Month: June 2018

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 1

Τρίτη 5 Ιούνη. Όσο (θα) πλησιάζει η 12 Ιούνη, και υπό την προϋπόθεση ότι οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού δεν θα ξαναλλάξουν γραμμή, η συνάντηση Trump – Kim θα πλησιάζει στο «κέντρο της διεθνούς δημαγωγίας», με τον εξής απλό τρόπο: λιγότερο ή περισσότερο θα περιγράφεται η υποχώρηση του βορειοκορεατικού καθεστώτος (ενώ, ίσως, θα μνημονεύονται και κάποιοι που συνεχίζουν να ανησυχούν μην τυχόν το ψόφιο κουνάβι μπουρδουκλωθεί στην ματαιοδοξία του).

Αλλά η επίσκεψη του ρώσου υπ.εξ. Lavrov στην Πγιονγκγιάνγκ δεν έχει παλιώσει τόσο. Μόλις στις 31 Μάη έγινε. Συνεπώς τι σημασία θα δινόταν στην πιο κάτω δήλωση του Kim, παρόντος του Lavrov και ενώπιον δημοσιγράφων, μικροφώνων, καμερών κλπ; Πείτε γνώμη:

… Εκτιμάω ιδιαίτερα ότι η κυβερνηση Πούτιν είναι έντονα αντίθετη στην ηγεμονία των ηπα. Είστε σταθερά αντίθετοι, κι εμείς είμαστε πάντα έτοιμοι να διαπραγματευτουμε μαζί σας και να ανταλλάξουμε απόψεις με την ρωσική πλευρά επ’ αυτού του θέματος…

Είναι, προφανώς, τέτοιες δηλώσεις που στεναχώρησαν το ψόφιο κουνάβι…

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 2

Τρίτη 5 Ιούνη. Υπάρχουν, πάντως, και χειρότερα, που χωρίς να βγάλουν «πρωτοσέλιδα» πιστοποιούν πολλά. Όπως, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο να γίνει συνάντηση του Kim με τον Putin πριν απ’ το ραντεβού του δεύτερου με το ψόφιου κουνάβι· ίσως (λένε κάποιοι) στην σύνοδο του SCO στο Qingdao της κίνας, στις 9 και 10 Ιούνη. Σε μια τέτοια περίπτωση αυτή η σύνοδος του «οργανισμού της Σαγκάης» θα κρατήσει μια θέση στην ιστορία…

Ωστόσο, και χωρίς αυτό το ενδεχόμενο, οι τεκτονικές πλάκες στον δυτικό ειρηνικό κινούνται σταθερά. Δύο μέρες πριν συνοδεύσει τον Lavrov στην Πγιονγκγιάνγκ, στις 29 Μάη, ο ρώσος υφ.υπ.εξ. Igor Morgulov πήγε στο Πεκίνο. Και απο εκεί έκανε κάποιες δηλώσεις που έδωσαν το περίγραμμα της δουλειάς στην Πγιονγκγιάνγκ· και προφανώς θύμωσαν ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον:

…Θέλω να πω…. για την ιδέα της ζώνης του Ινδο-Ειρηνικού, που προωθούν οι ηπα και η ιαπωνία. Στην πράξη είναι σχεδιασμένη για να μοιράσει τις χώρες της περιοχής σε φίλους και εχθρούς… Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν την ακριβώς αντίθετη άποψη. Είναι αντίθετες στην δημιουργία μπλοκ και πιστεύουν ότι μια αποτελεσματική και εκτεταμένη απάντηση στις απειλές ασφάλειας στον ασιατικό Ειρηνικό πρέπει να περιλαμβάνει μια αποτελεσματική στρατιωτική και πολιτική αποτροπή, και ενιαίους κανόνες του παιχνιδιού… Αυτή η αρχιτεκτονική πρέπει να βασίζεται στις παγκόσμιες αρχές της αδιαίρετης ασφάλειας και της υπεροχής της διεθνούς νομοθεσίας, καθώς και στην μη χρήση ή την απειλή βίας…

Όχι πως είχαμε αμφιβολίες. Όμως έχει την αξία του το γεγονός ότι αυτά λέγονται ανοικτά: Μόσχα, Πεκίνο, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ (κατ’ αρχήν) δεν πάνε στη Σιγκαπούρη απλά για να ταΐσουν την ματαιοδοξία μιας πολιτικής βιτρίνας που εκπροσωπεί το σχέδιο «έχω ένα σφυρί οπότε όλα τα θέματα είναι πρόκες».

Τα γεγονότα έχουν ήδη μια πυκνότητα, ειδικά εφόσον μιλάμε για το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η μέχρι τώρα, και για σχεδόν ένα 6μηνο, βραχυκύκλωση του αμερικανικού μιλιταριστικού σχεδιασμού με κέντρο την κορεατική χερσόνησο και τα πέριξ, είναι πετυχημένη. Αλλά δεν είναι αυτό το «τέλος του έργου». Το αμερικανικό πεντάγωνο προσπαθεί να κρατήσει «ψηλά την ένταση» στη νότια θάλασσα της κίνας. Για να το πούμε διαφορετικά: το «θαλάσσιο μέτωπο» έχει μεγάλο εύρος, αν και όχι παντού τις ίδιες ευκολίες για τις ηπα.

Γι’ αυτό ο Mοrgulov θέωρησε σωστό να θυμηθεί το αμερικανικό σχέδιο “ινδο-ειρηνικός”…

Συρία

Τρίτη 5 Ιούνη. Οι εκπρόσωποι / επικεφαλής τουλάχιστον 70 αραβικών φρατριών (: διευρυμένα πατριαρχικά σόγια) της συρίας συναντήθηκαν προχτές έξω απ’ το Aleppo. Και ορκίστηκαν υποστηρίξη στον Άσαντ και αντίσταση κατά των ξένων στρατών στο συριακό έδαφος: του αμερικανικού, του γαλλικού και του τουρκικού.

Η ίδια η ύπαρξη φρατριών σαν «πολιτικών (και στρατωτικών) συλλογικών υποκειμένων» είναι ένας αναχρονισμός για την συριακή κοινωνία· τα βασικά του οποίου ίσως υπήρχαν απ’ τα πριν στην επαρχία, αλλά εντάθηκε και νομιμοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου. Το κατά πόσο θα παραμείνουν μόνιμες δομές στο μέλλον ή είναι μια «αμυντική αναδίπλωση» του κοινωνικού θα φανεί· ωστόσο δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε την σαφή συντηρητική οπισθοχώρηση.

Κατά τα υπόλοιπα, και με δεδομένο ότι αυτές οι φρατρίες προέρχονται κυρίως από περιοχές που έχουν καταλάβει οι ypg/pkk και ο αμερικανικός στρατός (συν τον γαλλικό) (Raqqa, Hasaka) είναι σαφές το είδος του πολέμου που έχει ξεκινήσει ήδη και, προφανώς, θα ενταθεί, κατά της αμερικανικής κατοχής της βόρειας και ανατολικής συρίας. Ένα ανταρτοπόλεμος, πόλεμος τριβής, με στόχο την διεθνή απονομιμοποίηση τόσο της κουρδικής όσο και της αμερικανικής κατοχής.

Καμπάνια Μ15 +

Η 119η. Απλά η 119η. Ήταν φοιτήτρια της ιατρικής. Ήταν φεμινίστρια. Ήταν 21χρονών. Ήταν στην πρώτη γραμμή της φροντίδας των τραυματιών απ’ τις σφαίρες του ισραηλινού στρατού. Θα παντρευόταν τον τραυματιοφορέα φίλο της τον επόμενο μήνα.

Ήταν ένας απ’ τους αγγέλους που γεννιούνται και πεθαίνουν εκεί που η γη και η ιστορία το σηκώνουν. Η Razan al-Najjar δολοφονήθηκε από τους ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές την περασμένη Παρασκευή. Καθώς έτρεχε προς τον φράχτη η άσπρη μπλούζα της έγινε κόκκινη· αυτή τη φορά με το δικό της αίμα. Είχαν καλό σημάδι οι δολοφόνοι: το λευκό μιας γυναίκας που τρέχει…

Και τι σημασία έχει λοιπόν; Η Razan δεν ήταν φίλη, κόρη, αδελφή, συντρόφισσα, έρωτας κανενός μας – έτσι δεν είναι; Γιατί να μας νοιάζει (και) αυτό το κρατικό έγκλημα; Ήταν, απλά, μια γυναίκα στη λωρίδα της Γάζας. Μια γυναίκα στην μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του πλανήτη. Ένας ακόμα αριθμός για το ισραηλινό κράτος θανάτου, μια ακόμα σφαίρα για τους δολοφόνους καραβανάδες, ένας ακόμα δείκτης “ευστοχίας” για τους έλληνες συμμάχους τους. Η εκατοστή δέκατη ένατη δολοφονημένη στη διάρκεια της (συνεχιζόμενης) μεγάλης διαδήλωσης για την επιστροφή.

(«Αφού, μωρέ, εκεί τις δέρνουν τις γυναίκες, σιγά μην ασχοληθούμε» λένε διάφορα καθάρματα όλων των φύλων… Τόσο εύκολη είναι η ηθική αυτουργία στον σύγχρονο φασισμό απ’ τους “επαναστάτες του κώλου”: σου πετάει το αφεντικό μερικά ξεροκόματα, και το αγκαλιάζεις… Όπως πάντα· το ίδιο γινόταν πάντα… Και στα ’90s το ίδιο ακριβώς έγινε εναντίον των βόσνιων! Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα!… Και τότε “για τις γυναίκες που δέρνουν” έλεγαν…

Σιχάματα… Άλλαξαν οι περσόνες των καθαρμάτων· όχι η μηχανή του θανάτου… Όχι τα σκατά: αυτά εξακολουθούν να επιπλέουν, σε διάφορα σχήματα και βρώμα… )

Δυτική αφρική

Δευτέρα 4 Ιούνη. Ένας μαλινέζος μουσικός, γνωστός κι «όχι αφομοιωμένος», ο Abou Diarra (παίζει kora), κι ένας φλαουτίστας απ’ την ακτή του ελεφαντοστού, o Dramane Dembele (τύφλα νάχει ο Ian Anderson…) τζαμάρουν…

Απλά μουσική.

 

Ελληνική φιλοξενία (εκεί που πρέπει…)

Δευτέρα 4 Ιούνη. Η εκπληκτική ιστορία, το φαγητό και η κουλτούρα της Κρήτης πρόσφεραν ένα ευχάριστο διάλειμμα στους σκληρά εργαζόμενους ναυτικούς μας… Μ’ αυτά τα λόγια ο αρχικαραβανάς και υπεύθυνος τύπου Dave Snowden (καμμία σχέση με τον γνωστό!) αποχαιρέτησε το νομό Χανίων τις προάλλες. Πάνω στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry Truman, πριν αποπλεύσει απ’ την βάση της Σούδας μετά από 4ήμερη “ξεκούραση” (με όλα τα απαραίτητα…): η «σκληρή δουλειά» του πληρώματός του είναι εύκολα εννοούμενη…

Τέτοια «ευχάριστα» δεν έχουν την προβολή που θα έπρεπε στα μέρη μας. Κι όμως. Προκειμένου να αποδείξουν την αγάπη τους στο ελλαδιστάν (και να βγάλουν την «υποχρεώση της ζεστής φιλοξενίας») 96 απ’ τους ναυτοκαραβανάδες του αεροπλανοφόρου, προσέφεραν εθελοντική εργασία στους ντόπιους. Έβαψαν το κοινοτικό γήπεδο στον Μουζουρά, και τον φράχτη της εκκλησίας του αγ. Ιωάννη, στο ίδιο χωριό, στις 24 και στις 25 του μήνα. Στο τέλος, έπαιξαν κι ένα φιλικό ματσάκι ράγκμπι με τους «Cretan Gunners» (ελληνική ομάδα ράγκμπι… εεεε; υπήρχε και πριν;), στο εθνικό στάδιο των Χανίων, στις 25 Μάη…

Αυτά είναι φιλία, φροντίδα, συμμαχία!!! Αυτά είναι επιμελητειακή υποστήριξη ενός στρατού σε συνθήκες «ειρηνοπολέμου»…

(Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άμα έβλεπαν οι Χανιώτες αμερικάνο πεζοναύτη τον πέταγαν στη θάλασσα! Πολλά, πολλά χρόνια… Τώρα τους έχουν για να τους κάνουν κανά βαψιματάκι… Να τους αφήνουν κανά δολαριάκι… Και να τους γλύφουν πατόκορφα…)

Τα άλλα hub…

Δευτέρα 4 Ιούνη. Αφού το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο «φτιάχνεται» με το να πιστεύει ότι θα γίνει (φιλοαμερικανικό) «πέρασμα» αγωγών φυσικού αερίου (ο θρυλικός east med, ισραήλ – ελλάδα κλπ, εδώ είστε και εδώ είμαστε, θα αποδειχθεί ένας ακόμα “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη”!) είναι λογικό ότι τα κακά νέα εξαφανίζονται με (δημαγωγική) χάρη. Δηλαδή: χωρίς ίχνη…

Η Σόφια συμφώνησε με την Μόσχα (σε πανηγυρικές δηλώσεις του βούλγαρου πρωθ. Boyko Borissov και του Putin στις 30 Μάη) για την κατασκευή ενός δεύτερου σκέλους του turkstream, που θα περνάει απ’ την τουρκία στη βουλγαρία, και από εκεί θα συνεχίζει σε διάφορα κράτη νότια του Δούναβη· έως και την κεντρικη Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Putin το πρώτο σκέλος του turkstream, που θα αφορά την τουρκική αγορά, είναι έτοιμο· και ο turkstream2 είναι μισοέτοιμος. Έτοιμες είναι και οι βουλγαρικές εγκαταστάσεις διανομής στη Βάρνα.

Την κατασκευή αυτού του turkstream2 την εγκρίνει και η ε.ε. – άλλωστε ο Borissov, ως τα τέλη Ιούνη, εκτελεί χρέη “προέδρου” της. Την εγκρίνει επίσης και ο Erdogan – γιατί όχι;

Το ελλαδιστάν έχει αποφασίσει με ποιους θα πάει (και σ’ αυτό το θέμα) – αλλά το ζήτημα (που είναι βασικό στοιχείο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου) χοντραίνει. Όχι μόνο επειδή η ευρωπαϊκή απάντηση στις αμερικανικές απειλές για τον southstream2 (ρωσία – γερμανία μέσω Βαλτικής) είναι ένας ακόμα αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου. Αλλά επειδή επιπλέον, ένα μέρος των υποδομών (τα «χωματουργικά έργα» συγκεκριμένα) της διαδρομής του turkstream2 μπορεί μελλοντικά να εξυπηρετήσει την κατασκευή ενός ακόμα αγωγού, αυτή τη φορά με το ιρανικό ή/και το καταριανό αέριο.

Προφανώς η κατασκευή αυτού του αγωγού είναι ακόμα στα χαρτιά… Ωστόσο, το ότι το βουλγαρικό κράτος, ύστερα από αμφιταλαντεύσεις, φαίνεται αποφασισμένο να γίνει «δρόμος για απαγορευμένα (απ’ τις ηπα) γκάζια», σε συνέχεια του τουρκικού σκέλους, δεν θα πρέπει να αρέσει καθόλου στους έλληνες πατριώτες…

Ε; Τι λένε οι εθνικές ύαινες;

Ιράκ

Δευτέρα 4 Ιούνη. Στην Ουάσιγκτον δεν άρεσε καθόλου το αποτέλεσμα των εκλογών στο ιράκ. Δεν αντιδρά κατηγορώντας τες σα «νόθες» ή σαν «προϊόν ρωσικής εμπλοκής». Κάνει αυτό που ξέρει: ετοιμάζεται να επιβάλει κυρώσεις σε βουλευτές! Η κατηγορία εναντίον τους; Έχουν σχέσεις με ένοπλες ιρακινές οργανώσεις, που με την σειρά τους έχουν σχέση με το ιράν… «Λάθος φιλίες» είναι το κατηγορητήριο.

Οι δύο «υπόδικες» α λα αμερικέν οργανώσεις (που ανήκουν στις «λαϊκές ομάδες δράσης», το πιο καλά εκπαιδευμένο και έμπειρο τμήμα του στρατού της Βαγδάτης) κατέβηκαν στις εκλογές της 12ης Μάη, μαζί με άλλες, και έβγαλαν 47 βουλευτές. Τώρα ένα σχέδιο κυρώσεων εναντίον τους που έχει στα χέρια του το ψόφιο κουνάβι, απαιτεί να διακόψουν αμέσως οποιεσδήποτε σχέσεις με ένοπλες οργανώσεις, και οποιαδήποτε σχέση με το ιράν. Αλλιώς θα πέσει πάνω τους βαρύ το χέρι του αμερικανικού νόμου…

Ετοιμάζεται η Ουάσιγκτον να γίνει και πάλι, επίσημα, στρατός κατοχής στο ιράκ όταν η νέα ιρακινή κυβέρνηση της ζητήσει να ξεκουμπιστούν οι 100.000 πεζοναύτες και λοιποί μισθοφόροι της, με την δικαιολογία ότι «η κυβέρνηση είναι τρομοκρατική»;

Γιατί όχι; «Μόλις βάψαμε έναν φράχτη στον Μουζουρά – εσάς δεν θα βάψουμε;» θα μπορούσε να φωνάξει η Ουάσιγκτον· αν είχε χιούμορ…

Προσοχή στην κασετίνα!

Δευτέρα 4 Ιούνη. Όταν το ψόφιο κουνάβι πρωτοσυμφώνησε να συναντηθεί με τον Kim – little rocket man, για λόγους που μόνο στην ματαιοδοξία του μπορούν να αναζητηθούν, παρήγγειλε και τα αναμνηστικά «νομίσματα» της φωτογραφίας.

Μετά την ακύρωσε την συνάντηση – και κάποιοι είπαν: και με τα αναμνηστικά τι θα γίνει; Σύμφωνα με τα ως τώρα νεώτερα το ραντεβού θα γίνει, οπότε δεν θα πάνε χαμένα.

Ρίξτε, λοιπόν, μια ματιά· μπορεί να μάθετε απ’ αυτά περισσότερα από όλες τις mainstream βαθυστόχαστες αναλύσεις. Στην μία όψη το άσπρο σπίτι κι ένα αεροπλάνο και «visit of the president Donald J. Trump»… Στην άλλη οι δύο σημαίες (με την αμερικανική ελαφρά μεγαλύτερη…) και οι δύο μούρες. Και στη γύρα πάλι οι united states με μεγαλύτερα γράμματα απ’ την democratic people’s (έχει πολλά γράμματα ρε γαμώτο…)

Έχει έναν διάλογο με την ιστορία το ψόφιο κουνάβι! Και ελπίζει ότι μπορεί να την εξαγοράσει, με χάντρες και καθρεφτάκια… Που είναι το παράξενο; Το έχουν πάθει πολλοί και στα μέρη μας, πολιτικές βιτρίνες και μη.

Στην άκρη του τούνελ έχει σκουπίδια

Κυριακή 3 Ιούνη. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη σοφία (ούτε ιδιαίτερη «αριστεροσύνη»): οι «αγορές» τις οποίες το γκουβέρνο επιμένει να πουλάει στο πόπολο σαν την Γη της Επαγγελίας, οι διεθνείς έμποροι χρήματος δηλαδή, ούτε ταμείο απόρων κορασίδων είναι, ούτε το υποκρίνονται.

Το ακόμα χειρότερο, όμως, είναι ότι οι διεθνείς έμποροι χρήματος δεν είναι άτομα που μπορεί να τα κοροϊδέψει κανείς· όπως, για παράδειγμα, τους ψηφοφόρους του. Συνεπώς, κάθε «ανησυχία» στις αγορές χρήματος (και τέτοιες «ανησυχίες», πραγματικές ή κατασκευασμένες, είναι βασικό κομμάτι της δουλειάς) μεταφράζεται σε υπενθύμιση ότι το ελλαδιστάν είναι αναξιόχρεο. Δηλαδή; «Αύξηση των επιτοκίων δανεισμού»…. Δηλαδή;;;;;;

Τώρα αιτία είναι το «ιταλικό δράμα». Αύριο μπορεί να είναι οι ανωμαλίες στην αγορά πετρελαίου. Και πιο μετά μπορεί να είναι οι ηλιακές εκρήξεις και οι συνέπειές τους στους επικοινωνιακούς δορυφόρους γύρω απ’ τον πλανήτη… Δεν έχει σημασία η αφορμή. Αυτό που μετράει είναι πως δεν έχει τίποτα epic το να πηγαίνεις ξεβράκωτος στ’ αγγούρια – και με το συμπάθειο!

Το τι παραμύθια μπορείς να πουλάς για εσωτερική κατανάλωση, αυτό είναι άλλη ιστορία. Ως γνωστόν, στην εσωτερική κατανάλωση δεν υπάρχει καπιταλισμός! Μόνο «συνωμοσίες»…

Ε, τραβάς την σπάθα σου και το παίζεις άγιος καβαλλάρης!…