Τετάρτη 30 Μάη. Προκύπτει μεν «ειδησειογραφικά» μένει ωστόσο να αποδειχθεί κάτι που είχε υπαινιχτεί η ασταμάτητη μηχανή: ότι το Τελ Αβίβ έχει αναγκαστεί (απ’ την Μόσχα) να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα χάσει τα προγεφυρώματά του (στους αντικαθεστωτικούς εκεί δηλαδή) δίπλα απ’ τα υψώματα του Γκολάν, στην Dara’a. Και ότι ο συριακός στρατός «έχει δικαίωμα» να ανακαταλάβει κι αυτήν την ζώνη.
Αλλά η Ουάσιγκτον δεν δεσμεύεται απ’ αυτό deal. Συνεπώς ο “συμβιβασμός” του Τελ Αβίβ είναι τρικ. Η στάση της Ουάσιγκτον (για λογαριασμό του Τελ Αβίβ) είναι άλλος λογαριασμός.
Όσο για τον ιρανικό στρατό ή τους υποστηριζόμενους απ’ την Τεχεράνη μισθοφόρους στη συρία, αυτοί δεν έχουν λόγο (προς το παρόν) να φτάσουν φανερά σε απόσταση βολής απ’ τα κατεχόμενα παράνομα απ’ το ισραήλ συριακά υψώματα. Δεν είναι αυτός ο κύριος στόχος της Τεχεράνης. Ο κύριος στόχος της είναι η άμεση συνάφεια με τον λίβανο (και την Χεζμπ’ αλλάχ). Κι αυτό είναι αδύνατο να το εμποδίσει το μιλιταριστικό Τελ Αβίβ, χωρίς έναν all out πόλεμο (που οι πιο φασίστες ισραηλινοί θα εύχονταν) – με εξαιρετικά αμφίβολα αποτελέσματα.