Δουλειές των υπηρεσιών

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Μία απ’ τις προβοκατόρικες μεθόδους του ισραηλινού μιλιταρισμού / απαρτχάιντ και των κατά τόπους συμμαχικών μηχανισμών του είναι η ψευδολογία / χυδαιολογία, μέσω διαδικτύου, σε βάρος συγκεκριμένων ατόμων που θεωρούνται επικίνδυνα σαν επικριτές του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Τέτοια site / blog πρέπει να φαίνονται «άσχετα» και «ανεξάρτητα» από άλλες προβοκατόρικες κινήσεις, ώστε να διεκδικούν κάποιο κύρος. Ωστόσο η έρευνα του al Jazeera στις ηπα έβγαλε λαβράκια, καθώς ο ρεπόρτερ του μπήκε μέσα στο «lobby» σαν “πρόθυμος”, και βιντεοσκόπησε με κρυμμένη κάμερα τις «εσωτερικές συζητήσεις» των οργανωτών. Έτσι αποκαλύφθηκαν διάφοροι χρηματοδότες τέτοιων «ανώνυμων» site, ιδιαίτερα «επώνυμοι»…

Μια άλλη μέθοδος είναι η κατασκευή «οργανώσεων» των οποίων τα ονόματα είναι παραπλανητικά. Του είδους «επιτροπή για την ειρήνη στη μέση ανατολή» και άλλα παρόμοια. (Όχι, φιλοαπαρτχάιντ «αντιφά» (!!!!) δεν φτιάχνουν ακόμα στις ηπα – αυτά είναι για αλλού…). Μέσω τέτοιων οργανώσεων τσιμπάνε αφελείς, που ούτε ξέρουν ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν έγκαιρα και σωστά τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, αλλά κινούνται μάλλον από ένα συναισθηματικό “peace”, το οποίο οι ατζέντηδες του Τελ Αβίβ καναλιζάρουν κατά των «φιλοτρομοκρατών», «σεξιστικών», «φιλοβιαστών» και «σχεδόν ναζί» κινημάτων αλληλεγγύης στην παλαστινιακή αντίσταση. Για να μην καταλαβαίνουν οι αφελείς “ακτιβιστές” / ενεργούμενα τι είναι τι, οι καθοδηγητές τέτοιων οργανώσεων βάζουν στο μενού και άλλα θέματα «ισότητας και δικαιωμάτων», επιλέγοντάς τα απ’ τον κατάλογο των δημοφιλών στη νεολαία εντός της οποίας πραγματοποιούν τις προβοκάτσιές τους. (Το πόσο τους νοιάζουν αυτά αποκαλύπτεται όταν κάποιος τους ρωτήσει επίμονα για το ισραηλινό απαρτχάιντ, την χωροτακτική αποικιοποίηση της δυτικής Όχθης ή τις δολοφονίες δεκάδων άοπλων διαδηλωτών).

Μια τρίτη μέθοδος είναι να εμφανίζουν την Χαμάς σαν «υπεύθυνη για τα δεινά των παλαιστινίων», και το ισραηλινό κράτος μόνιμα σε «αυτοάμυνα». Θέλει κόπο και έρευνα για να μάθει κανείς τι είναι και τι δεν είναι η Χαμάς (στη λωρίδα της Γάζας…) κι αν όσα τις καταλογίζουν τα πρωτοκοσμικά κράτη και οι τσατσορούφιανοί τους ισχύουν ή όχι. Ας μην ξεχνάει κανείς όμως ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση δυναμικής αντίστασης αυτοχθόνων και υποτελών κατά πρωτοκοσμικών κατακτητών, οπουδήποτε στον πλανήτη, είτε επρόκειτο για τους «ινδιάνους» στην αμερικανική ήπειρο, είτε για τους γηγενείς της αυστραλίας, είτε για την αντίσταση των μαύρων στην αφρική, είτε για την αντίστασή τους κατά της δουλείας στον πρώτο κόσμο, που να μην προβοκαρίστηκε συστηματικά και μεθοδευμένα για δεκαετίες με πάνω κάτω τα ίδια «επιχειρήματα»: ότι είναι «απολίτιστοι», «κανίβαλοι», κλπ κλπ… Τα ίδια λέγονταν, άλλωστε, και εναντίον των εβραίων στην ευρώπη, από τους χριστιανούς φασίστες!

Πέρα απ’ αυτά το σίγουρο για την παλαιστινιακή αντίσταση είναι πως υπάρχουν κι άλλες δραστήριες και μαχητικές οργανώσεις, μικρότερες μεν, όχι ισλαμικές, αλλά με παρόμοιους πολιτικούς στόχους με την Χαμάς. Το να στηρίζει κανείς έναν αγώνα απελευθέρωσης με πολλά πρόσωπα δεν σημαίνει ότι απαιτείται η ταύτισή του με κάποια απ’ αυτά. Όμως ακόμα κι αν συμφωνεί ιδεολογικά με την Α ή την Β οργάνωση, αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός έχει δίκιο, μόνο και μόνο επειδή διαθέτει χρήμα, πράκτορες και εκτεταμένους μηχανισμούς προπαγάνδας. Ούτε η άγνοια ή/και η βλακεία είναι άλλοθι όταν στηρίζει μαζικούς, κρατικούς εγκληματίες.

Τελικά το ισραηλινό καθεστώς ήταν ρατσιστικό, μιλιταριστικό και δολοφονικό πολύ πριν δημιουργηθεί η όποια Χαμάς!!! Ήταν τέτοιο και τις δεκαετίες που η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση ήταν κοσμική και ακροαριστερή!!!

Πέσο

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Το Μπουένος Άιρες δεν είναι στη μέση Ανατολή· η κυβέρνησή του δεν κάνει παρέα με τη Μόσχα, ούτε θα αγοράσει ρωσικούς S-400· επιπλέον δεν τιμωρείται με “κυρώσεις”… Τι έχει, λοιπόν, το έρμο αργεντίνικο εθνικό νόμισμα και ψοφάει στις διεθνείς του ισοτιμίες; Με την εξαίρεση των ελλήνων εθνικοφρόνων που βλέπουν στα νομισματικά προβλήματα του αιώνιου εχθρού (της τουρκίας) κάτι σαν επέλαση της «παναγιάς της ελευθερώτριας», όλος ο υπόλοιπος κόσμος ξέρει την απάντηση: η (σχετική) υποτίμηση μιας σειράς νομισμάτων (στα οποία περιλαμβάνεται και το βραζιλιάνικο real) και οι συνέπειες που έχουν αυτές οι βίαιες υποτιμήσεις έχουν αφορμή (αν και όχι πλήρη αιτία) την πολιτική της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας.

Η fed, προσπαθώντας να αντιστρέψει την επεκτατική νομισματική πολιτική που εγκαινίασε το 2009 («ποσοτική χαλάρωση», δηλαδή εκτύπωση και διάθεση στις εμπορικές αμερικανικές τράπεζες τεράστιων ποσοτήτων χρήματος – για να «σωθούν»…) αυξάνει τώρα τα βασικά επιτόκια, τραβώντας πίσω τα δολάρια που μοίρασε… Αυτή η επιτοκιακή αύξηση βελτιώνει την «απόδοση» των αμερικανικών κρατικών ομολόγων… Οι διεθνείς έμποροι χρήματος (λοιπόν) μεταφέρουν τα λεφτά τους απ’ τα όποια προβληματικά κρατικά ομόλογα καπιταλιστικών κρατών (ή τα επιχειρηματικά δάνεια) στα αμερικανικά, που θεωρούνται «ασφαλής επένδυση»… Οι αποδόσεις αυτών των περιφερειακών ομολόγων πέφτουν (κατά συνέπεια) και, μαζί τους, οι ισοτιμίες των αντίστοιχων εθνικών νομισμάτων…. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα τρέχοντα (κρατικά ή/και επιχειρηματικά) δάνεια αυτών των περιφερειακών καπιταλισμών γίνονται δυσκολότερο να αποπληρωθούν… Και μια ορισμένη «κρίση χρέους» ξαναεμφανίζεται στον ορίζοντα.

Αυτό είναι που συνδέει την «απείθαρχη» Άγκυρα με το νεοφιλεύθερο Μπουένος Άιρες, την ισλαμική Τεχεράνη με την προεκλογική Μπραζίλια (ενδεχομένως, στο κοντινό μέλλον, και με άλλες πρωτεύουσες) – παρεπιπτόντως και με την Αθήνα, σε ότι αφορά την άνοδο των δικών της επιτοκίων δανεισμού (στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, αφού κατά τα υπόλοιπα το ελληνικό κράτος δεν τολμάει να ξεμυτίσει ακόμα στις «αγορές»). Κάθε ένα απ’ τα θιγόμενα κράτη έχει τα μεγαλύτερα ή μικρότερα «προβλήματά» του· αλλά δεν υπάρχει κράτος και καπιταλισμός χωρίς προβλήματα, με πιο διάσημο το αμέρικα. Στην πράξη αυτό που παίζει ρόλο στο διεθνές εμπόριο χρήματος δεν είναι αυτά καθαυτά τα προβλήματα του ενός ή του άλλου δανειζόμενου (κράτους ή επιχείρησης) αλλά η σχέση (και η διατίμηση) αυτών των προβλημάτων σε σύγκριση με άλλα. Η «σχετική αξία», δηλαδή, των προβλημάτων, όπου στο «σχετική» μπορεί να περιλαμβάνονται όχι μόνο οι πεποιθήσεις και οι προβλέψεις των εμπόρων χρήματος (ή των υπολογιστικών συστημάτων τους) αλλά ακόμα και πολεμικές επιλογές.

Έτσι, λοιπόν, η fed δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό απ’ αυτό που κάνει – ακόμα κι αν, μ’ αυτόν τον τρόπο, απειλεί διάφορες καταρρεύσεις με άγνωστη εξέλιξη. Ακόμα κι αν, κάποια στιγμή, κτυπηθεί ο ίδιος ο αμερικανικός καπιταλισμός απ’ την αλυσίδα των συνεπειών….

Ford

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Η ίδια ακριβώς διαδικασία που έχει πυροδοτηθεί απ’ την αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, δηλαδή η υποτίμηση κρατικών και εταιρικών ομολόγων, κτυπάει αυτή την στιγμή ένα απ’ τα διαμάντια στο στέμμα του αμερικανικού καπιταλισμού: την αυτοκινητοβιομηχανία ford.

Η ford έχει εδώ και χρόνια προβλήματα κερδοφορίας (και σχέσης ανάμεσα στην κερδοφορία της και στα δάνεια για την αναδιάρθρωσή της)· προφανώς ανήκει σ’ έναν απ’ τους αμερικανικούς καπιταλιστικούς κλάδους που έχει αναλάβει να «προστατέψει» η συντηρητική κυβέρνηση με επικεφαλής το ψόφιο κουνάβι. Το θέμα είναι όμως ότι το «γιατρικό» τείνει να σκοτώσει τον «ασθενή». Για παράδειγμα οι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα έχουν επιβαρύνει τα κόστη παραγωγής των αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών· και της ford.

Το κυρίως πρόβλημα, ωστόσο, βρίσκεται αλλού. Η ford σκόπευε να μεταφέρει τμήμα της παραγωγής της στο μεξικό (για να εκμεταλλευτεί την αισθητά φτηνότερη εργασία των μεξικάνων εργατών), αλλά η σημαία «america first» της το απαγορεύει. Σχεδίαζε, επίσης, να εγκαταστήσει στην κίνα την γραμμή παραγωγής του νέου επιβατηγού focus active· αλλά οι δασμοί που βάζει το ψοφιοκουναβιστάν στις εισαγωγές αυτοκινήτων απ’ την κίνα αχρηστεύει το όφελος που θα είχε η επιχείρηση αν έφτιαχνε τα αμάξια στην κίνα και τα εισήγαγε στο αμέρικα. Έτσι χτες ανακοίνωσε ότι ματαιώνει το «κινέζικο σχέδιο» αφού, λόγω της αυξημένης (εξαιτίας των δασμών 25%) τιμής, δεν προβλέπει να πουλάει στην πατρίδα περισσότερα από 50.000 κομμάτια τον χρόνο…

Έχοντας ήδη σοβαρά προβλήματα ανταγωνιστικότητας έναντι των ευρωπαϊκών και ασιατικών αυτοκινητοβιομηχανιών, η ford σχεδίαζε το outsourcing ενός καλού τμήματος της παραγωγής της σαν βασικό σκέλος της αναδιάρθρωσής της, υπέρ της οποίας είχε αυξήσει τα τελευταία χρόνια τον δανεισμό της. Η ακύρωση των σχεδίων για το μεξικό και την κίνα, σε συνδυασμό με την «ασφάλεια» των αμερικανικών κρατικών ομολόγων, έχει ρίξει τα δικά της (εταιρικά) ομόλογα μια μόλις βαθμίδα πάνω απ’ την κατηγορία «σκουπίδια»…. Σε συνδυασμό με τους πάντα παρόντες τζογαδόρους του χρηματοπιστωτισμού (που περιμένουν να βγάλουν λεφτά με ουρά στοιχηματίζοντας έγκαιρα σε αναμενόμενες ηχηρές καταρρεύσεις) η θρυλική αυτοκινητοβιομηχανία ford βρίσκεται πια μόνο μισό βήμα πριν την χρεωκοπία… Το χρέος της είναι πάνω από 80 δισεκατομύρια δολάρια, και η προοπτική ανάκαμψης φαίνεται όλο και πιο μακρυνή.

Η Moody’s έχει ήδη μπει στο κόλπο, προειδοποιώντας για επερχόμενη καταιγίδα χρεωκοπιών “ομολόγων σκουπίδα”… Η κωμική λεπτομέρεια αυτής της προαναγγελίας (σε ότι αφορά την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία και όχι μόνο) είναι ότι αφού οι Βρυξέλες πρότειναν στην Ουάσιγκτον να καταργηθούν εντελώς και αμοιβαία οι δασμοί στις εισαγωγές αυτοκινήτων στις δύο μεριές του Ατλαντικού, το ψόφιο κουνάβι απάντησε: Μπαααα… δεν είναι αρκετό αυτό… Γιατί; Επειδή αυτοί (οι ευρωπαίοι δηλαδή) θα συνεχίζουν να αγοράζουν τα δικά τους αυτοκίνητα και όχι τα δικά μας, γιατί έτσι την βλέπουν…

Χωματερές

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Η αμερικανική «αγορά» των επιχειρηματικών ομολόγων σκουπιδιών υπολογίζεται σε πάνω από 1 τρισεκατομύρια δολάρια: αφού δεν υπήρχαν μετά το 2008/09 subprime στεγαστικά δάνεια σαν ορίζοντας “αρπαχτών” απ’ τους δανειστές χρήματος, το κενό έχει καλυφθεί από subprime bonds, κρατικά ή/και εταιρικά… Αν, τελικά, χρεωκοπήσει ένα μαγαζί σαν την ford (ή κάποιο ανάλογου μεγέθους) όλοι καταλαβαίνουν ότι θα πυροδοτηθεί η «μεγάλη φυγή», αφού σαν «ασφαλές καταφύγιο» θεωρούνται (και) τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. «Μεγάλη φυγή»; Ένας εύσχημος τρόπος για να διασκεδαστεί η αλυσίδα των νέων χρεωκοπιών.

Ένας χρηματιστής, ceo της αμερικανικής πολυεθνικής «επενδυτικής» τράπεζας Moelis, το περιέγραψε πρόσφατα ως εξής: Νομίζω ότι νοιώθουμε σα να επιστρέφουμε στο 2007· υπήρχε και τότε μια μυρωδιά στον αέρα· γίνονταν τρελά deal… Το καταλάβαινες ότι είναι ζήτημα χρόνου…

Ακριβώς… Ζήτημα χρόνου!

Κορέες

Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Ενώ ένα «τικ τακ» ακούγεται σε σχέση με ένα ακόμα ξέσπασμα της μόνιμης κρίσης / αναδιάρθρωσης με «οικονομικά χαρακτηριστικά» (χωρίς κανένας να βλέπει την πλάκα του ρολογιού και την θέση των δεικτών), ένα άλλο «ζήτημα χρόνου» ξεδιπλώνεται σε ότι αφορά τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, στο πιο «θερμό» απ’ τα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου: την ανατολική ασία.

Συνεντευξιαζόμενος σε ένα αμερικανικό καθεστωτικό περιοδικό, το Atlantic, πριν 2 ημέρες, ο νοτιοκορεάτης Moon Chung-in, ειδικός σύμβουλος του προέδρου Moon Jae-in για την εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και την ενοποίηση της χερσονήσου, δημοσιοποίησε ένα μέρος της τακτικής της Σεούλ σχετικά με το τυπικό τέλος του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο: θα τεθεί στη γενική συνέλευση του οηε, προς τα τέλη Σεπτέμβρη, σαν «πρόσκληση» στη βόρεια κορέα, την κίνα και τις ηπα… Να υπογράψουν από κοινού αυτό το ρημαδοέγγραφο της ειρήνης….

Ο σύμβουλος Moon δεν παρέλειψε να καθησυχάσει τους αμερικάνους αναγνώστες του Atlantic, ότι η ειρήνη στη κορεατική χερσόνησο δεν σημαίνει αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ τη νότια κορέα, ούτε θα συνδεθεί με ζητήματα σχετικά με την συμμαχία της Σεούλ με την Ουάσιγκτον. Έτσι κι έτσι: αν η Ουάσιγκτον υπογράψει ειρήνη με την Πγιονγκγιάνγκ δεν θα μπορεί να έχει την αρχηγία του νοτιοκορεατικού στρατού!

Ούτε θα μπορεί να κάνει προβοκατσιούλες σαν αυτήν που έκανε στις 22 Αυγούστου, αλλά ανακοινώθηκε μόλις χτες: η αμερικανική διοίκηση της «δύναμης του οηε» που βρίσκεται στην ενδιάμεση, ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στις δύο κορέες (καθόσον δεν έχει υπογραφεί ακόμα η ειρήνη…) σταμάτησε ένα τραίνο που πήγαινε απ’ τη νότια στη βόρεια κορέα. Στο τραίνο επέβαιναν αξιωματούχοι του νότου, που ήθελαν να ελέξγουν την κατάσταση των γραμμών ως την βορειοκορεατική πόλη Shinuiju.

Με δεδομένο ότι βασικό σχέδιο των Moon και Kim είναι η σιδηροδρομική ένωση των δύο κράτων, το γεγονός ότι ο αμερικάνος στρατηγός Vincent Brooks (με οδήγιες απ’ την Ουάσιγκτον προφανώς…) σταμάτησε αξιωματούχους του νότου, έγινε αντιληπτό στη Σεούλ όπως θα έπρεπε: σαν προσπάθεια της Ουάσιγκτον να εμποδίσει την εφαρμογή της κοινής δια-κορεατικής Διακήρυξης του Panmunjeom· και σαν επίδειξη των περιορισμών εξουσίας της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης.

Δεν άρεσε καθόλου στον Moon αυτή η επίδειξη δύναμης… Μια επίσημη διακήρυξη του τέλους του κορεατικού πολέμου: αυτό βρίσκεται επειγόντως στην ημερήσια διάταξη του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ· και στα «απορρίπτεται» της Ουάσιγκτον…