Δευτέρα 11 Ιούνη. Το ξέρετε: περιμέναμε κάτι πιο δυνατό στη σύνοδο του «συμφώνου της Σαγκάης» σε ότι αφορά την συμμετοχή της Τεχεράνης… Όντως, η πλήρης ένταξη κουβεντιάστηκε, με σκοπό την αποδοχή της (ως εδώ σωστά είχαμε προβλέψει). Όμως… κάποιος έκανε κορδελάκια (η ένταξη νέου μέλους γίνεται ομόφωνα): ο πρόεδρος του τατζικιστάν Emomali Rahmon είχε τις «αντιρρήσεις» του. Δεν το ξέραμε ότι μπορούσε (συγχωρείστε την ασταμάτητη μηχανή, θα βελτιωθεί!), αλλά τα υπόλοιπα μέλη του sco προφανώς το ήξεραν και το περίμεναν: το Ριάντ αγόρασε πρόσφατα το 51% της μεγαλύτερης τράπεζας στο Dushanbe, την πρωτεύουσα του κυρ Rahmon…. Ως εκ τούτου, και για λόγους «ευγένειας», ο Rahmon έπαιξε μπάλα (σε ότι αφορά το ιράν και την ένταξή του στo sco) σε σαουδαραβικό γήπεδο. Μόνο που αυτές δεν είναι σοβαρές δουλειές για ένα κόλπο σαν το «σύμφωνο της Σαγκάης»: δεν έχει “ομίλους”…
Συνεπώς, στο Qingdao, στο “περιθώριο της συνόδου”, οι κουβέντες με τον Rouhani και για την “μετά 5+1-1” εποχή έγιναν τριμερείς: ιράν – ρωσία – κίνα.
Και συμφωνίες κλείστηκαν, και διακηρύξεις έγιναν (στη σύνοδο και δίπλα της). Όχι κάτι εντυπωσιακό για πρωτοκοσμικούς στην άλλη άκρη του κόσμου – όχι, σίγουρα, σ’ αυτά που ανακοινώθηκαν. Είναι, αυτός, ένας τρόπος για να υποδεχτεί κανείς ένα ψόφιο κουνάβι που βρίσκεται σε δύσκολη αποστολή αλλά δεν το ξέρει; Ή μήπως το «λάου λάου» είναι ένας τρόπος ευκολότερης διαχείρισης μιας πληγωμένης υπερδύναμης; Καταλαβαίνετε: της διαχείρισης αυτής της υπερδύναμης της οποίας ο πολιτικός εκπρόσωπος κατήγγειλε στο σύμπαν ότι έφυγε απ’ το Κεμπέκ μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη… για τις γαλακτοκομικές μπίζνες…
Ας βρεθεί κάποιος ανθρωπιστής, κάποια μκο, να περιθάλψει τον πληγωμένο ψοφιοκουναβικό εγωϊσμό!
(Η φωτογραφία κυκλοφόρησε με προώθηση από Βερολίνο. Με το συμπάθειο κιόλας, αλλά με τον Bolton δίπλα του το ψόφιο κουνάβι έχει ένα ύφος: ποια είπατε ότι είστε κυρία μου;)