Δευτέρα 21 Μάη. Θα ανοίξουν λογαριασμούς ευρωπαϊκές τράπεζες στην κεντρική τράπεζα του ιράν, προκειμένου να μπορούν να χρηματοδοτούν από εκεί μπίζνες ευρωπαϊκών επιχειρήσεων αποφεύγοντας τον έλεγχο (και άρα τις «τιμωρίες») της Ουάσιγκτον; Πιθανόν να γίνει ένας τέτοιος ελιγμός… Ωστόσο έχει φτάσει (ή πλησιάζει πολύ γρήγορα) η ιστορική στιγμή όπου μια σειρά κράτη θα κληθούν να αντιμετωπίσουν πρακτικά και αποτελεσματικά την χρηματοπιστωτική μεθοδολογία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, δηλαδή τις θρυλικές «κυρώσεις». Πράγμα που ισοδυναμεί με την αντιμετώπιση της παγκόσμιας ηγεμονίας του δολαρίου (σα νομίσματος διεθνούς χρήσης)· συν την δημιουργία εναλλακτικών συστημάτων διατραπεζικών μεταβιβάσεων και εκκαθαρίσεων, έξω απ’ το κυρίαρχο σήμερα σύστημα, το swift (: society for worldwide interbank financial telecommunication).
Πρόκειται για σύνθετο αλλά μαζί καίριο ζήτημα. Όσο το «αμερικανικό κεφάλαιο» κρατάει τον σημερινό «ορίζοντα διεθνούς κίνησης» του νομίσματος που «κόβει» η αμερικανική fed, του δολλαρίου, μπορεί να κάνει ταυτόχρονα δύο πράγματα. Πρώτον «να αποκόβει αντιπάλους» του απ’ το παγκόσμιο διατραπεζικό δίκτυο, κάνοντας δύσκολες έως αδύνατες τις (νόμιμες) συναλλαγές τους. Δεύτερον, να χρηματοδοτεί την στρατιωτική του υπερεπέκταση.
Οι σχετικές κινήσεις έχουν ξεκινήσει ήδη, μεταξύ εκείνων που το «εθνικό δόγμα ασφάλειας» των ηπα χαρακτηρίζει είτε «αναθεωρητές» (κίνα, ρωσία) είτε «τρομοκράτες» (ιράν). Ωστόσο η ε.ε. (και, κυρίως, η ευρωζώνη) μπορεί να δώσει ώθηση σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «χρηματοπιστωτική πολυμέρεια» και, στην προοπτική της, «τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου».
Έχοντας να αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί την αμερικανική επιθετικότητα, πλησιάζουν στο σημείο που πιθανόν να προτιμούσαν να αποφύγουν. Η συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν και οι απειλές για κυρώσεις στις ευρωπαϊκές εταιρείες που θα συνεχίσουν να κάνουν δουλειές στην Τεχεράνη είναι το ένα «παλούκι». Οι απειλές για κυρώσεις εναντίον των ευρωπαϊκών εταιρειών που έχουν αναλάβει την κατασκευή του nord stream 2 είναι το δεύτερο.
Το σίγουρο είναι ότι τα ευρωαφεντικά δεν μπορούν να παριστάνουν άλλο ότι αγνοούν την καπιταλιστική πραγματικότητα, την οποία υπηρετούν το ίδιο όπως και οι ανταγωνιστές τους.