Παρασκευή 13 Απρίλη. Την ακαριαία βερμπαλιστική «καταδίκη» απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού την έχει διαδεχτεί ως τώρα μια κάποια δυστοκία στη λήψη της τελικής πολεμικής απόφασης.
Κι έτσι μέρα την ημέρα βρίσκουν το περιθώριο και εκδηλώνονται, όλο και πιο μεγαλόφωνα, οι εσωτερικές αντιρρήσεις στους υψηλούς ορόφους των καθεστώτων· τόσο του αγγλικού όσο και του γαλλικού. Βουλευτές (αλλά και «διαμορφωτές της κοινής γνώμης»…) βγαίνουν και αναρωτιούνται αν όντως έγινε χημική επίθεση στην Douma· και ποιος θα είχε συμφέρον να την κάνει.
Αυτό το δεύτερο είναι ένα απ’ τα μεγάλα αγκάθια των επίδοξων τιμωρών: δεν μπορούν να αποδώσουν στον Άσαντ κανένα κίνητρο, ούτε στρατιωτικό ούτε πολιτικό, για να χρησιμοποιήσει «χημικά» την ώρα που νικούσε ολοκληρωτικά και χωρίς αυτά. Το να σκιαγραφείς κάποιον σαν “κακό” χωρίς να μπορείς να βρεις κάποιο κίνητρο για την “κακία” του είναι κατάλληλο μόνο για παιδικά παραμύθια. Φυσικά, το να θεωρούν τους υποτελείς τους νήπια, είναι κάτι αγαπημένο για τα αφεντικά…
Η απουσία κινήτρων, και το βρώμικο παρελθόν του αμερικανικού και του αγγλικού καθεστώτος με τα εν γνώσει τους ψέμματα περί «χημικών και βιολογικών όπλων» του Σαντάμ Χουσεΐν διατρέχουν τα social media (πότε πότε και τα καθεστωτικά media) πολύ γρηγορότερα απ’ όσο θα ήθελαν οι τιμωροί.
Το ενδιαφέρον είναι ότι τον «επικοινωνιακό πόλεμο» δεν τον κερδίζει η Μόσχα ή η Δαμασκός· απλά τον χάνουν το Λονδίνο και το Παρίσι, σε κάποιον βαθμό και η Ουάσιγκτον. Τον χάνουν, θα έλεγε κανείς, «μόνοι τους»: ο αυτοματισμός των βαρύγδουπων αντιδράσεων των εκπροσώπων αυτών των ιμπεριαλισμών και το γεγονός ότι δεν κρατήθηκαν καν περιμένοντας κάποια επίσημα αποτελέσματα έρευνας, έχει γίνει μια απρόσμενη απόδειξη του δόλου τους.
Φυσικά αυτά δεν προδικάζουν τις αποφάσεις που θα πάρουν, «σύντομα ή όχι και τόσο σύντομα» όπως τιτίβισε το ψόφιο κουνάβι. Προς το παρόν τηλεφωνιούνται μεταξύ τους μπας και ενθαρρύνει ο ένας τον άλλον… Και κανείς δεν μιλάει για «ρωσικό δάκτυλο» στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης στα κράτη τους!
Φαίνεται ότι οι ρωσικές υπηρεσίες ασχολούνται μόνο με εκλογές…
(φωτογραφία: η ρωσική στρατιωτική αστυνομία μπαίνει στη Douma, απ’ όπου αποχώρησαν σχεδόν εντελώς οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπέστησαν τέτοια καθολική ήττα, ώστε αφενός αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους ακόμα και τα ελαφριά όπλα τους – σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες συνθηκολογήσεις – ενώ αναγκάστηκαν επίσης να μετακινηθούν προς τις ελεγχόμενες απ’ την Άγκυρα και το f.s.a. πεζικό της περιοχές της βόρειας συρίας και όχι προς την Dara’a στο νότο, όπου υπάρχουν ομοϊδεάτες τους, όπως απαιτούσαν αρχικά…)