Δευτέρα 12 Μάρτη. Αυτή η εθνική πολιτική προσοδική δομή είναι βέβαια ταξικά διαστρωματωμένη (τα μεγάλα πιάτα για την κορυφή, τα ψίχουλα για την βάση), όχι όμως και ταξικά πολωμένη. Γενικά μιλώντας είναι το αντίθετο. Πέρα απ’ τον κρυφό θαυμασμό που έχουν οι κάτω για τις “επιτυχίες” (τα κατορθώματα) των πάνω, υπάρχει και ένα είδος αόρατης συνενοχής μεταξύ τους. Ή, ίσως, όχι και τόσο αόρατης…
Γιατί να επαναλαμβάνουμε αυτά τα τετριμένα; Μα γιατί σήμερα είναι μια γιορτινή μέρα, μια μέρα ολόφωτη, μια μέρα που ο “μαύρος πυρήνας” του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου θα πρέπει να καθιερώσει σαν επέτειο: Ο κυρ ΑΧΙΛΛΕΑΣ (ΜΠΕΟΣ) ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ στη δημαρχιακή του καρέκλα! Αφού η θρυλική υπόθεση για το στήσιμο ποδοσφαιρικών αγώνων πέρασε το δικαστικό ψιλοκοσκίνισμα, και ο ίδιος κρίθηκε ένοχος μόνο για κάτι ψιλοπλημμεληματάκια, που καθόλου δεν είναι ασύμβατα με την τιμή και την δόξα του εκλεγμένου άρχοντα. (Κι αυτά σε “πρώτο βαθμό”… Στο εφετείο, υποθέτουμε, θα αποδοθεί στην κοινωνία λευκότερος κι από χιόνι…)
Φυσικά ποτέ δεν είχε απομακρυνθεί ουσιαστικά απ’ το δημαρχιακό πόστο, εκεί γύρω ήταν και έκανε τα κουμάντα. “Σα να το ένοιωθε” ότι στη δίκη (που έγινε) η κατηγορία περί “εγκληματικής οργάνωσης” θα σβηστεί, οπότε όλα τα υπόλοιπα θα κατέβουν δυο ή και παραπάνω πίστες “δικαιϊκής μεταχείρισης”. Όπως γράφτηκε σχετικά:
…Η επαναφορά του Αχιλλέα Μπέου στη θέση του δημάρχου Βόλου, έγινε μετά τη μετατροπή της κατηγορίας, που τον βάρυνε για στημένα παιχνίδια σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, από κακούργημα σε πλημμέλημα και βασίζεται στις διατάξεις του νόμου, οι οποίες προβλέπουν ότι η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση για τα πλημμελήματα της δωροδοκίας – δωροληψίας δεν είναι αρκετή για να τεθεί σε αργία ή να εκπέσει από το αξίωμά του ένας αιρετός…
(Πλημμέλημα το εξ επαγγέλματος στήσιμο αγώνων και τα κέρδη απ’ το στοίχημα; Ναι ρε!!! Κάτι σαν την αφισοκόλληση…
Κι ύστερα “φταίει” πότε η Μέρκελ και πότε ο Ερντογάν…)