Τρίτη 22 Μάη. Σαν ένα δείγμα αυτής της διαδικασίας που καθώς εξελίσσεται μοιάζει σαν «ένα βήμα μπροστά και μισό στον αέρα», μετά τις διαμαρτυρίες της Πγιονκγγιάνγκ για χρήση «στρατηγικών όπλων» εκ μέρους της Ουάσιγκτον στις στρατιωτικές ασκήσεις με τη Σεούλ, αυτή (η Σεούλ) απαίτησε – και πέτυχε – να μην γίνουν κοινά γυμνάσια νότιας κορέας – ηπα – ιαπωνίας (όπως είχαν προγραμματιστεί) και, κατά συνέπεια, τα αμερικανικά βομβαρδιστικά B-52 να παίξουν μόνο στα γυμνάσια ηπα – ιαπωνίας, και μόνο στο ιαπωνικό ενάεριο χώρο.
Ούτε λόγος ότι ο Κιμ ξελάσπωσε, με τον τρόπο του, τον Moon! Αν ο Kim θέλει μια φορά τον περιορισμό της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη κορεατική χερσόνησο, ο Moon την θέλει τουλάχιστον άλλη μία. Όμως αφού είναι (τυπικά…) σύμμαχος της Ουάσιγκτον, θα χρειαζόταν μια «έξωθεν πίεση» για να ζητήσει – να επιβάλλει – αυτό που το ίδιο το νοτιοκορεατικό καθεστώς θέλει: να μειωθούν ξανά και ξανά σε έκταση και ένταση οι κοινές ασκήσεις με τον αμερικανικό στρατό· και να σταματήσουν οι στρατιωτικές κολεγιές με το Τόκιο. Να, λοιπόν, ποιο είναι το «βάθος ελιγμών» που το ένα κορεατικό καθεστώς προσφέρει στο άλλο.
Εν τω μεταξύ, λες και η ασταμάτητη μηχανή είχε καταλάβει το έργο (λες;), πολυμελής αντιπροσωπεία του βορειοκορεατικού καθεστώτος πήγε χτες στο Πεκίνο, με θέμα ποιο λέτε; Να της γίνουν φροντιστήρια για το «κινεζικό μοντέλο σοσιαλιστικής ανάπτυξης»! Ή, για να το πούμε πιο ρεαλιστικά, για να διευθετηθούν οι τομείς δυναμικής «οικονομικής συνεργασίας» της Πγιονγκγιάνγκ με το Πεκίνο, πάνω σε ένα αναθωρημένο και μεσομακροπρόθεσμο μοντέλο «ανάπτυξης» απ’ την πρώτη.
Ας μην είναι μυστικό πια! Το βορειοκορεατικό καθεστώς θέλει χρόνο (όχι πολύ) ώστε με την βοήθεια των υπόλοιπων μελών του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, πέρα από το να καθιερωθεί σαν «πλήρης πυρηνική δύναμη» (αυτό δεν θα λέγεται) να αποκαταστήσει μια οικονομική / καπιταλιστική δυναμική για τον 21ο αιώνα. Να διαμορφώσει, δηλαδή, ένα εσωτερικό μοντέλο καπιταλιστικής συσσώρευσης / ανάπτυξης και μερικές βασικές συμμαχίες που θα ακυρώνουν τις όποιες (μελλοντικές) «οικονομικές κυρώσεις» των ηπα.