Τρίτη 22 Μάη. Μπορεί να αποδειχθεί ένα μικρής διάρκειας και ήσσονος σημασίας γεγονός. Οφείλουμε, όμως, να το σημειώσουμε, επειδή έχει υπάρξει προετοιμασία. Και επειδή το ουκρανικό «μέτωπο» του 4ου παγκόσμιου πολέμου βρυκολακιάζει καθαρά στην αμερικανική απαγόρευση του nord stream 2.
Συμβαίνει, λοιπόν, αυτό που η καθεστωτική δημαγωγία ονομάζει «κλιμάκωση των εχθροπραξιών». Ο ουκρανικός στρατός (ή αυτό που παριστάνει τον στρατό του Κιέβου) έκαναν χτες μια κάπως full επίθεση κατά των θέσεων του στρατού του Donetsk. Όχι με αξιοσημείωτα αποτελέσματα – κατ’ αρχήν. Αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε με σιγουριά τις εξελίξεις· αν και οι φόβοι μας δεν υποδεικνύουν αισιοδοξία.
Είναι άχρηστο να ευχηθούμε το να μην ανοίξει η Ουάσιγκτον, ξανά, την «ουκρανική πληγή». Απ’ την μεριά της είναι λογικό. Βάλτε φωτιά στα τόπια: στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό αυτή η κοινότοπη κουβέντα είναι το πανηγύρι των καννίβαλων.
Όμως, δυστυχώς, μέσα σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό κυλάνε οι μέρες και οι νύχτες μας. Για κακό. Ο ογκόλιθος, σαν εκπρόπωπος των συμφερόντων των ντόπιων αφεντικών (αρχίζοντας απ’ τα «εθνικά» τέτοια, τους εφοπλιστές), μετά το ραντεβού του με τον Pompeo, πού να έχει κανονίσει, άραγε, το καταφύγιό του – αν και όταν χρειαστεί;