκρισή τους αρκεί απλή πλειοψηφία (61 ψήφοι). Αν δοθεί κι αυτή, οι αλλαγές παραπέμπονται σε «δημόσια διαβούλευση»  για τυχούσες βελτιώσεις. Μετά απ’ αυτήν την φάση διαμορφώνεται το τελικό συνταγματικό κείμενο, του οποίου η έγκριση απαιτεί ξανά 80 ψήφους. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αυτή η τελική ψηφοφορία θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή τον Γενάρη.

Επειδή, τώρα, το VMRO δεν έχει προτείνει κάποια άλλη «διεθνή κατεύθυνση» για την δημοκρατία της μακεδονίας (διαφορετική ή/και αντίθετη απ’ την ένταξη στην ε.ε. και στο νατο) είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει μεγάλα περιθώρια «επί της ουσίας». Όσα περιθώρια έχει (για «διαπραγματεύσεις» με τον Zaev) είναι «επί της διαδικασίας». Και αυτό θα κάνει.

Τα υπόλοιπα; Κατά την ταπεινή μας άποψη: βαλκανική δραματουργία, για εσωτερικές καταναλώσεις…

(Υπάρχει, βέβαια, και το σκανδαλάκι – ή σκάνδαλο – με τις αγορές της δεη…)