Δευτέρα 2 Ιούλη. Καθώς τα ευρωπαϊκά αφεντικά σχεδιάζουν «πλατφόρμες αποβίβασης» (εκτός ε.ε.) – νέος ευφημισμός των στρατοπέδων συγκέντρωσης – και είναι διατεθειμένα να πληρώσουν (ή να δωροδοκήσουν) καθώς τα υποψήφια κράτη (βαλκανικά και μη) απάντησαν ήδη «όχι, δεν πρόκειται», η πολιτική οικονομία της «ανάσχεσης των προσφυγικών ροών» προχωράει προς τις πιο αιμοβόρες «λογικές» συνέπειές της…
Μερικοί καλοπροαίρετοι αναρωτιούνται: μα γιατί η ε.ε. δεν οργανώνει ένα γενναιόδωρο «σχέδιο Μάρσαλ» για την υποσαχάρια Αφρική, ώστε οι άνθρωποι να ζουν μ’ αξιοπρέπεια εκεί και να μην χρειάζεται να ξενητεύονται, με όλους τους κινδύνους που έχει η «παράνομη» μετανάστευση; Θα ήταν πιο οξυδερκής η ερώτηση αν γινόταν ανάποδα: γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη (και όχι μόνο) στέλνουν στρατούς και κάνουν «αόρατους» πολέμους στην υποσαχάρια Αφρική αναγκάζοντας τον κόσμο να μεταναστεύει;
Στην περίπτωση της μέσης Ανατολής ή/και του ινδοκούς η σωστή ερώτηση είναι, κατά κάποιον τρόπο, απαντημένη. Υπήρχε μετανάστευση αφγανών στην ευρώπη το 1990 ή το 2000; Όχι, ούτε νωρίτερα υπήρχε, παρότι στα ‘80s γινόταν πόλεμος εκεί. Η (μαζική) μετανάστευση εργασίας αρχίζει όταν καταστρέφονται οι «οικονομικές ισορροπίες» της καθημερινής ζωής· κι όταν αυτή η καταστροφή δείχνει ότι δεν είναι ούτε προσωρινή ούτε αντιμετωπίσιμη. Τέτοιου είδους καταστροφές τρεις αιτίες μπορεί να έχουν: είτε σοβαρές φυσικές καταστροφές (π.χ. μακρόχρονη ξηρασία, ή μια απειλητική επιδημία)· είτε άγρια όξυνση της καπιταλιστικής συσσώρευσης / συγκέντρωσης· είτε μακρόχρονους πολέμους…
Με την εξαίρεση του πρώτου (αν και όχι εντελώς…) οι υπόλοιπες δύο αιτίες έχουν πολύ συγκεκριμένη προέλευση. Ούτε οι αφγανοί, ούτε οι πακιστανοί, ούτε οι ιρακινοί, ούτε οι σύριοι, ούτε οι αφρικάνοι ανακάλυψαν ξαφνικά ότι κάπου υπάρχει ένας «παράδεισος που τους περιμένει». Αντίθετα, άρχισαν να βλέπουν ξανά και ξανά την κόλαση μπροστά τους: με αρβύλες, αυτόματα, τανκς, ελικόπτερα, αεροπλάνα… Την απώθησαν (συνηθισμένη ανθρώπινη συμπεριφορά) ελπίζοντας ότι θα «περάσει»… Όταν η απογοήτευση γίνει συμπαγής σαν τσιμέντο, τότε πρέπει να αναζητήσει κανείς μια ζωή αξιοπρεπή κάπου αλλού.
Μήπως, λοιπόν, πριν ένα «γενναιόδωρο σχέδιο Μάρσαλ» θα έπρεπε να πάψουν οι πρωτοκοσμικοί marshals να λεηλατούν τους φυσικούς πόρους της Αφρικής, απ’ το ουράνιο μέχρι τις σπάνιες γαίες και απ’ το πετρέλαιο μέχρι… ;
(φωτογραφία: ο χάρτης δείχνει τις «μεταναστευτικές ροές» προς τις ηπα, απ’ το 1860 ως το 1910· σε μια εποχή που ακόμα η εργατική τάξη δεν θεωρούνταν πολιτικά επικίνδυνη, και άρα δεν είχαν κατασκευαστεί τα κρατικά εμπόδια στις μετακινήσεις της.
Προσέξτε κάτω αριστέρα τους αριθμούς…)