Κυριακή 11 Μάρτη. Το ελληνικό θεώρημα πάει ως εξής: η τουρκία είναι υπό κατάρρευση, η τουρκία υποφέρει στον κουρδικό θύλακα της Afrin, (γι’ αυτό) η τουρκία «κάνει εξαγωγή των προβλημάτων της στο Αιγαίο, στον Έβρο, στην ελληνοκυπριακή αοζ, σε βάρος μας».
Ταμάμ!!! Αν όμως, λέμε «αν», δεν συμβαίνουν αυτά; Θα πρέπει να αναζητηθεί μια άλλη ερμηνεία για την υποτιθέμενη «εξαγωγή της τουρκίας». Αλλά δεν υπάρχει άλλη. Όμως δεν υπάρχει και «η τουρκία που υποφέρει στην Afrin»… Τόμπολα!!!
Μια χαρά τα πάει ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του στην Afrin. Βρίσκονται λιγότερο από 4 χιλιόμετρα βόρεια και ανατολικά της πόλης της Afrin, στους γύρω λόφους· και περίπου 10 χιλιόμετρα απ’ τα νοτιοδυτικά. Αν συνεχίσουν έτσι, πέρα απ’ το να περικυκλώσουν σύντομα την πόλη (στην οποία έχουν καταφύγει εκατοντάδες πρόσφυγες απ’ τα γύρω χωριά, αλλά επίσης απ’ την οποία έχουν φύγει πολλοί προς την Tall Rif’at, που ενδεχομένως να μείνει κάποια στιγμή υπο συριακό έλεγχο, ενόσω – στην Afrin – μια στρατιωτική κατάκτηση θα είναι σφαγή ανάλογη του ανατολικού Aleppo…) θα χωρίσουν τον θύλακα στα δύο. Το μεγαλύτερο μέρος του θα ελέγχεται απ’ τον τουρκικό στρατό και τους συμμάχους του· ενός μικρότερου, προς τα ανατολικά, περί την Tall Rif’at, η «τύχη» θα φανεί…
Να, τώρα, οι επιτυχίες της Άγκυρας στη συγκεκριμμένη στρατιωτική εισβολή και να γιατί οι έλληνες εθνικιστές ψυχάκηδες θα έπρεπε να έχουν αλλάξει ήδη τροπάρι, αν ήταν σε θέση να φτιάξουν κάποιο άλλο εκτός απ’ το βαρετό “η τουρκία πάει κατά διαόλου”:
Α) Το τουρκικό καθεστώς έκανε την εισβολή του by the book (αν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο, ωστόσο υπάρχει εδώ κι εκεί στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο), αφού είχε ειδοποιήσει / ενημερώσει / προειδοποιήσει έγκαιρα τους πάντες. Κανένας δεν την εμπόδισε (ο ορισμός της διεθνούς “απομόνωσης”, ε;) – ούτε καν το pkk του Kobani…
Β) Εκπαιδεύει μερικές χιλιάδες στρατιωτών του και “ειδικών δυνάμεων” σε πραγματικές συνθήκες πολέμου. Κυρίως όμως εκπαιδεύει (αποτελεσματικά) μερικές δεκάδες χιλιάδες σουνιτών ενόπλων (πρώην αντι-Άσαντ…) σαν τακτικό στρατό και όχι σαν αντάρτικα σώματα. Αφού η εισβολή και η προώθηση μέσα στο θύλακα της Afrin απαιτεί συνεργασία διάφορων «σωμάτων», συμπεριλαμβανομένης της (τουρκικής) αεροπορίας. Απ’ αυτήν την ιστορία το f.s.a σουνιτικό πεζικό (φιλικό της Άγκυρας) θα βγει σαν ένας έμπειρος κανονικός στρατός…
Γ) Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα κερδίζει σε αίγλη και επιρροή μεταξύ των σύρων σουνιτών σε βάρος του Ριάντ (έτσι ώστε ο τοξικός πρίγκηπας να τοποθετεί την Άγκυρα, μαζί με την Τεχεράνη, στο «τρίγωνο του κακού»: όταν δεν σνιφάρει παθαίνει γεω-μετρική αποπληξία!). Δύο είναι τα βασικά στοιχεία αυτής της επιρροής (πέρα απ’ τα λεφτά που πιθανότατα βάζει η Ντόχα): πρώτον ότι η Άγκυρα ρίχνει στη μάχη και δικούς της στρατιώτες, δίπλα στους f.s.a. σουνίτες, και επαναπατρίζει τα φέρετρα· καμμία σχέση με την στάση «καθαρά χέρια: από μακριά πληρώνω και περιμένω τηλεφωνικά τα αποτελέσματα» του Ριάντ. Και δευτερόν, το πολεμικό αξιόμαχο αυτών των σύρων σουνιτών πρώην ατάκτων αντι-Άσαντ ανταρτών, ανεβαίνοντας κοντά – αν και όχι υποχρεωτικά – στο ίδιο επιπέδο πολεμικής ικανότητας και εμπειρίας που απέκτησαν τόσο ο συριακός στρατός όσο και η Χεζμπ’ Αλλάχ και οι ιρανοί / φιλοϊρανοί υποστηρικτές του Άσαντ, είναι που βελτιώνει σημαντικά και πρακτικά τη θέση τους στις διαπραγματεύσεις για το μέλλον της συρίας. Με δυο λόγια η Άγκυρα δεν φτιάχνει απλά proxies / κρέας. Φτιάχνει αξιόπιστους εταίρους του συριακού μέλλοντος, υπό την επιρροή της.
Δ) Οι συνέπειες του πιο πάνω φαίνονται ήδη απ’ την μεταστροφή διάφορων συριακών / αραβικών φυλών, κλαν, σογιών και λοιπά, σε διάφορα σημεία της συριακής επικράτειας· ειδικά σ’ εκείνα όπου οι κουρδικές ypg (και πίσω τους οι ηπα) έμοιαζαν ως πρόσφατα σαν η μόνη λύση επιβίωσης…. Η Manbij είναι ένα σημείο εκδήλωσης αυτής της «αντικουρδικής χειραφέτησης» των σύρων αράβων, αλλά όχι το μοναδικό. (Επ’ αυτού θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή…)
Ε) Οι εξίσου σημαντικές συνέπειες, όμως, φαίνονται ήδη μεταξύ των κούρδων. Άσχετα με το αν οι αριθμοί των νεκρών ypg που δίνει η Άγκυρα είναι σωστοί ή φουσκωμένοι (λογικά συμβαίνει το δεύτερο) το αναντίρρητο γεγονός είναι ότι ο θύλακας της Afrin χάθηκε· χτες, σήμερα, αύριο. Η πολιτική απορροή της ήττας εκδηλώνεται σαν αυξημένη δυσπιστία στην φιλοαμερικανική γραμμή του καθαρόαιμα εθνικιστικού pkk· κι όχι μόνο στον θύλακα της Afrin. (Αρκεί να διαβάσει κανείς προσεκτικά την τελευταία ανακοίνωση της pkk στρατιωτικής διοίκησης της Afrin).
Αυτό το σπάσιμο της σχεδόν τυφλής εμπιστοσύνης στην προστασία του “αμερικανικού παράγοντα στην υπόθεση του κουρδικού κράτους” στη βόρεια συρία ήταν – το έχουμε περιγράψει έγκαιρα από εδώ – το ζητούμενο του “μπλοκ της Astana”. Περίπου το ίδιο έγινε, πολύ πιο γρήγορα, και με την συνεργασία Άγκυρας, Τεχεράνης και Βαγδάτης, με τους κούρδους του ιράκ, μετά το “ανεξαρτησιακό” δημοψήφισμά τους… Τώρα, στην περίπτωση των ypg (δηλαδή του pkk), η συμβολή της τουρκικής εισβολής είναι καθοριστική στο στόχο να κοπεί ο φιλοαμερικανικός βήχας (να γιατί ο Άσαντ έμεινε στα λόγια εναντίον της, και μάλιστα λόγια πριν καν αυτή ξεκινήσει· έκτοτε «άχνα»….)
Προφανώς η κατάσταση απέχει πολύ απ’ την οριστική εκδίωξη των αμερικάνων απ’ την ypgκρατούμενη συριακή επικράτεια στη βορειοανατολική συρία. Λογικά αυτή θα αργήσει αρκετά… Μάλιστα, αν το pkk νοιώσει ότι χάνει την επιρροή του (και την ισχύ της φιλοαμερικανικής γραμμής του) μεταξύ των σύρων κούρδων, είναι πιθανό ότι θα αγκαλιάσει ακόμα πιο σφικτά την Ουάσιγκτον (για να επιβιώσει) παρά ότι θα την εγκαταλείψει. Όμως το «ρήγμα» τον κουρδικό φιλοαμερικανισμό δουλεύεται, και μέσω της τουρκικής plus f.s.a. εισβολής στην Αfrin, δείχνει να δουλεύεται με προοπτική και προσήλωση…
Μ’ αυτά τα στέρεα δεδομένα το “στρίμωγμα” της Άγκυρας, που θα μπορούσε να «εξαχθεί» στον υποτιθέμενο σκουπιδότοπο του τουρκικού ιμπεριαλισμού, στο Αιγαίο, βρίσκεται μόνο στις ελληνικές φαντασιώσεις, που προσπαθούν να ξεπλύνουν τις ελληνικές «μαγκιές»… Αλλά δεν υπάρχει σωτηρία: οι έλληνες είναι τόσο βαριά άρρωστοι απ’ τον εθνικισμό τους, που έχουν τσακωθεί μόνιμα με την πραγματικότητα. Που, όσο σκληρή κι αν είναι, για ένα πράγμα δεν φταίει: για την απώθησή της.
(φωτογραφίες: Πάνω ο χάρτης της τουρκικής εισβολής στον θύλακα της Afrin, στις 28/1, 8 ημέρες μετά την εκκίνησή της· κάτω η κατάσταση χτες – τα μωβ κομμάτια είναι η προώθηση στις 10 Μάρτη. Δεν ξέρουμε τι λένε οι επαγγελματίες ή/και οι αυτοδίδακτοι στρατηγοί – στην ελλάδα υπάρχει υπερπαραγωγή από δαύτους – αλλά η Άγκυρα δείχνει ότι κερδίζει…)