Παρασκευή 15 Ιούνη. Αν νομίζετε ότι το προχθεσινό σχόλιο «μικρός μπράβος, αλλά μπράβος» της ασταμάτητης μηχανής ήταν αυθαίρετο, έχουμε σήμερα μερικές αποδείξεις για το αντίθετο. (Ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας).
Συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων, Μέρος 1, άρθρο 1, παράγραφος 10:
Σε ό,τι αφορά την εγκυρότητα των υφιστάμενων εγγράφων και υλικού που εκδόθηκαν από τις Αρχές του Δεύτερου Μέρους [: το μακεδονικό κράτος] τα Μέρη συμφωνούν ότι θα υπάρξουν δύο μεταβατικές περίοδοι, μία «τεχνική» και μία «πολιτική»:
α) Η «τεχνική» μεταβατική περίοδος θα αφορά όλα τα επίσημα έγγραφα και υλικό της Δημόσιας Διοίκησης του Δεύτερου Μέρους για διεθνή χρήση και εκείνα για εσωτερική χρήση που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο εξωτερικό. Αυτά τα έγγραφα και υλικό θα ανανεώνονται σύμφωνα με το όνομα και τις ορολογίες που αναφέρονται στο Άρθρο 1 (3) της παρούσας Συμφωνίας εντός πέντε ετών από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας, το αργότερο.
β) Η «πολιτική» μεταβατική περίοδος θα αφορά όλα τα έγγραφα για εσωτερική χρήση στο Δεύτερο Μέρος. Η έκδοση των εγγράφων και υλικού που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία σύμφωνα με το Άρθρο 1 (3) θα ξεκινά στο άνοιγμα κάθε διαπραγματευτικού κεφαλαίου της ΕΕ στο συναφές πεδίο, και θα ολοκληρωθεί εντός πέντε ετών από τότε.
Άρθρο του Γιώργου Κακλίκη, πρεσβευτή, καθεστωτική «καθημερινή» 14 Ιούνη:
… Όμως, διαβάζοντας με προσοχή τα άρθρα της συμφωνίας που διανεμήθηκε χθες … διακρίνουμε ότι η νέα ονομασία διατρέχει ολόκληρο τον δημόσιο χώρο της γειτονικής χώρας, όλες τις σχέσεις της με τους διεθνείς οργανισμούς, τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών…
Άρθρο του Κωνσταντίνου Φίλη, διευθυντή ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και αγαπημένου (δηλαδή: «εγκεκριμένου»….) «γεωπολιτικού αναλυτή» για τα μήντια, «Κ», 14 Ιούνη:
… Η Ελλάδα έχει μεγάλα περιθώρια ώστε να ελέγχει σε κάθε βήμα την ούτως ή άλλως μακρόσυρτη διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε., κάνοντας, εφόσον χρειαστεί, ακόμα και λελογισμένη χρήση του βέτο….
Σε απλά ελληνικά: η δημοκρατία της (βόρειας, πλέον) μακεδονίας είναι όμηρος του ελληνικού βαθέος κράτους, σε ότι αφορά την ένταξή της στην ε.ε.: η Αθήνα θα ελέγχει «κεφάλαιο – κεφάλαιο» αν τα Σκόπια έχουν αλλάξει αυτά που θέλει, θα κάνει τα καπρίτσια της, θα πετάει την μπάλα έξω κατά βούληση, και λοιπά. Σ’ αυτήν την εθνική εποποιία (που θα γίνεται γνωστή στον λαο-θεία Λίτσα με κλισαρισμένες εκφράσεις του είδους: η ελλάδα παραμένη σταθερά προσηλωμένη στην ένταξη της δημοκρατίας της βόρειας μακεδονίας στην ε.ε., αλλά είναι αναγκασμένη να θέσει βέτο στο άνοιγμα του Χ ή του Ψ κεφαλαίου, επειδή τα Σκόπια δεν…) η ε.ε. θα είναι σύμμαχος της Αθήνας: κανένα απ’ τα υπάρχοντα μέλη δεν καίγεται για την γρήγορη ένταξη είτε της βόρειας μακεδονίας είτε της αλβανίας. Αρκεί αυτή η υβριδική σχέση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων…
Έλα, όμως, που αυτό οι μηχανισμοί-θεία Λίτσα δεν μπορούν να το εξηγήσουν στο λαο-θεία Λίτσα!!! Από πολλές απόψεις δεν θα έπρεπε: ο λαός-θεία Λίτσα καλύτερα να νοιώθει «προδομένος» και να είναι πρόχειρος για κανά συλλαλητηριάκι τα επόμενα χρόνια. Με αφορμή, ας πούμε το όνομα του «πανεπιστημίου μακεδονίας» που οι «γείτονες» αρνούνται να αλλάξουν σε «πανεπιστήμιο βόρειας μακεδονίας». Ή – μην γελάσετε – με αφορμή το «τυρί μακεδονίας» που αρνούνται να το ονομάσουν «τυρί βόρειας μακεδονίας» για να ξεχωρίζει απ’ το ελληνικό «τυρί μακεδονίας» … στην παγκόσμια αγορά.
«Το όνομα μας είναι η ψυχή μας»! Μια υποτέλεια αυτοϊκανοποίησης και μισή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε και που μπορεί να χρειαστούν οι μαλάκες. Τους κρατάς, λοιπόν, σε εφεδρεία…