Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Την περασμένη Κυριακή, συνεντευξιαζόμενος στη Σαλονίκη απαντώντας σε ερώτηση για τις ελληνορωσικές σχέσεις ο τενεκεδένιος εξοχότατος ξεστόμισε σαν γνήσιος κυβερνοποζεράς:
Έχω πρόσκληση να επισκεφθώ τη Μόσχα, μέσα στο 2018 και να συναντηθώ με τον πρόεδρο Πούτιν. Γνωρίζετε ότι το προηγούμενο διάστημα οι σχέσεις μας πέρασαν μια μικρή περιπέτεια, δώσαμε τα μηνύματα που έπρεπε να δώσουμε – πιστεύω ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να δώσουμε τα μηνύματα αυτά – τώρα δουλεύουμε προκειμένου να αποκατασταθεί η κανονικότητα και να ενισχυθεί η συνεργασία, σε μια σειρά από τομείς. Άλλωστε θα προχωρήσει το επόμενο διάστημα η συγκρότηση της Μικτής Διϋπουργικής Επιτροπής, συνεπώς σε σχέση με το ερώτημα σας, ναι έχω πρόσκληση.
Η απάντηση απ’ το ρωσικό καθεστώς ήρθε την Τρίτη. Θα μπορούσε να είναι ειρωνική, του είδους «Α ναι; Έχεις πρόσκληση; Απ’ την Ομόνοια την αγόρασες; Πόσο;» – αλλά ήταν πιο σφικτή. Όχι, δεν υπάρχει συζήτηση για επικείμενη επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στη ρωσία ως το τέλος του έτους δηλώθηκε αρμοδίως. Δεν υπάρχει συζήτηση – άρα δεν υπάρχει πρόσκληση! Συνεπώς κάποιοι κοροϊδεύουν τον τενεκεδένιο ή αυτός κοροϊδεύει εαυτόν και αλλήλους. Συνηθισμένα πράγματα, δηλαδή.
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Πρόσφατα ο πατριάρχης Ισταμπούλ, αφού συμβουλεύτηκε το ελληνικό υπ.εξ. (τον ογκόλιθο δηλαδή) αποφάσισε να υποστηρίξει μια εκκλησιαστική διάσπαση στο παπαδαριό της ουκρανίας. Οι «σχισματικοί» ουκρανοί θέλουν να φύγουν απ’ την αρμοδιότητα του ρωσικού πατριαρχείου και να γίνουν ανεξάρτητοι, για να κράτανε όλα τα φράγκα για πάρτη τους, και να κουλιαρτίζουν το ποιμνίο σύμφωνα με τις οδηγίες των προστατών τους. Γι’ αυτό και ζήτησαν τη βοήθεια (δηλαδή την αναγνώριση) του άλλου αρχιτράγου, του αποκαλούμενου «οικουμενικού». Εννοείται πως πίσω απ’ τους “σχισματικούς” δουλεύουν οι αμερικανικές και οι αγγλικές υπηρεσίες…
Οι ουκρανικές επιλογές του οικουμενικού αρχιτράγου (ξαναλέμε: υπό την καθοδήγηση του ελληνικού υπ.εξ.) είναι μάλλον σκανδαλώδεις από την άποψη της «εκκλησιαστικής τάξης»: το παπαδαριό της ουκρανίας δεν είναι (ουσιαστικά) στην αρμοδιότητά του… Το ρωσικό αρχιπαπαδαριό τα πήρε το κρανίο, και αποφάσισε να διακόψει κάθε συνεργασία με το Φανάρι. Κατά την άποψη μας πιθανότατα να πρόκειται για ελληνοκρατική ρελάνς στη σοβαρή πιθανότητα να στηρίζει η Μόσχα (πολιτικά κατ’ αρχήν) το παλαιστινιακό αίτημα για άραβα πατριάρχη στην Ιερουσαλήμ· στη θέση των διαδοχικών πρακτόρων των ελληνικών υπηρεσιών.
Ωστόσο η αντι-ρωσική ελληνική συστράτευση με την Ουάσιγκτον δεν τελειώνει εκεί. Στη νότια κύπρο επίσης παίζουν τα ανάλογα όργανα, παρότι το νοτιοκυπριακό κεφάλαιο έχει εδώ και δεκαετίες σοβαρές «σχέσεις στοργής» (: ωραίο μου πλυντήριο) με το ρωσικό, μαύρο, γκρίζο ή λευκό.
(φωτογραφία: Η ικεσία προς την Μόσχα στα καλύτερά της!!! Αναμνηστικό πλάνο, με τον κυρ Παναγιώτη – τον – σωλήνα και την «δεν – μπορώ – να – φορολογήσω – τους – εφοπλιστές – γιατί – το – απαγορεύει – το – σύνταγμα» μεσαιομεγάλη επιχειρηματία του τουρισμού κυρ Νάντια. Απέναντι ο Πούτιν σε μάλλον βαριεστημένη στάση.
Αααχχ! Early ’15s!… Τότε το ρούβλι ήταν όχι απλά «ισχυρό» αλλά απελευθερωτικό!… Ελιξήριο της αιώνιας εθνικής νεότητας ήταν τότε το ρούβλι!!! Θα έτρεχε μαζί με το γκάζι, μέσα απ’ τον σωλήνα… Ο κυρ Παναγιώτης μαζί με τον κυρ Γιάνη, τον κυρ Νίκο και τον κυρ Αλέξη πάνω σε άσπρα άλογα θα κάλπαζαν στα χωριά που θα τους έραιναν με λουλούδια… Και θάμασταν λεύτεροι!! ΛΕΥΤΕΡΟΙ!!!!!!
Το ότι στη φωτο ο τενεκεδένιος τελεί εν ευθυμία είναι, απλά, θέμα χαρακτήρα…)