Πέμπτη 29 Μάρτη. Αφού ο εξοχότατος πρωθυπουργός επιμένει δεν έχουμε λόγο να τον αμφισβητήσουμε. Προφανώς το γκουβέρνο έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι απαιτώντας κάτι που είναι “ανήθικο και παράνομο” (η διεθνής νομοθεσία προστατεύει τα συντάγματα των κρατών από έξωθεν “πιέσεις” – διαβάστε προσεκτικά το Sarajevo .pdf 126b, όσες / όσοι το έχετε) θα βουλιάζει τις όποιες «διαπραγματεύσεις» – αλλά με τρόπο που το εθνικό πόπολο θα το αποθεώσει σαν «πατριώτη»! Μπορεί το “blame game” να έχει αποτύχει διεθνώς. Αλλά άμα δεν ξέρεις άλλο “game” συνεχίζεις να το παίζεις περιμένοντας, έστω, το ζεστό χειροκρότημα των εθνοπαραφρόνων σου.
Τι σημασία έχει που κανείς στον πλανήτη δεν υποστηρίζει την «αλλαγή συντάγματος» σαν απαίτηση άλλου κράτους; Τι σημασία έχει που τα λεγόμενα του εξοχότατου είναι ήδη απαντημένα όχι μόνο απ’ την τωρινή κυβέρνηση της δημοκρατίας της μακεδονίας αλλά και από διεθνείς οργανισμούς (που, π.χ., έχουν αναγνωρίσει ήδη την «μακεδονική γλωσσα»), ε; Τι σημασία έχει, τέλος, που ο εξοχότατος κορδώνεται επί σκηνής σαν «ηγέτης» ενώ παντού εκτός της εθνικής σκηνής όλοι καταλαβαίνουν ότι κι αυτός, όπως οι προηγούμενοι, όπως και οι επόμενοι, είναι απλά οι φτηνές μαριονέτες ενός failed state;
Καμία σημασία δεν έχει. Νάσαι πρώτος στο χωριό σου· αυτή είναι η κινητήρια ιδέα. Όμως η αλήθεια είναι πως είναι πια τόσο εξαρτημένος («πολιτικός πρεζάκιας» σα να λέμε…) απ’ τα μαφιόζικα κυκλώματα του βαθέος κράτους ώστε ούτε για κοινοτάρχης στα Άνω Τζούτζουλα της Μάλτας δεν θα έκανε…
Καμμία λύπηση. Εδώ καλοπληρώνεται…