Month: September 2018

«Υποκατώτατος» 3

Τρίτη 4 Σεπτέμβρη. Αυτή η νομοθεσία, αυθαίρετη ακόμα και για ευρωπαϊκά καπιταλιστικά δεδομένα, ήταν εύκολο να έχει καταργηθεί στις αρχές Φλεβάρη του 2015. Απ’ το φαιορόζ γκουβέρνο. Δεν υπήρχε τίποτα «μνημονιακά» δεσμευτικό γι’ αυτήν! Αλλά η Κουμουνδούρου, σαν ένα απ’ τα πολλά δεξιά κόμματα της ντόπιας πολιτικής σκηνής, όφειλε να συνεχίζει την υποστηρίξη των «μικρομεσαίων» αφεντικών…

Ανακάλυψε τον «υποκατώτατο» τώρα, μετά από 3,5 χρόνια γκουβέρνου – μαζί με το άλλο δεξιό κόμμα, το αντιπολιτευόμενο… Τι σύμπτωση!!! Δεν έχουμε την διάθεση να πούμε «κάλλιο αργά παρά ποτέ», αφού ποτέ αυτά τα χρόνια οι νεαροί και οι νεαρές που είχαν «μισό στομάχι» και «μισά πόδια» (όπως εύστοχα σχολίασαν σε μια αφίσα τους οι «διαρρήκτες») δεν απαίτησαν κάτι άλλο. Μαθητές / μαθήτριες ή/και φοιτητές / φοιτήτριες που δουλεύουν; Πολλές χιλιάδες. Μοιραλάτρες ως το κόκκαλο όμως παρά την σπουδαία ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους!

Έτσι (μας) έμεινε μια απορία: οι νεαροί και οι νεαρές στη γαλλία του 2006, απ’ τα σχολεία και τις σχολές, που κατέβηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες και με αξιοσημείωτη επιμονή στο πεζοδρόμιο εναντίον του cpe (ο ελληνικός νόμος, το είπαμε, ήταν ακόμα χειρότερος) είχαν εργατική συνείδηση – που λείπει απ’ τους συνομηλίκους τους στην ελλάδα;

Όχι. Δεν είχαν «εργατική συνείδηση»… Απλά ήταν / είναι πραγματιστές. Ρεαλιστές. Ξέροντας ότι θα χρειαστεί να δουλέψουν και στα 18, και στα 19, και στα 20 και στα 22, δεν «ξεγέλασαν τους εαυτούς τους» με φαντασιώσεις του είδους «ντάξει μωρέ, αλλά θα είναι προσωρινό, αφού εγώ είμαι προορισμένος για σπουδαία πράγματα!» – η ελληνική εκδοχή. Ούτε με τις άλλες φαντασιώσεις “είμαι επαναστάτης, ουάου, ζήτω η άμεση δημοκρατία, ζήτω ο Γιάνης” κλπ κλπ…

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς κάποια ώριμη και βαθιά ταξική συνείδηση για να καταλάβει ότι α) του πιάνουν τον κώλο, και β) οφείλει να αντιδράσει. Είναι απαραίτητο όμως να ΜΗΝ τρώει με τις χούφτες τα μικροαστικά αναισθητικά που απλόχερα προσφέρει η ελληνική οικογένεια, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, και η ντόπια καθεστωτική πολιτική ιδεολογία σ’ όλες τις αποχρώσεις της.

Κάπως έτσι, εν έτει 2018, ο συ.ριζ.α. μπορεί να πουλήσει τον εαυτό του σαν «φιλεργατικό προμαχώνα»· για να προλάβει σ’ αυτό το ρόλο τη … νέα δημοκρατία…

Πριν 49 χρόνια

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Κάπου στα μέσα του 21ου αιώνα κάποιος αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή, να επιστρέψει στον 20ο για να βρει ή να διορθώσει κάτι. Στο καινούργιο του αθέλητο και προϊστορικό περιβάλλον μουρμουρίζει: ωραία μουσική ακούγατε στον 20ο αιώνα.

Το πιο πάνω είναι fiction – αλλά έτσι είναι. Ο 20ος αιώνας είναι ήδη ένας σωρός ένδοξων ερειπίων, όπου ζουν ερημίτες ασκητές και τρωκτικά της ιδεολογίας. Ωστόσο απ’ αυτόν έμειναν κάτι λίγα… Ένα απ’ αυτό είναι η μουσική (ένα άλλο είναι ο κινηματογράφος).

Και τα δύο video είναι απ’ το woodstock – Αύγουστος του 1969 για να μην το ψάχνουν όσοι δεν ξέρουν πότε έγινε. Δεν μας παρακινεί η νοσταλγία, αλλά μάλλον η πεποίθηση πως «κάπως ξεκίνησαν όλα» – κι αυτό δεν έχει σχέση πια με το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Να λοιπόν μια απ’ τις αφετηρίες…

Η μπάντα του Santana είναι όλοι 21 και 22 χρονών – τρελή πιτσιρικαρία!!! Όσο για την θεά Grace, τι να πούμε; Πόσοι και πόσες την άκουσαν (στον 20ο αιώνα), σα Σειρήνα, να γλυκαίνει το μπάφιασμά τους;

Άντε: ευχή για έναν Σεπτέμβρη χωρίς πολλή μελαγχολία (η λίγη κάνει καλό…)

 

Συρία 1

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. …Σ’ αυτή τη φάση η δουλειά μας είναι να φτιάχνουμε βάλτους για την ρωσία και το συριακό καθεστώς, μέχρις ότου πάρουμε αυτό που θέλουμε… Αυτή είναι, κατά την καθεστωτική washington post, η δήλωση ενός αμερικάνου αξιωματούχου (με την προϋπόθεση ανωνυμίας).

Αφήνοντας στην άκρη το πόσο κατασκευάσιμοι και διαχειρίσιμοι είναι τέτοιοι «βάλτοι», τι θέλει η Ουάσιγκτον απ’ την Μόσχα (και τους συμμάχους της); Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δρώντας για λογαριασμό του Τελ Αβίβ θέλει να φύγει ο ιρανικός στρατός απ’ την συριακή επικράτεια. Μοιάζει λογικό απ’ την μεριά του ισραηλινού καθεστώτος, αλλά είναι αδύνατο για διάφορους λόγους – σοβαρούς. Ο συριακός στρατός μπορεί να απέκτησε μεγάλη εμπειρία τα 3 τελευταία χρόνια της αντεπίθεσης, αλλά αριθμητικά παραμένει μικρός (νεκροί συν οι δεκάδες χιλιάδες λιποτάκτες που έφυγαν), πολύ μικρότερος απ’ όσο χρειάζεται για να κρατήσει την συριακή επικράτεια στο ενδεχόμενο σποραδικών αντάρτικων ενεργειών από πυρήνες αντικαθεστωτικών.

Φυσικά το Τελ Αβίβ θα ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένο και με την συριακή (στρατιωτική) λειψανδρία. Όμως ποιος βάλτος είναι τόσο αποτελεσματικός ώστε να γίνει το χατίρι στο ισραηλινό καθεστώς να μπορεί να συνεχίσει να δρα διαλυτικά στην συριακή επικράτεια μέσω διάφορων εργολάβων / proxies του;

Το Τελ Αβίβ έπαιξε και έχασε (ως τώρα) στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι χαρακτηριστικό εκείνων που πιστεύουν ότι είναι αήττητοι το να είναι ανίκανοι να διαχειριστούν τις ήττες τους. Τις απωθούν, κάνουν ότι δεν υπήρξαν, ελπίζουν ότι θα ρεφάρουν με κάποιο φτηνό τρικ.

Το να είσαι ανίκανος να διαχειριστείς έντιμα την χθεσινή σου ήττα κάνει την αυριανή ακόμα πιο πιθανή. Το Τελ Αβίβ (και η Ουάσιγκτον) θέλει να πιστεύει ότι αν η Μόσχα πέσει σε «βάλτο» θα υποχωρήσει στις στρατηγικές συμμαχίες της, και θα πείσει την Τεχεράνη πως όσο αίμα κι αν έδωσαν στη συριακή υπόθεση (όχι οι πεζικάριοι αλλά) οι κάμποσοι αξιωματικοί των «φρουρών της επανάστασης» πρέπει να το «ξεχάσει»… Επειδή το Τελ Αβίβ έχει υπαρξιακά άγχη. Αν είναι έτσι, ούτε το ισραηλινό ούτε το αμερικανικό καθεστώς έχουν ιδέα από την ιστορία – και πολλά άλλα.

Και σαν ανίδεοι διακινδυνεύουν να γίνουν μοιραίοι.

(φωτογραφία: ψόφιο κουνάβι στην κεφαλή, αλλά στο στόμα βάτραχος…)

Συρία 2

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Σε ότι αφορά την «τύχη» του θύλακα του Idlib θα ρισκάρουμε μια εικασία, ένα ενδεχόμενο, που δεν είναι αυθαίρετο αλλά ούτε μπορούμε να τεκμηριώσουμε με βεβαιότητα: μια κοινή επιχείρηση ανάμεσα σε Δαμασκό ‘n’ friends απ’ το νότο και Άγκυρα απ’ τον βορρά, με στόχο την «μοιρασιά» του θύλακα ανάμεσα σε μια ζώνη στο βορρά όπου θα κάνει κουμάντο στους «ζόρικους» σουνίτες ενόπλους η Άγκυρα και μια ζώνη στο νότο που θα περάσει στον έλεγχο του καθεστώτος Άσαντ.

Σε μια τέτοια περίπτωση το ενδιαφέρον, χρήσιμο και απαράιτητο «σύνορο», που θα περιφρουρούν και οι μεν και οι δε, είναι ο δρόμος Aleppo – Latakia (Μ5 και Μ4 για όσους διαβάζουν χάρτες), που χωρίζει τον θύλακα στα δύο, προσφέροντας μια αξιοσημείωτη (εμπορικά και στρατιωτικά) πρόσβαση του Aleppo στη Μεσόγειο, σε καλά φρουρούμενη θέση. Ο δρόμος περνάει απ’ τα νότια περίχωρα του Idlib, άρα η κατάκτησή του δεν θα χρειαστεί υπέρμετρη βία κατά της πόλης και των κατοίκων της….

Μια κουβέντα είπαμε, ε;

(φωτογραφία: το μεγαλύτερο μέρος του θύλακα του Idlib – πράσινο -, και ο σημαντικός δρόμος: Μ5, που στο Saraqib συνεχίζει δυτικά σαν M4, διασχίζοντας τα νότια της πόλης του Idlib, μέσω Muhanbal και Jisr ash-Shugur, πριν περάσει στην (ήδη) ελεγχόμενη – ροζ – απ’ το καθεστώς Άσαντ και τους συμμάχους του περιοχή, προς Latakia).

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Καλού κακού υψηλόβαθμοι καραβανάδες απ’ το ιράκ, το ιράν, την συρία και την ρωσία συναντήθηκαν χτες στη Βαγδάτη. Δεν τολμάμε καν να σκεφτούμε τι κουβέντιασαν στο κοινό επιχειρησιακό αρχηγείο τους… Μήπως για την έλλειψη παιδικών σταθμών στην Αθήνα; Μήπως για τους ιταλούς φασίστες;

Μπαααα…. Οι δουλειές τους είναι εκεί γύρω…

(φωτογραφία: αυτό το ανθοστόλιστο πτώμα μες τη μέση τίνος είναι;)

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο…

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Ενώ η Ουάσιγκτον ψάχνει τρόπους να ανασχέσει την επέκταση της επιρροής του κινεζικού καπιταλισμού, ο πολιτικός του εκπρόσωπος (ο πρόεδρος Xi Jinping) αλωνίζει την περίμετρο, με μια ένταση που κανένας αμερικάνος πρόεδρος δεν θα φανταζόταν. Ο Xi όργωσε μια σειρά αφρικανικών κρατών (αγκόλα, αιθιοπία, σενεγάλη, ρουάντα) υπογράφοντας εμπορικά / επιχειρηματικά deal – με τον τόνο. Όλα αυτά πριν την πραγματοποίηση του διήμερου «φόρουμ συνεργασίας κίνας – αφρικής» (focac) που ξεκινάει σήμερα στο Πεκίνο, στο οποίο θα συμμετάσχουν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών, δεκάδες αντιπρόσωποι άλλων κρατών και εκπρόσωποι του οηε. Καθόλου λίγοι καλεσμένοι!!!

Είναι η ενδοκαπιταλιστική εκδίκηση ένα πιάτο που τρώγεται και ξανατρώγεται κρύο; Ο κινεζικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός έχει έναν μοναδικό τρόπο να κλείνει δουλειές “αμοιβαία επωφελείς” με οποιοδήποτε καθεστώς: απλά δεν κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Just business… Ο κακός μπελάς (αμερικάνοι, γάλλοι, βέλγοι και άλλοι προσπαθούν να ελέγξουν τις πρώην αφρικανικές αποικίες τους με deal αλλά και στρατούς) είναι ότι η μαύρη ήπειρος είναι μεγάλη πηγή πρώτων υλών για βιομηχανική χρήση – και ο κινεζικός καπιταλισμός έχει βάλει χοντρό και βαρύ χέρι σ’ αυτές τις πρώτες ύλες. Ο ακόμα χειρότερος είναι ότι ο γέροντας Brzezinski στο μοναδικό έργο της ωριμότητάς του, την «Μεγάλη Σκακιέρα», είχε προβλέψει (ή ανησυχήσει) πως όποιος ελέγχει την ευρασία θα ελέγξει και την αφρική. Μπορεί να είναι ακόμα κάπως νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, αλλά δεν είναι και αργά: πριν αλέκτωρ φωνήσαι…

(Υπάρχει κάτι που για καιρό θεωρούνταν θρύλος μέχρις ότου αποδείχθηκε στέρεο ιστορικό γεγονός. Τον 14ο και τον 15ο αιώνα, αισθητά πριν τα ευρωπαϊκά βασίλεια αρχίσουν να χρηματοδοτούν εξερευνήσεις – του – κόσμου, το κινεζικό ναυτικό είχε ταξιδέψει και ουσιαστικά «κατακτήσει» όλο τον πλανήτη – εκτός απ’ την ευρωπαϊκή ήπειρο. Την αφρική, τη νότια ασία, και τα δύο κομμάτια της αμερικανικής ηπείρου, την αυστραλία… Οι κινεζικοί χάρτες της περιόδου είναι εξαιρετικής ακρίβειας, πράγμα που δείχνει σπουδαίες γνώσεις αστρονομίας, άγνωστες τότε, και για πολύ καιρό, στην ευρώπη. Ο κινέζος ναύαρχος (και εξερευνητής, και διπλωμάτης) Zheng He (1371 – 1433) είναι εμβληματική προσωπικότητα αυτών των ταξιδιών / εξερευνήσεων / εμπορικών διπλωματικών αποστολών.

Πρώτα ο θρύλος και μετά η ιστορική έρευνα δείχνουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι το μέγεθος και το know how των κινεζικών (πολεμικών) πλοίων ήταν ασύλληπτο για τους ευρωπαίους. Σα να συγκρίνεις υπόγειο με πολυκατοικία… Και δεύτερον, ότι οι κινεζικές αρμάδες, σε όποιον τόπο έπιαναν ξηρά, δεν έκαναν ούτε πόλεμους ούτε κατακτήσεις. Έκαναν δώρα, ακριβά δώρα, χρυσάφι και πορσελάνες στους τοπικούς ηγεμόνες, προσφέροντάς τους την κινεζική φιλία. Εννοείται άσχετα από εμφάνιση, ισχύ ή επικράτεια: και στους αφρικάνους φυλάρχους….

Ήταν μια παραξενιά της ιστορίας ότι μια αλλαγή στο αυτοκρατορικό πόστο στην «ιερή πόλη», και συγκεκριμένα η ενθρόνιση του Xuande (1426 – 1435) οδήγησε στην απαγόρευση όλων αυτών τα ναυτικών ταξιδιών και οποιασδήποτε σχέσης με τον υπόλοιπο κόσμο. Η εξήγηση είναι εντυπωσιακή: η αυτοκρατορική αυλή φοβήθηκε πως το ναυτικό της και οι αξιωματικοί του θα αποκτήσουν μέσω των γνώσεών τους για τον κόσμο υπερβολική αυτοπεποίθηση, και ότι θα αμφισβητήσουν αργά ή γρήγορα την αυτοκρατορική αυθεντία.

Παραλίγο ο πλανήτης να μην ήταν ούτε αγγλικός, ούτε ισπανικός, ούτε πορτογαλλικός, ούτε ολλανδικός, ούτε βελγικός, ούτε γαλλικός – ούτε, φυσικά αμερικανικός!… Παραλίγο ο πλανήτης να ήταν κινεζικός απ’ τον 14ο αιώνα ήδη!

Η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων ανακόπηκε τότε για «εσωτερικούς δυναστικούς λόγους». Αλλά στο Πεκίνο δεν έχουν ξεχάσει καθόλου την τέχνη του να «κάνεις εμπορικούς / οικονομικούς» φίλους όπου τους χρειάζεσαι. Ας πούμε (και) στην Αφρική.

Κι αν η πρακτική εφαρμογή αυτού του know how άργησε 600 χρόνια, τι σημασία έχει αν έχεις συνεχή ιστορία 5.000 χρόνων;)

(φωτογραφία πάνω: ο νοτιοαφρικάνος πρόεδρος Cyril Ramaphosa στο Πεκίνο χτες, για το φόρουμ – και όχι μόνο. Νότια αφρική και κίνα ανήκουν στις BRICS, που σημαίνει ότι έχουν διάφορα να κουβεντιάσουν, τέτοιους καιρούς…

φωτογραφία κάτω: ντεκόρ για την υποδοχή των αφρικανικών αντιπροσωπειών.)

Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού!

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Είναι μόνο μια στιγμή της ιστορίας αλλά έχουμε υποχρεώση να την μνημονεύσουμε. Πολύ περισσότερο επειδή ο γιγάντιος ογκόλιθος, ο αγαπημένος μας Nick the greek, o υπουργός εξωτερικών που άνετα καταπίνει τις καμήλες και τα καραβάνια αμάσητα αν αυτό τον διατάξουν, είχε διατυπώσει πριν τρία χρόνια, σε «επίπεδο ε.ε.», την σοφή πρόβλεψη: μην κατηγορείτε το καθεστώς Sisi στην αίγυπτο και μην του επιβάλετε κυρώσεις και ποινές… Είναι ο αναγκαίος δρόμος προς τον εκδημοκρατισμό…

Ε, λοιπόν, ο σύμμαχος της Αθήνας δεν κάνει απλά βήματα αλλά δρασκελιές προς τον «εκδημοκρατισμό», όπως ακριβώς το είπε ο έλληνας ογκόλιθος. Τι δρασκελιές; Άλματα τριπλούν κάνει!!! Υπέγραψε πρόσφατα νόμο (που είχε εγκριθεί απ’ το κοινοβούλιό «του» απ’ τον Ιούλη) σύμφωνα με τον οποίο όποιος αιγύπτιος με λογαριασμό στα social media έχει πάνω από 5.000 «followers» είναι ύποπτος για αντεθνική δράση, και θα τίθεται υπό παρακολούθηση. (Και με τους 4.900, και με τους 4.000, και με τους 3.500 το ίδιο ισχύει, απλά η παρακολούθηση γίνεται χάρη στον «υπερβάλλοντα ζήλο» των αιγύπτιων κυβερνόμπατσων, στα όρια του νόμου…).

Υπέγραψε, επίσης, ένα νόμο που προβλέπει (με δικάστικη απόφαση… ουάου!!!) την απαγόρευση οποιουδήποτε site ή άλλου ιντερνετικού φαινομένου απειλεί την εθνική ασφάλεια του καθεστώτος· ή την «οικονομία». Αυτοί που διαχειρίζονται ή επισκέπτονται τέτοια αντεθνικά site θα πηγαίνουν φυλακή πληρώνοντας και τσουχτερά πρόστιμα. Πριν την υπογραφή του νόμου είχαν απαγορευτεί 500 sites. Μετά; Ακόμα και τα site πρόγνωσης καιρού θα πρέπει να προσέχουν μην και κάνουν καμιά αντεθνική πρόβλεψη…

Το καθεστώς Sisi παραπέει, γι’ αυτό αγριεύει. Αλλά οι συμμαχίες είναι συμμαχίες, οπότε το φαιορόζ γκουβέρνο, πιστός υπηρέτης της εθνικής γραμμής, μπορεί να περηφανεύεται ότι ο Sisi είναι ένα από «τα δικά μας καθάρματα».

Μόλις μας δώσουν 30 ευρώ αύξηση στο βασικό μισθό υποσχόμαστε ότι θα ξεχάσουμε πόσο καθάρματα είναι οι ίδιοι, του ελληνικού γκουβέρνου! Γιατί ναι, τόσο φτηνοί είμαστε!!! Με ένα ευρώ (μικτά…) την ημέρα όχι ψήφο αλλά και το άλλο (φτου φτου φτου, πιπέρι στο στόμα μας… τέλος πάντων “που λέει ο λόγος”) δίνουμε!!!

Υπάρχει αντίρρηση για την φτήνια;

(φωτογραφίες: πάνω του 2014, κάτω του 2015. «Παλιές» βέβαια (;;;;) αλλά τις βάζουμε επειδή παίζει πολύ αλτσχάιμερ-από-πρόθεση, και μπορεί κάποιοι να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι πάει να πει «εθνική γραμμή» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους.

Ο Σαμαράς είναι δοκιμασμένα “αντιμητσοτακικός”… Αν ήταν και λιγάκι πιο “καραμανλικός” άνετα έβλεπε υπουργείο. Ο ψεκασμένος, δηλαδή, καλύτερος είναι;)

Παλαιστίνη 1

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Αφού «η Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του ισραήλ» πως είναι δυνατό να υπάρχουν παλαιστίνιοι ανέστιοι, εξανδραποδισμένοι, πρόσφυγες; Η συσχέτιση μπορεί να φαίνεται από πρώτη ματιά ανύπαρκτη απ’ όσους συνειδητά ή όχι επιμένουν να αγνοούν τι συμβαίνει στη μέση Ανατολή και, ειδικά, σε ότι αφορά το φασιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ.

Η Ουάσιγκτον, όμως, ξέρει. Γι’ αυτό αποφάσισε να κόψει την συμμετοχή της στη χρηματοδότηση της UNRWA, της υπηρεσίας του οηε που φροντίζει τους παλαιστίνιους πρόσφυγες στη συρία, στην ιορδανία, στο λίβανο, αλλά και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, τη λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη. Γύρω στα 350 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο ήταν η αμερικανική συμβολή στον περίπου 1,3 δις δολάρια ετήσιο προϋπολογισμό της UNRWA (για πάνω από 5 εκατομμύρια πρόσφυγες). Εννοείται ότι χρησιμοποιήθηκαν διάφορες φτηνές δικαιολογίες για το κόψιμο του ποσού.

Αλλά το Τελ Αβίβ ξέρει ακόμα καλύτερα. …Πέρα απ’ το να δίνει κάλυψη σε τρομοκράτες η UNRWA είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι απ’ τους 750.000 πρόσφυγες που είχε αρχικά στις λίστες της (οι περισσότεροι απ’ τους οποίους έχουν πεθάνει από τότε) βρέθηκε να έχει 5,5 εκατομύρια ψευτο-πρόσφυγες. Τα δισέγγονα των προσφύγων δεν είναι πρόσφυγες…. λένε διάφοροι φασίστες βουλευτές στην Κνεσέτ.

Για την μιλιταριστική ρητορική του Τελ Αβίβ τα δισέγγονα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, και τα τρισέγγονα, και τα τετρακισέγγονα, δικαιούνται (αιώνια) ηθική κάλυψη (δηλαδή απόκρυψη των δικών τους εγκλημάτων)· όμως τα εγγόνια και τα δισέγγονα των παλαιστινίων που έδιωξε ο ισραηλινός στρατός δια της βίας το 1948 και το 1967 δεν δικαιούνται ούτε την αναγνώριση της προσφυγιάς. Αν υπάρχει ιστορικό δικαίωμα αυτό είναι μόνο για το πρωτοκοσμικό απαρτχάιντ κατασκεύασμα· για κανέναν άλλον!!! Μόνο οι “ευλογημένοι απ’ τον θεό” μπορούν να μεταβιβάζουν κληρονομικά / γενετικά, επ’ αόριστο, την “αθωώτητά” τους…

Θαύμα; Ναι. Κι ο λόγος είναι απλός: καθώς ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός προελαύνει στην Παλαιστίνη με την διαρκή προσάρτηση παλαιστινιακής γης, οι πρόσφυγες απαγορεύεται να διεκδικήσουν την επιστροφή τους. Οι παλιοί πέθαναν· τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους είναι «μαϊμού»· οι καινούργιοι είναι «τρομοκράτες». Πράγμα που σημαίνει (αυτό θέλει το Τελ Αβίβ) ότι ο δρόμος είναι ανοικτός για το μεγάλο φασιστικό ισραήλ.

Μπροστά στην μεγαλοσύνη αυτού του στόχου γιατί η Ουάσιγκτον να δίνει 350 μύρια για την συντήρηση «ανύπαρκτων προσφύγων» και να μην τα προσθέσει στη στρατιωτική βοήθεια προς το Τελ Αβίβ;

Παλαιστίνη 2

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Οι φασίστες κάθε εποχής και είδους εφάρμοζαν μια τακτική «συνήθειας μέσω της διαρκούς επανάληψης» – σε βάρος των εχθρών τους. Για παράδειγμα «θα τρως κάθε μέρα ξύλο» – στο τέλος θα το συνηθίσεις και δεν θα διαμαρτύρεσαι.

Έχει μια ελεεινή βάση ψυχολογικής βίας αυτό, και μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς στις περιπτώσεις των αιχμάλωτων γυναικών που είναι θύματα βιασμού για καιρό. Οι βιαστές / ανθρωποφύλακες σ’ αυτό ελπίζουν: στη δύναμη της συνήθειας της υποδούλωσης…

Αυτή η «δύναμη της συνήθειας» δεν πιάνει τους άραβες παλαιστίνιους: συνεχίζουν τον πόλεμο για την απελευθέρωσή τους εδώ και 70 χρόνια, γενιά μετά την γενιά, παρά τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, τις καταστροφές. Αυτή η μαχητική επιμονή αντίστασης και αξιοπρέπειας, σχεδόν χωρίς ιστορικά κενά, ξεπερνάει κατά πολύ τα ήθη και τα έθιμα των πρωτοκοσμικών, που θα τα είχαν παρατήσει και θα είχαν βρει τρόπους να βολευτούν, να συμβιβαστούν, να μην “προκαλούν”.

Την περασμένη Παρασκευή ο ισραηλινός στρατός τραυμάτισε τουλάχιστον 80 διαδηλωτές στη λωρίδα της Γάζας – κάποιους απ’ αυτούς σοβαρά. Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται απ’ τα τέλη του περασμένου Μάρτη· όπως συνεχίζεται η ισραηλινή κτηνωδία της καταστολής της. Τουλάχιστον 170 διαδηλωτές έχουν δολοφονηθεί· δεκαπλάσιοι έχουν τραυματιστεί /σακατευτεί.

Είναι μια εξέγερση. Μια ιντιφάντα. Οι σιωπηλοί ή και ομιλητικοί ντόπιοι σύμμαχοι των δεσμοφυλάκων έχουν, όμως, την άνεση και τις σιγουριές του βασανιστή… (: μην κατηγορείτε τους χασάπηδες, είναι «αντισημιτισμός»….)

The Lobby-USA

Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Το ντοκυμαντέρ του al Jazeera, που αποκαλύπτει πως δουλεύει το ισραηλινό κράτος / παρακράτος στις ηπα, αφενός σαν κλασσικό λόμπυ και αφετέρου σαν undercover κύκλωμα προβοκατσιών κατά του κινήματος BDS «κόπηκε» πριν να προβληθεί, όταν η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ απείλησαν / εκβίασαν το καθεστώς του κατάρ (που είναι ο ιδιοκτήτης του al Jazeera).

Δεν θα μπορούσε, όμως, να μείνει αιώνια κρυφό, ειδικά καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός εντείνεται. Έτσι διαρρέει «κομμάτι κομμάτι». Στο πιο πρόσφατο clip που δημοσιοποιήθηκε (όχι, βέβαια, επίσημα απ’ το al Jazeera!) δείχνονται μεταξύ άλλων οι προετοιμασίες μιας μαϊμού «αντισυγκέντρωσης» εναντίον μιας συγκέντρωσης της οργάνωσης «φοιτητές για δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη» (Students for Justice in Palestine – SJP), το 2016. Μιλάνε διάφορα undercover στελέχη του ισραηλινού κράτους και των υπηρεσιών του (που εμφανίζονται σαν οργανωτές της «συγκέντρωσης ενάντια στον αντι-σημιτισμό») αλλά και απλοί πρόθυμοι. Ένας απ’ τους τελευταίους σε κάποιο σημείο της προετοιμασίας λέει αυτοσαρκαστικά και κυνικά: «Ωραία, το κάναμε! Στοιχίσαμε 50.000 δολάρια συν την ασφάλιση!!..» Αργότερα, καθώς πλησιάζουν με το λεωφορείο στο σημείο της συγκέντρωσής τους, εμφανίζεται να έχει αμφιβολίες: Όχι, όχι, είναι στημένο… Είναι μαϊμού συγκέντρωση…

Τα συγκεκριμένα πλάνα αφορούν την προσπάθεια των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών τόσο του Τελ Αβίβ όσο και της Ουάσιγκτον να στήσουν «κίνημα κατά του αντισημιτισμού» μέσα στα πανεπιστήμια, με μόνο και πραγματικό στόχο τις προβοκατόρικες επιθέσεις κατά του BDS. Εννοείται ότι πολύτιμη βοήθεια σ’ αυτό είναι διάφοροι αμερικάνοι ακροδεξιοί φίλοι (ή και υπάλληλοι…) του ισραηλινού μιλιταρισμού, δικτυωμένοι κατάλληλα. Ένας απ’ αυτούς, ο Noah Pollak, σε άλλο σημείο των τμημάτων του “the lobby – usa” που διέρρευσαν, εξηγεί στον undercover δημοσιογράφο του al Jazeera (“Tony”), ότι με δεδομένο πως η πλειοψηφία των αμερικάνων είναι φιλο-ισραηλινοί, «… η δράση μας πρέπει να είναι πολύ προβοκατόρικη για να τραβάει την προσοχή και να γράφουμε στ’ αρχίδια μας τις όποιες αντιδράσεις. Θα γίνουμε πολύ περισσότερο φιλο-ισραηλινοί απ’ όσο μπορείς να φανταστείς. Έτσι, για να προκαλούμε τους πάντες…» Σ’ αυτή τη «λογική» οι επιθέσεις είναι αδίστακτες. Κατηγορούν, για παράδειγμα, τα μέλη του SJP και του BDS ότι είναι «φιλοτρομοκράτες» και ότι «υποστηρίζουν βιαστές γυναικών». (Δεν θα πρέπει να σας παραξενεύει αυτό το προβοκατόρικο ρεπερτόριο· είναι δουλεμένο σαν psyop…)

Δεν ξέρουμε τι συγκεκριμένες οδηγίες έχουν οι ανάλογοι μηχανισμοί και τα τσιράκια τους στα μέρη μας, ούτε τι θα έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ με θέμα «the lobby – greece». Ξέρουμε, όμως, μερικά βασικά που θα μπορούσε να βγάλει στο φως, για σχέσεις που μόνο οι αφελείς έως ηλίθιοι δεν βλέπουν – μπροστά στα μάτια τους…