Month: June 2018

Η ειρηνοφιλία των γρεκών

Δευτέρα 18 Ιούνη. Απ’ την στιγμή που η ε.ε. (η κεντρική ευρώπη κυρίως) αποφάσισε να αλλάξει γραμμή σε σχέση με τα δυτικά βαλκάνια, και έκρινε ότι πρέπει να δέσει κάποια «επιρρεπή στην αστάθεια» κράτη με «ενταξιακές διαπραγματεύσεις» η Αθήνα, όποια κυβέρνηση κι αν είχε, δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο. Το ίδιο (για τους ανάποδους, αντι ε.ε., λόγους) ισχύει για την ένταξη της δημοκρατίας της (βόρειας) μακεδονίας στο νατο. Είναι μύθος ότι το 2008 η Αθήνα εμπόδισε την ένταξη· τα έχουμε πει αλλού. Τίποτα δεν εμπόδισε μόνη της, γιατί τίποτα δεν μπορούσε να εμποδίσει, ούτε τότε. Επωφελήθηκε απ’ το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά κράτη μέλη του νατο δεν ήθελαν καμία διεύρυνση του νατο σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπως αυτή που επεδίωκε τότε το καθεστώς Μπους του Β: ουκρανία, γεωργία… μακεδονία.

Αν δεν κατάφερνε στις τωρινές συνθήκες ένα «πειστικό» αυτοί φταίνε, οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να υπογράψει μια κάποια «συμφωνία». Έτσι, τώρα, αυτή η συμφωνία επιτρέπει να μοιραστούν οι προσκλήσεις στα Σκόπια· όμως πρακτικά απλά «αλλάζει φάση» στην 25χρονη «εκκρεμότητα». Κι αυτό το έχουν πλήρη επίγνωση οι πάντες.

Οι ροζ παριστάνουν πως «έλυσαν ένα πρόβλημα». Κοροϊδεύουν. Αυτό που έκαναν ήταν ότι δεν τράβηξαν κι άλλο το σκοινί – το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο δεν έχει κάποια σοβαρή ισχύ για να κάνει τέτοιους τσαμπουκάδες. Έκαναν, επίσης, κι αυτό – πιστοί στην «εθνική γραμμή»: παραδίδουν στην κυβέρνηση που θα τους διαδεχτεί τα εργαλεία να εκβιάζει την δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας. Για τα επόμενα χρόνια.

Επειδή αυτό είναι το τίμημα που πλήρωσε το μακεδονικό κράτος και τα αφεντικά του, πέτυχε και κάποια οφέλη, που ωστόσο ήταν / είναι αυτονόητα. Ειδικά σε ότι αφορά την γλώσσα και την εθνικότητα του 70% του πληθυσμού. Ας θυμίσουμε ότι η δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας είναι επίσημα και με συνταγματική εγγύηση διεθνική – δίγλωσση. Ζει εκεί και μια σημαντική και αναγνωρισμένη σαν τέτοια (εθνικά και γλωσσικά) αλβανική μειονότητα.

Αυτό κάνει εντελώς ηλίθια την δεξιά / ακροδεξιά εθνικιστική σοφιστεία ότι αφού το κράτος λέγεται «βόρεια μακεδονία» θα έπρεπε και η εθνικότητα / γλώσσα να λέγεται «βορειομακεδονική»: στο κράτος αυτό υπάρχουν δύο εθνότητες (αλβανοί και μακεδόνες) με δύο γλώσσες. Ο «αυστηρά γεωγραφικός προσδιορισμός» («βόρεια») που τόσο απαιτούσε η ελληνική εθνική γραμμή δεν μπορεί μετά να μετατραπεί σε «εθνοτικό» και μάλιστα για το σύνολο του πληθυσμού – απλό δεν είναι;

Επιπλέον, αν δεν κάνουμε λάθος, στην ελλάδα δεν υπάρχει «μακεδονική εθνότητα», όπως ούτε «ηπειρωτική», «πελοποννησιακή» ή «κρητική». Συνεπώς δεν υπάρχει θέμα «αλληλοκάλυψης».

Α, και κάτι ακόμα. Το «βόρεια Ήπειρος» είναι γεωγραφικός προσδιορισμός; Ή εθνοτικός;

Η νεκροφιλία των υπουργών

Δευτέρα 18 Ιούνη. Η παρατήρηση του ογκόλιθου ότι «ξεκίνησαν από 1.000.000, έπεσαν στις 100.000, και τώρα είναι 4.000» (για τις εθνικιστικές συγκεντρώσεις του λαού-θεία Λίτσα) είναι επιεικώς βλακώδης. Αντάξια του πολιτικού βεληνεκούς ενός κρατικού στελέχους που όταν δεν παίρνει λεπτομερείς οδηγίες απ’ τους καθοδηγητές του δεν ξέρει τι του γίνεται.

Όταν οι «αγανακτισμένοι» αποσύρονται απ’ το πεζοδρόμιο ετοιμάζονται να οχυρωθούν στα παραβάν – ογκόλιθε. Και, παρότι εσύ, σαν εργαλείο του βαθέος κράτους, έκανες αυτό που έπρεπε (στο κάτω κάτω «εξωκοινοβουλευτικός» είσαι), το ροζ γκουβέρνο θα πρέπει να ετοιμάζεται. Όχι για το κόστος της «τόλμης» του – δεν υπάρχει τέτοια! Αλλά για το τίμημα του ότι σκόπιμα έκανε το φασισταριό κυβερνητικό συνεταίρο του. Είτε σαν ψεκασμένο, είτε σαν αρχιτραγότατο, είτε σαν assets, είτε σε οποιονδήποτε συνδυασμό των προηγούμενων.

Το ανέκδοτο με τον βάτραχο και τον σκορπιό το ξέρουν στην Κουμουνδούρου;

Το φασισταριό αντεπιτίθεται παντού!

Δευτέρα 18 Ιούνη. Στις εκλογές στη narcoκολομβία τα αποτελέσματα δείχνουν ότι νίκησε ο δεξιο/φασίστας Ivan Duque (με 54%) έναντι του πρώην αντάρτη (και πρώην δημάρχου της Bogota) Gustavo Petro (41%). O Petro είχε ένα πρόγραμμα μεγαλύτερης πρόσβασης των φτωχών της κολομβίας στη δημόσια υγεία και στην εκπαίδευση, φορολόγησης των πλουσίων, και αναδιανομής της γης υπέρ των φτωχών αγροτών. Ο Duque, αντίθετα, υποσχόταν περιορισμό της φορολογίας (των πλουσίων) και επενδύσεις· με αύξηση του δημόσιου χρέους.

Σημαντικό: ο δεξιο/φασίστας Dique επιδιώκει την ακύρωση της συμφωνίας ειρήνευσης με τους αντάρτες του farc, που έγινε το 2016. Και επιδιώκει, επίσης, την ακύρωση της γενικής αμνηστίας σε ότι αφορά τους αντάρτες (κι όχι, βέβαια, τις παρακρατικές συμμορίες). Μ’ άλλα λόγια: ζητάει ξανά τον εμφύλιο πόλεμο.

Έχουμε σοβαρές αμφιβολίες για το πως βγαίνουν τα αποτελέσματα στις εκλογές, οπουδήποτε. Αλλά αφού αυτό είναι το «νόμιμο σκορ» στις προεδρικές εκλογές στη narcoκολομβία, η ερώτηση πρέπει να είναι: αν πάρουν ξανά τα όπλα οι πληβείοι σε τι ελπίζουν τα κολομβιανά αφεντικά και οι μαφιόζοι;

Ίσως στο ότι αυτή τη φορά η Ουάσιγκτον θα προστρέξει δίπλα τους «αυτοπροσώπως»…

 

Καμπάνια Μ15 + / Οι ειρηνιστές απ’ την Ουάσιγκτον

Κυριακή 17 Ιούνη. Κανείς δεν περιμένει την επίσημη ανακοίνωση του (θρυλούμενου) «αμερικανικού σχεδίου για την επίλυση του παλαιστινιακού προβληματος», επειδή όλοι το ξέρουν: έχει καταστρωθεί στο Τελ Αβίβ, κι αν περιέχει κάτι «ψιλά» που θα μπορούσαν να το δυσαρεστούν, είναι μόνο για το ξεκάρφωμα.

Δεν υπάρχει κάτι να περιμένει κανείς. Η Ουάσιγκτον απλά θα επικυρώσει τις απαρτχάιντ ισραηλινές κατακτήσεις στη δυτική Όχθη. Και, επιτέλους, «για να τελειώνουμε μ’ αυτές τις αντι-σημιτικές κατηγορίες περί ρατσιστικού καθεστώτος», αυτές οι κτήσεις θα εκκενωθούν απ’ τους παλαιστίνιους / άραβες. Κι «ας πάνε όπου θέλουν» όπως έλεγε κάποτε (το 1993 δηλαδή) ο τότε αμερικάνος υπ.εξ., Lawrence Eagleburger για την εξελισσόμενη ήδη τότε εθνοκάθαρση / σφαγή στη βοσνία.

Εντός ισραήλ «κουβεντιάζονται» (ή, απλά ανακοινώνονται, προς τέρψη του κοινού) εφιαλτικά πράγματα σε βάρος των παλαιστίνιων. Εκτός… όλα πάνε καλά…

Και το συμμαχικό ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, δεν έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα: «νίκη στον ισραηλινό στρατό!» – σα να το έχουμε καταλάβει. Από διάφορες μεριές….

Τα καθάρματα νοιώθουν ότι έχουν τον κόσμο κάτω απ’ τις αρβύλες τους. Πότε, άραγε, όχι μόνο θα τους ξεγυμνώσουμε, αλλά θα τους αναγκάσουμε να τρέχουν ξυπόλητοι; Πότε;

Καμπάνια Μ15 + / Pinkwash

Κυριακή 17 Ιούνη. Είναι γνωστό ότι το ισραηλινό ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος, προσπαθεί να αξιοποιήσει υπέρ του οτιδήποτε. Μέσα στα «οτιδήποτε» είναι η ανοχή του απέναντι στις lgbtq κοινότητες. Όχι μόνο εντός αλλά και εκτός συνόρων. Ο μεταμοντέρνος ισραηλινός φασισμός είναι απόλυτα πρωτοκοσμικός: απ’ την μια παίζει με τα «δικαίωματα στη διαφορά» των εξασφαλισμένων, και απ’ την άλλη εξοντώνει τους Άλλους.

Διεθνώς αυτό λέγεται “pinkwash”. Ροζ πλυντήριο. Και, εννοείται, δεν έχει διαφύγει της προσοχής των σοβαρών ατόμων σε διάφορες lgbtq κοινότητες στον πρώτο κόσμο.

Έτσι, με διαδοχικές απορρίψεις, πάνω από μια δεκάδα κινηματογραφιστών έχουν ακυρώσει ως τώρα την συμμετοχή τους στο διεθνές κινηματογραφικό lgbt φεστιβάλ στο Τελ Αβίβ. Ο καναδός Marc-Antoine Lemire και ο γάλλος Antoine Heraly είναι οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις. Καταγγέλουν τις προσπάθειες του ισραηλινού μιλιταρισμού να «ξεπλυθεί» μέσω τέτοιων δήθεν «κοινωνικών ευαισθησιών».

Υπάρχει πολύ δουλειά να γίνει ακόμα σε σχέση με το pinkwash. Όχι στα μέρη μας, αλλοίμονο! Εδώ η «εθνική γραμμή» είναι πάνω απ’ όλα – ή κάνουμε λάθος; Κι άλλωστε «αυτοί εκεί δέρνουν τις γυναίκες»…

(φωτογραφία: η Razan al-Najjar όταν ζούσε…)

H θεία Λίτσα στα κρεμμύδια (ουπς! λάθος… κεραμίδια…)

Κυριακή 17 Ιούνη. Όλα ξεκίνησαν (έτσι νόμιζε το επιτελείο του αντ’ αυτού) σαν έναν μεγαλοφυής «ελιγμός του Sedan»: οι λυμένες εθνικιστικές ταξιαρχίες του ψεκασμένου βγήκαν αιφνιδιαστικά απ’ την χειμωνιάτικη παγωνιά του «βγαίνουμε απ’ το τούνελ» δάσους, στις αρχές της χρονιάς, για να δηλώσουν «εμείς ‘μακεδονία’; ούτε με σφαίρες!» και να πλαγιοκοπήσουν απ’ τα ακροδεξιά το κυρίως σώμα της δεξιάς αντιπολίτευσης.

Κι όλα τέλειωσαν ανάποδα. Η καθαρμαΚουλική νέα δημοκρατία έγινε αρκούντως ακροδεξιά (χωρίς να τσινίσουν τα υποτιθέμενα «κεντρώα στελέχη» της) ώστε όχι μόνο να αντέξει τον κυκλωτικό ελιγμό, αλλά να αντεπιτεθεί με μια «πρόταση μομφής».

Τι σκοπό είχε; Έναν και μοναδικό. Να αποδείξει ότι η ακροδεξιά πτέρυγα του φαιορόζ γκουβέρνου (αυτή που ξεκίνησε την πλαγιοκόπηση) είναι μούφα. Και το πέτυχε, επειδή ήταν εύκολο. Ο ψεκασμένος στριμώχτηκε στα σκοινιά του «ναι μεν διαφωνώ – για το όνομά της – αλλά θα την ρίξω την κυβέρνηση άλλη φορά». Τώρα είναι προδότης. Αυτή είναι μια ρετσινιά που δεν πρόκειται να ξεφορτωθεί. Εν ολίγοις: το σατανικό σχέδιο του ροζ επιτελείου για την κοινοβουλευτική επιβίωση των φαιών συνεταίρων του στις επόμενες εκλογές αποδείχθηκε παροιμιώδες: πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι.

Αυτό είναι για «εσωτερική χρήση»: μην το λουστείτε… Κατά τα υπόλοιπα επιβεβαιώθηκε πόσο γνήσια «πατριωτική» είναι η συμφωνία με την δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας. Οπότε το πρόβλημα είναι πως θα καλμάρει η θεία Λίτσα (σαν λαός).

Η απάντηση είναι εύκολη: ραντεβού στις Πρέσπες!!! Δηλαδή; Αποτυχία! Παρότι η θεία Λίτσα σαν εθνικός ψυχισμός νοιώθει «προδομένη», σαν μικροαστικός τέτοιος μπορεί να κρατηθεί. Για τις επόμενες εκλογές.

Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι πριν κάτι χρόνια εκείνοι που έχασαν τις περιουσίες τους στο χρηματιστήριο ήταν πολλοί. Πάρα πολλοί… Δεν έκαναν όμως το ίδιο με τους «brutal» αλβανούς, όταν βούλιαξε η δική τους χρηματιστηριακή πυραμίδα (: έσπασαν τις στρατιωτικές αποθήκες και βγήκαν στους δρόμους με όπλα). Γκρίνιαξαν οι έλληνες για την «προδοσία των δηλώσεων του Σημίτη» (που τις είχαν θεωρήσει εγγύηση αέναης κερδοφορίας), τον μίσησαν· και περίμεναν τις επόμενες εκλογές.

Κάπως έτσι και τώρα. Το επιτελείο των αντ’ αυτού, στις αρχές του χρόνου, είχε στο στόχαστρό του να «κόψει τα πόδια» της αξιωματικής αντιπολίτευσης αξιοποιώντας είτε την όποια συμφωνία, είτε την όποια μη συμφωνία με την κυβέρνηση της δημοκρατίας της μακεδονίας. Το «εθνικό φωτοστέφανο» έλειπε απ’ την συλλογή της Κουμουνδούρου· και το ήθελε επειγόντως, απελευθερώνοντας τους ψεκασμένους εταίρους της να κάνουν το δικό τους κουμάντο.

Θα το δικαιούνταν αν ο λαός-θεία Λίτσα είχε όρεξη ν’ ακούσει τον ογκόλιθο χτες στο κοινοβούλιο. Ήταν καταπέλτης: απέδειξε ότι η διαπραγματευτική του δεινότητα ήταν τόσο μέσα στην «εθνική γραμμή», ώστε θα πρέπει να τον παρασημοφορήσουν ο παντραγώτατος και ο Παύλος Μελάς (τον οποίο οι ροζ έχουν υιοθετήσει τόσο ώστε στο τέλος θα πουν ότι ήταν και συριζαίος…).

Ωστόσο, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, αυτό το «ολίγον μακ» του εθνικού ρεαλισμού δεν μπορεί να χορτάσει (ή να πείσει) τον μαζικό σωβινισμό – που οι ίδιοι οι ροζ προσκάλεσαν στο τραπέζι τους. Με απλά λόγια ο λαός-θεία Λίτσα δεν καταλαβαίνει ούτε από ιστορία ούτε από γλωσσολογία. Ούτε από επιτόπιες τρίπλες έξω απ’ την μεγάλη περιοχή – κι ας παίζει μουντιάλ.

Το μόνο που καταλαβαίνει είναι ότι «έκλεισε η προδοσία, δεν μας παίρνει τώρα». Καταλαβαίνει, δηλαδή, από σχέσεις δύναμης. Γι’ αυτό και θα παραφυλάξει μπροστά στις κάλπες.

Παρόλα αυτά υπάρχει ηθικό δίδαγμα. Παλιό και γνωστό: όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Απλά ο λαός-θεία Λίτσα (θεωρεί πως) εξαιρείται: είναι στα κεραμίδια…

(Φωτογραφία: η θεία Λίτσα, σα λαός, έκανε το καλύτερο για να καταλάβει το «μπουρδέλο» – και να απελευθέρωσει όλα τα καλομισθοδοτούμενα άτομα αυτού του οίκου απ’ την ταπείνωση της σεξουαλικής κακοποίησής τους.

Απλά οι δυνάμεις των προδοτών ήταν ανώτερες…)

Ο κύριος 600 δις στην παγίδα του νόμου

Κυριακή 17 Ιούνη. Τυχαίο είναι; Πείτε: τυχαίο είναι; Ότι την ώρα που «ξεπουλάνε την πατρίδα στους σκοπιανούς» (ίσως και στους αμερικάνους, που παίρνουν τεφαρίκι πράμα) δένουν και έναν αυθεντικό κυματοθραύστη απέναντι στα σχέδιά τους; Όχι, τυχαίο είναι;

Ο κυρ Αρτέμης, ο καπιταλισμός ας τον συγχωρέσει, βρίσκεται στα χέρια των αρχών. Ένα, ακόμα, θύμα σκευωρίας! Όμως ο λαός-θεία Λίτσα αγρυπνεί. Πρώτη του επιλογή είναι μια «lega nord». Αν δεν κάτσει, ο αιχμάλωτος του κράτους Αρτέμης είναι στις επόμενες επιλογές.

Εσύ πίσω απ’ τα κάγκελα κι αυτοί στους υπονόμους….

Σιγκαπούρη 1

Σάββατο 16 Ιούνη. Τι έγινε, λοιπόν, στη συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man στη Σιγκαπούρη, την περασμένη Τρίτη (12 Ιούνη); Αν η διπλωματία έχει ακόμα πρακτικό νόημα σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο που οι αντιθέσεις οξύνονται, το meeting ήταν θρίαμβος του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»!

Το ψόφιο κουνάβι έβαλε την υπογραφή του σ’ αυτό που κάτι λιγότερο από ένα χρόνο πριν είχε απορρίψει μετα βδελυγμίας: το «διπλό πάγωμα», που ήταν αρχικά πρόταση του Πεκίνου και, αμέσως μετά έγινε κοινή πρόταση Πεκίνου, Μόσχας, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ. Το βορειοκορεατικό καθεστώς σταμάτησε τις πυρηνικές δοκιμές και τις δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων, ήδη απ’ τις αρχές του χρόνου. Με την υπογραφή του στην «κοινή δήλωση της Σιγκαπούρης» ο αμερικάνος πρόεδρος έκανε το δικό του μέρος: την αναστολή των στρατιωτικών ασκήσεων με την Σεούλ, με «βαριά όπλα».

Επιπλέον, το ψόφιο κουνάβι προσυπέγραψε την βασική λογική της συμφωνίας της 27ης Απρίλη, ανάμεσα στις δύο κορέες, γνωστή σαν «διακήρυξη του Panmunjom». Στο σημείο 3 της «κοινής δήλωσης της Σιγκαπούρης» αναφέρεται ρητά: Επιβεβαιώνοντας την Διακήρυξη του Panmunjon, η Λ.Δ.Β.Κ. δεσμεύεται να εργαστεί προς την πλήρη αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου». Το ότι το ψόφιο κουνάβι προσυπέργραψε (άρα αναγνώρισε) τις δεσμεύσεις της Πγιονγκγιάνγκ όπως αυτές διατυπώνονται αναλυτικότερα στην «διακήρυξη του Panmunjom» βγάζει – τουλάχιστον απ’ τα επίσημα έγγραφα – τα πυρηνικά της βόρειας κορέας σαν το μόνο ζήτημα στην περιοχή. Γιατί η «διακήρυξη του Panmunjom» αναφέρεται επίμονα, ξανά και ξανά, σε μια καθαρή από πυρηνικά κορεατική χερσόνησο· άρα και στη νότια κορέα. Όμως πυρηνικά στο νότο είναι τα αμερικανικά. Είτε τα αποθηκευμένα, είτε τα φορητά, σε στρατηγικά βομβαρδιστικά που είναι παρκαρισμένα σε διάφορες βάσεις στον ειρηνικό.

Είναι γι’ αυτό που ορισμένοι παρατηρούν ότι μια «πειστική αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου» φτάνει μέχρι την βάση του Guam…

Σιγκαπούρη 2

Σάββατο 16 Ιούνη. Προφανώς το ψόφιο κουνάβι δεν έδρασε «από μόνο του». Έχει σημασία, λοιπόν, να εκτιμηθεί ότι η Ουάσιγκτον υπέγραψε στις 12 Ιούνη «κάτι» που αποκλείεται να εφαρμόσει μεσομακρόθεσμα· ακόμα κι αν το καθεστώς Kim άρχιζε να διαλύει, βίδα βίδα, όλες τις βόμβες και τους πυραύλους του. Ωστόσο ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί.

Ήταν οι ελιγμοί του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ», και ειδικά οι κινήσεις των δύο κορεατικών καθεστώτων, που υποχρεώσαν την Ουάσιγκτον να υπογράψει «κάτι» που μόνο σαν «διάλειμα» του μιλιταρισμού της στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου (στον Ειρηνικό) μπορεί να θεωρηθεί. Για να κερδίσει χρόνο, τροποποιώντας τα σχέδιά της. Απ’ την μεριά του και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σ’ αυτό αποσκοπούσε: στο να κερδίσει χρόνο. Τουλάχιστον σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο, που είχε γίνει με κλιμακούμενη ένταση το 2017 ο κύριος αμερικανικός στόχος.

Ο χρόνος είναι απαραίτητος στο βορειοκορεατικό καθεστώς για να δώσει μεγαλύτερο βάρος στην «οικονομική ανάπτυξή» του. Οι κυρώσεις σε βάρος του παραμένουν βέβαια σε ισχύ· και το ψόφιο κουνάβι δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να τις άρει, μέχρι να προχωρήσει αισθητά η «αποπυρηνικοποίηση» της Πγιονγκγιάνγκ. Όμως (απόσπασμα από δηλώσεις του μετά την υπογραφή της «κοινής δήλωσης»):

… Εν τω μεταξύ οι κυρώσεις θα παραμείνουν σε ισχύ… Οι κυρώσεις θα αρθούν όταν βεβαιωθούμε ότι τα πυρηνικά δεν είναι πια απειλή…

… Ο κινέζος πρόεδρος Xi, που είχε κλείσει τα σύνορά του, [εννοεί με την βόρεια κορέα, κατ’ εφαρμογή των κυρώσεων…] μπορεί να έχει χαλαρώσει κάπως τους δύο τελευταίους μήνες, αλλά αυτό είναι ο.κ…

… Και νομίζω ότι τους δύο τελευταίους μήνες τα σύνορα είναι πιο ανοικτά απ’ ότι όταν ξεκινήσαμε [τις κυρώσεις] αλλά that is what it is…

Πρακτικά, λοιπόν, ούτε το Πεκίνο, ούτε η Μόσχα, ούτε η Σεούλ θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν «όλες τις κυρώσεις» – κι αυτό είναι βασικό για την αναδιάρθρωση α λα κίνα που θέλει να προωθήσει ο Kim: χρειάζονται και «επενδύσεις στις υποδομές», που τις έχουν σχεδιάσει ήδη οι υπόλοιποι τρεις του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ». (H εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Zakharova ζήτησε χτες την ακύρωση όλων των μονομερών, εκτός οηε, «δευτερογενών» κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ… Εννοούσε τις σκέτα αμερικανικές, που αφορουν και ρωσικές και κινεζικές εταιρείες…)

Εν τέλει, η Ουάσιγκτον, θα κινηθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, «πιο κεντρικά» στους στόχους της στον Ειρηνικό. Δηλαδή στον συγκεκριμένο ένα: το Πεκίνο. Οι οικονομικές / εμπορικές διαστάσεις αυτού του πολέμου (η επιβολή των δασμών) είναι τμήμα του ευρύτερου οικονομικού πολέμου της Ουάσιγκτον. Ωστόσο τα μεγέθη (και η γκάμα) των δασμών (και των κινεζικών αντι-δασμών) είναι σημαντικά από μόνα τους. Όπως και το γεγονός ότι το Πεκίνο απαντάει αμέσως…

Εν τω μεταξύ τα καταδιωκτικά, τα βομβαρδιστικά, τα υποβρύχια και τα αεροπλανοφόρα της Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να σκουριάσουν επειδή το ψοφιοκουναβιστάν αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί προσωρινά.

«America first» με τα σκυλιά δεμένα δεν γίνεται…

(φωτογραφία: Ο νο 2 στην επίσημη ιεραρχία του βορειοκορεατικού καθεστώτος Kim Yong-nam ταξίδεψε στη Μόσχα στις 14 Ιούνη. Με αφορμή, υποτίθεται, την έναρξη του μουντιάλ… Ο Putin έκανε μέσω του νο 2 πρόσκληση στον νο 1, τον Kim Jong-un, για την επερχόμενη σύνοδο του «Ανατολικού Οικονομικου Φόρουμ», στο Βλαδιβοστόκ, απ’ τις 11 ως τις 13 Σεπτέμβρη…)

Σιγκαπούρη 3

Σάββατο 16 Ιούνη. Αν έχετε 40 λεπτά δείτε το παρακάτω βίντεο. Είναι προπαγανδιστικό, απ’ το κρατικό κανάλι της Πγιονγκγιάνγκ, και διάφοροι που ξέρουν απ’ την βορειοκορεατική προπαγάνδα, σχολίασαν ότι είναι ασυνήθιστα «ανοικτό» στην προβολή όχι μόνο του «ηγέτη», αλλά και όλου του περιβάλλοντος της αποστολής του στην Σιγκαπούρη. Εννοείται ότι είναι πανηγυρικό!

Το σπικάζ είναι στα κορεατικά, οπότε δεν θα καταλάβετε γρι. Αυτό, το ότι δεν καταλαβαίνουμε τι λέει, παραδόξως, δεν αφαιρεί αλλά μάλλον προσθέτει: για τα μάτια τρίτων είναι διασκεδαστικό το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά και πληροφοριακό σε κάποιο βαθμό.

Προσέξτε, για παράδειγμα, αυτήν την συμβολική (και καθόλου ασήμαντη) λεπτομέρεια: το boeing 747-400 που πήγε κι έφερε τον Kim απ’ την Πγιονγκγιάνγκ στη Σιγκαπούρη ήταν των κινεζικών κρατικών αερογραμμών. Όχι επειδή η βόρεια κορέα δεν έχει αεροπλάνα για τέτοια ταξίδια… Αλλά επειδή, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, έπρεπε να γίνει σαφές ότι το Πεκίνο «ήταν παρόν» και στη Σιγκαπούρη.

Άλλωστε η από αέρα περιφρούρηση της συνάντησης έγινε επίσης απ’ την κινέζικη πολεμική αεροπορία…

Απολαύστε, λοιπόν, την συνάντηση του Kim με … την ιστορία!