Παρασκευή 27 Απρίλη. Σκοπεύει η Πγιονγκγιάνγκ να διαπραγματευτεί την διάλυση του πυρηνικού και πυραυλικού της οπλοστασίου, όπως απαιτεί η Ουάσιγκτον; Ούτε κατά διάνοια!!! Μάλλον το αντίθετο: μετά την επιτυχία των διάφορων δοκιμών της, η Πγιονγκγιάνγκ έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν «ώριμη και υπεύθυνη πυρηνική δύναμη». Δεν έχει αναγνωριστεί σαν τέτοια, φυσικά· και η Ουάσιγκτον έχει μείνει (δημόσια τουλάχιστον) στη φάση «όχι δεν θα γίνεται ποτέ πυρηνική δύναμη». Όμως η σημερινή υπογραφή της συμφωνίας ειρήνης, ό,τι κι αν δηλωθεί, είναι η πρώτη έμμεση αναγνώριση απ’ την Σεούλ της βορειοκορεατικής πυρηνικής πραγματικότητας. Αν δεν ήταν έτσι, θα απαιτούσε πρώτα μια «συμφωνία διάλυσης των πυρηνικών» – και μετά θα έκλεινε ειρήνη.
Στην πρόσφατη ομιλία του πριν μια βδομάδα στην κεντρική επιτροπή του κόμματός του ο Kim ανακοίνωσε επίσημα το «πάγωμα των δοκιμών». Αλλά το έθεσε ως εξής:
…Δεν χρειάζονται πια πυρηνικές δοκιμές και δοκιμές εκτοξεύσεων μέσου και διηπειρωτικού βεληνεκούς πυραύλων για την «λαϊκή δημοκρατία της κορέας», με δεδομένο ότι η προσαρμογή πυρηνικών κεφαλών σε βαλιστικούς πυραύλους σαν μέρος της συνολικής διαδικασίας της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων έγιναν με επιστημονικό τρόπο και οι δοκιμές με την απαραίτητη συχνότητα, όπως επίσης έγινε επιστημονικά και η ανάπτυξη των μέσων μεταφοράς και επίθεσης…
Με απλά λόγια ο Kim ανακοίνωσε ότι δεν χρειάζονται άλλο οι δοκιμές· συνεπώς τις «παγώνει»… Σε ότι αφορά την αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας; Και πάλι ήταν σαφής:
… Το σταμάτημα των πυρηνικών δοκιμών είναι μια σημαντική διαδικασία υπέρ του παγκόσμιου αφοπλισμού, και η «λαϊκή δημοκρατία της κορέας» θα πάρει μέρος στις παγκόσμιες προσπάθειες για μια πλήρη διακοπή των πυρηνικών δοκιμών…
Μ’ άλλα λόγια: η Πγιονγκγιάνγκ, σαν κανονική «πυρηνική δύναμη» πια, σκοπεύει να αναλάβει με υπευθυνότητα ό,τι της αντιστοιχεί από μια τέτοια θέση απέναντι στον κόσμο. Θα αποπυρηνικοποιηθεί δε όταν αποπυρηνικοποιηθούν και οι άλλοι. Π.χ. οι ηπα…
Αυτές οι κουβέντες είναι μάλλον οι πρώτες που ακούστηκαν απευθείας απ’ τον Kim τους τελευταιους μήνες της «επίθεσης ειρήνης και γοητείας», και όχι έμμεσα, μέσω της Σεούλ. Το ότι ειπώθηκαν μια βδομάδα πριν την σημερινή συνάντηση με τον Moon, δεν σημαίνει απλά ότι αυτός ο τελευταίος «τα έχει υπόψη του». Αλλά ότι συμφωνεί σιωπηλά· και πάντως δεν τα θεωρεί εμπόδιο για την ειρήνη και την πολιτική και οικονομική συνεργασία των δύο κορεών.
Αυτά λέγονται και γίνονται καθαρά μεν, αλλά όχι με τέτοιον επιθετικό τόνο ώστε να μπορεί να τα αξιοποιήσει η Ουάσιγκτον. Μάλλον λέγονται και γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να καλλιεργούν ένα είδος «δημιουργικής ασάφειας». Μέσα στην οποία θα κινηθεί η (ακόμα πιθανολογούμενη και όχι καθορισμένη) συνάντηση του Kim με το ψόφιο κουνάβι. Αφού ο Kim δεν έχει πει κατηγορηματικά «εγώ έχω τα πυρηνικά μου κι εσύ πρέπει να το αναγνωρίσεις», μπορεί να πλανάται στον αέρα το ενδεχόμενο μπας και τα ξεφορτωθεί… Αν οι ηπα προσφέρουν εγγυήσεις ασφάλειας, κλπ κλπ…..
Αστεία πράγματα!!! Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε η Πγιονγκγιάνγκ, αλλά και η Σεούλ, το Πεκίνο και η Μόσχα, θα ήταν αμερικανικές «εγγυήσεις ασφάλειας» για την βόρεια κορέα· ή οποιονδήποτε άλλον.
Κρατείστε, λοιπόν, «επαφή» με την Ιστορία του σύγχρονου ενδοκαιταλιστικού ανταγωνισμού καθώς γίνεται… Στην ανατολική ασία, και όχι μόνο…
(φωτογραφία: Φιλειρηνικές και φιλοενωσιακές οργανώσεις της νότιας κορέας τοποθετούν σημαίες με την ενιαία κορεατική χερσόνησο στην διαδρομή ως την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη· ενόψει της σημερινής συνάντησης κορυφής.)