Month: February 2018

Αυτόματη μετάφραση

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Το ότι ο υπ.εξ. της δημοκρατίας της μακεδονίας υποστηρίζει ότι η μακεδονική γλώσσα είναι μια αναγνωρισμένη γλώσσα της οικογένειας των σλαβικών γλωσσών, πράγμα που σημαίνει ότι η ελληνική εθνική λεξιπλασία δεν μπορεί να την απαγορεύσει, είναι σωστό. Απόλυτα σωστό. Κι αν οι έλληνες δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν, ίσως πρέπει να δοκιμάζουν να βελτιώσουν τα αγγλικά τους (πάνω απ’ το πρωθυπουργικό επίπεδο): δυστυχώς γι’ αυτούς και τα αγγλικά είναι μια αναγνωρισμένη γλώσσα (κι όχι, απλά, ένα τυρρανικό φροντιστήριο), που μιλιέται διεθνώς. Και δεν είναι, καν, η μοναδική αναγνωρισμένη…

Αλλά το ερώτημα της μακεδονικής γλώσας θα ήταν απαντημένο για τους γρεκούς (greeks) αν είχαν στοιχειώδη επίγνωση για το πόσες αλβανικές, τούρκικες, περσικές, γαλλικές, ιταλικές και αγγλικές λέξεις έχουν τα δικά τους “καθαρόαιμα” ελληνικά. Γιατί οι λέξεις και τα νοήματα (αλλά, ίσως, όχι τα εθνικά γαυγίσματα!… πράγματι, η εθνική λέξη / αρετή «μαλάκας» διεκδικεί παγκόσμιο μονοπώλιο!) έχουν κι αυτό το ελάττωμα: δεν καταλαβαίνουν ούτε από σύνορα ούτε από ιδιοκτησίες.

Εν τω μεταξύ, σε λιγότερο από τρία χρόνια, τα «αμετάφραστα ονόματα» (που μοιάζουν στους καθυστερημένους σα σανίδα εθνικής σωτηρίας) θα μεταφράζονται αυτόματα στις οθόνες και στα ακουστικά των smart phones τους.

Συμβαίνει ήδη – αν δεν το έχουν πάρει χαμπάρι…

Ο χνουδωτός λαός

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Στις 5 Ιούλη του 2015 ο ελληνικός λαός, ταρατατζούμ ταρατατζούμ, πήγε να ψηφίσει σ’ ένα δημοψήφισμα (δημοψήφισμα: αποφαίνεσαι με ένα “ναι” ή ένα “όχι”…) για να απαντήσει σ’ ένα ερώτημα:

Α) Περί ενός σχεδίου / πρότασης (Γιούνκερ) που δεν υπήρχε, καθότι είχε αποσυρθεί·

Β) Αγνοώντας παντελώς, καν και καν, αυτό το πρώην σχέδιο / πρόταση·

Γ) Με μια ψυχοσυναισθηματική “πανδαισία”, σκέτη ντόπα, σκηνοθετημένη έτσι ώστε να σκοτεινιάσει οποιοδήποτε ίχνος λογικής σε όσους είναι επηρρεπείς στα μελοδράματα· δηλαδή σ’ αυτό που λέγεται “εθνική ψυχή”·

Δ) Με μια προετοιμασία ουσιαστικά εκτός νόμου·

Ε) Με ένα ψηφοδέλτιο φαλκιδευμένο αισθητικά.

Αλλά πήγε! Και ψήφισε!!Έβγαλε τον γκαϊλέ του… Εκ των υστέρων, ειδικοί και ανειδίκευτοι, βρήκαν κάθε είδους επιχείρημα για να δικαιολογήσουν την είτε έτσι είτε αλλιώς “ψήφο του λαού” – δηλαδή το γεγονός ότι όχι μόνο καταδέχτηκε αλλά πανηγύρισε κιόλας την υποτίμησή του και τους συναισθηματικούς εκβιασμούς που αγάπησε, αν και ήταν σε βάρος του, συμμετέχοντας με την “δυναμη της ψήφου” του. Άτομο άτομο, πρόσωπο πρόσωπο, παρέα παρέα… Για τις ανάγκες εκείνης της “έκφρασης της άμεσης δημοκρατίας” (όπως υποστήριξαν διάφοροι ανόητοι) έγινε σκοτωμός: φιλίες χάλασαν, οικογένειες έγιναν κώλος (έστω προσωρινά). Κανείς δεν είχε το κουράγιο να πει: είμαστε παντελώς και βαθιά ηλίθιοι που απαντάμε σε στημένες και ψυχοεκβιασμένες ερωτήσεις! Να μην το ξανακάνουμε…

Για τον ίδιο “λαό” πρόκειται, δεν άλλαξε. Για την ίδια απύθμενη μικροαστική διανοητική σαβούρα πρόκειται, δεν άλλαξε. Για την ίδια λούμπεν έπαρση και αλαζονεία πρόκειται, δεν άλλαξε. Για τα ίδια εθνικά κόμπλεξ πρόκειται, δεν άλλαξαν.

Οι ειδικοί και οι ανειδίκευτοι, εν τω μεταξύ, συνεχίζουν να βγάζουν το παντεσπάνι τους γλύφοντας τον “λαό”. Όχι, δεν είναι φασίστες, ντροπή να τους λέτε έτσι – αποφαίνονται... Σωστά. 350 με 380 χιλιάδες ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν βοθρολύματα… 180 με 200 χιλιάδες έχουν ψηφίσει και ξαναψηφίσει ψεκασμένους. Σύνολο από 530 έως 580 χιλιάδες πατενταρισμένοι φασίστες… Χώρια τα παιδιά τους που δεν ψηφίζουν μεν, αλλά κατεβαίνουν στο δρόμο αν τα πάρουν μαζί τους…Χώρια οι “υγιείς πατριώτες” που είναι η εφεδρεία των “άρρωστων”, καθότι αυτοί οι τελευταίοι είναι ναζί, αλλά τυλιγμένους με την γαλανόλευκη δεν τους ξεχωρίζεις… Χώρια οι οπαδοί του “έχω 600 δισεκατομμύρια”…

Αλλά αυτοί, όταν γίνονται “εθνικά συλλαλητήρια”, εξαφανίζονται… Ανοίγει η γη και τους καταπίνει… Όσοι συμμετέχουν είναι … “άλλοι”… Αγνοί, αθώοι (αλλά κάπως ξεγελασμένοι). Βλαμμένοι δηλαδή, σαν την θεία Λίτσα – αλλά δεν πρέπει να τους το πούμε…

Κάπου μακριά, στο αφγανιστάν

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Ενόσω το ελλαδιστάν βράζει στο ζουμί του (καθόλου πρωτότυπο!) κάπου μακριά, στην κεντρική ασία, υπάρχουν εξελίξεις που μπορεί να επηρεάσουν και το δικό του μέλλον· όχι υποχρεωτικά προς έναν “εθνικό θρίαμβο”.

Κάνοντας επίδειξη δύναμης οι ταλιμπάν έκαναν τις τελευταίες εβδομάδες δύο φονικές επιθέσεις στις καλύτερα φρουρούμενες περιοχές της πρωτεύουσας Καμπούλ. Στο κέντρο της. Από δίπλα εμφανίστηκε και ο ασήμαντος isis του αφγανιστάν, με την εύκολη αλλά επίσης φονική μέθοδο του «βομβιστή αυτοκτονίας».

Η δράση των ταλιμπάν είναι πονοκέφαλος για την αμερικανική κατοχή· η δράση του isis ευλογία. Οι ταλιμπάν είναι μια μαζική οργάνωση στο αφγανιστάν· ο isis είναι ένα ξένο στοιχείο που καλύπτει η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ώστε να έχουν μια «αντιτρομοκρατική δικαιολογία» για συνέχιση της κατοχής τμημάτων του αφγανιστάν.

Έτσι, οι όποιες δράσεις του isis χρησιμεύουν για να δικαιολογήσουν το (χωρις plan b) σχέδιο της Ουάσιγκτον για φρεσκάρισμα των αρβυλών της στα υψίπεδα του Ινδοκούς· ενόσω οι επιθέσεις των ταλιμπάν δείχνουν προς την έξοδό της.

Μέσα στα δυτικά, πρωτοκοσμικά «σκοτάδια της δημοσιότητας», οι φανερές ή όχι επαφές των εχθρών της Ουάσιγκτον συνεχίζονται περί το αφγανιστάν. Για παράδειγμα, στις 31 Γενάρη, ο ειδικός απεσταλμένος του πακιστανικού υπ.εξ. Tansim Aslan συναντήθηκε στη Μόσχα με τον ρώσο υφ.υπ.εξ. Igor Morgylov. Με θέμα το αφγανιστάν και την “αντιμετώπιση της τρομοκρατίας”. Στην αργκώ αυτών των ραντεβού “τρομοκράτες” δεν είναι οι ταλιμπάν· αυτοί, ακριβώς, που θέλει να εξοντώσει (προς το παρόν…) η Ουάσιγκτον. Χωρίς, όμως, να μεταφέρει εκεί τις πάνω από 200.000 στρατιώτες που θα χρειάζονταν γι’ αυτήν την δουλειά…

Μπορεί ο αφγανικός κρίκος της μεγάλης γραμμής αντιπαράθεσης, που αρχίζει απ’ την μέση Ανατολή (και την ανατολική Μεσόγειο πλέον) και φτάνει ως τον δυτικό Ειρηνικό να μην έχει σπάσει ακόμα, όμως το μεταλλό του πριονίζεται συστηματικά. Για τον αμερικανικό και τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό (οι ειδικοί τους δεν είναι στραβοί) η “εναλλακτική” είναι “στρατιωτική ενδυνάμωση” των δύο κομματιών που θα απομείνουν: στη συρία, στην ανατολική Μεσόγειο – και, φοβούμαστε, κάποιου είδους ισραηλινού “μαρς” στον λίβανο, απ’ τη μια μεριά… Στην θαλάσσα της κίνας, στην ιαπωνία, σε πιθανούς άλλους “πρόθυμους” στην ανατολική ασία (όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν), και στη φαντασίωση (;) ενός “μαρς” στη βόρεια κορέα, απ’ την άλλη.

Είναι ριψοκίνδυνη έως τυχοδιωκτική μια τέτοια τακτική. Αυτό κρίνουμε. Μέχρις ότου σπάσει (κι όταν σπάσει καθαρά) ο “κρίκος του αφγανιστάν”, οι συσχετισμοί δύναμης στα δύο κομμάτια της γραμμής αντιπαράθεσης θα έχουν επιδεινωθεί – σε βάρος των ηπα. Γιατί μπορεί μεν οι αμερικανικές βάσεις στο ιράκ και στη βόρεια συρία να φαίνονται αμετακίνητες. Αλλά το ίδιο φαίνονται και στο αφγανιστάν: τότε γιατί η Ουάσιγκτον ψάχνει τρόπο να τις ανεφοδιάζει αν η Ισλαμαμπάντ “χοντρύνει” την αντι-αμερικανική εχθρότητά της;

Αυτό αφορά και τις ελληνικές φιλοαμερικάνικες και φιλοϊσραηλινές γεωπολιτικές προσδοκίες. Τις έκτισε (κράτος, κεφάλαιο και κοινωνία) τα 180 χρόνια της ιστορίας του σαν γεωπολιτική προσοδική κουλτούρα, όταν βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της όποιας μείζονος ενδοκαπιταλιστικής αναμέτρησης. Όμως η θέση “μετόπισθεν” έχει πολύ λιγότερη “απόδοση” – και είναι άγνωστη για τους κλόουν της τωρινής ελληνικής «εξωτερικής πολιτικής». Έμαθαν να συμπεριφέρονται σαν η «χρυσή βίδα». Έμαθαν να απειλούν ότι θα γεμίζουν πρόσφυγες και τζιχαντικές την ευρώπη – μέχρι που κατάπιαν το σάλιο τους και απλά συνέχισαν να κάνουν ό,τι πάντα, να βασανίζουν τους πρόφυγες. Το χειρότερο: αν σπάσει το μέτωπο τότε τα μετόπισθεν γίνονται απλά νοσοκομείο και ψυχιατρείο της “συμμαχίας” τους· με την κυριολεκτική ή την μεταφορική έννοια… Και αυτό δεν το μπορούν!!!

Ένας παλιός ινδός πρεσβευτής σε διάφορα πόστα στην ευρύτερη περιοχή, καλές γνώσεις (και γνωριμίες), ο M.K. Bhadrakumar, έγραφε χτές στο blog του:

…Μην εκπλαγείτε αν κάτι σαν την διαδικασία της Αστάνα για τον τερματισμό της σύγκρουσης στη Συρία επαναληφθεί και για το Αφγανιστάν. Η βασική θέση είναι ότι η χωρίς ημερομηνία τέλους αμερικανική παρουσία εκεί είναι απαράδεκτη από όλα τα κράτη που συνορεύουν με το Αφγανιστάν…

Συγγνώμη κυρ πρώην πρεσβευτή: αυτά τα έχουμε πει εδώ και μήνες, χωρίς γνωριμίες, αλλά σε μια περιθωριακή γλώσσα. Πότε θα γενικευτεί η αυτόματη μετάφραση να πολλαπλασιαστούν παγκόσμια οι εχθροί μας;

Cryptorobberies

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Αφού πρώτα αποθεώθηκαν σαν “τα νομίσματα του μέλλοντος” και βρήκαν καινούργιους πελάτες (για να συντηρηθεί, για ένα διάστημα, ο καθόλου πρωτότυπος τζόγος), τώρα τα cryptocurrencies αποδεικνύονται και ένα καινούργιο πεδίο δόξας για τους αναβαθμισμένους χάκερς.

Κάποιοι άγνωστοι έχουν δημιουργήσει ένα παγκόσμιο δίκτυο από bots με το όνομα Smominru, που αξιοποιεί ένα κενό στον κώδικα των windows (κενό που χρησιμοποιεί η cia αλλά έχει διαρρεύσει) για να «απαλλοτριώσουν» χιλιάδες υπολογιστές στον κόσμο, και να τους βάλουν να «σκάβουν» για την «εξόρυξη» του κρυπτονομίσματος monero – για λογαριασμό τους. Η εκτίμηση είναι ότι έχουν “μολυνθεί” / απαλλοτριωθεί πάνω από 526.000 υπολογιστές, και ότι έχουν εξορυχθεί ήδη σχεδόν 9.000 monero, ένα ποσό που (σε χθεσινές τιμές) αναλογεί σε κάτι παραπάνω από 2,2 μύρια δολάρια.

Ποιος θα το φανταζόταν ότι μπορεί να επιστρατευτεί (παρά την θέληση του κατόχου του) το pc του και να γίνει «δούλος» σε ένα «ορυχείο ψηφιακού ασημιού»; Γυρνάς σπίτι απ’ την δουλειά γραφείου και το βλέπεις το μηχάνημα μούσκεμα στον ιδρώτα. – “Τι έγινε;” ρωτάς. – “Άσε αφεντικό, μας έφυγε ο κώλος και σήμερα” λέει. “Σκάψαμε άλλα είκοσι μέτρα, με κασμάδες και φτυάρια…”

Θαυμαστός καπιταλιστικός κόσμος…

(φωτογραφία: για να πείθουν την μέση φαντασία, τα “κρυπτονομίσματα” μοστράρονται με όψη χρυσής ή ασημένιας λίρας αγγλίας…)

Όχι καλά μαντάτα

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. … Ξεκινώντας απ’ την πρώτη σύγκρουση στο Περσικό Κόλπο το 1990 – 91, οι Ηνωμένες Πολιτείες πολεμούν διαρκώς εδώ και 25 χρόνια. Ενώ χρησιμοποιούν προπαγαναδιστικά κλισέ, όπως υπεράσπιση των ανθρωπινών δικαιωμάτων και πόλεμος κατά της τρομοκρατίας για να κρύψουν τους πραγματικούς στόχους των επεμβάσεών τους στη Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία και στην Αφρική, όπως επίσης την σύγκρουσή τους με την Ρωσία και την Κίνα, οι ΗΠΑ στην πραγματικότητα κάνουν αγώνα για την παγκόσμια ηγεμονία. Καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική τους αδυναμία και τις επιδεινούμενες εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις, η εκ μέρους τους κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων απειλεί να εξελιχθεί σε πλήρη παγκόσμιο πόλεμο, ανάμεσα σε κράτη με πυρηνικά όπλα…

Αν σας θυμίζουν αυτά μια γνώμη που ίσως έχει διαβάσει στο Sarajevo εδώ και χρόνια (και στην ασταμάτητη μηχανή τα δύο τελευταία), καμμία σχέση! Πρόκειται για μια παράγραφο απ’ το βιβλίο Ένα τέταρτο αιώνα πολέμου, του (τροτσκιστή) David North, που εκδόθηκε τον Ιούλη του 2016. Είναι σίγουρο: όταν το λένε αυτόνομοι εργάτες είναι «κόλλημα». Αν το πει και κανάς άλλος…

Όμως το θέμα μας είναι τωρινό. Ο καθεστωτικός αγγλικός economist, παλιό μαγαζί, τόσο παλιό ώστε πριν 150 χρόνια ο Μαρξ να τον χαρακτηρίσει “το ευρωπαϊκό όργανο της αριστοκρατίας του χρηματοπιστωτισμού”, καλά πληροφορημένος πάντα (αλλά όχι το ίδιο πετυχημένος στις επιμέρους προβλέψεις του…), θεώρησε σωστό να κάνει δημόσια αυτήν την εκτίμηση – εντελώς πρόσφατα:

… Τα τελευταία 25 χρόνια ο πόλεμος έχει πάρει πάρα πολλές ζωές. Ωστόσο, παρότι εμφύλιες και θρησκυετικές συγκρούσεις ξέσπασαν στη Συρία, στην κεντρική Αφρική, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, μια αποσταθεροποιητική σύγκρουση ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου παράμενε εντελώς αδιανόητη.

Όχι πια… Δυναμικές και για καιρό εξελισσόμενες αλλαγές στη γεωπολιτική και στη υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών οδηγούν στην αμφισβήτηση της στρατιωτικής ηγεμονίας που απολάμβαναν η Αμερική και οι σύμμαχοί της. Μια σύγκρουση σε κλίμακα και ένταση που δεν έχει ξανασυμβεί απ’ τον Β παγκόσμιο πόλεμο είναι πιθανή και πάλι. Κι ο κόσμος δεν έχει προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο…

Ευτυχώς το «ευρωπαϊκό όργανο» δεν κάνει αυτήν την πρόβλεψη για το 2018. Δυστυχώς σαν καπιταλιστικό όργανο που είναι δεν υποχρεώνεται να προβλέπει (ή να ξέρει) το timing της όξυνσης της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης.

Για παράδειγμα, το περιεχόμενο της «λίστας του Κρεμλίνου», του καταλόγου ρώσων κυβερνητικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στους οποίους η Ουάσιγκτον μπορεί, σκέφτεται, το ψάχνει να επιβάλει κυρώσεις (επειδή «ανακατεύονται στα εσωτερικά των ηπα») είναι κάτι παραπάνω από τις ως τώρα φιλοπόλεμες δηλώσεις. Η λίστα περιλαμβάνει εκτός από 96 ρώσου ceo, τον τωρινό πρωθυπουργό, τον υπ.εξ. και τον υπ.αμ. της Μόσχας και άλλους 111 κυβερνητικούς αξιωματούχους· και ο Putin σαρκαστικά σχολίασε κάτι του είδους εμένα γιατί με ξεχάσατε;

Με ειρωνεία ή απωθήσεις μπορούμε να αγνοήσουμε το θέμα. Η Ουάσιγκτον έφτιαξε την λίστα των εχθρών αντιγράφοντας και ενώνοντας δύο άλλες, δημόσια γνωστές λίστες: εκείνη του Frobes για τους πλουσιότερους ρώσους και τον κατάλογο του Κρεμλίνου με τους αξιωματούχους τους, απ’ την αγγλόφωνη εκδοχή του site του.

Αυτό δεν είναι αστείο. Μπορεί να είναι απελπισμένο, μπορεί να είναι αγχωμένο – αλλά είναι κλιμάκωση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού του είδους που μια χαρά ταιριάζει με τις προβλέψεις του «ευρωπαϊκού οργάνου»…

Ελληνο-ισραηλινή φιλία

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Τα όρια της γελοιότητας έχουν γκρεμοτσακιστεί, αλλά μπροστά στους εθνικούς συμβουλισμούς τι σημασία έχει το καραγκιοζιλίκι; Πριν αφήσει την Αθήνα ο ισραηλινός πρόεδρος Rivlin επισκέφτηκε (συνοδεία του ψεκασμένου, ποιου άλλου; – και με πυραυλάκατο φυσικά) “το τόπο που έγινε η ναυμαχία της Σαλαμίνας”!!! Κόσμος και κοσμάκης πλέει εδώ και αιώνες στην περιοχή· την αύρα της “θυσίας” δεν την έπιασε. Αλλά…

Η ιδέα της επίσκεψης, είμαστε σίγουροι, ήταν του ψεκασμένου. Δεν ήταν άλλωστε αυτός, σαν “δεύτερη φορά” υπαμ, στα τέλη του Σεπτέμβρη του 2015, που πήγε με ταρατατζούμ να “τιμήσει τους νεκρούς της πρώτης συμμαχίας που έσπρωξε τους πέρσες πίσω στην ασία και κράτησε ελεύθερη την Ευρώπη”, όπως είχε κορδωθεί;

Το πιάνετε το υπονοούμενο της τωρινής ελληνο-ισραηλινής “τιμής” στη ναυμαχία της Σαλαμίνας; Να σπρώξουμε τους ιρανούς και τους συμμάχους τους πίσω στην ασία – το καταλάβατε;

Τότε, το 2015, όταν ο ψεκασμένος είχε περπατήσει πάνω στις παλέτες για να ρίξει το στεφάνι με φόντο νέες και χλαμύδες και διάφορες σημαίες “συμμαχικών κρατών”, είχε πέσει το γέλιο της αρκούδας.

Τώρα; Τώρα “σοβαρότητα και σεβασμός”. Ήταν και ο υψηλός καλεσμένος άλλωστε. Ο πρώτος πρόεδρος ξένου κράτους που έκανε τέτοια επίσκεψη…. Αααααα…

Και ο ψεκασμένος (ίσως ο MVP του φαιορόζ κυβερνητικού τσούρμου) δεν μάσησε τα λόγια του στον χαιρετισμό του προς τον κυρ Rivlin:

… Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, τα Υπουργεία Άμυνας, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, με σκληρή δουλειά, έχουν χτίσει έναν άξονα σταθερότητας σε συνεργασία με όλες τις moderate χώρες της ευρύτερης περιοχής.

Συνεργαζόμαστε προκειμένου να χτίσουμε αυτό τον άξονα σταθερότητας που θα σταματήσει εκείνους που θέλουν να μεταφέρουν στην περιοχή της Μεσογείου, αλλά και στη Δύση φαινόμενα όπως αυτά της τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού.

Ιδιαίτερα το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να χτίσει αυτόν τον άξονα ασφάλειας στη Μεσόγειο, προκειμένου να διασφαλίσει την ελεύθερη διακίνηση της ενέργειας που είναι πολύ σημαντική για όλη τη Δύση.

Επίσης, η ευαίσθητη περιοχή μεταξύ των χωρών μας, από το Ισραήλ στο Σουέζ, στην Κύπρο, στη Μάλτα και στην Κρήτη, είναι μια περιοχή που γίνεται η μεγαλύτερη διακίνηση ναρκωτικών, όπλων, παράνομου πετρελαίου που χρηματοδοτεί την τρομοκρατία.

Η διασφάλιση αυτών των θαλάσσιων δρόμων δεν αφορά μόνο τους δύο λαούς μας, αλλά το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Μέσης Ανατολής και των χωρών της Μεσογείου.

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε βρισκόμαστε στο ιστορικό μέρος της Σαλαμίνας, όπως και εσείς προαναφέρατε.

Εδώ, ένας μικρός στόλος αποτελούμενος από περίπου 300 καράβια σταμάτησε εκατοντάδες χρόνια π.Χ. έναν στόλο με 1200 καράβια που προσπαθούσε να διεισδύσει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά να καταλάβει τη Δύση.

Και το κατάφερε. Και αυτός ήταν πάντα ο ρόλος της Ελλάδας λόγω της γεωπολιτικής της θέσης.

…

Αυτή η ισχυρή γεωπολιτική θέση, τώρα σε συνεργασία με το Ισραήλ και με τις άλλες χώρες, που αποτελούν χώρες σταθερότητας της ευρύτερης περιοχής, πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα βοηθήσει, ανοίγοντας νέους ενεργειακούς δρόμους με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της χώρας μας, να οδηγηθεί η πατρίδα μας σε μια καινούργια εποχή, μια εποχή που ο ελληνικός λαός θα ζήσει καλύτερες ημέρες.

Μια παλιά κουβέντα λέει «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια». Πρέπει να προστεθεί «και από ψεκασμένο» – αρκεί να μπορείς να μεταφράσεις τα λόγια του.

Απ’ την άλλη μεριά: τα έχετε διαβάσει αυτά κάπου εδώ, έγκαιρα· έτσι δεν είναι;

(φωτογραφίες. Πάνω: ο κύριος Πάνος το 2015, κάπου στη Σαλαμίνα. Θα μπορούσε να ετοιμάζεται να φτύσει τη θάλασσα ή να βρει τα κλειδιά που έπεσαν απ’ το τσεπάκι του μαγιό του, αλλά όχι! Αποδίδει τιμές στους ηρωϊκά πεσόντες πριν 2495 χρόνια….

Κάτω: ο ψεκασμένος βελτίωσε το image του αφού, άλλωστε, έχει να ξεναγήσει έναν υψηλό καλεσμένο. Να τον ξεναγήσει σε τι; Στη θάλασσα των ηρωϊκά πεσόντων πριν 2497 χρόνια….

Στα 2495 χρόνια χαρακτηρίζεσαι καραγκιόζης – που είσαι. Στα 2497 ασκείς υπεύθυνη πολιτική· και ο σύμμαχός σου το ίδιο… Κυρίως όμως: εκφράζεις μια ιδέα περί θάλασσας ως να είναι ξηρά. Θυμηθείτε το… )

«Αναθεωρητές»

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Υπό το πρίσμα της ελληνο-ισραηλινής φιλίας και θερμότητας, που εκδηλώνεται με τρόπο όλο και πιο χοντροκομμένο, να η χρησιμότητα της απεριόριστης ελληνικής εχθρότητας στο Βερολίνο που καθόλου τυχαία καλλιεργήθηκε τα χρόνια των “αγανακτισμένων”: μιλώντας στο Τελ Αβίβ ο γερμανός υπ.εξ. Gabriel «τα έχωσε» στο ισραήλ:

… Σαν φίλοι και σύμμαχοι θα θέλαμε να ξέρουμε αν το Ισραήλ δεν στηρίζει πια μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων στη σύγκρουση με τους παλαιστίνιους… Ποια είναι ακριβώς η στρατηγική του Ισραήλ; Είστε έτοιμοι να πληρώσετε το τίμημα μιας διαρκούς κατοχής και σύγκρουσης, ένα τίμημα που θα αυξάνεται όσο δεν υπάρχει ελπίδα αυτοπροσδιορισμού απ’ την παλαιστινιακή πλευρά; – ρώτησε ο γερμανός υπ.εξ. τον Netanyahou, «στα μούτρα».

Τον περασμένο Απρίλη ο Netanyahou είχε ακυρώσει ένα ανάλογο ταξίδι του Gabriel, επειδή θα συναντούσε ισραηλινές αντι-μιλιταριστικές και ειρηνιστικές οργανώσεις. Πιο «δημοκρατία» δεν γίνεται!!! Αυτή τη φορά ο γερμανός υπ.εξ. «προσάρμοσε» τις επαφές του· όχι, όμως, και την εξωτερική πολιτική που υπηρετεί στην άκρη της Μεσογείου: η γερμανία (και κάμποσα ακόμα ευρωπαϊκά κράτη) δεν φαίνονται ως τώρα διατεθειμένα να στηρίξουν τις επιθετικές εκφράσεις της γεωπολιτικής παρακμής του χωροφύλακα της μέσης Ανατολής.

Η αντίθεση με την στάση της Αθήνας είναι χτυπητή –και θα γίνει ακόμα πιο έντονη στο κοντινό μέλλον. Αν και, ελλείψει «κοινής εξωτερικής πολιτικής» της ε.ε., το ελληνικό κράτος / παρακράτος έχει το περιθώριο απ’ την μια να συμμετέχει, για παράδειγμα, στην ε.ε.δικη καταδίκη της ανακήρυξης της Ιερουσαλήμ / al Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ και, ταυτόχρονα, απ’ την άλλη, να οργανώνει με το Τελ Αβίβ την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου». Είναι προφανές ότι οι σύμμαχοι (το Τελ Αβίβ και η Ουάσιγκτον) δείχνουν κατανόηση, και εστιάζουν στα ουσιαστικά.

Σε κάθε περίπτωση ο ψεκασμένος «γάτος», σαν υπ.αμ., δείχνει περισσότερα απ’ όσα θα ήθελε να παραδεχτεί ο αντ’ αυτού Ν. Παππάς σαν παρασημοφορημένος απ’ τον ισραηλινό πρόεδρο: ελληνικός + ισραηλινός ιμπεριαλισμός l.f.e.!!!

«Καρδούλες»… Με φρεγάτες, δίπλα σε (αμερικανικά) αεροπλανοφόρα….

Πληροφοριακή υποδούλωση

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Το νο 1 ελληνικό κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, βρίσκονται σταθερά στους στάβλους της “αγγλόσφαιρας”. Των σχεδιασμών της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Τελ Αβίβ και των όποιων συμμάχων τους.

Αυτό σημαίνει ότι ζείτε / ζούμε εδώ και πολύ καιρό στη μια μεριά ενός “πληροφοριακού παραπετάσματος”. Όπως δεν θα βρείτε στα καθεστωτικά μήντια και στον γαλαξία των ιντερνετικών λακέδων των αφεντικών οτιδήποτε για την συνεχιζόμενη παλαιστινιακή εξέγερση, δεν θα βρεί ακόμα λιγότερο οτιδήποτε που θίγει την ψυχολογική προετοιμασία του american μπλοκ. Αντίθετα θα βρείτε (σε βαθμό σιχαμάρας) «ειδήσεις» και «αναλύσεις» που (θα) ελεεινολογούν οτιδήποτε είναι ή φαίνεται εχθρικό σ’ αυτό το μπλοκ. Απ’ την τουρκία (που όπου νάναι διαλύεται) ως το μπλοκ της Αστάνα και τις εξελίξεις στη συρία· και ότι άλλο θεωρηθεί «εθνικά σκόπιμο».

Είναι δύσκολα χρόνια, και θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα. Το μόνο που μας παρηγορεί (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) είναι ότι απ’ τις αμείλικτες κρεατομηχανές που αλέθουν τα μυαλά και τις συνειδήσεις θα επιζήσουν και θα αντέξουν τελικά εκείνες κι εκείνοι που, στ’ αλήθεια, θα αναπτύξουν εκείνη την συνθετότητα της κριτικής σκέψης και αμφισβήτησης που αντιστοιχεί στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα.

(φωτογραφία: όταν λέμε στρατιωτική κατοχή και πολεοδομική εξουθένωση εννοούμε ακριβώς αυτό: στρατιωτική κατοχή και πολεοδομική εξουθένωση. Αξιοποιώντας τα «διδάγματα» του ρατσιστικού καθεστώτος της άλλοτε λευκής νότιας αφρικής, το λευκό ισραηλινό κράτος επεκτείνεται στην κατεχόμενη δυτική Όχθη. Χτίζει διαρκώς τείχη για να προστατεύει τους εποίκους – φυλακίζοντας όλο και περισσότερο τους παλαιστίνιους, στα «περισσεύματα».

Αυτά, μαζί με τις δολοφονίες άοπλων διαδηλωτών, τις «αιώνιες» προφυλακίσεις παλαιστίνιων, το κυνήγι ισραηλινών αντικαθεστωτικών και τους βρώμικους συνεταιρισμούς των ασφαλίτικων υπηρεσιών διεθνώς, είναι που στηρίζει το ελληνικό κράτος. Διακομματικά. Οι φαιορόζ, πάντως, είναι οι πιο πρόσφατοι πρόθυμοι – σαν τσατσορούφιανοι…)

Κορέες

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Ενώ οι δύο κορέες ετοιμάζονται για την 9 Φλεβάρη (τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ), η Ουάσιγκτον τρίζει τα δόντια της ψάχνοντας να βρει πως ακριβώς θα εμποδίσει αυτό που εξελίσσεται.

Ο αμερικανο-κορεάτης Victor Cha προοριζόταν για την κενή θέση του αμερικάνου πρεσβευτή στη Σεούλ. Καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Georgetown και βασικός σύμβουλος σε think tank πρώτης γραμμής, είχε όλα τα προσόντα για το πόστο· και η πρόσληψή του είχε αναγγελθεί, ανεπίσημα, έτσι ώστε να θεωρείται βέβαιη.

Αλλά «κόπηκε» στα τέλη Δεκέμβρη· μαθεύτηκε πριν λίγες ημέρες. Γιατί; Επειδή είναι αντίθετος σε μια «προληπτική» και «περιορισμένη» αμερικανική επίθεση στη βόρεια κορέα. Αν και είναι λογικό ότι η πολεμοχαρής τριανδρία πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι δεν θα ήθελε να έχει στα πόδια της έναν πρεσβευτή που συμφωνεί με τη νοτιοκορεατική κυβέρνηση και όχι με τους δικούς της σχεδιασμούς, υπάρχει το ερώτημα του πόσο βιάζεται να δράσει η Ουάσιγκτον. Ακόμα και προβοκατόρικα…

Είναι θέμα χρόνων; Μηνών; Ή απλά φαντασιώσεις που θα καταλήξουν σε κάποιον σκουπιδοντενεκέ;