Month: September 2018

Τρόμος και αθλιότητα στην 3η ελληνική δημοκρατία (3)

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη. Κόντρα σ’ αυτό που μας φαινόταν σαν “το έδαφος φεύγει κάτω απ’ τα πόδια μας” τυπώσαμε και τοικολλήσαμε τότε την πιο πάνω αφίσα· ήταν το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε… Μια ελάχιστη ενέργεια, μια ενέργεια στα όρια της ασημαντότητας αν την σύγκρινε κανείς με τις ανάγκες του ζητήματος, που πάνω στα ντουβάρια, καθώς περνούσαν οι μέρες, έμοιαζε όλο και περισσότερο σαν ασήμαντη μύγα μέσα στο γάλα της της πραγματικής, εθνικο-φασιστικής ενότητας… Ειρωνείες (για τους βιασμούς) απ’ τα πάνω· αδιαφορία και σιωπή για την απόλυτη απανθρωποποίηση των προσφύγων / μεταναστών απ’ τα κάτω: τι άλλα συστατικά έχει η πραγματική εθνική ενότητα αν όχι αυτά; Πόσο ψεύτικα είναι τα παχιά λόγια και οι διάφορες “κατάρες” πότε εδώ και πότε εκεί όταν γύρω απ’ τα πραγματικά κάτεργα όπου βασανίζονται χιλιάδες ψυχές έχει δημιουργηθεί, τελικά, μια ζώνη χοντρόπετσης αδιαφορίας· δηλαδή συνενοχής;

Το επιβεβαιώσαμε, τότε: πολύ ψεύτικα, πολύ εγωπαθή, ναρκισσιστικά κι αυτάρεσκα αυτά τα λόγια τα παχιά…

Τρόμος και αθλιότητα στην 3η ελληνική δημοκρατία (4)

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη. Εκείνο που δεν φανταστήκαμε τότε είναι αυτό που συμβαίνει την τελευταία εβδομάδα. Ότι, δηλαδή, την “υπεράσπιση των κολασμένων” της Μόρια (και όχι μόνο) θα την αναλάμβανε … η “δεξιά”, η επίσημη πολιτική “δεξιά” του ελληνικού κράτους και κεφάλαιου!!!! Δεν φανταστήκαμε ποτέ αυτήν την επίσημη “δεξιά” να παριστάνει με άνεση τον δημαγωγικό / μηντιακό “ήρωα της πληροφόρησης” για την κατάσταση στα κάτεργα· δεν φανταστήκαμε ποτέ τον επίδοξο αυριανό πρωθυπουργό να παριστάνει τον “ιππότη πάνω στο άσπρο άλογο” – υπέρ των «ξεγραμμένων»…

Είναι σαφές το γιατί: αξιοποιώντας το τεράστιο και επιβεβαιωμένο κενό η αξιωματική αντιπολίτευση “σκουπίζει” ακόμα και το αίμα των αιχμάλωτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (αίμα που αυτή έχυσε ξανά και ξανά όταν είχε το γκουβέρνο, με τους σχεδιασμένους και παρακρατικά μεθοδευμένους πνιγμούς…) – για προεκλογικούς λόγους. Χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο. Ή, πιο σωστά: ο αντίπαλος που θα έπρεπε να έχει φρόντισε, (δια της σιωπής; της αδιαφορίας; της συνενοχής;) να ξεπλύνει την δεξιά. Κι αν η συνένοχη σιωπή για την βία στα κάτεργα, την περασμένη άνοιξη, ήταν πρακτικά εναντίον των προσφύγων / μεταναστών αιχμάλωτων, το τωρινό ξέπλυμα είναι ένα ελεεινό “καπάκι” υπέρ ενός συστήματος που δείχνει τα δόντια του (άσχετα αν πολλοί/ες κάνουν ότι δεν βλέπουν…)

Αυτή η “υπεράσπιση – απ’ – τα – δεξιά” και, κυρίως, το ότι της δόθηκε όλος ο χώρος, όλος ο χρόνος κι όλο το περιθώριο να εκδηλωθεί, είναι μια ακόμα ταφόπλακα πάνω σε οτιδήποτε θα μπορούσε να ονομαστεί “ανταγωνιστικά υποκείμενα” στην ελλάδα. Γιατί αν δεν μπορούν (κυρίως: αν δεν θέλουν) αυτά τα υποκείμενα να υπερασπιστούν (για όσο χρειάζεται) εκείνους κι εκείνες που δεν ξέρουν προσωπικά, εκείνους κι εκείνες που δεν είναι φίλοι τους, εκείνους κι εκείνες που δεν είναι “δικοί τους”, εκείνους κι εκείνες που δεν ανήκουν στις “κοινότητές” τους, εκείνους κι εκείνες που η εξόντωσή τους δεν βιντεοσκοπείται· αν δεν μπορούν να διακρίνουν σωστά τις προτεραιότητες του ανταγωνισμού· αν νομίζουν ότι όλα είναι “φάσεις” και “φασούλες” που αξίζουν μόνο όταν υπηρετούν ναρκισσισμούς· αν νομίζουν ότι η μικρο-πολιτική (τύπου φοιτητικού συνδικαλισμού) είναι το νόημα του ανταγωνισμού, τότε…

Τότε… τα υπόλοιπα έπονται “φυσιολογικά”… Όχι μόνο αυτά που έχουν γίνει, αλλά κι εκείνα που θα γίνουν…

(Η ασταμάτητη μηχανή δεν σπέρνει ούτε την μοιρολατρία ούτε την κατάθλιψη… Οφείλει όμως να δείχνει την ιστορικότητα των πράξεων και των παραλείψεων· τις συνέπειές τους. Ειδικά όταν κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος “σκουπίζουν”…

Κάτι ακόμα: η post-post-modern αποχαύνωση υποδεικνύει ότι «δεν τρέχει τίποτα». Καθότι ο Μητσοτάκης junior «δεν απευθύνεται σ’ εμάς, ούτε θα τον ψηφίσουμε»… Μεγαλειωδώς βλακώδες!!! Όταν οι επίσημοι δεξιοί / ακροδεξιοί δηλώνουν «φίλοι των μεταναστών» – και ο κυβερνοψεκασμένος υπ.αμ. είναι ήδη μια ορατή έκφραση του πράγματος – το κάνουν για να αποενοχοποιήσουν τον ρατσισμό και τον μιλιταρισμό τους. Όταν αυτή η αποενοχοποίηση πάρει όγκο, (θα) είναι αργά για τους post-post-modern ηλίθιους να καταλάβουν σε τι πράγμα συνέργησαν, ενεργητικά ή παθητικά…)

Μέση Ανατολή 1

Τρίτη 25 Σεπτέμβρη. “Πριν στεγνώσει το μελάνι” (που λέει ο λόγος): σε χθεσινή ανακοίνωσή του το ρωσικό υπ.αμ. Sergei Shoigu ανακοίνωσε ότι «…Μέσα σε δύο βδομάδες ο συριακός στρατός θα προμηθευτεί αντι-αεροπορικά συστήματα S-300, που μπορούν να εντοπίσουν απειλές από τον αέρα σε απόσταση μεγαλύτερη από 250 χιλιόμετρα, και μπορούν να κτυπήσουν ταυτόχρονα πολλούς τέτοιους στόχους».

Το ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως, το είπε στη συνέχεια: «Τα κέντρα ελέγχου του συριακού στρατού και των μονάδων αεράμυνας θα εφοδιαστούν με αυτόματο σύστημα ελέγχου, το οποίο χρησιμοποιεί μόνο ο ρωσικός στρατός. Αυτό θα επιτρέψει την κεντρική διαχείριση όλων των μονάδων της συριακής αεράμυνας, μέσα απ’ τον έλεγχο του εναέριου χώρου επιτρέποντας έτσι την ταυτοποίηση των στόχων. Ακόμα πιο σημαντικό, θα εξασφαλίσει την ταυτοποίηση όλων των ρωσικών αεροπλάνων απ’ τις συριακές δυνάμεις αεράμυνας».

Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι καινούργιοι S-300 θα ενσωματωθούν στο υπό ρωσικό έλεγχο σύστημα των ήδη εγκατεστημένων S-400 (που περιφρουρούν τις ρωσικές βάσεις στη συρία). Ή, ειπωμένο με άλλα λόγια, η Μόσχα επιβάλλει άτυπα ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για τα ισραηλινά πολεμικά στον συριακό ενάεριο χώρο, κάτω από δύο σημαίες. Μια ρωσική και μία συριακή.

Αν αυτό ήταν που φόβιζε τόσο το Τελ Αβίβ όσο και την Ουάσιγκτον το πέτυχε! (Φυσικά έχουν πάντα την δυνατότητα πυραυλικών επιθέσεων από «διεθνή» αέρα ή θάλασσα… Οι ρωσικές αντιαεροπορικές συστοιχίες αντιμετωπίζουν πάντως και πυραυλικές επιθέσεις).

Σε δύο βδομάδες λοιπόν;

Μέση Ανατολή 2

Τρίτη 25 Σεπτέμβρη. Ο Shoigu είπε κι άλλα. Ότι, για παράδειγμα, η Μόσχα δεν έδωσε τους S-300 στη Δαμασκό το 2013 έπειτα από αίτημα του Τελ Αβίβ· αλλά τα δεδομένα άλλαξαν «όχι με ευθύνη της Ρωσίας».

Είπε επίσης ότι «Η ρωσία θα τζαμάρει δορυφόρους πλοήγησης, ραντάρ και συστήματα επικοινωνιών των πολεμικών αεροπλάνων που κάνουν επιθέσεις σε στόχους στην συριακή επικράτεια, στις περιοχές της Μεσογείου που γειτονεύουν με την συρία».

Με δύο λόγια η Μόσχα δηλώνει επίσημα πως ξεκινάει ηλεκτρονικό πόλεμο σ’ ένα καλό μέρος της ανατολικής Μεσογείου.

«…. Πιστεύουμε ότι η εφαρμογή αυτών των μέτρων θα ηρεμήσει τους θερμοκέφαλους και θα εμποδίσει ενέργειες που απειλούν τον στρατό μας. Αν χρειαστεί κάτι επιπλέον θα αναγκαστούμε να απαντήσουμε ανάλογα με την περίπτωση….»

Χμμμμμ….

Μέση Ανατολή 3

Τρίτη 25 Σεπτέμβρη. Η εγκατάσταση στη συρία του πιο πλήρους (ως τώρα) ρωσικού συστήματος αεράμυνας (ένα σετ από S-300 και S-400 αλλά και μικρότερου βεληνεκούς πυραύλους) πρώτης γραμμής· και η δηλωμένη επέκταση του ηλεκτρονικού πολέμου σε μια ζώνη της ανατολικής Μεσογείου που εκτείνεται ως τα νότια της κύπρου, δεν είναι η τελευταία λέξη στην αναμέτρηση σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Είναι οπωσδήποτε μια σοβαρή κλιμάκωση, που ξεκίνησε απ’ την έμμεση ισραηλινή κατάρριψη του Il-20. Δεκαπέντε ρώσοι στρατιώτες νεκροί κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι κάτι καθόλου αμελητέο.

Ας θυμίσουμε – επειδή γενικά υπάρχει αδύνατη μνήμη:

– Ο πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας» είναι πλέον τριτεύον στοιχείο της αναμέτρησης στη μέση Ανατολή.

– Ο πόλεμος έχει μετατραπεί, και κλιμακώνεται σ’ αυτή την μορφή του, σαν πόλεμος μεταξύ κρατών. Δαμασκός, Τεχεράνη, Μόσχα, Άγκυρα (και στο βάθος Πεκίνο) βρίσκονται απ’ την μια μεριά· Τελ Αβίβ, Ουάσιγκτον, Ριάντ και Αθήνα βρίσκονται απ’ την άλλη.

– Η αναβάθμιση / κλιμάκωση των τελευταίων ημερών και η δημιουργία de facto «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» απ’ την Μόσχα στην ανατολική Μεσόγειο είναι too much για τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ. (Τα ραντάρ των S-300 θα βλέπουν τα ισραηλινά πολεμικά απ’ την στιγμή της απογείωσής τους…) Θα πρέπει να αντιδράσουν (και θα το κάνουν) αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε πως.

– Το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος, όπως και το νοτιοκυπριακό, είναι σύμμαχοι τόσο της Ουάσιγκτον όσο και του Τελ Αβίβ. Θα χρειαστούν οι υπηρεσίες της Αθήνας και της Λευκωσίας; Θα τρέξουν να τις προσφέρουν μόνες τους;

Ο αρχισύμβουλος εθνικής ασφάλειας Bolton πρόλαβε να δηλώσει ήδη ότι «η παράδοση των S-300 είναι μεγάλο λάθος» επειδή θίγει το ισραηλινό δικαίωμα «αυτοάμυνας κατά του ιράν» (ως τον Ειρηνικό κι ακόμα μακρύτερα…). Μάλλον αμήχανη δήλωση, αλλά ο Bolton δεν είναι για περισσότερα…

Η πρώτη επίσημη αντίδραση του Τελ Αβίβ αναμένεται σήμερα. Ωστόσο πριν κάτι μήνες ο φίλος των ελλήνων mad dog Avigdor Liberman, υπ.αμ. του Τελ Αβίβ, είχε δηλώσει πως “αν κάποιος κτυπήσει τα αεροπλάνα μας θα τον καταστρέψουμε. Μας είναι αδιάφορο αν θα είναι με S-300 ή με S-700”… Τώρα θα πρέπει να το ξανασκεφτεί αυτός ο σκληρός πρώην πορτιέρης…

Τι είπαμε ότι κάνουμε εμείς; Κοιτάμε;

(Παρένθεση, για την ντόπια εθνικιστική / ιμπεριαλιστική πανούκλα. Όταν στις 24 Νοέμβρη του 2015 τουρκικό πολεμικό κατέρριψε ένα ρωσικό Su-24 στα βόρεια σύνορα συρίας – τουρκίας όλη η πατριωτική σοφία, ανώνυμη κι επώνυμη, επί μήνες, ήταν σίγουρη ότι η Μόσχα θα επιτεθεί στην Άγκυρα… Κάποιοι πιο προχώ έβλεπαν, κιόλας, ότι το «ξανθό γένος» μετά την νίκη του θα κάνει δώρο την Istanbul στο «μαλλιαρό γένος».

Δεν θα ακούσετε ούτε θα διαβάσετε τίποτα παρόμοιο τώρα. Η πιο σοβαρή (απ’ την άποψη των νεκρών) κατάρριψη του Il-20 με ευθύνη του Τελ Αβίβ «δεν θα οδηγήσει σε πόλεμο»…. Γιατί; Έτσι! Επειδή το ισραήλ είναι σύμμαχος του ελλαδιστάν…

Πόσο εύκολα χωνεύονται τα σκατά του ντόπιου ιμπεριαλισμού; Πόσο εύκολα;)

Μέση Ανατολή 4

Τρίτη 25 Σεπτέμβρη. Στο βαθμό που ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ δεν καταφέρει να εμποδίσει την εγκατάσταση των S-300 στη δυτική συρία, θα γίνει δυσκολότερο να «κτυπήσει» με αφορμή το Idlib, αν κάτι τέτοιο «χρειαστεί».

Θα χρειαστεί όμως; Δύο απ’ τις οργανώσεις των αντικαθεστωτικών στο Idlib, η Jaysh al-Izza και η κάπως μεγαλύτερη National Front for Liberation δήλωσαν ότι εγκρίνουν την ρωσο-τουρκική συμφωνία, και πως νοιώθουν μεγάλη αγάπη για τους «αδελφούς τούρκους». Λογικό αφού πρόκειται για οργανώσεις που έχουν δημιουργηθεί και εξοπλιστεί απ’ τις τουρκικές υπηρεσίες τους τελευταίους μήνες.

Μία άλλη οργάνωση, σχετικά μικρή, η Horas al-Din, ανήκει στους proxies του άξονα, και απέρριψε ήδη σαν «προδοσία» και «συνωμοσία» την συμφωνία. Απομένει η σημαντικότερη, μακράν μεγαλύτερη σε μέγεθος και εμπειροπόλεμη Hayat Tahrir al-Sham, το μόνο υπολογίσιμο «εργαλείο» του Ριάντ που έχει απομείνει στη συρία. Η οργάνωση αυτή δεν έχει κάνει ακόμα επίσημη ανακοίνωση για την δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης… Κι όλοι καταλαβαίνουν το γιατί: οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες δίνουν τον «υπερ πάντων αγώνα» για να πείσουν την ηγεσία της να την δεχτεί· εγκαταλείποντας, ουσιαστικά, τα προηγούμενα αφεντικά της για τα καινούργια απ’ την Άγκυρα…

Εννοείται πως το τουρκικό καθεστώς δεν μένει μόνο στα λόγια, αφού η HTS μπορεί κάλιστα να αξιοποιήσει αυτόν το «κενό» χρόνο των διαπραγματεύσεων, για να εξοπλιστεί καλύτερα… «Φορτώνει» διαρκώς τα 12 φυλάκια / παρατηρητήριά της με στρατό, τεθωρακισμένα, τανκς και λοιπά, έτσι ώστε να δημιουργήσει έναν «πειστικό» ατσάλινο κλοιό στον θύλακα το Idlib… Για την περίπτωση που η HTS δεν πεισθεί…

Μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Το μπλοκ της Αστάνα έχει παραχωρήσει τον έλεγχο (και την όποια καταστολή χρειαστεί) στον θύλακα του Idlib στην Άγκυρα, με την ρωσική αεροπορία σε επικουρική διαθεσιμότητα. Το φιλοτουρκικό πεζικό του θύλακα (οι οργανώσεις που αναφέραμε στην αρχή) εξοπλίζεται κι αυτό, in case of…

Ανατολική ασία

Τρίτη 25 Σεπτέμβρη. Ενόσω αυτά συμβαίνουν στα δυτικά του ενιαίου μετώπου αντιπαράθεσης Μεσόγειος – Ειρηνικός, στα ανατολικά το Πεκίνο επέλεξε τελικά μια συμβατική απάντηση στους πρόσφατους αμερικανικούς δασμούς: την επιβολή δασμών σε αμερικανικές εισαγωγές αξίας 60 δισεκατομυρίων δολαρίων. Πρόκειται γι’ αυτό που το ψόφιο κουνάβι έχει ανακοινώσει ήδη ότι θα οδηγήσει σε δασμούς και στις υπόλοιπες εισαγωγές απ’ την κίνα, αξίας 267 δισεκατομυρίων δολαρίων.

Στην Ουάσιγκτον οι ψοφιοκουναβικοί πανηγυρίζουν, δηλώνοντας ότι θα γονατίσουν την κίνα, και θα την αναγκάσουν να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις τους. Είναι οι μόνοι σίγουροι· ακόμα και εντός ηπα…

Ταυτόχρονα το μιλιταριστικό τμήμα του αμερικανικού καθεστώτος ανακοίνωσε ότι μαζί με την ιαπωνία, την αυστραλία και την νέα ζηλανδία, είναι έτοιμο να ξεκινήσει την επιβολή ανεπίσημου θαλάσσιου αποκλεισμού στη βόρεια κορέα μέσω «επιθετικού ελέγχου» στα φορτία διάφορων πλοίων… μη και παραβιάζουν τις κυρώσεις.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται: αύξηση της έντασης με το Πεκίνο και την Μόσχα. Μια παραλλαγή της πρόσφατης ισραηλινής τακτικής με το Il-20, με τα ίδια μέσα (στρατιωτικά πλοία και αεροπλάνα), αυτή τη φορά με μάσκα τις αποφάσεις του οηε.

(Ο Moon δεν συναντήθηκε χτες με το ψόφιο κουνάβι. Σήμερα ίσως μάθουμε τι ψάρια θα πιάσει…)

Power in the darkness

Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη. Στις αρχές του 1978 ο Tom Robinson και η μπάντα του κυκλοφορούν στην Αγγλία το άλμπουμ “power in the darkness”. Πολιτική μπάντα οι TRB περιλαμβάνουν στο lp τους και ένα ομώνυμο τραγούδι, που είναι κατά κάποιον τρόπο ένας ύμνος στην αντι-αυταρχική απελευθέρωση μιας σειράς ήδη (τότε) διακριτών κοινωνικών υποκειμένων.

Ο όρος «πολιτικές της ταυτότητας» θα δημιουργηθεί αργότερα γι’ αυτά τα κοινωνικά υποκείμενα, στα ‘80s, από ακαδημαϊκούς. Παρότι οι «πολιτικές της ταυτότητας» θα χαιρετιστούν σαν ένα post modern ανταγωνιστικό project, σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό θα απαλλοτριωθούν τα επόμενα χρόνια απ’ τον ακαδημαϊσμό και τον νεοφιλελευθερισμό. Και, στις μέρες μας, όχι μόνο απ’ αυτούς…

Η Ιστορία συχνά λοξοδρομεί…

 

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη. Συνδέεται η (προχθεσινή) πολύνεκρη ένοπλη επίθεση σε παρέλαση των “φρουρών της επανάστασης” στην ιρανική Ahvaz με την ισραηλινή εμπλοκή στην κατάρριψη του ρωσικού Il-20· και, κατά συνέπεια, με το γεγονός ότι η διαχείριση του μπλοκ της Αστάνα στο πρόβλημα του Idlib δεν επιτρέπει (τουλάχιστον προς το παρόν) δράση του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ;

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν αυτή τη σύνδεση, εκτός απ’ την χρονική σύμπτωση. Ωστόσο το ιρανικό καθεστώς ξέρει – εδώ και πολύ καιρό – ότι οι επιτυχίες του τόσο στο ιράκ όσο και στη συρία θα αντιμετωπιστούν με έναν «πόλεμο τριβής» που θα προέρχεται απ’ τα δυτικά του σύνορα. Το ρήμα «αντιμετωπιστούν» παραπέμπει σε κάποιο «αντίπαλο υποκείμενο»· και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιο είναι αυτό. Στο κάτω κάτω όταν στην Ουάσιγκτον μιλάμε κάθε τρεις και λίγο για «ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος» και στο Τελ Αβίβ για «εξαφάνισή του με πυρηνικά όπλα» είναι παιδαριώδες το να απορεί κανείς για το αν αυτά τα κράτη (συν εκείνο του σαουδάραβα τοξικού) χρησιμοποιούν «πιο ήπιες» τακτικές. Του είδους αντάρτικες οργανώσεις ενόπλων είτε κουρδικής είτε αραβικής προέλευσης.

Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, μετά το «τραγικό ατύχημα» με τους 15 νεκρούς του Il-20, είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει αρκετά αυστηρά προς την μεριά του ισραηλινού, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι (γενικά μιλώντας) πρώτη προτεραιότητά του. Το ρωσικό υπ.αμ. ξανακατηγόρησε χτες το Τελ Αβίβ πως όχι μόνο σκόπιμα καθυστέρησε να ενημερώσει για την επίθεση που είχε ξεκινήσει, αλλά πως επίσης σκόπιμα είπε ψέμματα για το που θα γινόταν. Συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος τύπου στρατηγός Igor Konashenkov υποστήριξε σε συνέντευξη τύπου πως η (μόλις ένα λεπτό πριν) ισραηλινή «ενημέρωση» ήταν για επίθεση στα βόρεια της συρίας· και όχι στα δυτικά, όπου και έγινε.

Είναι βάσιμοι οι ρωσικοί ισχυρισμοί; Ναι. Για ένα λόγο: είναι γνωστή η τακτική του ισραηλινού μιλιταρισμού να οδηγεί τα πράγματα στα άκρα, ελπίζοντας ότι θα «καθαρίσει» (με τις αμερικανικές πλάτες). Το πιθανότερο είναι ότι η Μόσχα δεν θα αρχίσει να καταρρίπτει τα ισραηλινά πολεμικά. (Θα μπορούσαν να το κάνουν όμως δικοί της τεχνικοί της αντιπυραυλικής άμυνας, κάτω από την συριακή σημαία).

Αρκεί να εγκατασταθούν S-300 στη συρία.

Κρίση / αναδιάρθρωση

Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη. Όταν αναγγέλεται το επόμενο ξέσπασμα της κρίσης / αναδιάρθρωσης είναι, άραγε, πιθανό να μην συμβεί; Δεν ισχύει πως οι ειδικοί του καπιταλισμού γενικά δεν προβλέπουν τα “μοιραία γεγονότα”;

Οι δυσοίωνες προγνώσεις μαγαζιών σαν την Morgan Stanley ή την Goldman Sachs θα μπορούσαν, ωστόσο, να αποδειχθούν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Πάντως είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις καπιταλιστικές διαδικασίες, κι έτσι θα άξιζε να τις έχει κανείς υπόψη του.

Τι προβλέπουν λοιπόν; Ότι έρχεται η ώρα της κατάρρευσης όχι των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης και άρα της αγοράς ακινήτων (η εκκίνηση του ξεσπάσματος του 2007 / 2008) αλλά των επιχειρηματικών δανείων. Και, κατά συνέπεια, των ίδιων των εταιρειών μαζί με τα χρέη τους. Γιατί κάνουν τέτοιες ανησυχητικές προβλέψεις οι αμερικάνοι αρχιτραπεζίτες; Επειδή στη διάρκεια της 8χρονης «ποσοτικής χαλάρωσης», (2009 – 2017) με τα μεθοδικά συγκρατημένα χαμηλά επιτόκια, χιλιάδες επιχειρήσεις (αμερικανικές και μη) πήραν φτηνά δάνεια, διπλασιάζοντας τον (συνολικό) επιχειρηματικό δανεισμό – σε σχέση με το 2007. Και τώρα, εκτός απ’ τα υπόλοιπα, ξεδιπλώνεται και “εμπορικός πόλεμος”…

Ταυτόχρονα οι κεντρικές τράπεζες (ξεκινώντας απ’ την fed) προσπαθούν να «επαναπατρίσουν» τον ωκεανό «φτηνού χρήματος» ανεβάζοντας τα επιτόκια. Αυτό σημαίνει πως οι λιγότερο αποδοτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να «γυρίσουν» τα δάνειά τους: θα δανείζονται ακριβότερα για να καλύψουν παλιότερα φτηνά δάνεια. Είναι αυτό που συμβαίνει ήδη σε διάφορους «περιφερειακούς» καπιταλισμούς, μαζί με την υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων τους. Ένα ποσό επιχειρηματικών δανείων πάνω από 1,3 τρισεκατομύρια δολάρια (το 20% του συνόλου) λήγει ως το 2020· και θα «γυρίσει» πιο ακριβά. Πόσα μαγαζιά θα το αντέξουν;

Ένας γνήσιος νεοφιλελεύθερος θα χαιρόταν: επιτέλους να καθαρίσει η «αγορά» απ’ τα όχι αποδοτικά κεφάλαια (: επιχειρήσεις). Και ένας πυρομανής θα χαιρόταν, επίσης, με μια φωτιά στο δάσος: επιτέλους να καθαρίσει το βουνό απ’ τα ξερόκλαδα… Το πρόβλημα είναι, όμως, ευρύτερο: η πιθανή κατάρρευση / χρεωκοπία επιχειρήσεων να συμπαρασύρει και ασφαλιστικές επιχειρήσεις· κι αυτές, με τη σειρά τους, τράπεζες (που έτσι κι αλλιώς είναι εκτεθειμένες σε επιχειρηματικά δάνεια).

Πέρα απ’ τα υπόλοιπα είναι εύλογο ότι οι δανειστές που θα χάνουν απ’ τις επιχειρηματικές χρεωκοπίες θα στραφούν αλλού για να ρεφάρουν. Και ένα βασικό απ’ τα «αλλού» είναι οι κρατικοί δανεισμοί. Οι φλύαροι τενεκεδένιοι και λοιποί ντόπιοι διαχειριστές ας ετοιμάζονται γι’ αυτό που δεν μπορούν να εμποδίσουν: το κακόφημο ελληνικό μαγαζί δεν θα βρει «απάνεμο λιμάνι» στην επερχόμενη χρηματοπιστωτική τρικυμία.

Κι ο θρυλικός κουμπαράς (το λεγόμενο «μαξιλάρι» – για τους υπνοβάτες· «σωσίβιο» λειτουργικά) έχει προβλεφτεί μόνο για διετή διάρκεια…