Παρασκευή 15 Ιούνη. Επειδή ούτε είναι δυνατόν ούτε και πρέπει ο λαός-θεία Λίτσα να καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμία «προδοσία» και ότι, αντίθετα, τόσο οι ροζ όσο και οι φαιοί κυβερνήτες δρουν υπό την ασφαλή επιτήρηση των ίδιων μηχανισμών εθνικής ασφάλειας που κινητοποιούν «το πεζοδρόμιο», συμβαίνει αυτή η παρεξήγηση. Ο μεν λαός-θεία Λίτσα νοιώθει «προδομένος» (πράγμα που αγαπάει όσο τίποτα άλλο!) ο δε ψόφιος κοριός παριστάνει τον «οσιομάρτυρα της εθνικής γραμμής». Στο κοινοβούλιο χθες έφτασε να διεκδικεί την κληρονομιά του Μητσοτάκη πατρός (τι άλλο θα ακούσουμε;)
Το φασισταριό πρέπει να κινητοποιηθεί – υπάρχουν λεφτά στη μέση. Απ’ την άλλη, εφόσον οι μηχανισμοί που το κουμαντάρουν (: κουμαντάρουν και αυτό αλλά όχι μόνο) είναι ευχαριστημένοι απ’ την απόδοση του ογκόλιθου και σία, δεν θα πρέπει το φασισταριό να το παραχέσει. Βασικά οφείλει να ολοκληρώσει την «κεφαλαιοποίηση της εθνικής ανατριχίλας» και, αφού δεν θα την δανείσει σε κανά Σώρρα, να την βάλει σ’ ένα σεντούκι για μελλοντική χρήση. Είτε «εκλογική» είτε «παραεκλογική».
Το πρόβλημα είναι ότι η δική μας θεία Λίτσα, η θεία Λίτσα-άτομο, μάζευε τις προάλλες μπουκάλια μπύρας. Οι γείτονες την έχουν από κοντά, μπας και πλησιάσει σε κανά βενζινάδικο…
Αλλά τι να το κάνεις; Η θεία Λίτσα της δίπλα γειτονιάς έχει δικό της gazoline station. Πράγμα που σημαίνει: αυτοί που έκαναν το φασισταριό «συνεταίρο στη λύση» εδώ και μήνες, είναι οι κατεξοχήν νικητές σ’ αυτήν την υπόθεση.