Τρίτη 12 Ιούνη. Χτες ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης (και I gonna be…) Κούλης Μητσοτάκης έσφιξε, όπως όφειλε, το χέρι του ισραηλινού δολοφόνου Netanyahou. Τίποτα προσωπικό – απλά δουλειές.
Η ελληνο – ισραηλινή φιλία δεν είναι καπρίτσιο του ψόφιου κοριού, του ογκόλιθου, του ψεκασμένου, ή μιας κοινοβουλευτικής παρέας αδίστακτων φαιορόζ. Είναι διακομματική συμφωνία (άρρητη αλλά ισχυρή), είναι επιλογή του ελληνικού βαθέος κράτους / κεφάλαιου. Έτσι συμβαίνει: με έναν καλό μισθό, κοινοβουλευτικά και μη κοινοβουλευτικά καθάρματα στέκονται σούζα και υπηρετούν τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών. Κι εδώ που τα λέμε τι άλλο θα έκαναν; Υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη εντιμότητα που να γουστάρει να κυβερνάει την γαλέρα; Όλοι οι άτιμοι, λοιπόν, παραμυθιασμένοι ή μη, είτε το ήξεραν είτε το έμαθαν, κάθονται «προσοχή» στα συμφέροντα των αφεντικών, στο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, στις μυστικές υπηρεσίες, σ’ ότι τέλος πάντων συνιστά εκπρόσωπο του «εθνικού συμφέροντος»… Σκουλήκια πολυτελείας…
Αυτό που οι μοιρολάτρες και ψευτομπαγαπόντηδες υπήκοοι αρνούνται να καταλάβουν (ούτε καν να ασχοληθούν με δαύτο) είναι ότι στην εξωτερική πολιτική είναι που φαίνεται καθαρά η ενιαία συγκρότηση του βαθέος κράτους / κεφάλαιου… Που μπορεί μεν να τους ξεσκίζει στο εσωτερικό, αλλά ταυτόχρονα τους πουλάει ένα θέαμα ποικιλίας και «διαφορών», να έχουν να διαλέγουν τους χασάπηδές τους, απ’ τα βοθρολύματα μέχρι… Στο εσωτερικό οι στημένοι καυγάδες σκηνοθετούν το «δράμα της πολιτικής εκπροσώπησης». Και οι καμμένοι έχουν να ασχολούνται.
Ενώ εκτός συνόρων τα πράγματα ξεκαθαρίζουν. Η «εθνική γραμμή» είναι υποχρεωμένη να εκφράζεται σαν αυτό που είναι: ενιαία, πειθαρχημένη, «χωρίς συναισθηματισμούς». Και χωρίς περιττές έριδες. Εκεί ο καπιταλισμός, με τις εθνικές ή πολυεθνικές / συμμαχικές στολές του, δείχνει την βία του χωρίς προσχήματα, χωρίς αιδώ, χωρίς αναστολές. (Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90, η ελληνοσερβική φιλία σαν “εξωτερική πολιτική” αποδείκνυε ολοκληρωμένα και ολοκληρωτικά εκείνο που στο εσωτερικό μπορούσε να παρερμηνευτεί…)
Ο Κούλης είναι λοιπόν η πίσω όψη του ψόφιου κοριού, και το ανάποδο. Ελπίζει (σαν I gonna be) σε «ακόμα μεγαλύτερη εμβάθυνση» της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας…. Μόνο για να (μας) θυμίσει ότι οι φαιορόζ, ενιαία, χωρίς γκρίνιες και χωρίς διαφωνίες, έχουν κάνει ήδη μεγάλη εμβάθυνση. Ως τα 3.000 μέτρα βάθος: τόσο είναι ο βυθός νότια της Κρήτης όπου (πουλάνε το παραμύθι) θα περάσει ο east med, o θρυλικός αγωγός για το ισραηλινό φυσικό αέριο…