Σάββατο 3 Φλεβάρη. Δεν είναι “πόρτα”. Δεν είναι “παράθυρο”. Είναι μεντεσές. Γεωπολιτικός μεντεσές. “Μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς”.
Αυτή είναι η άποψη του αμερικάνου πρεσβευτή στην Αθήνα – για την αξία του ελλαδιστάν. Δεν είμαστε εξοικειωμένοι με την τεχνική ορολογία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού· θα πρέπει να έχουν εξελιχθεί εκεί στην Ουάσιγκτον… Δεν φαίνεται όμως ότι κοτζάμ αξιωματούχος διάλεξε λάθος λέξη· κι ας αφήσουμε ότι κανένας φαιορόζ ή μείζον αντιπολιτευόμενος δεν στράβωσε. “Μεντεσές”;
Το συγκεκριμένο εξάρτημα συνδέει κάτι σταθερό με κάτι κινούμενο, για την ακρίβεια με κάτι που στρέφεται. Το σταθερό είναι το κούφωμα, το κινούμενο είναι το φύλλο (της πόρτας, του παράθυρου). Συνεπώς η πιο πρόσφατη αμερικανική ιδέα είναι ότι η ευρώπη είναι το “κούφωμα” και “η ευρύτερη γειτονιά” (θα) ανοίγει και θα κλείνει. Και το ελλαδιστάν είναι ο “γεωπολιτικός μεντεσές”.
Πως; Το είπε αλλού στη συνέντευξή του ο Geoffrey Pyatt: λόγω της νατοϊκής βάσης στη Σούδα. Η οποία, προφανώς, δεν είναι «μεντεσές». Είναι, μάλλον, το χέρι. Που «ανοίγει» το φύλλο· ή προσπαθεί να το κρατήσει μην κλείσει. Που «ανοίγει» (στον αμερικανικό στρατό και στους συμμάχους του) την ανατολική Μεσόγειο και τη μέση Ανατολή· ή την κρατάει, να μην «κλείσει».
Δεν φαίνεται να είναι και η καλύτερη θέση για ένα κράτος / κεφάλαιο / κοινωνία που νοιώθει «χρυσή βίδα» του σύμπαντος να πέσει στην κατάσταση «μεντεσές». Έχει όμως ένα καλό – κι αυτό είναι, υποθέτουμε, που ευχαρίστησε τους φαιορόζ. Θέλει λάδωμα – για να δουλεύει.
«Λαδάκι»…