Κυριακή 16 Σεπτέμβρη. Σε δυο μέρες, στην Πγιονγκγιάνγκ, ο νοτιοκoρεάτης Moon και ο βορειοκορεάτης Kim θα έχουν πολλά να συζητήσουν. Ένα απ’ τα σοβαρότερα: το βαθύ αμερικανικό κράτος οξύνει ξανά την ιμπεριαλιστική του τακτική, βάζοντας σε εφαρμογή εκείνο που είχε αναγγείλει απ’ το περασμένο φθινόπωρο αλλά, για μερικούς μήνες το 2018, αναγκάστηκε να αναστείλει: τον ναυτικό αποκλεισμό της βόρειας κορέας.
Η Ουάσιγκτον επιχειρεί να μαζέψει τους συμμάχους της – αγγλία, αυστραλία, νέα ζηλανδία, καναδά, ιαπωνία, αλλά και γαλλία (!!!) – εκβιάζοντας και τη νότια κορέα, για να φτιάξουν έναν πολεμικό στόλο θαλάσσιας «επιτήρησης των κυρώσεων» κατά της βόρειας κορέας. Το περασμένο φθινόπωρο, όταν η Ουάσιγκτον είχε αναγγείλει τις τέτοιες προθέσεις της, ο Kim είχε απαντήσει ότι θα θεωρήσει τον ναυτικό αποκλεισμό αιτία πολέμου· η διεθνής νομοθεσία του το επιτρέπει, αφού δεν υπάρχει καν τέτοια απόφαση, έστω, του οηε. Τώρα; Τι θα κάνει; Να ένα θέμα συζήτησης…
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της αμερικανικής καθεστωτικής Wall Street Journal η “συμμαχία των προθύμων” δεν είναι ετοιμοπόλεμη ακόμα. Η Σεούλ δεν σκοπεύει να μοιράζεται πληροφορίες με το Τόκιο (και το ανάποδο) σ’ αυτήν την ιστορία, πράγμα που αποσυντονίζει την δουλειά. Αλλά η Σεούλ έχει και ουσιαστικότερο θέμα: ναι μεν δεν μπορεί να πει ανοικτά “κάτω οι κυρώσεις” αλλά στην πράξη φροντίζει διακριτικά να παραβιάζονται.
Απ’ την άλλη μεριά, στην 3η ενδο-κορεατική συνάντηση κορυφής μέσα στο 2018 απ’ τις 18 ως τις 20 του μήνα (πρώτη μετά την “κορύφωση” της συνάντησης Kim – ψόφιου κουναβιού στη Σιγκαπούρη το περασμένο καλοκαίρι) Moon και Kim σκοπεύουν να δώσουν πανηγυρικό τόνο: παγκόσμια live προβολή διάφορων επιλεγμένων φάσεων της συνάντησης. Με δεδομένο ότι στη φανερή ημερήσια διάταξη είναι η πρακτική προώθηση της «Διακήρυξης του Panmunjom» η Σεούλ έχει ένα λόγο παραπάνω να βρει τρόπο να απεμπλακεί απ’ τις αμερικανικές πολιορκητικές πρωτοβουλίες. Ωστόσο δεν θα είναι τόσο εύκολο όσο το λέμε.
Η Ουάσιγκτον προσπαθεί να ξανακερδίσει το έδαφος που έχασε απ’ τις αρχές του 2018· και, υποψιαζόμαστε, θα το κάνει με κάθε «άκομψο» (δηλαδή: εκβιαστικό) τρόπο που θα θεωρήσει ότι την βολεύει. Η μειλίχια, ειρηνόφιλη προσέγγιση που εγκαινίασε εδώ και μήνες το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ για να βραχυκυκλώσει τον αμερικανικό μιλιταρισμό στον δυτικό ειρηνικό ίσως δεν εγκαταλειφθεί· αλλά μπροστά σ’ έναν «ταύρο σε υαλοπωλείο» θα χρειαστεί, αργά ή γρήγορα, κάτι παραπάνω. Μπορεί να είναι «ασύμμετρο» – πάντως θα είναι «κάτι παραπάνω» απ’ το ethos της κορεατικής συμφιλίωσης που αναγγέλθηκε στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό έχει ξεβάψει.
Η Ουάσιγκτον δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις (λιγότερο ή περισσότερο) βίαιες «μονομερείς ενέργειες»· εκτός, προς το παρόν, απ’ τον ανοικτό και ξεκάθαρο (στρατιωτικό) πόλεμο. Το δείχνει παντού και με κάθε ευκαιρία: η μέθοδος του σερίφη που (θεωρεί ότι) πυροβολεί γρηγορότερα απ’ τη σκιά του… .
(φωτογραφία: Στα εγκαίνια της κοινής διπλωματικής αντιπροσώπευσης των δύο κορεών, δέσποζε η ενιαία κορεατική χερσόνησος. Από την άποψη των συμβόλων Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ κουρντίζουν τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τόκιο. Φοβούμαστε ωστόσο ότι δεν αργεί ο καιρός που φιλικοί, συμμαχικοί στόλοι θα πρέπει να περιπολούν γύρω της – εναντίον άλλων, αυτόκλητα «αστυνομικών»…)