Month: September 2018

Δυτικά βαλκάνια 2

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Υποστηρίζουν διάφοροι πως αν τώρα (ενόψει της ένταξης στην ε.ε.) γίνουν συναινετικές αλλαγές εδαφών ανάμεσα στο (μαφιόζικο) κράτος του κόσοβο και στο (επίσης μαφιόζικο) σερβικό, τότε το ίδιο θα ζητήσουν κι άλλες εθνικές μειονότητες στα πέριξ. Στην μακεδονία, και στο μαυροβούνιο… Υπάρχει, επιπλέον, αυτό το ανύπαρκτο (ουσιαστικά) κράτος, προϊόν του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μέσω της «συνθήκης του Ντέιτον», που λέγεται «βοσνία ερζεγοβίνη» – μια υπερ-εκκρεμότητα. Υποστηρίζουν λοιπόν αυτοί οι διάφοροι ότι μπορεί να γίνει καραμπόλα αλλαγής συνόρων, και πως αν αυτό δεν γίνει συναινετικά θα γίνει … «δυναμικά»….

Συγγνώμη, αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει «δυναμικά» (και) σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου αν δεν το σπρώξει (δηλαδή: αν δεν το εξοπλίσει) μία ή περισσότερες «δυνάμεις», υπηρεσίες, κλπ! Για να το θέσουμε αλλιώς: αν η Ουάσιγκτον ή η Μόσχα ή οποιοσδήποτε άλλος θέλει ξανά «δημιουργική αποσταθεροποίηση» στα βαλκάνια (δηλαδή αίμα, αίμα, αίμα) αυτό μπορεί να το «σπρώξει» και χωρίς καμία συναινετική ανταλλαγή εδαφών. Έτερον εκάτερον.

Συνεπώς το θέμα δεν είναι αν θα στάξει η ουρά της πολυπολιτισμικότητας στα βαλκάνια: η ίδια η δημιουργία και η ύπαρξη όλων των εθνικών κρατών σ’ αυτήν την περιοχή της άλλοτε οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει στηριχτεί στον εθνικισμό, στις εθνοκαθάρσεις και στις ανταλλαγές πληθυσμών! Το θέμα είναι αν (και ποιοι) θέλουν ξανά αίμα εδώ.

Μ’ αυτήν την άποψη θα επανέλθουμε – όταν θα πρέπει…

(φωτογραφία: Η αμερικανική βάση Bondsteel είναι απ’ τις λίγες που φαίνονται απ’ το διάστημα…)

Ο σοφός ογκόλιθος

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Κατά τον έλληνα υπ.εξ. Nick the greek οι υπήκοοι του μακεδονικού κράτους «αγοράζουν γουρούνι στο σακί» αποφασίζοντας υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών – την οποία έχει υπογράψει και ο ίδιος.

Κοκορεύεται φτηνά (και οπωσδήποτε εθνικιστικά) πως ό,τι κι αν αποφασίσουν στα Σκόπια, θα εξαρτιώνται απ’ την Αθήνα (και την δική της έγκριση της συμφωνίας).

Τι παριστάνει άραγε; Ότι την άνοιξη θα είναι πιο ψεκασμένος κι απ’ τον ψεκασμένο κυβερνοεταίρο του και θα απορρίψει την συμφωνία; Εννοείται ότι η Αθήνα έχει φροντίσει τα «εθνικά συμφέροντά» της στη φάση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων του μακεδονικού κράτους στην ε.ε…. Όμως αυτό θα παίξει (όσο παίξει) αφού πρώτα θα έχει τελειώσει το θέμα της συμφωνίας.

Μπορεί, μετά, να είναι ο ίδιος στο σακί: το φασισταριό που φρόντισε η κυβέρνησή του να κουρντίσει (ελπίζοντας να ταϊστεί ο ψεκασμένος) θα βρίσκει μόνιμα αφορμές να μουγκρίζει…

(φωτογραφία: Μπροστά το γουρούνι και πίσω το σακί. Αλλά σε ποια μεριά; Δεξιά ή αριστέρα;)

Συρία 1

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σε μια μη αναμενόμενη (από εμάς…) εξέλιξη, οι κεφαλές του μπλοκ της Αστάνα αποφάσισαν χτες στην Τεχεράνη να απευθυνθούν στη λογική των τρομοκρατών (του Idlib) καλώντας τους να καταθέσουν τα όπλα τους… Χωρίς εισβολή στο θύλακα (έστω προς το παρόν)… Που οφείλεται αυτό το “give peace a chance»;

Δεν υπάρχει επίσημη (ή «επίσημη») εξήγηση, εκτός απ’ το ότι ο Erdogan επέμεινε ότι μια δυναμική εισβολή θα προκαλέσει την προσφυγιά αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων προς την τουρκική επικράτεια. Πέρα απ’ τους αριθμούς είναι σαφές ότι η Άγκυρα δεν θα ήθελε καθόλου να φιλοξενήσει τις οικογένειες και τους συγγενείς των proxies του Ριάντ, που κουβαλάνε την ίδια ιδεολογία. Όμως είναι αυτή η αιτία της αναβολής; Γιατί αν η απάντηση είναι «ναι», τότε το μπλοκ της Αστάνα διακινδυνεύει την ενίσχυση της «αυτοπεποίθησης» των αντιπάλων του στο Idlib. Με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει.

Σύμφωνα με όχι διαστραυρωμένη (απ’ την ασταμάτητη μηχανή) πληροφορία ο Erdogan πρότεινε σε Putin και Rouhani ένα σχέδιο έξι σημείων. Ένα απ’ αυτά προβλέπει την δημιουργία «ασφαλούς περιοχής» μέσα στον θύλακα για εκείνους τους αντικαθεστωτικούς που δέχονται μια «πολιτική λύση» αφήνοντας τα όπλα. Με τα τωρινά δεδομένα ωστόσο, και με βάση το γεγονός ότι οι της HTS συλλαμβάνουν ή/και εκτελούν όσους εκδηλώνονται υπέρ της ειρήνης, για να μετακινηθούν σ’ αυτόν τον θύλακα κάμποσες χιλιάδες άνθρωποι χρειάζονται την προστασία στρατού. Μόνο ο τουρκικός θα μπορούσε να αναλάβει τέτοια δύσκολη δουλειά – είναι κάτι τέτοιο στις «σημειώσεις» της χθεσινής απόφασης;

Δύο άλλα σημεία του ίδιου σχεδίου προτείνουν τον βίαιο αφοπλισμό των μελών της Hayat Tahrir al-Sham και άλλων 12 ένοπλων οργανώσεων. Ακόμα κι αν γίνει εφικτό να «διαχωριστούν» χωροτακτικά οι «καλοί» απ’ τους «κακούς» αντικαθεστωτικούς στο Idlib (δύσκολο) θα απομείνουν αρκετές χιλιάδες ντουφέκια προς αφοπλισμό… Εννοείται μαζί και μέσα σε πολύ περισσότερους αμάχους. Συνεπώς;

Πιθανόν ένας παράγοντας αναβολής (και όχι ακύρωσης) της εκκαθάρισης του θύλακα, με ή χωρίς το ένα ή το άλλο τουρκικό σχέδιο, είναι η ανακατωσούρα στο γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον. Μετά από μερικές ημέρες όπου οι αμερικανικές απειλές (κατά του συριακού στρατού) είχαν αφήσει στην άκρη την “χρήση χημικών όπλων” σαν επιχείρημα, ο Bolton και η ύαινα Nikki Haley επανήλθαν χτες, στη συζήτηση με θέμα «συρία» που έγινε στον οηε.

«Απειλές as usual» θα έλεγε κανείς. Όμως ένα ψόφιο κουνάβι στριμωγμένο από «αντιστασιακούς» μέσα στα πόδια του και βιβλία αποκαλύψεων απέναντί του, θα μπορούσε πράγματι να διατάξει κάτι πολύ χειρότερο από μια συμβολική πυραυλική επίθεση, αξιοποιώντας μια fake (ή μυστηριώδη) «επίθεση με χημικά».

Συρία 2

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με χθεσινό άρθρο στο αγγλόφωνο site του γερμανικού καθεστωτικού spiegel:

… Το Κρεμλίνο μπορεί να ενδιαφέρεται να αποδεχθεί μια μοιρασιά του Idlib. Σ’ αυτό το σενάριο, η τουρκία θα ελέγχει ένα μέρος της περιοχής που θα την προσθέσει στο προτεκτοράτο που έχει ήδη δημιουργήσει βόρεια του Aleppo. Μερικοί αντάρτες θα μπορέσουν να βρουν άσυλο εκεί. Σε διακριτικές διαπραγματεύσεις που έχουν γίνει στην πρωτεύουσα του καζακστάν Αστάνα, η ρωσία, το ιράν και η τουρκία έχουν συζητήσει αυτό το κομμάτιασμα πολλές φορές. Σε μια τέτοια συμφωνία ο Άσσαντ θα ανακαταλάβει το δυτικό τμήμα της επαρχίας – συμπεριλαμβανομένης οπωσδήποτε μιας μικρής, στρατηγικής σημασάις πόλης, της Jisr al-Shughur. Η κωμόπολη βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Ansarieh, κοντά στην περιοχή που κατοικείται κυρίως απ’ την μειονότητα των Αλεβιτών, στην οποία ανήκει ο Άσαντ.

Οι τούρκοι θα δώσουν εγγυήσεις στους ρώσους ότι οι αντάρτες που θα απομείνουν στο Idlib δεν θα ξαναεπιτεθούν στην κοντινή αεροπορική βάση του Hmeimin. Είναι υπό διαμόρφωση επίσης μια συμφωνία για τον σημαντικό εμπορικό δρόμο που συνδέει το τουρκικό Gaziantep μέσω του Aleppo με το νότο. Οι τούρκοι θα αναλάβουν την προστασία του βόρειου μέρους, οι ρώσοι του μεσαίου και ο στρατός του Άσαντ του νότιου….

Μπορείτε να γυρίσετε μερικές ημέρες πίσω, την περασμένη Δευτέρα (συρία 2) για να κάνετε μια σύγκριση των πιο πάνω με την εικασία μας.

Ωστόσο η «κάμψη» (για να το πούμε κομψά) της σαουντ-κινούμενης Hayat Tahrir al-Sham χωρίς να γίνει γενική σφαγή (ή/και γενική έξοδος) των αμάχων είναι Ο κρίσιμος παράγοντας. Το σίγουρο είναι ότι το μπλοκ της Αστάνα δεν βιάζεται· που σημαίνει ότι μπορεί να δοκιμάσει διάφορα. (Μπορεί, για παράδειγμα, η εισβολή να γίνει σε «αργή κίνηση»…)

Εν τω μεταξύ από χτες ως και τις 20 Σεπτέμβρη βρίσκεται σε εξελιξη στην ανατολική Μεσόγειο μια αεροναυτική άσκηση. Απ’ τον αμερικανικό στρατό ‘n’ friends…

Bright star 2018

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Η άσκηση γίνεται (τυπικά) υπό την αιγίδα του αιγυπτιακού στρατού – της χούντας Sisi δηλαδή. Συνεπώς δεν είναι καθόλου παράξενο ότι σ’ αυτήν εκτός απ’ τις ηπα, την σαουδική αραβία, τα εμιράτα, και την ιορδανία, συμμετέχει και το ελλαδιστάν.

Παρότι η συγκεκριμένη άσκηση είναι σε μεγάλο βαθμό «επιτελική» («επί χάρτου») έχει και τμήμα «δράσης»: ο ελληνικός ιμπεριαλισμός / μιλιταρισμός προσπαθεί να μαζέψει «ρούμπους» απ’ τον μεγάλο του σύμμαχο.

Εντελώς συμπτωματικά, λοιπόν, αυτές τις ημέρες, απ’ την Σαλονίκη ως τα νότια της Κρήτης, δύο σημαίες με γραμμές δίπλα δίπλα θα θυμίζουν το επερχόμενο θυσιαστήριο…

Κορέες

Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Για 3 μέρες και 2 νύχτες, 18 με 20 Σεπτέμβρη, ο νοτιοκορεάτης Moon, ο βορειοκορεάτης Kim και τα επιτελεία τους θα τα λένε στην Πγιονγκγιάνγκ – οι ημερομηνίες είναι επίσημες. Είναι η 3η συνάντηση κορυφής των δύο κορεατικών κρατών μέσα σε 5 μήνες (η πρώτη έγινε στα τέλη του περασμένου Απρίλη).

Όμως υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μετρηθεί σαν η πρώτη της περιόδου μετά τις κυκλωτικές κινήσεις γύρω απ’ το ψόφιο κουνάβι. Η επίθεση γοητείας και φιλίας των χειμερινών ολυμπιακών και η ρυμούλκηση του ψόφιου κουναβιού στη Σιγκαπούρη στις 12 Ιούνη έδωσαν ό,τι ήταν δυνατόν να δώσουν. Η Ουάσιγκτον ξεκαθάρισε έκτοτε πρακτικά την στάση της (: είναι απόλυτα αντίθετη σε κάθε «ειρήνη» στην κορεατική χερσόνησο στην οποία δεν θα έχει επιβάλλει κατά 105% τους όρους της…). Το ψόφιο κουνάβι είναι έτσι κι αλλιώς διακοσμητικό (αυτό, φυσικά, ήταν γνωστό απ’ την αρχή) και δεν μπορεί να παίξει άλλον, πιο σοβαρό ρόλο, απ’ αυτόν της γλάστρας.

Αποδείξεις της πραγματικής αμερικανικής στάσης και τακτικής υπάρχουν πλέον πολλές. Στην πιο ηχηρή περίπτωση, η απαγόρευση της διέλευσης ενός τραίνου που μεταφέροντας νοτιοκορεάτες αξιωματούχους έκανε δοκιμαστικό ταξίδι προς τον βορρά, ήταν «έξω απ’ τα δόντια». Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του αμερικανικου υπ.εξ. το ταξίδι «παραβίαζε τις κυρώσεις» (κατά της βόρειας κορέας) – επειδή στο τραίνο υπήρχαν μερικά βαρέλια πετρέλαιο… Προφάσεις – αλλά this is america…

Συνεπώς, απο ‘δω και στο εξής, ο Moon (κυρίως αυτός) θα πρέπει να προχωρήσει πατώντας προσεκτικά πάνω σε μια αόρατη γραμμή: απ’ την μια θα πρέπει να κρατάει ζωντανή την συμμαχία με την Ουάσιγκτον, για να την αναγκάζει να λαμβάνει σοβαρά υπόψην της τα προσεκτικά «όχι» του· απ’ την άλλη θα πρέπει να την αγνοεί, δημιουργώντας μικρά (ή λιγότερο μικρά) «τετελεσμένα».

Ένα τέτοιο (που κάνει τα πραγματικά αφεντικά στην Ουάσιγκτον να στραβώνουν τα μούτρα τους) ανακοινώθηκε ήδη, εν όψει της συνάντησης στην Πγιονγκγιάνγκ: οι δύο κορέες θα ανοίξουν ένα κοινό διπλωματικό γραφείο (κάτι σαν πρόπλασμα πρεσβειών), τις επόμενες ημέρες, και μάλιστα σε βορειοκορεατικό έδαφος, στην πόλη Kaesong, στα όρια της «αποστρατιωτικοποιημένης» ζώνης. Η κίνηση δεν είναι σκέτος συμβολισμός: το γραφείο αυτό θα στελεχωθεί και θα δουλεύει διαρκώς, σαν προσωρινό υποκατάστατο της τυπικής αναγνώρισης των δύο κρατών μεταξύ τους· άρα σαν προοίμιο της τυπικής υπογραφής ειρήνης μεταξύ τους.

Περιμένουμε τι άλλο θα ανακοινωθεί επίσημα στις 20 Σεπτέμβρη. Εκείνο που δεν θα συμβεί, απ’ την άλλη μεριά, είναι να «συρθεί» η Ουάσιγκτον στη συνέλευση του οηε, στις 26 Σεπτέμβρη, σε μια τετραμερή συνάντηση (οι δύο κορέες, οι ηπα και η κινα) με σκοπό την υπογραφή της επίσημης λήξης του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο. Η Ουάσιγκτον «τα στήλωσε» – όπως θα περίμενε κανείς.

Σε κάθε περίπτωση: καθώς η περίοδος της αμερικανικής (κάπως υπόγειας προς το παρόν) «αρνητικότητας» έχει ξεκινήσει καθαρά, δίνοντας στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ δυνατότητες αλλά με κινδύνους, το τι θα συμβεί στην αμερικανική πολιτική σκηνή τους επόμενους μήνες θα λαμβάνεται υπόψη – στους ελιγμούς και στις κινήσεις.

(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο έμπιστος του Moon σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Chung Eul-yong αγκαλιά με τον Kim Jong-un, στην Πγιονγκγιάνγκ προχτές, 5 Σεπτέμβρη. Τρυφερό…

Κάτω: βορειοκορεάτες και νοτιοκορεάτες τεχνικοί εξετάζουν την σιδηροδρομική γραμμή που σκανδαλίζει την Ουάσιγκτον…).

Πατριώτες στο άσπρο σπίτι

Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Το ότι το ψόφιο κουνάβι είναι «μπροστινός», ότι δεν κυβερνά αυτός αλλά οι σωματοφύλακές του, δεν πρέπει να σας εκπλήσσει. Η ασταμάτητη μηχανή αναφέρεται στους 3 σωματοφύλακες σχεδόν απ’ την αρχή της τρέχουσας αμερικανικής προεδρίας· ίσως κάνει λάθος στο νούμερο (των σωματοφυλάκων), όχι όμως στη δουλειά τους.

Αυτό το σύντομο άρθρο που δημοσίευσαν οι new york times προχτές θα μπορούσε να έχει γραφτεί από οποιονδήποτε δημοσιογράφο! Χωρίς, όμως, τον τίτλο: «Είμαι μέρος της αντίστασης μέσα στην διοίκηση Trump»….

Στην ουσία του δεν λέει τίποτα διαφορετικό απ’ όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς σε σχετικά άρθρα ή/και σε βιβλία – αυτά που το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί σαν συνωμοσία εναντίον του. Το μόνο διαφορετικό είναι η «ανώνυμη» υπογραφή: είναι κάποιος «από μέσα», κάποιος σωματοφύλακας (ή βοηθός σωματοφύλακα…) που γράφει. Έτσι υποτίθεται… αν και το ίδιο το άρθρο δεν έχει ούτε μισό στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι έχει γραφτεί πράγματι από insider.

Θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς: και τι έπιασε τον «απ’ τα μέσα» συγγραφέα να κάνει τέτοια εξομολόγηση; Η αγανάκτησή του; Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο… Το «αίσθημα ευθύνης»; Χμμμμ…: απ’ την άποψη των κανόνων κρατικής / καπιταλιστικής διακυβέρνησης είναι ανεύθυνο έως προβοκατόρικο το να λέει κανείς τέτοια πράγματα ανώνυμα. Και πράγματι, αυτό δεν έχει περάσει απαρατήρητο.

Δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα μια απάντηση για την ταυτότητα του συγγραφέα. Όμως το πανεύκολο είναι να καταλάβουμε τις συνέπειες που θα έχει (έχει ήδη) αυτό το ανώνυμο άρθρο / κατηγορητήριο. Το ψωνισμένο, ματαιόδοξο και παρανοϊκό ψόφιο κουνάβι τώρα θα ψάχνει συνωμότες ακόμα και στη σκιά του! Και στο βαθμό που δεν θα μπορεί να βρει τον «ένοχο», η μεγαλομανία του θα τροφοδοτεί την καχυποψία του 24 ώρες το 24ωρο, εφτά μέρες την βδομάδα. Με δυο λόγια: θα «ανάψει» στο μέγιστο βαθμό, και με τις παρορμήσεις του θα ξεμπουρδελέψει την κεντρική αμερικανική διοίκηση.

Αυτό είναι το μόνο (και εύκολα προβλέψιμο) αποτέλεσμα… Ήταν και το κίνητρο; Δεν θα το μάθουμε χωρίς το όνομα του συγγραφέα. Όμως, εδώ που τα λέμε, θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε….

(Ακόμα και ο διευθυντής των new york times…)

Και κλέφτες (στο άσπρο σπίτι)

Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη. Η εξομολόγηση του ανώνυμου «αντιστασιακού» συμπίπτει με την επικείμενη, τις επόμενες μέρες, κυκλοφορία του βιβλίου του Woodward (γράφαμε τις προάλλες), του οποίου οι προδημοσιεύσεις / διαφήμιση προκαλούν εκτεταμένο «σάλο». Στον πρόλογο του βιβλίου που «διέρρευσε» στο καθεστωτικό Atlantic, ο Gary Cohn, πρώην οικονομικός σύμβουλος στο άσπρο σπίτι, διηγείται πως βούτηξε ένα έγγραφο απ’ το γραφείο του ψόφιου κουναβιού, που τερμάτιζε την συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τη νότια κορέα. Ο Cohn θεώρησε «κίνδυνο εθνικής ασφάλειας» το ενδεχόμενο να το υπογράψει ο Trump. Το έκλεψα απ’ το γραφείο του λέει. Δεν θα τον άφηνα να το δει. Ποτέ δεν θα το δει. Πρέπει να προστατέψουμε τη χώρα.

Ντάξει γενναίε – αλλά ποιος το προωθούσε το έγγραφο; Τέλος πάντων: τέλειωσε η χρησιμότητα του ψόφιου κουναβιού για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Πλησιάζει η ώρα του «ατσαλάκωτου»; Του ακόμα πιο φασίστα Pence;

Αν ναι, διάφορα soft (εναντίον της αμερικανικής ηγεμονίας) θα πρέπει να επιταχυνθούν. Με τον Pence στην προεδρική καρέκλα (όποτε κι αν συμβεί αυτό) το κόλπο μωρέ αυτός είναι καλός, αλλά δεν τον αφήνουν που δουλεύτηκε με το ψόφιο κουνάβι, θα σχολάσει…

(Εν τω μεταξύ, επειδή ο Woodward στα αποσπάσματα που έχουν διαρρεύσει αναφέρει συγκεκριμένα τον Mattis να λέει ότι “ο πρόεδρος έχει νοημοσύνη εφτάχρονου”, έχουν φουντώσει οι φήμες ότι θα απολυθεί. Προφανώς επειδή τον “μεγαλώνει”…)

Ένας καλός γείτονας…

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Δημοσιοποιήθηκε προχτές απ’ την ισραηλινή καθεστωτική εφημερίδα Jerusalem Post· και εξαφανίστηκε μετά από λίγες ώρες, για «λόγους εθνικής ασφάλειας»… Το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παραδέχεται ότι χρηματοδοτούσε και εξόπλιζε αντικαθεστωτικούς ένοπλους στο συριακό πεδίο μάχης. Αυτούς τους «τζιχαντιστές», τους «τρομοκράτες», τους «πρωτόγονους» – τους εκλεκτούς του Ριάντ.

Σύμφωνα με το σύντομο δημοσίευμα, μέσω της «επιχείρησης καλός γείτονας» ο ισραηλινός στρατός έδωσε απ’ το 2016 σε εφτά τουλάχιστον διαφορετικές ομάδες «τζιχαντιστών» 1.524 τόνους τροφίμων, 250 τόνους ρούχων και στολών, 947.520 λίτρα καυσίμων, 21 γεννήτριες, 30.000 παλέτες ιατρικού εξοπλισμού και φαρμάκων. Αλλά και χρήματα. Και όπλα. Και πυρομαχικά. Το δημοσίευμα δεν έχει νούμερα γι’ αυτά. Αλλά μνημόνευε την σχετική παραδοχή του ισραηλινού επιτελείου. Αν προσθέσει κανείς και τις πάνω από 200 (πυραυλικές κατά κύριο λόγο) επιθέσεις που το ίδιο επιτελείο ανακοίνωσε ότι έχει κάνει τον τελευταίο 1,5 χρόνο – όχι κατά των «τζιχαντιστών», αλλά κατά του συριακού στρατού και των συμμάχων του… – έχει ένα καλό πανόραμα του ισραηλινού ιμπεριαλισμού.

Από την άποψη του κρατικού / καπιταλιστικού ρεαλισμού δεν υπάρχει κανένα ζήτημα! Το ισραηλινό κράτος είναι ένα κανονικό ιμπεριαλιστικό κράτος, με τους εργολάβους του, τους proxies του… Κανονικότατα. Το ζήτημα δημιουργείται στην ιδεολογία / ρητορική που θέλει να πουλάει το Τελ Αβίβ, όχι μόνο στο εσωτερικό του αλλά (κυρίως) εκτός συνόρων, στην προσπάθειά του να προβοκάρει και να καταστείλει την εναντίον του πρακτική, κινηματική κριτική. Το ζήτημα είναι τα θεωρήματα περί «ειρηνικού κράτους», που «είναι μόνιμα αμυνόμενο», καθώς «απειλείται απ’ τον μουσουλμανικό πρωτογονισμό που το κυκλώνει»… Το ζήτημα είναι τα θεωρήματα περί “σεξιστών και τρομοκρατών παλαιστινίων”… Μ’ αυτόν ακριβώς τον πρωτογονισμό στην μόνη καθαρή και επίσημη εκδήλωσή του, τον ουαχαβιτισμό, συμμαχεί! Αυτόν ενισχύει με κάθε τρόπο!

Και, φυσικά, δεν το κάνει για λόγους άμυνας, ούτε μέσα ούτε έξω από εισαγωγικά. Ούτε ο συριακός στρατός ούτε οι σύμμαχοί του επιτέθηκαν στο ισραήλ… Αντίθετα το Τελ Αβίβ επιτίθεται, απρόκλητα. Ωμότητα; Ασφαλώς, Καμμία σχέση με την «αθωώτητα» πάντως!!!

Κανονικά οι ανά τον κόσμο πρόθυμοι υπερασπιστές του ισραηλινού μιλιταρισμού / ρατσισμού / ιμπεριαλισμού θα έπρεπε να έχουν ανοίξει βαθιές τρύπες στο χώμα για να κρυφτούν. Δεν θα το κάνουν – θα συνεχίσουν την θρασύδειλη δουλειά τους, με τις πλάτες διάφορων υπηρεσιών.

Ποια «προκοπή» περιμένουν άραγε; (Εεεε, όλο και κάτι βρίσκεται για τους υπηρέτες – δεν ξέρετε;)

… Κι ένας ακόμα καλύτερος!

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Όλα αυτά τα χρόνια που το ισραηλινό «ηθικό πλεονέκτημα» ασκείται απ’ την μια στις δολοφονίες, στο σακάτεμα, στις στερήσεις σε βάρος των παλαιστίνιων και απ’ την άλλη στο συριακό πεδίο μάχης, το ελλαδιστάν είναι δίπλα του. Το ροζ «ηθικό πλεονέκτημα», με ένα ωραίο μαύρο περίγραμμα απ’ τους ψεκασμένους, έχει βρει το ταίρι του στο Τελ Αβίβ. Ασκήσεις και ξανά και ξανά, επισκέψεις ξανά και ξανά, φιλίες, αγκαλιές, δηλώσεις, ανταλλαγές, επιχειρηματικά deal, ακαδημαϊκά deal, ασφαλίτικα deal, σχέδια με σωλήνες και χωρίς, συνέδρια, σπορ…: ο ορισμός της ιμπεριαλιστικής συνεργασίας, της ιμπεριαλιστικής συνενοχής, του «αδελφώματος» με τον ρατσισμό και το ισραηλινό απαρτχάιντ…

Δεν είναι μόνο λόγια. Θυμάστε εκείνη την ωραία ιστορία με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα; Τσάκισε επειδή έγινε γνωστή από έναν μεσαίο καραβανά… Είδατε πόσο όμορφα, μετά τους αρχικούς ενδοκαθεστωτικούς δήθεν καυγάδες, κουκουλώθηκε; Κι αν αυτή η υπόθεση (που ήταν για εμάς προφανές ότι είχε «άδηλους» παραλήπτες…) δεν προχώρησε (ή, μήπως, προχώρησε τελικά;) υπάρχουν άλλες που πήγαν καλά· σιωπηλά, όμορφα κι ωραία…

Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας απ’ την μεριά μας! Είναι τεκμηριωμένο ότι ο εφοδιασμός των αντικαθεστωτικών στη συρία με όπλα και «αναλώσιμα» έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό από βαλκανικά κράτη. Υπό την προστασία των ηπα και του ισραήλ, συνήθως με τα λεφτά του ριάντ. Κροατία, σερβία, βουλγαρία – και ουκρανία. Έβρεχε στη γύρα λαθρεμπόριο και οι έλληνες κρατούσαν ομπρέλα; Γελοίο έως υποτιμητικό! Κάποιοι έλληνες μεσάζοντες, κάποιοι έλληνες εφοπλιστές, πάντα σε γνώση και με την κάλυψη των υπηρεσιών και των «αρμόδιων υπουργείων» (ψεκασμένος / ογκόλιθος) έβγαζαν «το κάτι τις» τους – απ’ τον ιμπεριαλισμό των φίλων και συμμάχων. Της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ.

Ελάτε όμως!!! Αυτά είναι ασήμαντα! Σημαντικά είναι τα καραγκιοζιλίκια επί της πολιτικής σκηνής, αντιπολιτευόμενα και συμπολιτευόμενα… Σημαντικός είναι ο τενεκές πρωθυπουργός και οι υποσχέσεις του. Ε, ας μας δώσει κανά ευρώ τη μέρα να νοιώσουμε κι εμείς την λιακάδα της εξόδου απ’ τα μνημόνια.

Γαία πυρί μιχθήτω, αλλά και μακρυά απ’ τον κώλο μου κι ας είναι δέκα πόντους…

(Φωτογραφία: Σε αντίθεση με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα, το συγκεκριμένο θεματάκι, το οποίο εντόπισαν και τεκμηρίωσαν ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες μνημονεύοντας, μάλιστα, το όνομα του εθνικού λαθρέμπορου όπλων – δικαιούται τον τίτλο! – αλλά και συνεργάτη των υπηρεσιών Βασίλη Παπαδόπουλου, πνίγηκε εν τη γεννέσει του….

Για να μη νομίζετε ότι έχει διαλυθεί το εθνικό (παρα)κράτος!!!)