Τετάρτη 2 Μάη. Η ήττα του isis και η κατάρρευση του αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικού σχεδίου για την μέση Ανατολή, έχει βγάλει τον χαρακτηρισμό “proxy” απ’ τον πόλεμο στο συριακό πεδίο μάχης· παρότι υπάρχουν ακόμα αρκετοί που είναι μισθοφόροι / εργολάβοι.
Ο πόλεμος εκεί πια είναι ήδη (ή κινείται με δρασκελιές στο να γίνει) απευθείας. Το Τελ Αβίβ διεξάγει πια όλο και πιο καθαρά απευθείας πόλεμο κατά της Τεχεράνης. Το πλεονέκτημά του σ’ αυτόν τον αναφέραμε χτες. Έχει, ωστόσο, κι ένα μειονέκτημα: τον παράγοντα χρόνο. Το Τελ Αβίβ επείγεται, καίγεται να «κρατήσει μακρυά απ’ τα σύνορά του» – δηλαδή σε απόσταση μεγαλύτερη από εκείνη της ακτίνας δράσης πυραύλων μέσου βεληνεκούς… – την Τεχεράνη. Αυτή αντίθετα, απ’ την μεριά της, έχει κάποιο χρόνο προκειμένου να δημιουργήσει ασφαλείς εγκαταστάσεις (βάσεις) στη συρία.
Η ισραηλινή καούρα περιλαμβάνει και τις προχτεσινές «αποκαλύψεις». Ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ψοφιοκουναβιστάν θα σκίσει την υπογραφή του στην 5+1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν, είναι ασαφές πως θα το κάνει. Υπάρχουν οι πιέσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ειδικά των ευρωπαϊκών κρατών που την έχουν υπογράψει, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια «θολή» αμερικανική αποχώρηση απ’ την συμφωνία…
Το ισραηλινό καθεστώς θέλει επιτροφή στην καθαρά επιθετική στάση (κατά της Τεχεράνης) των συντηρητικών του Μπους του Β· και την θέλει … χτες! Θέλει όχι μόνο «total» κυρώσεις κατά του ιράν, αλλά και εναντίον όσων κάνουν δουλειές εκεί· σίγουρα των ευρωπαίων… Ευελπιστεί πάντα σε μια εσωτερική οικονομική / κοινωνική κρίση στο ιράν· που θα διευκολύνει τον πόλεμο που κάνει (το Τελ Αβίβ) στη συρία. Δεν το ξεχνάει: ένα απ’ τα ζητήματα που τέθηκαν (με την μορφή συνθημάτων…) στην βασικά πληβειακή εξέγερση σε διάφορες ιρανικές πόλεις πριν λίγους μήνες, ήταν το «το λεφτά για εμάς και όχι για την συρία».