Πέμπτη 19 Απρίλη. Μπορεί να υπάρξει οποιοσδήποτε σύγχρονος εργατικός ανταγωνισμός με «συμβιβασμούς», «συνδικαλισμούς» και συναισθηματικούς εκβιασμούς; Η ασταμάτητη μηχανή υποστηρίζει – πρακτικά, με την δουλειά της – ότι αυτά και άλλα παρόμοια είναι απόλυτος εχθρός της τάξης μας και των δυνατοτήτων της. Αυτά είναι που «προσφέρουν» χουχούλιασμα σε δύσκολους καιρούς· τις παντόφλες στα «κουρασμένα πόδια» της εργατικής κριτικής! Τα αστάλινα (και «καλωδιωμένα») σκουφιά / κράνη για τα κεφάλια της….
Όμως η ασταμάτητη μηχανή δεν θέλει να πείσει κανέναν! Αδιαφορεί απόλυτα για τις τεχνικές της «πειθούς», δηλαδή για εκείνα τα κόλπα γλυψίματος και κολακείας που λέγονται «δημόσιες σχέσεις», και είναι η νόρμα παντού πια. Αδιαφορεί από εργατική κακοήθεια. Η ασταμάτητη μηχανή υποστηρίζει ότι εκείνα τα τμήματα της τάξης μας, εκείνα τα άτομα / πρόσωπα, που θα αποτελέσουν ατομικά και συλλογικά το πραγματικό μέλλον του ταξικού ανταγωνισμού, θα είναι αφενός υψηλής νοημοσύνης, «διανοητικής» και «συναισθηματικής», αφετέρου θα αναγνωρίζουν έγκαιρα όλες τις παγίδες του σύγχρονου κομφορμισμού, ατομικού και συλλογικού. Θα έχουν πλήρη διαύγεια που θα αποδεικνύεται στην πράξη του ταξικού πολέμου (και όχι στις απρέες τους…), αλλά και αυτοσαρκαστικό χιούμορ. Με άλλα λόγια: αυτά τα υποκείμενα θα ξεπεράσουν την τωρινή ασταμάτητη μηχανή.
Πράγμα που σημαίνει ότι η ασταμάτητη μηχανή έχει σαν προϋπόθεση το να μην υποτιμάει την νοημοσύνη κανενός, αλλά, αντίθετα, να εργάζεται για το ξεπέρασμά της. Ακόμα κι αν ξέρει, από πρώτο χέρι, πως στην παρούσα ιστορική φάση είναι πολλοί και πολλές εκείνοι κι εκείνες που βολεύονται να αυτο-υποτιμούν τη νοημοσύνη τους (κρατώντας, πάντα, σε υψηλή εκτίμηση τα Εγώ τους…) και την συνείδησή τους, ώστε να προφυλάσσονται απ’ τις συνέπειες της σκέψης: την αυστηρή δέσμευση, και την δράση που αυτο-ελέγχεται διαρκώς.
Αυτό λέγεται: μικροαστικός καιροσκοπισμός.