Month: February 2018

Κορέες 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Όχι απλά “χειμερινοί” αυτοί οι ολυμπιακοί αγώνες στη νοτιοκορεατική PyeongChang. Παγεροί – θα τολμούσαμε να πούμε. Αλλά όχι για όλους. Για μερικούς. Για τους υπόλοιπους είναι σχεδόν εαρινοί.

Να, για παράδειγμα, ο πολεμοχαρής πρωθ. της ιαπωνίας Shinzo Abe. Πήγε μεν στην τελετή έναρξης, για να κάνει παρέα στον Pence. Αλλά ύστερα ζήτησε απ’ το νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon «να κανονίζουμε να ξαναρχίσουμε τις ασκήσεις με τους αμερικάνους, μόλις τελειώσουν αυτοί οι ρημαδο-ολυμπιακοί που μας τα έχετε πρήξει…» Τις τελευταίες λέξεις δεν τις είπε· τις εννοούσε όμως.

Και τι απάντησε ο Moon; Καταλαβαίνω ότι ο πρωθ. Abe είπε να μην καθυστερήσουμε τις ασκήσεις με τις ηπα μέχρις ότου υπάρξει πρόοδος στην αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας. Αλλά το θέμα αφορά την εθνική μας κυριαρχία και αποτελεί ανάμειξη στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Πόσο ποιο κομψά θα μπορούσε να πει «ρε δεν πάτε να…»;

Αυτό πως λέγεται στην διπλωματική αργκώ; Ψυχρολουσία; Αλπικό σκι με πιτζάμες και παντόφλες; Κάτι με κρυάδα πάντως…

Απ’ την άλλη μεριά η αδελφή του αδελφού της, η Kim Yo-jong, έχει γίνει διεθνής ντίβα – χωρίς να προσπαθήσει καν. Απλά πότε πότε χαμογελάει στους δημοσιογράφους, κι αυτό είναι όλο. «Μυστηριώδης»: η τέλεια στάση για να ιντριγκαριστούν τα πρωτοκοσμικά μήντια, και μαζί οι καταναλωτές τους! Και να τα «πρέπει να έχει κάνει χρόνια μπαλέτο, φαίνεται απ’ την περπατησιά της» και τα «φτυστή η μάνα της, κι εκείνη ήταν όμορφη», και τα λοιπά.

Αν το βορειοκορεατικό καθεστώς (σε συνεργασία με το νοτιοκορεατικό) σχεδίασαν μεταξύ άλλων (όταν συζητούσαν για τα καλτσάκια των αθλητών τους – κάτι τέτοια ανακοίνωναν…) και μια διεθνή επίθεση γοητείας με πρωταγωνίστρια την Kim Yo-jong, είχαν 110% επιτυχία.

Έτσι είναι οι ώριμες κοινωνίες του Θεάματος αφεντικό! Δεν το ξέρεις; Διψάνε για κάτι καινούργιο, κάτι εξωτικό! Το ψόφιο κουνάβι πάει, κάηκε απ’ την χρήση…

(Ογκόλιθε: πάρε τους χάρτες σου και τρέχα! Πεκίνο; Σεούλ; Μόσχα; Οπουδήποτε – τρέχα πάντως!!!)

Κορέες 2

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και ποιος θα ήταν καλύτερος για “ταχυδρόμος” απ’ την γοητευτική Kim; Σε μια κίνηση τελετουργική και old fachion για τον 21ο αιώνα, παρέδωσε στον Moon (στη διάρκεια της ιδιαίτερης συνάντησης των δύο αντιπροσωπειών, στη Seoul) έναν φάκελο με ένα χειρόγραφο ραβασάκι του Kim the number 1, προς τον Moon: Θέλω να σε δω το γρηγορότερο· έλα σπίτι… Σιγά μην ο Kim Jong-un και ο Moon, με τα επιτελεία τους, δεν το έχουν κανονίσει αυτό εδώ και καιρό!!! Σιγά μην έπρεπε να πάει χέρι χέρι ο φάκελος με τις καρδούλες και το φίνο αντρικό άρωμα!!!

Και πάλι η σκηνοθεσία ήταν τέλεια! Σε σημείο που οι δυτικοί να πρέπει να αναρωτιούνται ότι αν υπάρχει μια μυθική “βαθειά ρωσική ψυχή” πόσο βάθος σκέψης και φαντασίας μπορεί έχουν οι ασιάτες! Οι πάντες εστίασαν στο ραβασάκι που παρέδωσε η Kim Yo-jong (και στην «ντροπαλή» απάντηση το Moon: ναι, αλλά να δούμε αν αφήνει ο μπαμπάς· δηλαδή η τριανδρία της Ουάσιγκτον…) και ξέχασαν ότι η συνάντηση που έγινε μεταξύ των δύο ομάδων αξιωματούχων ήταν η πιο «κορυφαία» εδώ και πάνω από 10 χρόνια! Και τι διάολο να κουβέντισαν, άραγε; Πάλι για τα καλτσάκια των cheerleaders;

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες είναι που Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ ξεκίνησαν την πρώτη (υποτίθεται…) επαφή μας μεταξύ τους, με πρόφαση ότι ο Kim Jong-un πεθύμησε χειμερινούς ολυμπιακούς… Ένας μήνας και λίγες ημέρες κάτω απ’ τα στραβομουτσουνιασμένα ραντάρ της Ουάσιγκτον και του Τόκιο, που δεν μπορούν ωστόσο να σταματήσουν τίποτα. Προσεύχονται μόνο: μωρέ να τελειώσουν οι ολυμπιακοί και θα δεις τι θα πάθουν!

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες, όπου αυτό που δημοσιοποιείται απ’ τις αμερικανικές και τις ιαπωνικές ανησυχίες είναι μήπως Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ «κλεφτούν»: σημαίες με την ενωμένη χερσόνησο κυκλοφορούν παντού, κοινές ομάδες και εμφανίσεις γίνονται, δηλώσεις περί ενοποίησης γίνονται – όλα αυτά κάτω απ’ την ομπρέλλα των ολυμπιακών, για να φαίνονται αγαπησιάρικα «υπό προθεσμία» – άρχισαν να κυκλοφορούν επιδεικτικά και ραβασάκια, και η Ουάσιγκτον με το Τόκιο μοιάζουν όλο και περισσότερο με τον θρυλικό Κακοφωνίξ: είναι δεμένες στο δέντρο του «ολυμπιακού ιδεώδους», φιμωμένες, για να απολαύσουν οι υπόλοιποι το γιορτάσι τους με την ησυχία τους – και ονειρεύονται τα αεροπλανοφόρα και τα βομβαρδιστικά τους…

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες όπου (κι αυτό το θεωρούμε ακόμα σημαντικότερο) ούτε το Πεκίνο ούτε η Μόσχα έχει χρειαστεί να εκδηλωθούν για το «αίσθημα» μεταξύ κορεατικού βορρά και νότου, να μπουν στη σκηνή για να εμποδίσουν κάποια αμερικανική κίνηση: μα αφήστε τα τα παιδιά, η υπερπροστασία μόνο προβλήματα δημιουργεί... Μια εξαιρετική οικονομία διπλωματικών (και όχι μόνο) δυνάμεων, αφού είμαστε σίγουροι ότι παρακολουθούν απ’ τα παρασκήνια.

Δεν είναι ότι ο «άξονας του Ειρηνικού» μεταξύ Ουάσιγκτον και Τόκιο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι πως ό,τι και να κάνει για να χαλάσει το «αίσθημα» θα είναι χοντροκομμένο, επιθετικό, γκαγκστερικό – και αυτό θα επισφραγίσει την ήττα του. Ειρήνη δεν (λένε ότι) θέλουν; Να λοιπόν!!!

Τι θα κάνουν άραγε, αν λίγο πριν τη λήξη των παραολυμπιακών (αν όχι νωρίτερα) ανακοινωθεί ότι τα δύο καθεστώτα συμφώνησαν σε ένα σχέδιο «οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης» μεταξύ τους, που περιλαμβάνει το «πάγωμα» των δοκιμών του πυρηνικού και πυραυλικού οπλοστασίου της Πγιονγκγιάνγκ, την ανάληψη κοινών έργων υποδομής μεταξύ τους (οδικά, σιδηροδρομικά), και την έναρξη (πάλι μεταξύ τους) διαπραγματεύσεων για την λήξη (ή, έστω, για την άμβλυνση) της διαίρεσης της χερσονήσου – και την ειρήνη στον κόσμο; Θα αρχίσουν να ουρλιάζουν στη Σεούλ «μωρή πουτάνα αυτός ο παλιοκομμουνιστής σου γυάλισε;» – ε;

Μόλις προχτές ξεκίνησαν οι χειμερινοί ολυμπιακοί και έχουμε την εντύπωση (και κάτι παραπάνω) ότι το αγώνισμα που προσπαθεί να αποφύγει το ψοφιοκουναβιστάν και το μιλιταριστικό τόκιο είναι το «παγωμένο παλούκι στα τρυφερά οπίσθια» (με το συμπάθειο).

Θα δείξει…

(Μεσαία φωτογραφία: το κάπως υπεροπτικό ύφος της Kim Yo-jong κατά την χθεσινή συνάντηση των δύο αντιπροσωπειών θα πρέπει να το αποδώσουμε στην αμηχανία της, λόγω έλλειψης πείρας: δεν έχει ξαναασχοληθεί τόσο φανερά με την οργάνωση αντιαμερικανικού σαμποτάζ.

Κάτω: αντίθετα, στα “ψου-ψου” με τον Ri Son-kwon, πρόεδρο της βορειοκορεατικής επιτροπής για την “ειρηνική επανένωση της μητέρας πατρίδας” υπάρχει οικειότητα· λίγο πριν αρχίσει επίσημα το ραντεβού…)

Αφγανιστάν 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και στα υψίπεδα του Ινδοκούς, πάντως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται “κατ’ ευχήν” για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μετά από 16 χρόνια κατοχής και πολέμου (τον οποίο μόνο οι πιο φονιάδες μεταξύ των επιτελών του πενταγώνου λένε ακόμα ότι μπορούν να κερδίσουν) το Πεκίνο ξεμυτάει – σιγά σιγά.

Κάπου κοντά στα ελάχιστα σύνορα αφγανιστάν – κίνας, στο φαράγγι του Wakhan, θα φτιαχτεί μια βάση που τυπικά θα ανήκει στην Καμπούλ, αλλά θα κτιστεί με κινέζικα λεφτά και μηχανικούς, θα εξοπλιστεί με κινεζικά όπλα και μέσα, και θα στεγάζει κινέζους στρατιωτικούς “συμβούλους”, που θα εκπαιδεύουν αφγανούς… Οι σχετικές συζητήσεις μεταξύ Πεκίνου και Καμπούλ κράτησαν δύο μήνες.

Πρέπει να είναι απ’ τα πιο κακοτράχαλα σημεία των αφγανικών οροπεδίων και βουνών· δηλαδή πολύ κατάλληλη θέση για να εκπαιδεύονται οι αφγανοί φαντάροι… Θα γουστάρουν!!! Έχει, όμως, ένα άλλο αναμφισβήτητο προσόν: από εκεί είναι να περάσει ο «διάδρομος κίνας – πακιστάν»· στρατηγικό παρακλάδι προς τον ινδικό, μέσω πακιστάν, για τους «δρόμους του μεταξιού».

Και επειδή ένα πέρασμα δεν είναι μόνο ένα σημείο αλλά μια γραμμή, ίσως χρειαστεί και καμιά ακόμα βάση, «πιο κεί», πάντα στο ίδιο μοτίβο: είναι αφγανική, αλλά οι κινέζοι ρίχνουν τα μπετά…

Τώρα αν η Ουάσιγκτον ανακαλύψει «τρομοκράτες» στο Wakhan και αρχίζει να βομβαρδίζει κατά βούληση, ε… Παλιά της τέχνη κόσκινο…

(φωτογραφία: Το μακρύ φαράγγι του Wakhan. Ευάερο, ευήλιο, το ιδανικό μέρος για να φυλάς σκοπιά…)

Αφγανιστάν 2

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Δεν το λέμε τυχαία αυτό το τελευταίο. Πριν 4 ημέρες το αμερικανικό πεντάγωνο άρχισε να καμαρώνει φωναχτά που τα B-52 του κτύπησαν για πρώτη φορά εδώ και 16 χρόνια (!!) «βάσεις τρομοκρατών» (του «ισλαμικού κινήματος στο ανατολικό τουρκεστάν») στα βουνά του Badakhshan – δηλαδή στη βόρεια πλευρά του φαραγγιού όπου θα στηθεί η αφγανο-σινική βάση. (Δες τον χάρτη). Όταν ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπ.εξ Geng Shuang ρωτήθηκε την περασμένη Παρασκευή αν το Πεκίνο ξέρει τίποτα γι’ αυτούς τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στην περιοχή που σχεδιάζεται η βάση, ο κυρ Geng έδωσε μια απάντηση του είδους «ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση»:

Δεν ξέρω κάτι προς το παρόν. Η τρομοκρατία είναι κοινός εχθρός του ανθρώπινου είδους, και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι κοινή υπευθυνότητα όλων των χωρών του κόσμου… Είμαστε έτοιμοι να ενισχύσουμε μια πραγματιστική συνεργασία στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με όλα τα μέρη, βασισμένοι στις αρχές του αμοιβαίου σεβασμού, της ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους, ώστε να πετύχουμε την διεθνή και περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα….

Χμμμμ… Για «αντιτρομοκρατικούς λόγους» δεν πήγε στο συριακό πεδίο μάχης ο ρωσικός στρατός; Με έναν ρωσικό τρόπο βέβαια… Τώρα, στο αφγανιστάν, ίσως μάθουμε και τον κινέζικο τρόπο – με τον ίδιο πάνω κάτω στόχο…

(Ας θυμίσουμε κι αυτό, επί τη ευκαιρία: η Μόσχα, με τον ρωσικό τρόπο πάντα, κατηγορεί την Ουάσιγκτον ότι «μεταφέρει κρυφά ‘τζιχαντιστές’ απ’ τη συρία και το ιράκ στο αφγανιστάν»….

Για να έχει να κάνει «αντιτρομοκρατικό αγώνα» και να βομβαρδίζει θα προσθέταμε…)

Παλιοχαρακτήρες!

Σάββατο 10 Φλεβάρη. Ο εκπρόσωπος του νοτιοαφρικανικού καθεστώτος (πρώην ρατσιστικό / απαρτχάιντ, τώρα πια σκέτα καπιταλιστικό / ταξικό) στον οηε Clinton Swemmer αποκλείεται να ταξιδέψει ποτέ στο Τελ Αβίβ.

Να τι είπε στις 23 Γενάρη εναντίον του συμμάχου της Αθήνας:

Μόσχα – Βηρυττός, μια πτήση δρόμος

Σάββατο 10 Φλεβάρη. Είναι κάτι που το είχαμε εντοπίσει από καιρό· τώρα είναι ίσως η στιγμή να το δείξουμε: πρόκειται για την μεθοδευόμενη επίσημη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Μόσχας και Βηρυττού.

Την περασμένη Τρίτη (6 Φλεβάρη) ο ρώσος πρωθ. Dmitry Medvedev (που έχει χαθεί αυτή η ψυχή;) έδωσε επίσημη εντολή στο ρωσικό υπ.αμ. να αρχίσει συνομιλίες με το αντίστοιχο λιβανέζικο, για το κλείσιμο της σχετικής συμφωνίας. Αν πριν 4 ημέρες δόθηκε επίσημα η εντολή, ανεπίσημα το πράγμα έχει προχωρήσει αρκετά. Συνεπώς η συμφωνία είναι θέμα (λίγου) χρόνου.

Σύμφωνα με όσα έχουν δημοσιοποιηθεί, δεν πρόκειται για συμφωνία δημιουργίας αποκλειστικά ρωσικών βάσεων, όπως εκείνη μεταξύ Μόσχας και Δαμασκού. Πρόκειται, μάλλον, για κάτι ενδιάμεσο μιας τέτοιας αποκλειστικότητας και των «διευκολύνσεων» που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης: συγκεκριμένα λιβανέζικα λιμάνια (δεν υπάρχουν και πολλά) θα γίνουν σταθμοί για τα ρωσικά πολεμικά όποτε χρειάζεται, το ίδιο τα λιβανέζικα αεροδρόμια, ενώ ρώσοι ειδικοί θα αναλάβουν την εκπαίδευση του λιβανέζικου στρατού. (Η Χεζμπ’ αλλάχ δεν έχει ανάγκη εκπαίδευσης). Επιπλέον θα γίνονται κοινές στρατιωτικές ασκήσεις (μεταξύ των οποίων οι γνωστές «έρευνας και διάσωσης» στην ανατολική Μεσόγειο…), ανταλλαγές πληροφοριών, κλπ κλπ.

Δεν τα λες «καλά μαντάτα» αυτά. Για διάφορους της περιοχής, αλλά και πιο μακρινούς…

Το “block 9”

Σάββατο 10 Φλεβάρη. Ο πρώτος που πρέπει να ξίνει το κεφάλι του είναι ο αδελφός και φίλος των ελλήνων ισραηλινός φασίστας υπ.αμ. Lieberman· και όλο το καθεστώς του.

Ήταν μόλις μια μέρα πριν την υπογραφή του Medvedev, την περασμένη Δευτέρα 5 Φλεβάρη, που διαβάσατε εδώ μεταξύ άλλων και τα εξής:

Τον περασμένο Δεκέμβρη η κυβέρνηση του (κλόουν) Saad Hariri «τόλμησε» να υπογράψει συμβόλαια με τρεις εταιρείες (την ιταλική Eni, την γαλλική Total και την ρωσική Novatek) για να κάνουν ερευνητικές γεωτρήσεις σε δύο λιβανέζικα «θαλάσσια οικόπεδα», το νο 4 και το νο 9, προς αναζήτηση υδρογονανθράκων.

Αμ δε! Το νούμερο 9 το Τελ Αβίβ το θέλει για πάρτη του. Επειδή έτσι γουστάρει. Και μιλώντας σε πρόσφατο «συνέδριο ασφαλείας» στο Τελ Αβίβ ο αρμόδιος ανθρωποφάγος υπ.αμ. άρχισε τις απειλές. Και κατά της Βηρυτού, και κατά των εργολάβων των ερευνών. Μιλώντας γενικά ο φασίστας Lieberman ψάχνει την στιγμή που θα ισοπεδώσει τον λίβανο…

Το «οικόπεδο 9» που θέλει να «φάει» το Τελ Αβίβ απ’ την Βηρυττό, πέρα απ’ την πρακτική αξία του έχει και μια συμβολική σημασία: αφορά το ζήτημα της μοιρασιάς των αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, που με τη σειρά της (η μοιρασιά) αφορά όχι μόνο την εξόρυξη υδρογονανθράκων, και κυρίως φυσικού αερίου, αλλά και την διακίνησή τους προς την ενεργειακά πεινασμένη ευρώπη.

Προσέξτε τώρα αυτά που απαγορεύεται «εθνικά» να μαθαίνονται στα μέρη μας. Πρώτον, απαντώντας στις απειλές του Liebernam η Χεζμπ’ αλλάχ κυκλοφόρησε ένα βίντεο 40 δευτερολέπτων, μέσω του οποίου απειλεί το Τελ Αβίβ ότι κάνει πυροτεχνήματα όλες τις δικές του θαλάσσιες εξέδρες άντλησης έτσι και τολμήσει να κινηθεί προς το «οικόπεδο 9». Και, δεύτερον, απαντώντας (και) σ’ αυτές τις απειλές η Μόσχα γνωστοποίησε πως όπου νάναι πιάνει ράδα (και όχι μόνο) και στον λίβανο…

Μια βδομάδα πριν την ρωσική ανακοίνωση (και τις δηλώσεις του Liebernman, αλλά και την απάντηση της Χεζμπ’ αλλάχ) ο ισραηλινός πρωθ. Netanyahu είχε κάνει ένα ταξίδι αστραπή στη Μόσχα. Το τι ουσιαστικό συζητήθηκε εκεί δεν μαθεύτηκε. Ωστόσο η ρωσική στρατιωτική παρουσία στο λίβανο θα μπορούσε να σερβιριστεί στο ισραηλινό καθεστώς σαν εγγύηση ότι δεν θα δεχτεί επίθεση από εκεί· αν υποθέσουμε ότι πράγματι κάτι τέτοιο θα ήταν πιθανό να συμβεί. Ή, ανάποδα, θα ανάγκαζε το Τελ Αβίβ να βιαστεί να κάνει την επίθεση που ονειρεύεται (για να ισοπεδώσει τον λίβανο) προκαλώντας, ίσως, την στρατιωτική ανάμειξη των ηπα· πριν προλάβουν οι ρώσοι…

Τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, τουλάχιστον θεωρητικά· αν και μας φαίνεται δύσκολο να χάσει η Μόσχα την παρτίδα αυτή μόνο και μόνο λόγω της ισραηλινής πρεμούρας, που την ξέρουν οι πάντες… Σε κάθε περίπτωση ας ανακεφαλαιώσουμε: οι θαλάσσιες πλατφόρμες άντλησης είναι πολύ εύκολος στόχος για πυραύλους (γενικά)· η Μόσχα μεγαλώνει την στρατιωτική παρουσία της στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου· και επιπλέον, αυτό που είχαμε σημειώσει στις 5 Φλεβάρη: το ότι ως πρόσφατα η Άγκυρα δεν έχει κινηθεί ανοικτά υπέρ των νόμιμων συμφερόντων της στην ανατολική Μεσόγειο, μέσω της αοζ της, δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνει.

(Οι σχετικές δηλώσεις έχουν αρχίσει να επαναλαμβάνονται, είναι δηλώσεις προς το παρόν, αλλά: η Άγκυρα έχει μια κάποια συμμαχία με την Μόσχα…)

Η περικύκλωση (;)

Σάββατο 10 Φλεβάρη. Τι να έχει κάνει ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. Κοτζιάς (και το βαθύ κράτος που τον κατευθύνει) τους χάρτες που είχε μοστράρει πέρυσι, τέτοιο καιρό περίπου, στα μιλιταριστικά τσακάλια της Ουάσιγκτον, ως το «ελληνικό σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», για λογαριασμό, φυσικά, και των ηπα; Τους έχει κορνιζάρει; Τους έχει θάψει σε κάποιο συρτάρι; Τους σκεπάζεται τις νύχτες αυτού του χειμώνα;

Το έχουμε σίγουρο ότι τα ελληνικά κρατικά / βαθυκρατικά επιτελεία επαναβεβαίωσης της «γεωπολιτικής αξίας» του ελληνικού οικοπέδου και της θάλασσας που διαφεντεύει, ξίνουν επίσης τα κεφάλια τους. Τα α λα «μεγΑλέκος» σχέδιά τους για «κατάκτηση της ανατολικής Μεσογείου» μέσω της ελεεινής συμμαχίας τους με ότι πιο φασιστικό διαθέτει η περιοχή, την χούντα του Καΐρου και το απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ, έχουν αρχίσει να μυρίζουν επικίνδυνα. Κάθε ρωσική κίνηση εγγύτερα δεν είναι μόνο ρωσική. Έχει δίπλα της ή πίσω τους την Τεχεράνη, την Άγκυρα… και λίγο πιο διακριτικά το Πεκίνο. Αίφνης, οι ελληνικές φαεινές ιδέες δεν μπορούν να εξαντληθούν στα καραγκιοζιλίκια περί «αοζ του Καστελλόριζου». Και παρότι το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό έχει ακόμα υπεροχή στην περιοχή, υπάρχουν είδη όπλων «ασύμμετρου πολέμου» που κάλιστα μπορούν να κάνουν την αμερικανική υπεροχή σκέτα αμφισβητούμενη ηγεμονία. Σε μια τέτοια περίπτωση, ας το ξαναπούμε: ο πρώτος που θα αναθεωρήσει την θέση του σ’ αυτό το τετράγωνο της συμφοράς (Αθήνα / Λευκωσία / Τελ Αβίβ / Κάιρο) θα είναι το Κάιρο: δεν τα έχει χαλάσει, δα, με τη Μόσχα…

«Περικύκλωση» λοιπόν; Τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα (και εκείνα των εφοπλιστών) σίγουρα το θέλουν πάντα. Αλλά να που το τουρκικό καθεστώς «δεσμεύει» κάθε τρεις και λίγο μεγάλες εκτάσεις θάλασσας στα νοτιοανατολικά του Αιγαίου για αεροναυτικές ασκήσεις…

Δύσκολη εποχή για ψωνισμένους «πρίγκηπες» του γεωπολιτικού προσοδισμού. Αλλά γιατί να είναι αλλιώς; Το ίδιο καθεστώς (το ελληνικό βαθύ κράτος) και τα ίδια πρόσωπα (π.χ. ο Κοτζιάς) δεν ήταν που την άνοιξη του 2015 καταλάβαιναν την «μοναδική ελληνική γεωπολιτική αξία» σαν βάση εκτόξευσης χιλιάδων προσφύγων και εκατοντάδων «τζιχαντιστών» προς την ευρώπη; Ούτε τρία χρόνια πριν…

Μέχρι εκεί πάει το μυαλό και τα συμφέροντά τους: τους τσαμπουκάδες του «νταβατζή».

Perfect day!

Σάββατο 10 Φλεβάρη. Ήταν μια υπέροχη ημέρα! Όλοι ήταν ευγενικοί. Πολύ ευγενικοί. Πάρα πολύ ευγενικοί. Ήταν τόσο πολύ ευγενικοί ώστε το αμερικανικό γεράκι ένοιωθε ότι διασκεδάζουν μαζί του: ήταν έτοιμος να εκραγεί απ’ την πολύ ασιατική (και όχι μόνο) ευγένια· αλλά έτσι θα ξεκινούσε σε λάθος μέρος και σε λάθος στιγμή ο πόλεμος που θέλουν να κάνουν οι ηπα στην κορεατική χερσόνησο.

Οπότε αναγκάστηκε να υποστεί τα εξής ταπεινωτικά:

– «Έπεσε πάνω» στον 90χρονο βορειοκορεάτη καθεστωτικό Kim Yong-nam και, κατά πάσα πιθανότητα, οι λέξεις που σφύριξε με τα δόντια σφιγμένα ήταν κάτι σαν “sorry, δεν σε είδα γέρο”…

– Άκουσε τις βορειοκορεάτισες cheerleaders να τραγουδούν κάτι σαν ύμνο, στα κορεατικά, που φυσικά δεν καταλάβαινε· τα σημαιάκια στα χέρια τους όμως ασφαλώς και τα κατάλαβε: ενωμένη κορεατική χερσόνησος…

– Έκατσε στο γήπεδο για να παρακολουθήσει την τελετή έναρξης στην ίδια σειρά, μεν, με τον Moon αλλά χαμηλότερα απ’ την πριγκήπισσα Kim Yo-jong. Έτσι δεν μπορούσε να την ελέγχει· το αντίθετο. Κι αν τον “μάτιασε” με τίποτα κορεατικά μάγια;

– Την έκανε απ’ το δείπνο υποδοχής προς όλους τους επίσημους καλεσμένους της ημέρας!!! Το πρωτόκολλο είχε φροντίσει να τον βάλει στην κεφαλή του τραπεζιού: ανάμεσα στον Moon και στον καταραμένο βορειοκορεάτη Kim Yong-nam…. (Έχουν χιούμορ οι νοτιοκορεάτες). Πέταξε σαν δικαιολογία ότι «είχε κανονίσει να βγούνε να φάνε με τους αμερικάνους αθλητές»… Όπως κάποτε άλλοτε ένας αστραπόΓιανος «είχε κανονίσει να τα πιει με κάτι φιλαράκια» (μετά από ένα eurogroup όπου κρατήθηκαν με τα χίλια ζόρια να μην τον πετάξουν έξω με τις κλωτσιές…).

Ξέρουμε τι πάει να πει «μωρέ, έχω κανονίσει να βγω με κάτι φίλους, ευχαριστώ πάντως» σε τέτοια επίσημα, επαγγελματικά ραντεβού: ο αμερικάνος αντιπρόεδρος Pence ένοιωσε απόβλητος χτες στη νοτιοκορεατική PyeongChang! Έστω: ανεπιθύμητος. Όχι άδικα: ήταν.

Κρατείστε, λοιπόν, και αυτήν την ημερομηνία (9 Φλεβάρη). Δεν πιάνει χώρο, και μπορεί να χρειαστεί: ήταν η μέρα που η Ουάσιγκτον είδε να στρέφουν τους τσαμπουκάδες της εναντίον της, στο κυρίως πεδίο του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Ευγενικά όμως. Πολύ ευγενικά. Πάρα πολύ ευγενικά…

(Από πάνω προς τα κάτω, για να πάρετε κι εσείς “η μάζα” μια γεύση από τελετή έναρξης χειμερινών ολυμπιακών στη νότια κορέα, τέτοιους δύσκολους καιρούς:

– Ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon χαιρετιέται εγκάρδια με την βορειοκορεάτισσα “πριγκήπισσα” Kim Yo-jong, αδελφή του αδελφού της, γνωστού στο αμερικάνικο άσπρο σπίτι σαν “κοντός”, “χοντρός” και “rocket man”. Στον χαιρετισμό του στους αγώνες ο Moon χαρακτήρισε την 9η Φλεβάρη 2018 “πρώτη ημέρα της ειρήνης” στην κορεατική χερσόνησο. Δυστυχώς δεν βρήκαμε φωτο με την γκριμάτσα του Pence.

– Οι βορεκορεάτισσες cheerleaders σε μεγάλα κέφια, στις εκδηλώσεις έναρξης.

– Όρθιοι / ες λόγω εθνικών ύμνων. Στην πάνω σειρά η Kim Yo-jong, η σύζυγος του γερμανού προέδρου Steinmayer, και ο ίδιος. Στην κάτω ο Moon, η συζυγός του, η σύζυγος του Pence και ο Pence αυτοπροσώπως…

– Ο γ.γ. του οηε Antonio Guterres, ο Kim Yo-jong και ο Moon ανταλλάσσουν ευχές στο δείπνο. Την ίδια ώρα ο Pence έπινε coca cola με τους αμερικάνους αθλητές – δεν κάνει να πίνουν οινόπνευμα, ε; – και έλεγε ανέκδοτα με γελαδάρηδες που έπαιζαν ice hockey στο Τέξας…)

Intifada

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Αν είχατε απορία, συνεχίζεται η εξέγερση στα κατεχόμενα της παλαιστίνης. Οι διαδηλωτές με πέτρες, οι ισραηλινοί στρατόμπατσοι με σφαίρες – και δολοφονίες.