Σάββατο 11 Αυγούστου. Σ’ αυτό το «επίπεδο» δουλεύει η «ασταμάτητη μηχανή». Παρατηρεί, ερμηνεύει και κάνει κριτική σε γεγονότα (και ερμηνείες γεγονότων) – χωρίς να ψάχνει κάπου την «αλήθεια» για να την αντιγράψει. Η βασική μέθοδος δουλειάς της ασταμάτητης μηχανής είναι να χρησιμοποιεί καθεστωτικές, εντελώς καθεστωτικές πηγές· θεωρώντας προκαταβολικά ότι εδώ κι εκεί λένε ψέμματα!!! Το καινοτόμο στοιχείο της δουλειάς μας εδώ είναι ότι εκμαιεύουμε μια σωστή αντίληψη για την καπιταλιστική και κρατική πραγματικότητα, όχι μέσω ιδεολογικών βεβαιοτήτων και «πιστεύω», αλλά συγκρίνοντας μεταξύ τους αντίπαλα καθεστωτικά ψέμματα!
Είναι μια κάπως «Θουκυδίδεια» μέθοδος, απ’ την άποψη ότι θεωρούμε προκαταβολικά δεδομένο πως η «παραγωγή γνώσης» της ενεργητικής λογοκρισίας (η παραγωγή συσκότισης, ιδεολογίας και παραπλάνησης δηλαδή), σ’ έναν κόσμο δομικά ανταγωνιστικό (τον καπιταλιστικό), δεν έχει μία αλλά δύο, τρεις ή πολλές (καθεστωτικές) πηγές. Και πως είναι προτιμότερο να ξέρει κανείς αυτές τις πηγές συσκότισης (και να τις αντιπαραθέτει μεταξύ τους) παρά να παριστάνει τον «αθώο» και να τρώει το Β ψέμα επειδή δεν του αρέσει το Α…
Αυτή η σύγκριση καθεστωτικών ψεμμάτων αντίπαλων μεταξύ τους είναι χρονοβόρα και δύσκολη δουλειά. (Και δεν είναι καθόλου το μόνο που κάνουμε…). Σε συνδυασμό με τις βασικές θεωρητικές και πολιτικές θέσεις / εργαλεία μας, προκύπτουν τα συμπεράσματα.
Αν, λοιπόν, υπάρχει ένας λόγος για να έχει κάποιος εμπιστοσύνη στην ασταμάτητη μηχανή δεν είναι η «ιδεολογία» της!!! Είναι η κατάλληλα οργανωμένη μεθοδική και κοπιαστική εργασία της κριτικής.
Ακούγεται «εργατίστικο», αλλά ισχύει!