Month: June 2018

Το ψόφιο κουνάβι σε ιερό ελληνικό έδαφος!

Σάββατο 9 Ιούνη. Φήμες αναφέρουν ότι καθόδον προς την σιγκαπούρη και τον little rocket man το ψοφιοκουναβικό αεροπλάνο θα κάνει μια στάση στην αμερικανική βάση στη Σούδα. Κάποια στιγμή μέσα στο Σαββατοκύριακο.

Υπάρχει περίπτωση να κατέβει το ψόφιο κουνάβι να ξεμουδιάσει; ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΑΣ ΡΙΞΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΚΑΤΟΥΡΗΜΑ;;;;

Ωωωωωω! Να τα πρώτα απτά οφέλη της συνετής εθνικής εξωτερικής πολιτικής! Γιατί δεν πρέπει να το ξεχνάμε: μπορεί να φαίνεται διαβολικός, αλλά ό,τι κάνει – ακόμα και όταν κατουράει – το κάνει για καλό!

Πίσω, και ακόμα πιο βαθιά

Σάββατο 9 Ιούνη. Στο στιγμιότυπο μπορείτε να απολαύσετε (;) μια καλή όψη της ελληνικής παρακμής: είναι το «κρυφό σχολείο», α λα 21ος αιώνας! Παπαδαριό, μαθητές και μαθήτριες γονατιστοί, και στα δεξιά (ένθετη φωτογραφία) ένα πανέρι με ευλογημένα στυλό… Αυτά πριν λίγες ημέρες μόνο, σε διάφορα μέρη του ελλαδιστάν, εν όψει των πανελλήνιων…

Το κόλπο του αγιασμού των υποψηφίων είναι καινούργιο, λίγων μόνο χρόνων. Και εξαπλώνεται. Προφανώς υπάρχει και ένα κάποιο οικονομικό όφελος για το παπαδιαριό· τι να πει κανείς, όμως, για το ιδεολογικό;

Μπορεί επίσης, κάποιος, να υποστηρίξει ότι πρόκειται για στιγμιαίο έγκλημα. Κι ότι «κατά βάθος» οι νεαροί και οι νεαρές δεν ελπίζουν σε κάποια επιφοίτηση για να πετύχουν στις εξετάσεις τους…

Πράγματι, το ιερό πουλί δεν θα κοτσιλίσει κανέναν μέσα στις αίθουσες των εξετάσεων. Στα πόσα, όμως, «στιγμιαία» περιστατικά μπορούν οι εγκληματίες της θρησκοληψίας να καμαρώσουν ότι έχουν νικήσει οριστικά;

Και γιατί να μην καμαρώνουν ήδη;

SCO

Σάββατο 9 Ιούνη. Η γαλλική total φεύγει, η κινεζική cnpc έρχεται (για την εξόρυξη και την εκμετάλλευση των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου kars 1) – και από χτες ο ιρανός πρόεδρος Rouhani βρίσκεται στην κίνα, ενόψει και της διήμερης (σήμερα / αύριο) συνόδου του «συμφώνου της Σαγκάης». Σύμφωνα με το κινεζικό κρατικό ειδησειογραφικό πρακτορείο global times, η στρατηγική σχέση κίνας – ιράν πρόκειται να αναβαθμιστεί σε καινούργια επίπεδα.

Το Πεκίνο θέλει οπωσδήποτε το ιρανικό πετρέλαιο (11 δις δολάρια η αξία των ετήσιων πετρο-εξαγωγών της Τεχεράνης προς το Πεκίνο) και την αξιοποίηση της ιρανικής επικράτειας (χερσαίας και θαλάσσιας) για τους «δρόμους του μεταξιού». Η Τεχεράνη, απ’ την μεριά της, θέλει να καλυφθεί το κενό των «ευρωπαϊκών επενδύσεων» που θα ανασταλούν εξαιτίας των αμερικανικών απειλών.

Το πρόβλημα δεν το έχει, βέβαια, η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Το έχουν τα γαλλικά, αμερικανικά, και λοιπά ευρωπαϊκά αφεντικά. Το καπιταλιστικό δυναμικό του ιράν δεν θα χαθεί· ο δικός τους κύκλος εργασιών όμως;

Κορέες

Σάββατο 9 Ιούνη. Η σύνοδος του «συμφώνου της Σαγκάης» γίνεται δυο μέρες πριν την συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man στη Σιγκαπούρη. Αλλά μην ξεγελαστεί κανείς: ενώ κάτι πρέπει να (φανεί ότι) κάνει η Ουάσιγκτον, οι πιο ουσιαστικές εξελίξεις προχωρούν ερήμην της.

Πριν 2 ημέρες (στις 7 Ιούνη) σε μια άλλη σύνοδο (απ’ αυτές που είναι αδιάφορες για τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο), στη συνάντηση του «οργανισμού σιδηροδρομικής συνεργασίας» στο κιργιζιστάν, η Σεούλ έγινε επίσημα δεκτή σαν 29ο μέλος. Στα υπόλοιπα 28 περιλαμβάνονται η ρωσία, η κίνα και η βόρεια κορέα, ενώ ο οργανισμός αφορά τις (κατ’ αρχήν) σιδηροδρομικές μεταφορές στην ευρασία.

Αλλά οι σιδηρόδρομοι δεν πάνε μόνοι τους. Η Σεούλ ενδιαφέρεται για τους ρωσικούς αγωγούς φυσικού αερίου που θα διατρέξουν παράλληλα με τις γραμμές των τραίνων την κορεατική χερσόνησο: η ενεργειακή σχέση και των δύο κορεών με την Μόσχα είναι ένα απ’ τα βασικά θέματα «οικονομικού ενδιαφέροντος» για το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, στην ίδια συνάντηση και την ίδια ημέρα (7 Ιούνη), αντιπροσωπείες της Σεούλ και της Μόσχας συζήτησαν τα σχέδια για τις «9 γέφυρες» (πέρυσι το φθινόπωρο, στο Βλαδιβοστόκ, η πρόταση του νοτιοκορεάτη Moon για την ειρήνευση στην κορεατική χερσόνησο ήταν για «7 γέφυρες»…). Σχέδια, δηλαδή, πέρα από το γκάζι και τα τραίνα: για τα λιμάνια, τον ηλεκτρισμό, τις μεταφορές μέσω αρκτικής (τις οποίες η Μόσχα θέλει να ελέγχει απόλυτα), τα ναυπηγεία, την γεωργία και την αλιεία.

Μπορεί το ψόφιο κουνάβι (και αυτά που εκπροσωπεί) να μοστράρεται για «γαμπρός» στην ανατολική ασία, αλλά είναι μόνο ένας δευτερεύων καλεσμένος σε γάμους – που θα προτιμούσε να μην γίνουν…

Αφγανιστάν

Σάββατο 9 Ιούνη. Αυτοί στη φωτογραφία είναι ταλιμπάν. Οι «ειδικές δυνάμεις» τους συγκεκριμένα. Τέρμα τα οριεντάλ ντυσίματα, τα μαντήλια στο κεφάλι και οι φανερές γενειάδες… Τέρμα τα λιανοντούφεκα. Στολές, εξοπλισμός (και προφανώς: εκπαίδευση και δράση) απ’ τα καλύτερα πρωτοκοσμικά “σχολεία”! Ποια; Μαντέψτε!!!

Κάποιος θα χαιρέτιζε αυτήν την σημαντική καπιταλιστική εξέλιξη· έστω κι αν γίνεται μέσω στρατού και πολέμου (έτσι, όμως, δεν έχει γίνει ως τώρα στον «δυτικό κόσμο»;). Όχι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της πάντως: οι ταλιμπάν, στην φετεινή εαρινή εκστρατεία τους, καταλαμβάνουν συνεχώς εδάφη. Κι αν συνεχίσουν έτσι, εκτός απ’ τις περιοχές που ήδη ελέγχουν στο κεντρικό και στο ανατολικό αφγανιστάν, θα καταφέρουν να ελέγχουν όλο το δυτικό τμήμα του.

Σχεδόν την μισή αφγανική επικράτεια.

Καμπάνια Μ15 + / Τα δήθεν κρυφά πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα…

Παρασκευή 8 Ιούνη. Το παρακάτω video (με υπότιτλους, διάρκειας 45 λεπτών) είναι παραγωγή του bbc, του 2003. Καθεστωτικό και καθόλα υπεράνω «αντι-σημιτισμού» δηλαδή. Και λέει πράγματα που έγιναν διεθνώς γνωστά απ’ τον Vanunu – όμως πρέπει να υπενθυμίζονται διαρκώς, ειδικά όταν πρόκειται για ένα κράτος τόσο σύμμαχο του ελληνικού ιμπεριαλισμού, με σαφέστατες κοινές μιλιταριστικές / πολεμικές επιδιώξεις στη μέση Ανατολή.

Είναι απαραίτητα, επιπλέον, κάποια πράγματα για την κατάσταση του Mordechai Vanunu, μετά τις αρχές του 2003 (οπότε τελειώνει το ρεπορτάζ του bbc).

Ο Vanunu αποφυλακίστηκε μεν το 2004, αλλά από τότε βρίσκεται σε καθεστώς αυστηρών περιορισμών, σε ένα είδος ημι-φυλάκισης εντός της ισραηλινής επικράτειας. Του απαγορεύεται να φύγει, να συναντάει ξένους δημοσιογράφους, να δίνει συνεντεύξεις. Το 2007 και το 2010 συνελήφθη για «παραβίαση όρων» και καταδικάστηκε ξανά σε φυλάκιση, την πρώτη φορά 6 μήνες και την δεύτερη για 3.

Θεωρείται διεθνώς κρατούμενος συνείδησης – και έχει βραβευτεί με διάφορους τρόπους. Ενώ όταν προτάθηκε για το νόμπελ ειρήνης ζήτησε να αποσυρθεί το όνομά του, επειδή δεν διανοείται ότι μπορεί να βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με τον πρόεδρο του ισραήλ Simon Peres (πήρε το νόμπελ ειρήνης το 1994 από κοινού με τον Αραφάτ), που είναι ο δημιουργός του πυρηνικού προγράμματος του ισραήλ και ο πολιτικά υπεύθυνος για την απαγωγή του απ’ την Ρώμη, στις 30 Σεπτέμβρη του 1986.

Καμπάνια Μ15 + / Να βγάλετε τον σκασμό 1

Παρασκευή 8 Ιούνη. …Νομίζω πως όταν τα 9 στα 10 ρεπορτάζ για την Γάζα κάνουν κριτική στο Ισραήλ, καλό θα ήταν οι δημοσιογράφοι να πάνε να συζητήσουν με τους ειδικούς για να καταλάβουν ότι δεν θα μπορεί να γίνει τίποτ’ άλλο… Μίλησα με ειδικούς του στρατού στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ και σε άλλα κράτη και πείστηκα ότι δεν υπάρχουν «λιγότερο βίαια μέσα» για να προστατέψει το Ισραήλ τον εαυτό του… Γι’ αυτό και οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να κρατάνε κλειστό το στόμα τους μέχρι να ενημερωθούν σωστά…

Αυτά είπε την περασμένη Δευτέρα ο ακροδεξιός πρεσβευτής των ηπα στο ισραήλ David Friedman· μιλώντας (φυσικά) από την Ιερουσαλήμ – για την σφαγή στη Γάζα. Το πρόβλημά του είναι φανερό: ενώ το Τελ Αβίβ έκανε έγκλημα με ποινή δέκα χρόνια φυλακή το να φωτογραφίζονται οι πεζοναύτες του εν δράσει (κατά αόπλων διαδηλωτών), δεν έχει βρεθεί ακόμα τρόπος να απαγορευτεί το ρεπορτάζ απ’ την μεριά των παλαιστίνιων. Πολύ περισσότερο που δεν χρειάζονται καν διεθνείς επαγγελματίες για να αποτυπωθούν τα ισραηλινά εγκλήματα.

Τρώνε, πίνουν και σκοτώνουν… Και προσπαθούν να το κρύψουν…

(φωτογραφία: Ο Taher Herzallah, ένας ακτιβιστής υπέρ των παλαιστινιακών δικαίων, προσπαθεί να παρέμβει στην επίσημη ακρόαση του ακροδεξιού Friedman – σε πρώτο πλάνο – στην αμερικανική γερουσία, πριν εγκριθεί η τοποθέτησή του στην πρεσβεία στο ισραήλ, τον Φεβρουάριο του ’17)

 

Καμπάνια Μ15 + / Να βγάλετε τον σκασμό 2

Παρασκευή 8 Ιούνη. Εντός αμερικανικής επικράτειας γίνονται διαρκείς κρατικές και παρακρατικές προσπάθειες να απαγορευτεί οποιαδήποτε κριτική στο ισραήλ – όσο κι αν σας φαίνεται «πολύ προχωρημένο» για ένα δήθεν “δημοκρατικό” καθεστώς!…

Το κύριο πεδίο απειλών και απαγορεύσεων είναι τα πανεπιστήμια, όπου αναπτύσσεται ραγδαία το κίνημα BDS. Η οργάνωση “Φοιτητές για την δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη” τελεί υπό απαγόρευση σε κάποια campus. Η ψοφιοκουναβική διοίκηση έβαλε έναν γνωστό φίλο του Τελ Αβίβ, τον Kenneth Marcus, επικεφαλής του «Γραφείου για τα πολιτικά δικαιώματα στην εκπαίδευση». Ο Marcus έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία συλλογής καταγγελιών για «αντισημιτισμό» εκ μέρους όσο περισσότερων φοιτητών και καθηγητών οπαδών του ψόφιου κουναβιού γίνεται, ώστε να εντατικοποιήσει τις απαγορεύσεις κατά του κινήματος BDS και οποιασδήποτε άλλης αντιμιλιταριστικής, αντιφασιστικής, αντιρατσιστικής κριτικής κατά του Τελ Αβίβ.

Αλλά και σε διάφορες πολιτείες, με ακροδεξιούς κυβερνήτες, υπάρχει μια εκστρατεία να μπουν στην παρανομία εκδηλώσεις (λόγου) που υπερασπίζονται τους παλαιστινίους. Στο κόλπο έχουν μπει και οι χρηματοδοτήσεις διάφορων δημόσιων ή μκο οργανισμών, που θα διακόπτονται αν υπερασπίζονται την Παλαιστίνη. Δεκαπέντε αμερικανικές πολιτείες πέρασαν πρόσφατα νόμο που περιορίζει δικηγόρους στη δουλειά τους με δημόσιες υπηρεσίες αν κάνουν κριτική στο μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Το πράγμα έφτασε στην (ως τώρα) φασιστική κορυφή του όταν απαιτήθηκε απ’ τα θύματα του τυφώνα Harvey στο Dickinson του Texas να υπογράψουν δήλωση ότι δεν στηρίζουν το μποϋκοτάζ στα ισραηλινά εμπορεύματα, προκειμένου να συνεχίσουν να παίρνουν τα επιδόματα πρόνοιας!…

Αυτά (θα) τα βλέπουν οι εδώ τσατσορούφιανοι του Τελ Αβίβ και της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας και θα αναρωτιούνται: πότε θα τα καταφέρουμε κι εμείς αυτά τα σπουδαία;

Ο αιώνιος εχθρός 1

Παρασκευή 8 Ιούνη. Η Άγκυρα «πάγωσε» την διμερή συμφωνία ελλάδας – τουρκίας για την «επανεισδοχή παράνομων μεταναστών» (σαν αντίποινα για την οριστική απελευθέρωση, μετά τιμών και ασύλου, των 8 χουντοκαραβανάδων). Και η Αθήνα κάνει το κουνέλι! «Σιγά μωρέ, το θέμα» λέει το φαιορόζ γκουβέρνο. «Η συμφωνία έχει παγώσει απ’ το 2016» λέει…

Είναι γνωστά καθάρματα – συνεπώς το να πούμε άλλη μια φορά ότι κοροϊδεύουν δεν προσθέτει κάτι. Χρωστάμε στο εγχείρημα «γιατί φοράς κλουβί;» της Πάτρας που μας άνοιξε τα μάτια, τα όσα ξέρουμε (και ψάξαμε) γι’ αυτήν την «διμερή συμφωνία» Αθήνας – Άγκυρας. Το ότι δεν καταφέραμε ως τώρα να κάνουμε την αναλυτική παρουσίαση που οφείλαμε το χρεωνόμαστε – αλλά…

Να, ενδεικτικά, ένα απ’ τα αναμφισβήτητα στοιχεία, που αποδεικνύουν τα καθεστωτικά ψέματα. Είναι απόσπασμα από συνέντευξη του (τότε) τούρκου πρεσβευτή Κερίμ Ουράς, στην καθεστωτική «καθημερινή» στις 14 Αυγούστου του 2016 (μέσα στα «μπάνια του λαού» τέτοιου είδους υλικό περνάει σίγουρα ντούκου!):

Ερώτηση: Ανεξαρτήτως των πιθανών εξελίξεων μεταξύ Ε.Ε. – Τουρκίας, θα λειτουργήσει η συμφωνία για τους πρόσφυγες σε διμερές επίπεδο με την Ελλάδα;

Απάντηση: Έχουμε ήδη ένα διμερές πρωτόκολλο που υπεγράφη μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, το 2001, πολύ πριν από την οριστικοποίηση της συμφωνίας επανεισδοχής μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το οποίο λειτουργεί καλά. Ισως δεν είναι τόσο ορατό στη σκιά της τρέχουσας έμφασης που δίνεται στα νησιά, αλλά σύμφωνα με αυτό, από τις αρχές του 2016, 1.098 παράνομοι μετανάστες έχουν ήδη επανεισαχθεί στην Τουρκία από τα σύνορα στους Κήπους. Αυτό σημαίνει ότι στην πράξη το διμερές πρωτόκολλο Τουρκίας – Ελλάδας λειτουργεί καλύτερα απ’ ό,τι εκείνο της Τουρκίας – Ε.Ε. Είμαστε φυσικά σε στενή επαφή με τις ελληνικές αρχές σε όλα τα επίπεδα και το διμερές πρωτόκολλο εφαρμογής της συμφωνίας Τουρκίας – Ε.Ε. επανεισδοχής είναι επίσης σε εξέλιξη μεταξύ των δύο χωρών μας.

Τον Αύγουστο του 2016, λοιπόν, που κατά τα κυβερνοκαθάρματα «η συμφωνία είχε παγώσει», το ελλαδιστάν είχε στείλει «δεμένους» πίσω στην τουρκία 1.100 «παράνομους μετανάστες». Ως το τέλος της χρονιάς; Την επόμενη; Την μεθεπόμενη ως τώρα;

Το γεγονός είναι ότι οι φαιορόζ, παριστάνοντας τους ανθρωπιστές, κάνουν ότι και οι προηγούμενοι. Χρησιμοποιούν την «διμερή συμφωνία» κατά κύριο λόγο, και όχι την συμφωνία «ε.ε. – τουρκίας», για να απελαύνουν τους «παράνομους», για τους εξής λόγους:

Α) Οι «επαναπροωθήσεις» μ’ αυτό το deal είναι αόρατες. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους.

Β) Η συμφωνία ε.ε. – τουρκίας, όταν ο λόγος πάει στα νούμερα, φαίνεται κολοβή και αχαμνή. Αυτό επιτρέπει στην Αθήνα να ρίχνει στην ε.ε. το φταίξιμο (για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης) και να ζητάει διάφορα ανταλλάγματα.

Γ) Το δήθεν «ανθρωπιστικό προφίλ» (του στυλ «εμείς δεν κυνηγάμε τους μετανάστες») μένει ατσαλάκωτο. Ως γνωστό οι ίδιοι οι μετανάστες απαγορεύεται να έχουν φωνή στα μέρη μας.

Για έναν (όχι και τόσο…) περίεργο λόγο, αυτή η συμφωνία (που αποτελεί, ας το επαναλάβουμε, την βασιλική οδό των απελάσεων) «διέφυγε της προσοχής» διάφορων που δηλώνουν «φίλοι των μεταναστών». Οι οποίοι, υπηρετώντας την φτηνή πολιτική τους ατζέντα, ήθελαν οπωσδήποτε να υπάρχει ε.ε. μέσα στις απελάσεις· και δεν ήθελαν με τίποτα (γιατί άραγε;) να υπάρχει σκέτο ελληνικό κράτος… Που κάνει την δουλειά…

Δεν είναι ηλίθιοι στην Άγκυρα να σταματήσουν μια συμφωνία που δεν παίζει εδώ και 2 χρόνια!!! Σταματάνε κάτι που ισχύει!!! Όσο για τον φαιορόζ ρατσισμό; Μια χαρά την έχει βγάλει!!! Αφού τράβηξαν (τυχαία; εσκεμμένα;) όλη την «προσοχή» του ντόποιου αντιφασισμού οι μ.κ.ο. (καθόλου άμοιρες ευθυνών!) και όχι το ελληνικό κράτος και παρακράτος, δηλαδή το «επιτελείο», τι μπορεί να πει η ασταμάτητη μηχανή;

Μίλησε όταν έπρεπε. Φώναξε…. Μάταια.

Ο αιώνιος εχθρός 2

Παρασκευή 8 Ιούνη. Κοιτάξτε τους δρόμους τους… Είναι υπανάπτυχτοι… Τάδε έφη ο Erdogan προεκλογικά, κάνοντας σύγκριση τουρκίας – ελλάδας. Μπορεί να μην αρέσει, αλλά η ασταμάτητη μηχανή, έχοντας οδηγήσει όχι σε εκατοντάδες αλλά σε χιλιάδες χιλιόμετρα στην τουρκική επικράτεια, δυτικά, ανατολικά, βόρεια και σ’ ένα τμήμα του νότου, σε πόλεις και σε εξοχές, πάνω σε δύο ρόδες (ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβεις τον δρόμο…) το λέει με κάθε βεβαιότητα: έχει δίκιο! (Που να κοιτάξει κανείς την Πατησίων πριν και μετά την πλ. Αμερικής: όλη η ευρώπη στην άσφαλτο! Βουνά, λαγκάδια, κοιλάδες, όλα είναι εκεί!)

Αυτό που στο ελλαδιστάν είναι καμάρι, ας πούμε η «εθνική οδός» Κορίνθου Πατρών ή Αντίρριου – Ιωαννίνων (δρόμοι που έχουν πληρωθεί πολλαπλάσια απ’ το κόστος τους… θα τα πούμε με άλλη αφορμή), δηλαδή ένας κλειστός δρόμος διπλής κατεύθυνσης με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, συν λ.ε.α., στην τουρκία είναι οι επαρχιακοί δρόμοι. Κι ούτε καν: συνήθως αυτοί οι επαρχιακοί έχουν τρεις λωρίδες plus λ.ε.α. Αυτό που στην τουρκία θεωρείται «οτοστράντα» έχει από τρεις έως πέντε λωρίδες κυκλοφορίας (plus λ.ε.α.) και, οπωσδήποτε, πλήρεις «σταθμούς εξυπηρέτησης αυτοκινητιστών» κάθε 50 χιλιόμετρα. Σε κάθε κατεύθυνση. Δεν θα μιλήσει η ασταμάτητη μηχανή για την διαρκή συντήρηση των δρόμων εκεί… Θα πει όμως αυτό: διόδια; Λιγότερα δεν γίνονται!Ένα όταν βγαίνεις απ’ την Istanbul, κι άλλο ένα όταν μπαίνεις στην Ankara, μετά από 450 χιλιόμετρα… Κι αν είναι μέρες γιορτών και άρα μεγαλύτερης κίνησης; Όλα είναι free pass.

Ό,τι και να σκέφτεται κανείς για τον τουρκικό καπιταλισμό, οι δρόμοι (και, άρα, η κυκλοφορία ανθρώπων και εμπορευμάτων) δεν είναι πεδίο ιδιωτικής κερδοφορίας. Παρότι κατασκευάζονται από ιδιωτικές εταιρείες, οι δρόμοι είναι δημόσιοι…

Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό, που απλά μπορεί να κάνει την σύγκριση με το ελλαδιστάν ακόμα χειρότερη σε βάρος του. Λόγω εδαφικής έκτασης και ταξικής διαστρωμάτωσης αλλά και πολιτιστικής ποικιλομορφίας, τα τουρκικά καθεστώτα (φανερές ή κρυμμένες χούντες) έδωσαν μεγάλη έμφαση σε δύο τομείς, προκειμένου να διαμορφωθεί μια ορισμένη εθνική ενότητα / συνείδηση. Στους δρόμους (και τα τραίνα) σ’ όλη την επικράτεια· και στην τηλεόραση, όταν αυτή ήταν ο κυρίαρχος ιδεολογικός μηχανισμός.

Απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα, όταν το τέλος του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου και, άρα, η ανάπτυξη του εμπορίου στην Ανατολία (προς τον Καύκασο και όχι μόνο) δημιούργησε μια δυναμική μικρο-μεσοαστική τάξη εκεί που πριν ήταν “η άκρη”, μια τάξη φραγκάτη αλλά και συντηρητική που ψήφιζε δαγκωτό ισλαμοδημοκράτες (: Erdogan), τα έργα οδοποιίας (και όχι μόνο) αναπτύχθηκαν εκρηκτικά κατά μήκος και κατά πλάτος της τουρκικής επικράτειας. Κι όχι μόνο η άσφαλτος, τα διαχωριστικά, ή οι «ροτόντες» διασταυρώσεις, που επιτρέπουν εύκολη έξοδο απ’ την ταχεία κυκλοφορία… Αλλά και η οδική σήμανση.

Εκείνο που εντυπωσιάζει κάθε ξένο οδηγό στους τουρκικούς δρόμους είναι ότι για να χαθεί πρέπει να είναι και στραβός και βλάκας· το καθένα μόνο του δεν είναι αρκετό! Το αντίθετο συμβαίνει στο ελλαδιστάν: αν είσαι ξένος και πλησιάζεις την Αθήνα απ’ την μεριά της Λαμίας, είναι πιθανότερο να καταλήξεις στον Πειραιά, παρά να οδηγηθείς στο κέντρο της Αθήνας. (Αυτό είναι εθνικό μυστικό!!!) Στην τουρκία, αντίθετα, σε οποιονδήποτε δρόμο, υπάρχει σαφέστατη σήμανση που σε στέλνει στο (εμπορικό) κέντρο μεγαπόλεων, μεσαίων πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών – ακόμα και οικισμών: sehir merkezi…

Επιπλέον («άχρηστη πληροφορία»;) σε κάθε αστική συγκέντρωση, πόλη ή κωμόπολη, υπάρχει σήμανση για το υψόμετρο και τον πληθυσμό…

Προφανώς όλα αυτά δείχνουν τη σχέση ανάμεσα στο τουρκικό «κατασκευαστικό κεφάλαιο» (ιδιαίτερα αναπτυγμένο, σε πολλούς και δύσκολους τομείς, άγνωστους στους έλληνες εθνικούς εργολάβους…) και στο τουρκικό κράτος, διαχρονικά. Η ελληνική εκδοχή αυτής της σχέσης δεν είναι ο κανόνας!!! Δρόμοι τύπου Εγνατία (όπου είτε είσαι ξένος είτε όχι είναι πολύ πιθανό να μείνεις από βενζίνη, αφού δεν υπάρχουν ούτε σταθμοί ούτε βενζινάδικα) ή Ιόνια οδός («ναι μωρέ, τώρα, όπου νάναι, θα τους φτιάξουμε τους σ.ε.α….»), που πέφτουν τα διόδια “κατά σύσταση και συρροή” επειδή τα αφεντικά έχουν ζόρια, θεωρούνται ντροπή για τον τουρκικό καπιταλισμό.

Μπορείς να τα «τρως» (ασφαλώς…) – αλλά όχι σε βάρος των πελατών…

(φωτογραφία: πάνω τουρκική οτοστράντα, κάτω επαρχιακός δρόμος, στα οροπέδια…)