Month: September 2018

Κυρώσεις 1

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Το βιολί με την δηλητήριαση (;) των Skripal προχωράει αγριεύοντας. Το ψοφιοκουναβιστάν ετοιμάζεται για έναν ακόμα γύρο «σκληρών» κυρώσεων κατά της Μόσχας, με την κατηγορία ότι συνεχίζει να παράγει χημικά όπλα… Το βαρύ χέρι των αμερικανικών κυρώσεων προγραμματίζεται να πέσει προς τα τέλη Νοέμβρη, μετά τις ενδιάμεσες εκλογές στις ηπα (στις 6 του μήνα). Αυτή τη φορά στο στόχαστρο δεν θα είναι μόνο άτομα ή θεσμοί σχετικοί με την υποτιθέμενη ρωσική παραγωγή χημικών όπλων, αλλά και τράπεζες, «οντότητες» σχετικές με την ρωσική βιομηχανία όπλων γενικά, κλπ. Ελάχιστα απέχει η Ουάσιγκτον απ’ το να κατηγορήσει την Μόσχα ότι «αυτή είναι που ρίχνει χημικά σκοτώνοντας παιδιά – στη συρία»!…

Εκείνο το κατηγορητήριο του 2003 κατά του ιρακινού δικτάτορα, ότι έχει χημικά και βιολογικά όπλα, μοιάζει αρχαιολογία… Να, όμως, που το αμερικανικό ιμπεριαλιστικό ρεπερτόριο είναι φτωχό, και γυρνάει ξανά και ξανά στα ίδια παλιά κόλπα…

(Για να μην γίνονται παρεξηγήσεις: η ασταμάτητη μηχανή ΔΕΝ υποστηρίζει την ρωσική ολιγαρχία ούτε κάποια άλλη παραλλαγή του ρωσικού καθεστώτος. Σημειώνει όμως, γιατί αυτό είναι το καθήκον της, αυτά που έχουν σχέση με τους ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και τους συμμάχους τους. Αν αλλάξουν οι συμμαχίες η ασταμάτητη μηχανή θα αλλάξει την στόχευσή της, όπως οφείλει να κάνει…)

Κυρώσεις 2

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Σε ότι αφορά τον αμερικανικό «εμπορικό πόλεμο» εναντίον του Πεκίνου, το ψόφιο κουνάβι αποφάσισε να προχωρήσει στον επόμενο γύρο: την επιβολή δασμών ύψους 200 δις δολαρίων σε εισαγόμενα κινεζικά εμπορεύματα.

Στον πρώτο γύρο (των δασμών των 50 δις δολαρίων, που έχουν ήδη επιβληθεί) τα αμερικανικά επιτελεία μελέτησαν και επέλεξαν (τελικά) τα 1333 είδη εισαγόμενων εμπορευμάτων που μπήκαν στο στόχαστρο. Τα κριτήρια ήταν 3: πρώτον, να θίγουν όσο το δυνατόν λιγότερο τους αμερικάνους καταναλωτές· δεύτερον να αποτελούν μικρό μέρος της αγοράς αυτών των ειδών στις ηπα, έτσι ώστε να υπάρχουν εναλλακτικές (διεθνείς) αγορές για κάλυψη των πιθανών ελλείψεων· και γ) να χτυπούν όσο το δυνατόν περισσότερο βασικούς βιομηχανικούς τομείς του κινεζικού καπιταλισμού. Ειδικά σε σχέση με το project “made in china 2025”.

Το δεύτερο πακέτο που αναγγέλθηκε (θα) είναι, υποχρεωτικά, πιο σκληρό όχι μόνο για τον κινεζικό καπιταλισμό αλλά και για την αμερικανική αγορά. Απ’ τα 200 δις δασμούς (για 6031 είδη εμπορευμάτων) περίπου τα 80 δισεκατομμύρια αφορούν καταναλωτικά εμπορεύματα: διάφορα είδη επίπλων, ταξιδιωτικές βαλίτσες, ηλεκτρικές σκούπες, air conditioners, και άλλα. Επιπλέον στενεύουν σημαντικά οι δυνατότητες για αναζήτηση εναλλακτικών «προμηθευτών». Στα περισσότερα απ’ τα εμπορεύματα του γύρου των 200 δις το μερίδιο των κινεζικών στην αμερικανική αγορά είναι πάνω από 20% και για περίπου τα μισά πάνω από 50%. Μεγάλο έως πολύ μεγάλο για να βρεθούν διαθέσιμοι εναλλακτικοί προμηθευτές. (Η κινεζική προστιθέμενη αξία σ’ αυτά τα είδη είναι επίσης μεγάλη: 70%, 80%, 90% ανάλογα με την περίπτωση. Συνεπώς ο κινεζικός καπιταλισμός θα έχει, αυτή τη φορά, πρόβλημα).

Επειδή αυτό το πακέτο είναι το προτελευταίο πριν η Ουάσιγκτον ανεβάσει σημαντικά τους δασμούς στο σύνολο των κινεζικών εισαγωγών, το ψοφιοκουναβιστάν (αν και όχι οι μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, που θα ζοριστούν…) δείχνει σαφέστατα ότι το χοντραίνει ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Το βασικότερο εργαλείο ευρείας χρήσης απ’ την μεριά του Πεκίνου, για να εξισορροπήσει / απαντήσει σ’ αυτήν την επίθεση, είναι η υποτίμηση του νομίσματός του. Πράγματι αυτό συμβαίνει ήδη σε μικρό βαθμό: απ’ τα «υψηλά» στα μέσα της περασμένης άνοιξης (0,16 δολάρια προς 1 γουάν) έχει γίνει μια «διακριτική υποτίμηση» κατά 6,5%. Σ’ αυτό το σημείο, ένας δασμός 25% πέφτει στο 16,5% σαν αύξηση της τελικής τιμής.

Ωστόσο, παρότι η κεντρική κινεζική τράπεζα έχει όλα τα μέσα για μια επιθετική υποτίμηση του γουάν, δεν έχει τα περιθώρια: το γουάν πρέπει να έχει σταθερότητα για να κερδίσει έδαφος σαν διεθνές αποθεματικό νόμισμα, εκτοπίζοντας το δολάριο.

Η συνέχεια … μπροστά μας…

Ο νεοφασισμός στις δόξες του

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Το να κατηγορεί κανείς το ισραηλινό κράτος ότι είναι ρατσιστικό είναι αντι-σημιτισμός (!!). Αυτό είναι το δόγμα που προσπαθεί να επιβάλει το ισραηλινό καθεστώς σε συνεργασία με τους ακροδεξιούς πρωτοκοσμικούς συνεργάτες του, κατά κύριο λόγο στις ηπα και στην αγγλία. Τα «ιερά κράτη», τα «κράτη υπεράνω κριτικής» για τον ιμπεριαλισμό, τον μιλιταρισμό και τον ρατσισμό τους, ενώνουν τις δυνάμεις τους στον 21ο αιώνα.

Η επιβολή αυτού του δόγματος τόσο στην αγγλία όσο και στις ηπα έχει ορισμένες επιτυχίες, κυρίως εκεί που υπάρχουν διοικήσεις, εξουσίες, με ακροδεξιά στελέχωση και προσανατολισμό. Η βασική μέθοδος είναι το λόμπινγκ, για τη νομοθέτηση του δόγματος, έτσι ώστε όσοι κάνουν κριτική στο ισραήλ να διώκονται επίσημα με βάση τις υπάρχουσες νομοθεσίες για «εγκλήματα σκέψης», «διασπορά μίσους», κλπ. Όπου δεν έχει γίνει τέτοια νομοθέτηση, οι υποστηρικτές του δόγματος χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους: προβοκάτσιες, ψευδολογία, παραπληροφόρηση, κλπ. Όλα αυτά με πλούσια χρηματοδότηση…

Εννοείται πως αυτό το δόγμα έχει προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες αντιδράσεις εναντίον τόσο του ρατσιστικού, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ όσο και κατά των υποστηρικών του στον πρώτο κόσμο. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με κάθε φασιστικό ρεύμα, το ισραηλινό κράτος δεν πολυνοιάζεται γι’ αυτές τις αντιδράσεις όταν κατοχυρώνει νομοθετικά την ευχέρεια να μπορεί να τις καταστείλει.

Είναι, λοιπόν, το ισραηλινό κράτος ρατσιστικό; Την άποψή μας την ξέρετε και θα συνεχίσετε να την μαθαίνετε τεκμηριωμένα. Όμως τώρα θα δώσουμε τον λόγο σ’ έναν ισραηλινό ιστορικό. Τον Ilan Pappe.

O Pappe (64 χρονών σήμερα), γεννημένος και μεγαλωμένος στη Haifa, ιστορικός και καθηγητής στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του μέχρι το 2008, ανήκει σε μια μικρή ομάδα ισραηλινών ιστορικών που ονομάστηκαν Νέοι Ιστορικοί. Αυτοί μελέτησαν έναν όγκο αγγλικών και ισραηλινών εγγράφων που ήταν απόρρητα ως την δεκαετία του 1980 αλλά ύστερα αποχαρακτηρίστηκαν (με βάση σχετικούς νόμους) – επίσημα κρατικά έγγραφα σχετικά με την δημιουργία του ισραηλινού κράτους. Μέσα απ’ αυτά τα ντοκουμέντα ο Pappe (και ως ένα βαθμό και οι υπόλοιποι) τόλμησαν να αμφισβητήσουν τεκμηριωμένα την επίσημη κρατική εθνικιστική ιδεολογία του Τελ Αβίβ και όλα τα ψέμματα και τις διαστρεβλώσεις που παράγει. Με βάση αυτά τα έγγραφα ο Ilan Pappe απέδειξε, για παράδειγμα, ότι το 1947, και προκειμένου να δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος, έγινε οργανωμένη / σχεδιασμένη απ’ τα πριν εθνοκάθαρση, σε βάρος 700.000 παλαιστινίων αυτοχθόνων… Έγινε έτσι αντι-εθνικιστής, και υποστηρικτής της λύσης του ενός ενιαίου δι-εθνικού κράτους, κοινού για εβραίους και άραβες…

Με τέτοιες καλά θεμελιωμένες απόψεις δεν μπορούσε να σταθεί στο ισραηλινό καθεστώς… Άρχισε να δέχεται απειλές δολοφονίας, μια εφημερίδα κυκλοφόρησε με την φωτογραφία του μέσα σ’ ένα στόχαστρο, ενώ το ισραηλινό κοινοβούλιο καταδίκασε τις απόψεις του (η “μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή”, ε;). Μετά απ’ αυτά ο Pappe αναγκάστηκε να φύγει (το 2008) και έκτοτε ζει στην αγγλία, όπου δουλεύει σαν καθηγητής πανεπιστημίου.

Ιδού, λοιπόν, τι λέει ο Ilan Pappe (στα τέλη Μάρτη του 2017) στο διάρκειας 14 περίπου λεπτών βίντεο απ’ το αμερικανικό real news. (Σιγά σιγά ή γρήγορα θα απαγορευτούν κι αυτά. Οπότε όσο προλαβαίνουμε.)

Ελπίζουμε ότι τα αγγλικά σας θα σας επιτρέψουν να παρακολουθήσετε.

 

Απαγόρευση και overdose

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Η εντυπωσιακή επιστροφή της βίαιης λογοκρισίας (αυτό επιχειρεί το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς αλλά και το κυβερνοφασισταριό διεθνώς), αυτού του παλιού, «μοντέρνου» τρόπου ελέγχου των σκέψεων και των συνειδήσεων, ασφαλώς θα εντυπωσίαζε όσους (και δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι) είχαν εκτιμήσει ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα βρήκαν άλλους τρόπους, «μεταμοντέρνους», για να κάνουν την δουλειά τους, μετά την δεκαετία του 1970. Η ισραηλινή περίπτωση ωστόσο, ειδωμένη σαν αυτό που είναι, δηλαδή σαν η πρωτοκοσμική κυριαρχία σε φάση κρίσης / αναδιάρθρωσης, είναι διδακτική: δεν πρόκειται για απλή «επιτροφή στα παλιά». Αλλά για ένα συνδυασμό παλιών («μοντέρνων») και μεταγενέστερων («μεταμοντέρνων») τακτικών.

Η σκέτη απαγόρευση, η κλασσική λογοκρισία, ήταν αποτελεσματική στο βαθμό που υπήρχε μονοδιάστατος έλεγχος των «πληροφοριών». Έχανε την αποτελεσματικότητά της όμως όταν υπήρχαν εναλλακτικές δυνατότητες αντι-πληροφόρησης· συνήθως «εκτός νόμου», με όλους τους κινδύνους που σήμαινε κάτι τέτοιο.

Γι’ αυτό ακριβώς η κλασσική λογοκρισία δεν επανέρχεται πια μόνη της. Η βίαιη απαγόρευση απόψεων που μπορεί να απειλούν την όποια «αλήθεια» ή/και «ευστάθεια» των σύγχρονων καπιταλιστικών καθεστώτων εμφανίζεται μαζί με την εντατικοποίηση της παραπληροφόρησης, της οργανωμένης διασποράς φημών και ψεμμάτων· αυτό που έχει χαρακτηριστεί βομβαρδισμός. Για παράδειγμα οι «θεωρίες συνωμοσίας» που 99 φορές στις 100 δεν είναι καθόλου «αυθόρμητες» αλλά δουλειά συγκεκριμένων μηχανισμών (που ωστόσο δεν φαίνονται) ανήκουν στη δεύτερη μεθοδολογία χειραγώγησης.

Το σχέδιο ελέγχου για τον 21ο αιώνα δεν είναι σκέτη η απαγόρευση. Αλλά η συμπλήρωσή της με έναν εντατικό σχετικισμό (μέσω ψευδολογιών) ώστε να υπερκαλυφθεί , να βραχυκυκλωθεί η πιθανότητα να υπάρχουν ακόμα ζωντανές (έστω και υπόγειες) δυνατότητες αυθεντικής αντιπληροφόρησης, εδώ ή εκεί. Κι αυτή είναι η περίπτωση της χρήσης του όρου «αντισημιτισμός» απ’ το ισραηλινό καθεστώς και τους συμμάχους του, εναντίον όσων τους κάνουν θεωρητική και πρακτική κριτική για τα εγκλήματά τους. Πολύ περισσότερο απ’ το να «πείσει», η σχεδιασμένα παρανοϊκή εκστρατεία αυτού του είδους επιδιώκει να σχετικοποιήσει το τι είναι τι, απονευρώνοντας έτσι («ξενερώνοντας» στην αργκώ) οποιονδήποτε αντιπαλεύει την κρατική / καπιταλιστική βία. Στην παλαιστίνη ή οπουδήποτε αλλού.

Έχει γι’ αυτό σημασία να προσέξετε αυτά που λέει ο Pappe για το θέμα «μετανάστες» και μάλιστα «μουσουλμάνοι μετανάστες»…

Έτσι, για το γούστο του πράγματος

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Μιας και δεν έχει θεωρηθεί (ακόμα) «έγκλημα σκέψης» το να υποδεικνύει κανείς την ιστορία των ιμπεριαλισμών εκτός του ισραηλινού, να δυο φωτογραφίες με δύο αμερικάνους υπ.εξ. Πάνω ο θρυλικός Kissinger, κάτω ο λιγότερο θρυλικός Pompeo.

Ποιός είναι ο άλλος στην πάνω φωτογραφία; Ο χασάπης της χιλής Augusto Pinochet, που έγινε ξαφνικά διάσημος στα μέρη μας. Προφανώς οι ροζ τον μισούν, και έχουν δίκιο.

Ο άλλος κάτω είναι αναγνωρίσιμος. Είναι φίλος των ροζ, σύμμαχος καλός. Προφανώς τον αγαπούν ή έστω τον ανέχονται, γιατί αυτό επιβάλλουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

(Ιμπεριαλιστικά ελληνικά εθνικά συμφέροντα; Μα τι λέτε; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;)

Συρία

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Στέλνει η Άγκυρα όπλα και εξοπλισμό στο Idlib; Ναι, στέλνει. Όμως ο προορισμός τους είναι αντίθετος απ’ αυτόν που προπαγανδίζουν διάφοροι δημαγωγοί στη δύση (ό,τι, δηλαδή, αυτά προορίζονται να χρησιμοποιηθούν απ’ τους αντικαθεστωτικούς εναντίον του συριακού στρατού…). Δεν θα ήταν δύσκολο να μάθουν τι γίνεται – αλλά θα χάλαγε η psyop περί «επερχόμενης στρατιωτικής αναμέτρησης τουρκίας – συρίας» στο Idlib.

Η Άγκυρα έχει ζητήσει απ’ την Δαμασκό (μέσω Μόσχας) περισσότερο χρόνο. Ο οποίος έχει δoθεί, αν κρίνουμε απ’ τον περιορισμό των βορβαδισμών στο νότο τα τελευταία δύο 24ωρα. Η παράταση (στην καθυστέρηση της συριακής ‘n friends εισβολής) χρειάζεται στην Άγκυρα για να αναγκάσει τους proxies του Ριάντ, της Ουάσιγκτον κλπ, να «παραδοθούν». Τα όπλα και ο εξοπλισμός πηγαίνουν στους δικούς της proxies, που για χάρη συνεννόησης ας τους ονομάζουμε f.s.a. Σύμφωνα με τον τουρκικό σχεδιασμό, αν οι της h.t.s. δεν αποχωρήσουν απ’ τις περιοχές όπου υπάρχει f.s.a., τότε οι ένοπλοι του τελευταίου θα τους επιτεθούν στρατιωτικά. Είναι στη βάση αυτού του σχεδιασμού που η Άγκυρα έχει ζητήσει χρόνο. Ωστόσο δεν είναι ακόμα γνωστό που θα πρέπει να μαζευτούν οι της h.t.s. μέσα στον θύλακα…

Μοιάζει με άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο σκοινί, αν και αυτός ο σχεδιασμός είναι λογικός. Το να εμφανιστεί, ξανά, ένας «εμφύλιος» μέσα στον θύλακα του Idlib βραχυκυκλώνει τις αμερικανικές απειλές. Όμως μόνοι τους οι fsa είναι πιθανό να μην τα καταφέρουν. Θα χρειαστεί, πολύ πιθανόν, να εισβάλει «αόρατα» και ο τουρκικός στρατός. Από βορρά και δύση.

Ήδη εντοπίζονται τέτοιες κινήσεις εισβολής: τουρκικός στρατός βρίσκεται από χτες στη συνοριακή συριακή πόλη Bab al-Hawa, που ελέγχεται απ’ τους f.s.a… (Εκεί που είναι το μπλε σημάδι)

Κορέες

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Αυτό είναι το κτίριο στο οποίο, από σήμερα, θα συστεγάζονται οι διπλωματικές αντιπροσωπείες της νότιας και της βόρειας κορέας. Η νοτικορεατική θα έχει τον δεύτερο όροφο του τετραόροφου κτιρίου και οι βορεοκορεάτες τον τέταρτο. Ο τρίτος θα χρησιμοποιείται για τις μεταξύ τους συναντήσεις. Το κτίριο βρίσκεται σε βορειοκορεατικό έδαφος, κοντά στην «πράσινη ζώνη».

Είναι, οπωσδήποτε πρωτότυπο οι άτυπες (ακόμα) πρεσβείες δύο κρατών να συστεγάζονται. Είναι όμως και πρακτικό – δείγμα της ασιατικής εξυπνάδας. Ποιος, άραγε, θα βλέπει κάθε πότε συναντιούνται ποιοι απ’ τη μια πλευρά με ποιους απ’ την άλλη;

Ας σημειωθεί κι αυτή η λεπτομέρεια: ενώ το επίσημο ωράριο λειτουργίας αυτού του «γραφείου» θα είναι 9 το πρωί με 5 το απόγευμα από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, θα υπάρχουν πάντα αξιωματούχοι σε ετοιμότητα: η κοινή υπο-πρεσβεία των δύο κορεών θα δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδες… Θάχει δουλειά προφανώς!

Σύγκρουση αυτοκρατοριών

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Είναι σκέψη απλοϊκή; Πριν 2 μέρες, μιλώντας σε ένα συνέδριο εξαγωγικών νοτιοκορεατιών επιχειρήσεων, ο νοτιoκορεάτης υπ.εμπ. Kim Hyun-chong είπε τα εξής (όχι και τόσο ευοίωνα):

…Η βάση της εμπορικής αντίθεσης ανάμεσα στις ηπα και την κίνα είναι η σύγκρουση αυτοκρατοριών σε σχέση με την τεχνολογική, βιομηχανική και χρηματοπιστωτική ηγεμονία. Η μία απ’ αυτές τις αυτοκρατορίες είναι θαλασσοκράτειρα, μια δύναμη βασισμένη στη θάλασσα, που επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της μέσω των ωκεανών, και η άλλη είναι ξηροκράτειρα, μια δύναμη βασισμένη στη στεριά, που επιδιώκει να επεκτείνει την ηγεμονία της μέσω της ξηράς. Είναι πολύ πιθανό να γίνει μια παρατεταμένη δομική σύγκρουση…

Είναι πράγματι πιθανό να γίνει έτσι, κυρ Kim. Με μια διαφορά: το Πεκίνο είναι μια ανερχόμενη θαλάσσια δύναμη· κι αυτό είναι που κάνει την αμφισβήτηση της αμερικανικής «θαλασσοκρατορίας» εκρηκτική…

Μαχαιριά!

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. … Οι ηπα σήμερα είναι στη χειρότερή τους κατάσταση παγκόσμια, κι ακόμα και διεθνείς οργανισμοί όπως οι unesco, ο οηε, η διεθνής υπηρεσία ατομικής ενέργειας (IAEA) και το διεθνές δικαστήριο εγκλημάτων δεν αποδέχονται την αμερικανική πολιτική…

Ως εδώ τα χθεσινά λεγόμενα του ιρανού προέδρου Hassan Rouhani θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναμενόμενα. Να, όμως, τι είπε αμέσως μετά:

… Μόνο λίγα κακόφημα κράτη στηρίζουν τώρα την Ουάσιγκτον…

Αμάν!!! Είπε ο ιρανός πρόεδρος το ελλαδιστάν «κακόφημο κράτος»; Είπε τέτοιο πράγμα; Για το ελλαδιστάν; Που έδωσε στο σύμπαν «τα φώτα του πολιτισμού»; Που «όταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα εμείς φτιάχναμε μπαλαντέζες»;

Ωιμέ!!! «Κακόφημο» ε;… Γι αυτό έχουν αρχίσει να σκάνε με τα ντάλαρς στο χέρι τα πελατάκια του αμερικανικού ναυτικού;

(φωτογραφία: Είμαι σίγουρος ότι εσύ δεν είσαι απ’ αυτούς που με κοντράρουν, τους “αντιστασιακούς” – κακό ψόφο νάχουν! Πάμε λοιπόν να σου δείξω την συλλογή των τιτιβισμάτων μου!)

Συρία

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη. Ωραία, πολύ ωραία το παίζει ο Erdogan (στα διαλείματα των συζητήσεων του μπλοκ της Αστάνα) για φύλακας των αντικαθεστωτικών ενόπλων (αν και όχι όλων) στο Idlib. Με τα σχόλια και τις εκκλήσεις του στην «παγκόσμια κοινότητα» να «αποτρέψει την σφαγή» έχει γίνει πιστευτός· κι αυτή είναι η δουλειά που του αναλογεί στο θέμα “Idlib”. Άλλωστε κανείς δεν θέλει «σφαγή», για λόγους πολύ σοβαρότερους απ’ τον «ανθρωπισμό».

Να τώρα η πραγματική βάση, η καλοκουρδισμένη συνεννόηση του μπλοκ της Αστάνα. Πριν δύο μέρες συναντήθηκαν στη Γενεύη αντιπροσωπείες των «3 εγγυητριών δυνάμεων» στη συρία (φαίνεται πως άτυπα το μπλοκ της Αστάνα έχει αναγνωριστεί…) με εκπροσώπους του οηε. Με θέμα: την δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής λίστας των εκπροσώπων της συριακής αντιπολίτευσης που θα συμμετάσχουν (μαζί με τον Άσαντ) στη διαμόρφωση του καινούργιου συριακού συντάγματος.

Τέτοια προσπάθεια είχε γίνει και στην αρχή της χρονιάς, στην Αστάνα. «Κόλλησε» στο θέμα της αντιπροσώπευσης των κούρδων: ενώ η Άγκυρα και η Τεχεράνη απέρριπταν μετά βδελυγμίας τις ypg/pkk, η Μόσχα ήταν πιο διαλλακτική, ελπίζοντας να τους ρυμουλκήσει μακρυά απ’ την Ουάσιγκτον…

Το γεγονός ότι μετά την συνάντηση της 11ης Σεπτέμβρη του 2018 ανακοινώθηκε η καταρχήν συμφωνία για τα «χαρακτηριστικά των υποψηφίων» σημαίνει ότι το ζήτημα με τις ypg/pkk έχει λήξει – σίγουρα σ’ αυτή τη φάση. (Και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Κάθε βδομάδα γίνονται ακόμα πιο proxies της Ουάσιγκτον). Επιβεβαιώνει επιπλέον ότι με την τύχη του θύλακα του Idlib να είναι πάνω στον πάγκο, το μπλοκ της Αστάνα παραμένει πάντα συμπαγές· όσο θέατρο «αντιθέσεων» στο εσωτερικό του κι αν χρειάζεται, πότε εδώ και πότε εκεί.