Month: October 2018

Γαμήλια έθιμα 3

Πέμπτη 18 Οκτώβρη. Είναι στο αλφάβητο του ρατσισμού (και της «ευγονικής») των τελευταίων δεκαετιών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα η απαγόρευση της γαμήλιας «φυλετικής επιμειξίας». Με σκοπό την διατήρηση ενός φυλετικά «ισχυρού έθνους», το οποίο κυριαρχεί πάνω στους κατώτερους και τους μπάσταρδους. Εν προκειμένω πάνω σ’ εκείνους κι εκείνες που βρίσκονται υπό κρατική / στρατιωτική κατοχή στην Παλαιστίνη.

Η ρατσιστική απαρτχάιντ κρατική ιδεολογία του ισραηλινού κράτους κάνει έναν μοναδικό συνδυασμό του «μοντέρνου» ιστορικά ρατσισμού / φασισμού του αίματος και του σπέρματος με τον «μεταμοντέρνο» ρατσισμό / φασισμό της πολιτιστικής ανωτερότητας. Όπως όλες οι μονοθεϊστικές θρησκείες στην ευρύτερη περιοχή έτσι και ο ιουδαϊσμός δεν είναι φυλετικός· το αποδεικνύει η ύπαρξη αφρικανών, έγχρωμων εβραίων. Μάλιστα ο φυλετισμός και η φυλετική καθαρότητα ήταν ανέκαθεν ανάθεμα για τον πυρήνα των μονοθεϊστικών θρησκειών, είτε την ιουδαϊκή, είτε την χριστιανική, είτε την μουσουλμανική, είτε οποιαδήποτε άλλη εμφανίστηκε κατά καιρούς. Όλες είχαν global φιλοδοξίες, «αδελφοποίησης των πάντων»· και δεν έκαναν διακρίσεις πιστών, με κανένα εδαφικό ή φυλετικό κριτήριο.

Αλλά γι’ αυτό υπάρχουν οι ιδεολογίες: για να φτιάχνουν και να επιβάλουν τέρατα. Η εθνικιστική / ιμπεριαλιστική ιδεολογία του ισραηλινού κράτους έχει κάνει πειρατεία πάνω στον ιουδαϊκό μονοθεϊσμό, μετατρέποντάς τον σε κρατική θρησκεία. Σαν τέτοια οφείλει να υπακούει σ’ αυτό το κράμα παλιού και νέου εθνικισμού / ρατσισμού / φασισμού: την «θρησκευτική καθαρότητα» σαν εγγύηση, σαν φύλακα της «καθαρότητας του αίματος και του σπέρματος». Ο πολιτιστικός ρατσισμός αφομοιώνει και αξιοποιεί τον ρατσισμό του αίματος / σπέρματος…

Και τι έγινε, λοιπόν, που μια τηλεπαρουσιάστρια κι ένας ηθοποιός παραβίασαν την εθνικιστική νόρμα; Σαν περσόνες του Θεάματος θα το τακτοποιήσουν. Σωστά. Το γεγονός, όμως, ότι ένα κράτος (και οι χιλιάδες λακέδες του) παρακολουθεί το κρεβάτι ακόμα κι όσων είναι επίσημα υπηκοοί του σημαίνει πολλά για τους πληβείους και τις πληβείες εκεί.

Το διεθνές πρωτοκοσμικό «απελευθερωτικό» κίνημα θα αναλάβει δράση – ε; Ακούμε ήδη τις οργισμένες αντιρατσιστικές / αντισεξιστικές ταξιαρχίες να συγκλίνουν γύρω απ’ το Τελ Αβίβ, οπλισμένες ως τα δόντια…

Ε;

Οι νύχτες με τα πολλά φεγγάρια

Πέμπτη 18 Οκτώβρη. Το κινεζικό ινστιτούτο αεροδιαστημικών και μικροηλεκτρονικών ερευνών στο Chendgu, στη βορειοδυτικά της κίνας, ετοιμάζεται να εγκαταστήσει σε δύο χρόνια πάνω απ’ την πόλη το πρώτο “τεχνητό φεγγάρι”. Πρόκειται για έναν δορυφόρο με κάτοπτρα, που θα αντανακλά το ηλιακό φως στη γη, καλύπτωντας έναν χερσαίο κύκλο διαμέτρου από 10 έως 80 χιλιόμετρα, ανάλογα με την ρύθμιση.

Η έρευνα επί του θέματος έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια και – κατά τον διευθυντή του ινστιτούτου Wu Chunfeng – έχουν λυθεί πλέον όλα τα τεχνικά ζητήματα. Η φωτεινότητα στη γη θα είναι 8 φορές μεγαλύτερη απ’ αυτήν την πανσελήνου, και θα μοιάζει με το λυκόφως του σούρουπου. Κατά τους κινέζους τεχνικούς αυτό το φως είναι αρκετό για να μην χρειάζεται δημόσιος φωτισμός στους δρόμους· αλλά όχι και έντονο, για να μην διαταράσσει τον κύκλο ημέρα / νύχτα για τα ζωϊκά είδη που θα βρίσκονται στην επιρροή του.

Παρότι θα αργήσουμε να δούμε τέτοιες εφαρμογές στα μέρη μας, ας αρχίσουμε να το «χωνεύουμε» από τώρα κι αυτό, αφού ο «τετράγωνος» ορθολογισμός των κινέζων τεχνοεπιστημόνων υπόσχεται πολλά: οικονομία στην κατανάλωση ρεύματος εν προκειμένω. (Τόσα γίνονται στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος…)

Τέρμα, λοιπόν, (σιγά σιγά) ο ρομαντισμός των σεληνιακών φάσεων ή της πανσελήνου… Ζήτω ο τεχνο-ρομαντισμός των 50, 100, 1000 μικρών τεχνητών «φεγγαριών»!…

Τα zombie δεν είναι χορτοφάγα 1

Τετάρτη 17 Οκτώβρη. …Η παγκόσμια αγορά των μοχλευμένων δανείων είναι μεγαλύτερη απ’ ότι η αγορά των ενυπόθηκων δανείων στις ηπα το 2006 – και συνεχίζει να μεγαλώνει εξαιρετικά γρήγορα. Η Επιτροπή ανησυχεί απ’ αυτήν την αύξηση του μοχλευμένου δανεισμού…

Η «επιτροπή» είναι η επιτροπή οικονομικής πολιτικής της τράπεζας της αγγλίας – όχι κανά τυχαίο think tank… Όσο για τον μοχλευμένο δανεισμό; Το κόλπο δεν είναι καθόλου καινούργιο. Είναι ακριβώς το ίδιο μ’ εκείνο που έπαιζε στα ‘90s και ακόμα εντονότερα στα ‘00s…. Μέχρι που ήρθε εκείνη η αποφράδα ημέρα όπου η Lehman Brothers κατέβασε ρολά…

«Μοχλευμένο δάνειο» είναι ένα δάνειο που έχει χαρακτηριστεί «σκουπίδι», καθώς αυτός που έχει δανειστεί είναι μια ήδη υπερχρεωμένη επιχειρήση. Τέτοια δάνεια θεωρούνται έτοιμα να «κοκκινίσουν» οποιαδήποτε στιγμή (αν η επιχειρήση χρεωκοπήσει), οπότε οι τράπεζες που τα δίνουν φροντίζουν να τα ξεφορτωθούν έγκαιρα. Πως; Τα «πακετάρουν» μαζί με άλλα, λιγότερο επισφαλή δάνεια, φτιάχνοντας «σύνθετα χρηματοπιστωτικά προϊόντα» που λέγονται CLO (collateralized loan obligations) και τα πουλάνε σε λίγο πολύ τζογαδόρους «επενδυτές». Αυτοί τα αγοράζουν επειδή έχουν ψηλά επιτόκια, που σημαίνει ότι μπορούν να γράφουν στα λογιστικά τους βιβλία υψηλά έσοδα από τόκους. Αυτή η «κερδοφορία» κάνει ελκυστικά τα funds (που είναι οι «επενδυτές») και αυξάνει τους μισθούς των μανατζαρέων τους. Εννοείται ότι αυτοί οι μανατζαρέοι δεν είναι ηλίθιοι: για να αγοράσουν τα CLOs δανείζονται απ’ τις τράπεζες με αισθητά χαμηλότερα επιτόκια απ’ αυτά που εισπράττουν…

Ακριβώς ό,τι γινόταν με τα «σκουπίδια» («χαμηλής εξασφάλισης») στεγαστικά (subprime) δάνεια στις ηπα κατά κύριο λόγο. Όλα πηγαίνουν καλά – μέχρι να αρχίσουν οι χρεωκοπίες των επιχειρήσεων που βρίσκονται στη βάση αυτής της αντεστραμμένης πυραμίδας. Αν αυτές οι χρεωκοπίες περάσουν ένα ελάχιστο όριο τότε παρασέρνουν τα δικά τους δάνεια· την «αξία» των CLOs· άρα και την αποπληρωμή των δανείων (των «επενδυτών») που έγιναν για την αγορά τους. Ο κύκλος της κατάρρευσης ξαναγυρίζει τελικά από εκεί που ξεκίνησε: στις τράπεζες.

Εξαιτίας των εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων που ήταν η προϋπόθεση της «ποσοτικής χαλάρωσης» των κεντρικών τραπεζών σε ηπα, ε.ε., ιαπωνία για να διασωθούν οι τράπεζες απ’ την προηγούμενη έκρηξη της κρίσης, οι “zompie companies”, οι επιχειρήσεις δηλαδή που ήταν ήδη υπερχρεωμένες, μπορούσαν παρόλα αυτά να συνεχίσουν να δανείζονται τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά και να αυξηθούν αριθμητικά, αφού η πραγματική καπιταλιστική κρίση, «κρίση υπερσυσσώρευσης» καθόλου δεν έχει ξεπεραστεί. Το αντίθετο.

Τώρα που η fed (αμερικανική κεντρική τράπεζα) αυξάνει σταθερά τα επιτόκιά της (η ευρωπαϊκή όχι ακόμα…) τα καινούργια επιχειρηματικά δάνεια και η εξυπηρέτηση των παλιότερων (μέσω καινούργιου δανεισμού) γίνονται δυσκολότερα. Αναμένεται έξαρση επιχειρηματικών χρεωκοπιών· σε τι έκταση άραγε; Στις ηπα αυτή ειδικά η «αγορά», των CLOs, είναι 1,1 τρισεκατομύρια δολάρια. Μαζί με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή «αγορά» το νούμερο φτάνει σήμερα στα 2,6 τρισεκατομύρια δολάρια. – και μεγαλώνει έντονα… Το πιο χαρακτηριστικό: έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 10 χρόνια. Τόσο στις ηπα όσο και στην ε.ε. το 80% αυτών των «μοχλευμένων» δανείων δεν έχουν «κάλυψη» της προκοπής. Είναι στον αέρα: τα assets των επιχειρήσεων (που θα χρεωκοπήσουν) έχουν μηδαμινή αξία σε σχέση με τα δάνεια που χρωστάνε.

Πράγμα που σημαίνει ότι σ’ αυτά τα 10 χρόνια «διαχείρισης της κρίσης» ο πραγματικός καπιταλισμός συνέχισε να τρώει εκτός απ’ τις εργατικές σάρκες και τα δικά του θεμέλια… Αφού, όχι μόνο δεν «λύνονται» οι πραγματικές εσωτερικές του αντινομίες αλλά, αντίθετα, οξύνονται…

Τα zombie δεν είναι χορτοφάγα 2

Τετάρτη 17 Οκτώβρη. Το έχουμε ξαναγράψει, ας το επαναλάβουμε: μπορεί μεν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να είναι έξω απ’ αυτή την εξέλιξη τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό δεν οφείλεται στην «καλή υγεία» του. Το αντίθετο. Οφείλεται στο ότι δεν έχει βρει λύση για τα «δάνεια σκουπίδια» της προηγούμενης περιόδου· άρα οφείλεται στην ανίατη κατάστασή του.

Δεν είναι, λοιπόν, το ελλαδιστάν μια «όαση» μέσα στην επερχόμενη έρημο. Είναι, μάλλον, ήδη κομμάτι της (εξάλλου στις καπιταλιστικές κρίσεις / αναδιαρθρώσεις δεν υπάρχουν «οάσεις», ειδικά με τόσο μικρή βάση συσσώρευσης όπως η ελληνική). Άσχετα, όμως, απ’ την ένταση και την έκταση της επίδρασης που θα έχει το επόμενο ξέσπασμα της κρίσης στον (ασήμαντου μεγέθους) ελληνικό καπιταλισμό, ο λόγος της «ανησυχίας» όλων των καθωσπρέπει και παγκόσμιας εμβέλειας οικονομικών μηχανισμών (δντ, bis, τράπεζα της αγγλίας, κλπ) είναι σοβαρός.

Ένα μόνο παράδειγμα. Η ελβετική credit suisse είναι ένας απ’ τους «μεγάλους παίκτες» στην «ευρωπαϊκή αγορά» των CLOs, η τρίτη στην κατάταξη. Τον περασμένο Σεπτέμβρη έστειλε γράμμα στους πελάτες της για να τους καθησυχάσει… Ποιο ήταν το βασικό της επιχείρημα; Ότι οι προβλέψεις για τις επιχειρηματικές χρεωκοπίες είναι κάτω απ’ τους μεσοπρόθεσμους μέσους όρους…

«Οι προβλέψεις»…

Αυτός και οι άλλοι πόλεμοι

Τετάρτη 17 Οκτώβρη. Τα χρηματοπιστωτικά πάρτυ, τα overdose και τα ξενερώματα πάνω στις καπιταλιστικές δομικές αντινομίες είναι, λογοτεχνική αδεία, ο πυρετός τους. Καθόλου παράδοξο ότι προσφέρουν τα βασικά στοιχεία για να καταλάβει κανείς τι είναι και που σκοπεύει ο «εμπορικός πόλεμος» ή ο «νεο-προστατευτισμός». Αλλά και οι εσωτερικές (ανά κράτος) ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, που εκδηλώνονται με την πολιτική άνοδο, εδώ ή εκεί, των πιο «καθυστερημένων» (και άρα προβληματικών) τμημάτων του κεφάλαιου: που είναι εθνικιστικά και προσπαθούν να οικοδομήσουν διαταξικές «εθνικές ενότητες» υπό την καθοδήγησή τους, μοιράζοντας ψίχουλα στους υποτελείς.

Και τα δύο, ο εθνοκρατικός προστατευτισμός (μαζί με τις συγκρούσεις που προκαλεί σε πλανητική κλίμακα), ο anti-global νεο-εθνικισμός δηλαδή, αλλά και οι «εσωτερικές» έριδες / συγκρούσεις σε διάφορα κράτη, είναι παραλλαγές του ίδιου πράγματος: της προσπάθειας διάσωσης εκείνων των μερίδων του κεφάλαιου (των αφεντικών) που τείνουν προς ή φοβούνται κάποια επερχόμενη χρεωκοπία / κάποιο επερχόμενο ξεπέρασμα, και «αγχωμένα» προσπαθούν να διασφαλίσουν επικράτειες κυκλοφορίας των εμπορευμάτων τους / πραγματοποίησης της υπεραξίας που αποσπούν. Άρα ζώνες κερδοφορίας προφυλαγμένες απ’ τους ανταγωνιστές τους.

Πρόκειται για τα πιο αντιδραστικά (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) τμήματα των «εθνικών» και των «διεθνών» αφεντικών. (Τα οποία, παρεπιπτόντως, έχουν την άνεση να ενσωματώνουν διάφορες post-modern και virtual κοινωνικές πόζες…) Γι’ αυτό χαρακτηρίζονται απ’ αυτό που είναι μόνο επιφανειακά αντιφατικό. Απ’ την μια μεριά δηλώνουν ένα κάποιο ενδιαφέρον για τους «ντόπιους εργαζόμενους», που μπορεί να εκφραστεί με μικρο-δόσεις «παροχών». Απ’ την άλλη είναι σκληρά ρατσιστές, αδιάλλακτοι εχθροί των μεταναστών και της μετανάστευσης, άρα ορκισμένοι εχθροί της (πολυεθνικής) εργατικής τάξης. Κι αυτό είναι βασικό στοιχείο της ιδεολογικής συμμαχίας τους με την εθνική (κάθε φορά) μικροαστική πλέμπα. (Ο συμπηλισμός, που χώνει και τους “μετανάστες” μέσα σε παρανοϊκούς καταλόγους, είναι αφάνταστα χρήσιμος στην παραγωγή της αποπροσανατολιστικής / κατευναστικής σύγχισης – αλλά γι’ αυτόν κάποια άλλη φορά…)

Το πρώτο, ο πατερναλιστικός «φιλεργατισμός» (απ’ το ψόφιο κουνάβι ως τον Σαλβίνι…) επιδιώκει να φέρει πίσω πολλαπλάσια κέρδη, σαν «εθνική ενότητα» του κεφάλαιου… Για κάθε χρήση (π.χ. «περισσότερη δουλειά τώρα», η περίπτωση της αυστρίας… ή πειθαρχία…) Το δεύτερο είναι αναπόφευκτο, αφού σαν καπιταλιστικές συμμαχίες (της μίας ή της άλλης έκτασης) δεν μπορούν παρά να μισούν την σύγχρονη εργατική τάξη σα σύνολο.

(Υπάρχει και συνέχεια…)

Είναι τοξικός ο τοξικός…

Τετάρτη 17 Οκτώβρη. Δεν μπορούμε να περηφανευτούμε για τέτοιου είδους «επιρροές» της ασταμάτητης μηχανής. Πρέπει, όμως, να το μάθετε από εμάς.

Εντοπίστηκε, λοιπόν, ένας απ’ τους (πολλούς) κρυφούς και ανομολόγητους αναγνώστες της: είναι ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Lindsey Graham (μέλος της επιτροπής στρατού της αμερικανικής γερουσίας…). Αν και όπως το παραδέχεται υπήρξε ένας απ’ τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Mohammed bin Salman (μια φορά τον γράφουμε με το όνομά του), μετά την δολοφονία του Khashoggi δήλωσε:

Το ξέρω καλά. Τίποτα δεν γίνεται στη σαουδική αραβία εν αγνοία του MBS. Νομίζω ότι έχει μπει σε άσχημο δρόμο. Δεν μπορώ να ξανακάνω δουλειές με την σαουδική αραβία μέχρις ότου ξεπεράσουμε αυτό το ζήτημα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ξαναπάω στη σαουδική αραβία όσο είναι στο πόστο του αυτός ο τύπος… Είναι μπουλτόζα κατεδαφίσεων. Σκότωσε αυτόν τον άνθρωπο στο προξενείο στην τουρκία και περιμένει να το αγνοήσω;… Ο MBS για μένα είναι τοξικός…

Ναι!!! Αποκάλεσε τον τοξικό «τοξικό»!!! (Με άλλο νόημα βέβαια, αλλά…) «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»!!!

… αλλά οι καμήλες του xέζουν στο δωμάτιο…

Τετάρτη 17 Οκτώβρη. Στα πιο σοβαρά τώρα: «ανώνυμοι» τούρκοι αξιωματούχοι που συμμετέχουν στις έρευνες για τις «συνθήκες εξαφάνισης» του Khashoggi είπαν στο al jazeera ότι έχουν στην κατοχή τους ένα ηχητικό διάρκειας 11 λεπτών, μέσα απ’ το προξενείο, που καταγράφει την επίθεση στον Khashoggi και την δολοφονία του. Ξεκαθάρισαν ότι προέρχεται από άλλη πηγή, και όχι απ’ το apple watch του.

Το πρόβλημα που είχε απ’ την αρχή το τουρκικό καθεστώς είναι πως διαθέτει μεν αρκετά χειροπιαστά στοιχεία για την δολοφονία, αλλά τα έχει αποκτήσει «παράνομα»: από την παρακολούθηση της σαουδαραβικής πρεσβείας μέσα-έξω. Δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει (όχι όλα, σίγουρα) επειδή θα είναι σα να παραδέχεται ότι παρακολουθεί ξένες πρεσβείες (προφανώς και άλλες πλην του Ριάντ). Προσπαθεί, λοιπόν, να βρει στοιχεία απ’ την εκ των υστέρων «τυπική» έρευνα… Κι ως τώρα μόνο με διαρροές δείχνει ότι «έχει στο χέρι» τον τοξικό, δημιουργώντας “κλίμα”…

Το al jazeera – στην αραβική έκδοσή του, κι αυτό έχει την σημασία του… – δημοσιοποιεί ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, που υποθέτουμε πως έχουν τουρκική προέλευση. Ότι η “διμοιρία θανάτου” που είχε έρθει απ’ το Ριάντ την έπεσε στον Khashoggi αμέσως μόλις μπήκε στο προξενείο, κι ότι τον έσυραν στο γραφείο του γενικού προξένου, όπου τον κτύπησαν μέχρι θανάτου παρόντος του προξένου. Στη συνέχεια ο ιατροδικαστής Salah al Tabiqi, που είχε έρθει επί τούτου, ζήτησε απ’ τον πρόξενο να βγει έξω και άρχισε να κομματιάζει το πτώμα του Khashoggi με το “ειδικό ηλεκτρικό πριόνι” του, μια δουλειά που κράτησε επτά λεπτά. Ταυτόχρονα ζήτησε απ’ τους υπόλοιπους που ήταν στο δωμάτιο να βάλουν δυνατά μουσική, προφανώς για να καλύψουν τον ήχο του πριονιού…

Είναι προφανές ότι με ζεστό ακόμα το σώμα, ο διαμελισμός του θα γέμισε το γραφείο με αίματα. Είναι γι’ αυτό που ο Erdogan δήλωσε χτες ότι «έχει γίνει προσπάθεια να καλυφθούν στοιχεία μέσω φρεσκοβαψίματος κάποιων χώρων» στο προξενείο…

Εν τω μεταξύ το bbc, ευκαιρίας δοθείσης, θυμήθηκε κάτι που είχε ξεχάσει ως τώρα. Ότι τρεις πρίγκηπες, του οίκου των Σαούντ αλλά αντίπαλοι του τοξικού, έχουν «εξαφανιστεί» τα 3 τελευταία χρόνια. Και οι τρεις εξαφανίστηκαν από ευρωπαϊκό έδαφος (ο ένας απ’ το Παρίσι), που σημαίνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ότι τους απήγαγαν και τους πήγαν στο Ριάντ. Εκεί όπου το «ειδικό ηλεκτρικό πριόνι» δεν χρειάζεται μασκάρισμα…

Φαίνεται, όμως, ότι μέχρι να ηττηθεί οριστικά ο τοξικός στο συριακό πεδίο μάχης (και η οριστική του ήττα θεωρούμε πως ήταν στο Idlib…) δεν κρινόταν συμφέρον να αναρωτηθούν οι ευρωπαϊκές αστυνομίες ή τα καθώς πρέπει media «τι στην ευχή απέγιναν αυτοί οι πρίγκηπες;»…

(φωτογραφία: Ο τοξικός χτες, μ’ έναν αμερικάνο φίλο – στο παλάτι του φυσικά…)

Καθαρίζοντας τους ανυπότακτους

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Ο συγκεντρωμένος κόσμος είναι παλαιστίνιοι, κάπου στην ακτή της λωρίδας της Γάζας. Ένα άλλο μέρος της “μεγάλης πορείας της επιστροφής”: 25 ψαρόβαρκες (και αρκετός κόσμος στην ακτή) συμμετείχαν χτες στην 12η ναυτική διαδήλωση. Ενάντια στον θαλάσσιο αποκλεισμό της λωρίδας, και στην σχεδόν απαγόρευση ακόμα και του ψαρέματος απ’ τους παλαιστίνιους. Όσο για τα άσπρα ίχνη είναι ισραηλινά δακρυγόνα.

Αλλά ο ισραηλινός στρατός δεν ρίχνει μόνο δακρυγόνα. Ρίχνει, κυρίως, για να σκοτώσει. Τουλάχιστον 24 διαδηλωτές τραυματίστηκαν χτες από σφαίρες – που έπεφταν από ισραηλινά πολεμικά πλοία. Στο ψαχνό.

Άλλοτε οι ινδιάνοι γίνονταν θρύλος και παράδειγμα αντίστασης στον πρώτο κόσμο. Τώρα αυτός ο σε παρακμή κόσμος, ακόμα και στo δήθεν «εξτρεμιστικό» θέαμά του, δεν θέλει ούτε αντίσταση ούτε παραδείγματα.

Θέλει, μόνο, να θαυμάζει τα είδωλά του στους καθρέφτες.

Καθαρίζοντας τους λεκέδες 1

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Ο βασιλικός γαμπρός έκανε την προεργασία σαν “γραμματοκομιστής” του τοξικού… . Ο πεθερός πρόεδρος εντυπωσιάστηκε τηλεφωνικά απ’ την επίμονη άρνηση του τοξικού, “όχι δεν το έκανα εγώ, όχι δεν είμαι αυτό που λένε για μένα”. Και σκέφτηκε (εντελώς μόνος του, μπορεί να συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά…) ότι τελικά κάποια “ανεξέλεγκτα στοιχεία” καθάρισαν τον σαουδάραβα Jamal Khashoggi…. (Μωρέ μήπως ήταν τίποτα πράκτορες του ιράν;)

Αφού ο τοξικός δεν ήξερε, κι αφού η διμοιρία των δολοφόνων ήταν «ανεξέλεγκτη», ίσως μπορεί το Ριάντ να το παραδεχτεί πια: ναι, κάτι δεν πήγε καλά εκεί στο προξενείο μας, και τον σκότωσαν οι αληταράδες τον άνθρωπο ενώ ήθελαν απλά να τον ρωτήσουν κανά δυο πραματάκια – τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του και οι ένοχοι θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Υπάρχει, βέβαια, το ερώτημα, «τι το κουβάλησαν μαζί τους το ηλεκτρικό χειρουργικό πριόνι που κόβει κόκκαλα» οι 15 «ειδικοί απεσταλμένοι» απ’ το Ριάντ αν όλο κι όλο που σκόπευαν ήταν να ανακρίνουν τον Khashoggi. Αλλά θα χωθεί κι αυτό κάτω απ’ το χαλί – άσε που δεν ξέρει κανείς πως γίνονται οι ανακρίσεις στη σαουδαραβική χούντα. (Ο υπ.εξ. Pompeo, πρώην αρχι-cia, ανέλαβε κι αυτή τη δουλειά, και βρίσκεται στο Ριάντ. Λογικά για να συνταχτεί από κοινού με τον τοξικό η “μισοανάληψη” της ευθύνης…)

Κάτω απ’ το χαλί υπάρχει χώρος… Ωστόσο το χαλί θα μείνει στη θέση του: στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Και επειδή ο καπιταλιστικός κόσμος δεν είναι πλέον «μονοπολικός», δεν είναι τέτοιες ούτε και οι ετυμηγορίες περί του ενός ή του άλλου εγκλήματος. Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ουάσιγκτον αναλάβει να σώσει τον τοξικό (πράγμα που δείχνει να το θέλει…), απλά θα γίνει ακόμα περισσότερο «κοράκι», κουβαλώντας διάσημα πτώματα.

Όχι μόνο του Khashoggi….

Καθαρίζοντας τους λεκέδες 2

Τρίτη 16 Οκτώβρη. Παρότι τέτοιους καιρούς ποιός ασχολείται, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο επικίνδυνος (και πόσο άμεσα επικίνδυνος) ήταν ο Khashoggi ώστε να τον σκοτώσουν και να τον κομματιάσουν για να τον εξαφανίσουν σε μια επιχείρηση που θα τραβούσε την προσοχή· ενώ θα μπορούσαν να τον σκοτώσουν οπουδήποτε, μια άλλη στιγμή, αλλού, με μια σφαίρα στο κεφάλι – και να παρουσιαστεί σαν απόπειρα ληστείας…

Η μία εξήγηση είναι ότι ο τοξικός κάθεται πάνω σ’ ένα βουνό κόκα: σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει λογική (εντός ή εκτός εισαγωγικών) εξήγηση για το πως και τι σκέφτεται ένα αφεντικό, και για το πως δρα. Η άλλη εξήγηση (που δεν αναιρεί την προηγούμενη) είναι η σοβαρή πιθανότητα όχι μόνο το βασίλειο του τοξικού αλλά και κάποια κυκλώματα των αμερικανικών υπηρεσιών να ήθελαν το κακό του Khashoggi· και να έσπρωξαν τον τοξικό (πάνω σ’ ένα βουνό κόκα δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια σπρωξίματος) να αναλάβει δράση, κατά βούληση.

Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα το μεγαλύτερο έγκλημα του Khashoggi να μην ήταν η κριτική του στον τοξικό. Αλλά η στενή σχέση του με τον Turki al Faizal, μια μούρη του οίκου των Σαούντ, απ’ τον κλάδο που θα έπρεπε να διαδεχθεί τον τωρινό βασιλιά (αν αυτός ο τελευταίος δεν είχε διορίσει πραξικοπηματικά τον γυιό του σαν διάδοχο).

Αυτός ο πρίγκηπας Turki al Faizal ήταν επικεφαλής των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών απ’ το 1977 ως το 2001 – πιο «βαθύ κράτος» δεν γίνεται. Απ’ τη θέση του συνεργαζόταν με διάφορες πρωτοκοσμικές υπηρεσίες, όπως οι αμερικανικές και οι αγγλικές. Και πάλι λόγω θέσης «ήξερε πολλά» για το τι έγινε στις 11 Σεπτέμβρη του 2001· πράγματα που, πιθανότατα, τα ήξερε και ο Khashoggi. Μια χαρά, δηλαδή, αυτός ο τύπος θα μπορούσε να είναι κομβικός σε μια κίνηση κατά του “τοξικού” (που θα αποκαθιστούσε την παραδοσιακή σειρά διαδοχής στο σαουδαραβικό παλάτι σουτάροντας τον τοξικό και την φράξιά του) εξασφαλίζοντας, μέσω των κατάλληλων εκβιασμών για αποκαλύψεις, την εξουδετέρωση των αμερικανικών μηχανισμών που τώρα στηρίζουν τον ένα βουνό κόκα (λέγε με ψόφιο κουνάβι, σόι, μοσάντ, κλπ).

Παρότι η ασταμάτητη μηχανή δεν κατέχει από τέτοιου επιπέδου “αντικατασκοπεία”, μπορεί να κάνει την εκτίμηση πως αν πράγματι υποδειχθεί (έστω και “έμμεση”) εμπλοκή των αμερικανικών υπηρεσιών στη δολοφονία του Khashoggi, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Γιατί δεν θα είναι λίγοι (στον δυτικό κόσμο) που θα επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά ότι η απόπειρα κατά τον Skripal που χρεώθηκε στη Μόσχα είχε πολύ πιο ασήμαντα κίνητρα· αλλά αντιμετωπίστηκε με πολύ πιο σκληρή «παιδαγωγική» απ’ το «αααα… ήταν ανεξέλεγκτα στοιχεία».

Δεν είναι ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος της αυστρίας ο Khashoggi: η δολοφονία του δεν θα γίνει η τυπική αφορμή για την έναρξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Πρώτον επειδή αυτός έχει ξεκινήσει προ πολλού· και δεύτερον επειδή στους θεαματικούς, μεταμοντέρνους καιρούς που η πραγματική τιμή της διασημότητας έχει καταβαραθρωθεί, όχι ένα κεφάλι αλλά μια πυραμίδα από διάσημα κεφάλια χρειάζεται για να φτιαχτούν “σήματα”….