Month: February 2018

Ηθικά πλεονεκτήματα και εξουσία

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Το ότι η υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία του Levy Economics Institute of Bard College αναγκάζεται να εγκαταλείψει το φαιορόζ γκουβέρνο εξαιτίας 12 ψωροχιλιάρικων το χρόνο, είναι το ίδιο (για να καταλάβετε την τραγωδία) ως εάν ο κλόουν της φιλοσοφίας Zizek να αναγκαζόταν να πει “μην κάνετε τίποτα αφού δεν ξέρετε τι σας γίνεται” επειδή πάτησε μια πινέζα! Θέλουμε να πούμε: δεν είναι απώλεια μόνο για τον λαό και τον τόπο. Είναι συντριβή: οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να σώσουν την ευρώπη απ’ τον σίγουρο χαμό! Και το ελλαδιστάν δεν έχει τη γενναιοδωρία να πει: μωρέ μόνο δώδεκα; Εκατόν δώδεκα για πάρτη σας!

Ο κύριος Παπαδημητρίου δεν είναι Μάρδας. Η κυρία Αντωνοπούλου δεν είναι Ζγουρίδης. Είναι ντροπή τέτοιες συγκρίσεις! Πρόκειται για “μεταγραφές απ’ το εξωτερικό” – και όχι απ’ το κάτω ράφι… Εν τέλει το ελλαδιστάν, που εξανίσταται για 12 ψωροχιλιάρικα (νομιμότατα και από ηθική άποψη: ποιος έλληνας, μικροαστός ή μεσοαστός, δεν είναι πλεονέκτης;) θα έπρεπε να τύχει της ίδιας αντιμετώπισης με τον παναθηναϊκό, την εποχή που ο ιδιοκτήτης του καταγγελόταν σαν “καβούριας”: Τσίπρα πούλα!!!

Όμως δυστυχώς όχι. Ξαφνικά έπεσε επιδημία προτεσταντικής ηθικής!…

Στο μέρος που έχουν λατρευτεί ο Βγενόπουλος και ο Σώρρας, ο Κοσκωτάς, ο Κόκκαλης και ο Σαββίδης, στο μέρος που έχει γίνει σουξέ το “γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια” (…να παίρνω με τη σέσουλα να γράφω ραβασάκια…), δώδεκα χιλιάρικα στον χρόνο είναι “το σκουπιδάκι στο μάτι” στο γνωστό σκίτσο του Altan…

(Να και μια απόδειξη της αχαριστίας. Ένα νόθο παιδί του κυρίου Παπαδημητρίου – διασταύρωση του Levy Institute και των επεξεργασιών του για την σωτηρία του ελλαδιστάν μέσω “παράλληλου νομίσματος” και των προσωπικών φιλοδοξιώνν του – με δύο “ν” -, ο γίγας Γιάνης, πριν γίνει υπουργός, ίδαλμα και εξολοθρευτής, είχε φτιάξει μια “μετριοπαθή πρόταση για την σωτηρία της ευρωζώνης”. Ήταν το πόνημα ενός μέτριου οικονομολόγου και παντελώς άσχετου από πολιτική – πλην φιλόδοξου, στα όρια του “εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου – ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού“.

Αν είχε στοιχίσει κι αυτός 6 χιλιάρικα το εξάμηνο της δόξας του όλα κι όλα, θα έπρεπε να έχουμε συνέχεια αναμένα καπνογόνα…)

Συρία 1

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Το θεώρημα περί χρήσης “περίπου” χημικών όπλων απ’ το καθεστώς Άσαντ μπορεί να μπαίνει σε μια καινούργια φάση – μετά το “σκοτώνουν παιδιά” (πράγμα που ισχύει…). Της οποίας φάσης η αμερικανική επίθεση με καμιά 50αριά (;) πυραύλους cruise κατά συριακών θέσεων πριν περίπου ένα χρόνο (στις 6 Απρίλη του 2017) θα μπορούσε να αποδειχθεί απλό πρελούδιο.

Ακόμα κι αν ο στόχος του καθεστώτος Άσαντ ήταν να κάμψει το ηθικό των αμάχων που υποστηρίζαν ή/και υποστηρίζουν ακόμα αντικαθεστωτικούς ένοπλους (όπως συμβαίνει στην ανατολική Ghouta) η χρήση «χημικών» θα ήταν άχρηστη έως επικίνδυνη. Γιατί όταν κάποιες περιοχές πολιορκούνται απ’ όλες τις μεριές η ανάγκη των αμάχων δεν είναι να έχουν ή να μην έχουν ακμαίο ηθικό· αλλά να διαφύγουν, ό,τι και να υποστηρίζουν. Σε επιχειρήσεις όπου το καθαρό και μοναδικό ζητούμενο είναι η κατάληψη εδάφους από ένοπλους, το ζήτημα της εξόντωσης των αμάχων με χημικά αέρια είναι αδιάφορο. Σε τελευταία ανάλυση οι πολιορκητές (η ρωσική αεροπορία και το συριακό πεζικό και πυροβολικό) τους εξοντώνουν κι αλλιώς. Με την πείνα ή με τους βομβαρδισμούς.

Φαίνεται, όμως, ότι η υποτιθέμενη χρήση χημικών απ’ τον Άσαντ έχει ξαναγαπηθεί από διάφορους δυτικούς. Γιατί; Όχι επειδή στέκει ή επειδή έχουν σοβαρές αποδείξεις. Αλλά επειδή βιάζονται να εμπλακούν απευθείας σ’ έναν πόλεμο εναντίον του· μέσω αεροπορικών βομβαρδισμών (if…).

Μπορούν τέτοιες πρωτοκοσμικές (κατά κύριο λόγο: αμερικανικές…) ενέργειες να αποκαταστήσουν το βάρος και την απειλή κάποιων αντικαθεστωτικών πυρήνων στη συρία; Όχι. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί τhς μάλλον θέλουν να δοκιμάσουν (και να αξιοποιήσουν) τα όρια των ρωσικών όπλων (δηλαδή της πολιτικής της Μόσχας) στη συρία. Θέλουν, σα να λέμε, να δηλώσουν παρουσία… με την υποσημείωση ότι «… και δεν μπορείτε να μας εμποδίσετε».

Είναι κλιμάκωση του 4ου παγκόσμιου πολέμου στο συριακό πεδίο μάχης. Και, στο βαθμό που συμβεί έτσι, είναι ζόρικη κλιμάκωση. Γιατί η μεν Μόσχα είναι υποχρεωμένη να αυτοσυγκρατηθεί – ίσως. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για οτιδήποτε μπορεί να εμφανιστεί σαν «συριακή άμυνα», ακόμα κι αν πρόκειται για ρωσικά όπλα, με ρώσους χειριστές.

Συρία 2

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. To «τώρα πολεμάμε αυτοπροσώπως» έχει αρχίσει να συμβαίνει ήδη στην ευρύτερη περιοχή της Deir ez-Zor, όπου τα αμερικανικά βομβαρδιστικά κτυπάνε ρουτινιάρικα (και όχι «ααχχχ, συγγνώμη, έγινε λάθος») τον Άσαντ και φιλοΆσαντ στρατό, κάθε φορά που επεκτείνεται προς πετρελαιοπήγαδα. Η τελευταία τέτοια αμερικανική «ανάσχεση» έγινε χτες, και είναι η τρίτη ή τέταρτη απ’ τον πρόσφατο βομβαρδισμό που «καθάρισε» άγνωστο αριθμό ρώσων μισθοφόρων.

Φαίνεται πως η τακτική της Ουάσιγκτον, μετά την ήττα της (μέσω της συντριβής του isis) στο συριακό πεδίο μάχης είναι «κλιμάκωση». Αυτό εξηγεί (σ’ εμάς) όχι το τι κάνει αλλά το τι δεν κάνει τώρα το «μπλοκ της Αστάνα»: έχει αφήσει στην άκρη τις πολιτικές διαδικασίες συμφιλίωσης, πάνω στις οποίες είχε επενδύσει ιδιαίτερα μετά την εκκαθάριση του isis στα νοτιοανατολικά της συρίας, και την αποκατάσταση της οδικής σύνδεσης Βαγδάτης – Δαμασκού. Αυτά φαίνονται δεύτερα, αλλά τα πρώτα απ’ τη μεριά του “μπλοκ της Αστάνα” δεν διακρίνονται καθαρά…

Είναι μια «περίεργη» φάση, μη – γραμμική, που έχουμε την εντύπωση ότι συμβαίνει πρώτη φορά μετά την εμφάνιση της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον Μόσχα, Τεχεράνη, Άγκυρα (και στο βάθος Πεκίνο…) θα επέλεγαν να σηκώσουν το μιλιταριστικό γάντι της Ουάσιγκτον στη συρία· ίσως, με κάποιο τρόπο, αυτό το καθήκον πέφτει στην υπογραφή «συριακή κυβέρνηση» και ό,τι μπορεί να χωρέσει εκεί. Οπότε, αν έχουμε δίκιο, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε σημαντικά μεν αλλά δευτερεύοντα σημεία (του τύπου Ghouta) ίσως έχουν ένα πιο σύνθετο νόημα. Όπως επίσης: η εισβολή του τουρκικού στρατού ‘n’ friends στον θύλακα της Afrin (τυπικά μεν συριακό έδαφος, ουσιαστικά δε όχι…) μπορεί κάλιστα να εντάσσεται σ’ αυτόν τον σχεδιασμό του «μπλοκ της Αστάνα»: ώσπου να δούμε τι και πως θα κάνουμε κατά της αμερικανικής εισβολής στη συρία, ας «ξεκαθαρίσουμε» τα υπόλοιπα…

Όμως, υπάρχει και ολόκληρη η αλυσίδα – ως την θάλασσα της κίνας….

Κορέες 1

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Οι συναντήσεις βορειοκορεατών και νοτιοκορεατών ολοκληρώθηκαν – με “κλειστές πόρτες” και μετρημένες δηλώσεις προς τα μήντια. Προκύπτει ότι ένα βασικό θέμα των επαφών “σχεδόν κορυφής” του βορειοκορεάτη Kim Yong-chol και της αντιπροσωπείας του με όλα τα είδη νοτιοκορεατών αξιωματούχων ήταν ”η προοπτική συνομιλιών μεταξύ βόρειας κορέας – ηπα”.

Το μεταφράζουμε πολιτικά (κι αν κάνουμε λάθος, ας μας συγχωρέσει η Ιστορία): ένα βασικό θέμα είναι πως θα στριμωχτούν οι ηπα μπροστά στην «ανοικτοσύνη» της Πγιονγκγιάνγκ για τέτοιες συνομιλίες (αλλά χωρίς προϋποθέσεις!) ενόσω η Ουάσιγκτον βρυχάται με μονομερείς κυρώσεις και απειλές για «φάση 2».

Το μόνο που (προφανώς σχεδιασμένα) αφέθηκε να γίνει γνωστό απ’ τις closed doors συζητήσεις είναι ένα μέρος του περιεχομένου των συζητήσεων του Kim Yong-chol με τον διευθυντη εθνικης ασφαλείας της νότιας κορέας Chung Eui-yong: Οι δύο πλευρές είχαν μια ειλικρινή συζήτηση για την κατάσταση γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο και για τις σχέσεις με 4 χώρες, δηλαδή τις ηπα, την κίνα, την ιαπωνία και την ρωσία Οι δύο πλευρές συμφώνησαν για την σημασία της συενργασίας μεταξύ αυτών των 4 χωρών – είπε ο εκπρόσωπος του νοτιοκορεάτη αρχιασφαλίτη.

Ξανά η πολιτική μετάφραση μας: “Είμαστε στη μέση (σαν κορέες), απ’ την μια μεριά είναι οι φίλοι μας (κίνα, ρωσία) και απ’ την άλλη οι εχθροί μας (ηπα, ιαπωνία). Ας ευχηθούμε την μεταξύ τους συνεργασία.” Μπαρντόν;

Επειδή αυτό δεν το τρώει κανείς, η υποσημείωση της μετάφρασης (μας) είναι: Ας δούμε πως θα βραχυκυκλώσουμε τους εχθρούς μας – απελευθερώνοντας περιστέρια υπέρ της ειρήνης στον ουρανό…

Παρόλο που όλα αυτά δεν επιδεικνύουν ακόμα κάτι εντυπωσιακά χειροπιαστό, έχουμε την αίσθηση ότι στ’ αλήθεια συμβαίνει κάτι: ελιγμοί στριμώγματος της επιθετικότητας του αμερικανικού και ιαπωπινού ιμπεριαλισμού μέσα σ’ ένα νέφος «φιλίας, αγάπης και ειρήνης μεταξύ των λαών».

Προς το παρόν, σαν βασικό βήμα, εικάζουμε ότι το (αφανές) «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» θέλει να σύρει την Ουάσιγκτον σε μια αποδοχή του «παγώματος» νέων δοκιμών κλπ απ’ τη μεριά της Πγιονγκγιάνγκ, άρα να εκβιάσει την αποδοχή εκείνου που έχει απορρίψει από πέρυσι, του «διπλού παγώματος»…

Κορέες 2

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Ενώ η Μόσχα παρακολουθεί διακριτικά και σιωπηλά τις εξελίξεις, το Πεκίνο, που κατήγγειλε με ένταση τις τελευταίες αμερικανικές κυρώσεις (θίγουν και κινεζικές επιχειρήσεις) έχει μια εξίσου διακριτική αλλά πιο φανερή παρουσία.

Το πρωί της Δευτέρας 26 Φλεβάρη, ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon συναντήθηκε με τον κινέζο αναπληρωτή πρωθυπουργό Liu Yandong που πήγε στη Σεούλ σαν «ειδικός απεσταλμένος» του κινέζου προέδρου Xi Jinping. Εκείνο το πρωί η αμερικανική βασιλική θυγατέρα είχε φύγει απ’ τη νότια κορέα, ενώ ο βορειοκορεάτης Kim Yong-chol παρέμενε σε πλήρη αποστολή. Ο Moon (σύμφωνα με τον εκπροσωπό του) ζήτησε την συνεργασία της κίνας στον διάλογο που ξεκίνησε με τους χειμερινούς ολυμπιακούς, έτσι ώστε να οδηγήσει σε διάλογο βόρειας κορέας – ηπα (ανατριχιαστικό!!!). Τώρα η βόρεια κορέα δείχνει προθυμία να μιλήσει με τις ηπα, ενόσω οι ηπα μιλούν επίσης για την αναγκαιότητα του διαλόγου. Οι ηπα πρέπει να χαμηλώσουν το κατώφλι [σ.σ.: τους όρους τους δηλαδή] του διαλόγου, ενώ η βόρεια κορέα πρέπει να δείξει την προσήλωσή της στην αποπυρηνικοποίηση – είπε ο Moon.

Και ο Liu εξέφρασε την ενθουσιώδη υποστηριξή του γι’ αυτήν την ιδέα…

Super!!!

Απατεώνες – αλλά για το «εθνικό καλό»

Τρίτη 27 Φλεβάρη. …Νομίζω ότι όποιος κάνει συμφωνία, δεν την αμφισβητεί πριν την κάνει. Φροντίζει και στηρίζει τη διατήρηση και την υλοποίησή της…

Μια φιλοσοφημένη κουβέντα; Ή μια ηλίθια φράση; Είναι το δεύτερο – εκτός αν βγαίνει απ’ το πελώριο πνεύμα του ογκόλιθου υπ.εξ. Nick the greek. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μετρ της απάτης (αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση) θεωρεί ότι αποστόμωσε τον πρωθυπουργό της μακεδονίας Ζaev, που λογικά και δίκαια, αποκλείει τις αλλαγές στο σύνταγμα της μακεδονίας που απαιτεί το “είμαστε αποικιοκράτες” (προσπαθούμε σίγουρα!) ελλαδιστάν.

Δυο λεπτά όμως! Αυτός ο σοφός γίγαντας (της διπλωματίας…) δεν είναι ο τύπος που βούλιαξε “μια συμφωνία πριν την κάνει” για το “κυπριακό”, πέρυσι στην ελβετία; Αυτός δεν είναι που μήνες πριν γύρναγε από δω κι απο κεί απαιτώντας φωναχτά και καμαρωτά σαν προϋπόθεση για να κάτσει να κουβεντιάσει αυτό που λογικά έστεκε μόνο σαν το το τέλος των διαπραγματεύσεων; Ναι, αυτός ακριβώς είναι! Ο περιλάλητος σ’ όλο τον γαλαξία υπουργός εξωτερικών (του ελληνικού βαθέος κράτους), λάμψης χιλιάδων αστέρων· ένας από ανέκαθεν φιλότιμος (αν και όχι επαρκής…) υμνητής του οτιδήποτε του ανατεθεί… Αυτός!

Και τι νομίζει, τώρα; Ότι “στρίμωξε την απέναντι πλευρά” στο blame game που εξακολουθεί να παίζει κι αυτός κι όλη η εθνικά υπερήφανη φαιορόζ ελληνική αγέλη – επειδή δεν έχουν καταλάβει ότι το έχουν χάσει από τα αποδυτήρια;

Δεν ξέρουμε τι νομίζει· δεν χωράμε το μυαλό ενός ογκόλιθου. Ξέρουμε, όμως, που ποντάρει – και δυστυχώς εκεί έχει τις προοπτικές του: εκτός από «χρυσή βίδα» του σύμπαντος, το ντόπιο πόπολο είναι και το «χρυσόψαρό» του. Σαν μνήμη, ή πιο σωστά: σαν εξαφάνισή της.

Στην ελληνική εθνική μικροαστική γυάλα όλα συμβαίνουν, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν, όπως ακριβώς στο «σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη…

Μακεδονία

Τρίτη 27 Φλεβάρη. Καθώς περνάνε οι μέρες και οι βδομάδες σ’ ένα χρονοδιάγραμμα σφικτό, το παντελόνι της φαιορόζ κυβέρνησης στενεύει, και το ζωνάρι της λύνεται. Απαιτώντας συνταγματική αναθεώρηση κι ένα βουνό τεχνογραφειοκρατικές αλλαγές σ’ ένα κράτος ηλικίας ήδη 25 χρονών με πλήρεις διεθνείς σχέσεις, μόνο και μόνο επειδή αυτό συμβουλεύει το φάντασμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού (που όταν ξαποσταίνει απογυμνώνεται εντελώς σαν μόνιμη εθνική ψύχωση και παράνοια) επιβεβαιώνουν ένα πράγμα.

Ότι οι φαιορόζ είναι κατευθείαν πολιτικοί, ιδεολογικοί και ηθικοί απόγονοι και κληρονόμοι της “ελληνοσερβικής φιλίας” του πρώτου μισού των ‘90s, της ελληνικής συμμετοχής στις σφαγές στη βοσνία, και του όνειρου για διάλυση του κράτους της μακεδονίας. Φυσικά είναι πολλά που, εν έτει 2018, δεν θυμίζουν το 1992, το ’93, το ’94 και το ’95…. Αυτό είναι εύκολα κατανοητό. Όμως οι διαφορές δεν είναι αποτέλεσμα της τωρινής, δήθεν «αριστεροσύνης» σε σχέση με τον ωμό μαζικό εθνικό φασισμό των ‘90s. Καθόλου! Οι διαφορές είναι μόνο το προϊόν της ιστορικής συγκυρίας, της ραγδαίας αλλαγής των συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή, και του γεγονότος ότι η δημοκρατία της μακεδονίας δεν είναι, εδώ και πολύ καιρό, «πρώην». Είναι «νυν» – κανονικά, και σύμφωνα με όλα τα διεθνή κριτήρια.

Για να το πούμε διαφορετικά: σε ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους (κι αυτά είναι πραγματικά λίγα, όμως μπορούν να πουλήσουν στην ντόπια εθνικοφροσύνη) οι φαιρόζ, και όχι μόνο οι φαιοί αλλά ειδικά οι ρόζ, είναι οι απευθείας απόγονοι και κληρονόμοι, μετά από 25 χρόνια, της «πολιτικής» του φασίστα Σαμαρά και του σοσιαλεθνικιστικού πασοκ που την διαδέχτηκε και την προέκτεινε.

Δεν μπορούν να σκέφτονται «εμπάργκο κατά των Σκοπίων», ούτε «να στραγγαλίσουν οικονομικά το ενοχλητικό κρατίδιο». Ναι, είναι αλήθεια. Ούτε μιλάνε για «σύνορα με τη σερβία». Ναι, κι αυτό είναι αλήθεια – δεν τους παίρνει. Δεν στέλνουν φασίστες μακελλάρηδες στη βοσνία – δεν υπάρχει τέτοια ευκαιρία. Κι ούτε χειροκροτούν τον «σύντροφο Κάραζιτς» – αυτός είναι (καλο)φυλακισμένος σαν πολυεγκληματίας πολέμου. Με δυο λόγια: η Κουμουνδούρου δεν μπορεί να ξανακάνει αυτά που έκανε ή υποστήριξε τότε – σαν αμελητέα «δύναμη» βέβαια, για ένα διάστημα μάλιστα με το λαιμό της στη θηλεία της έξωσης απ’ το κοινοβούλιο και της άτυπης χρεωκοπίας του κόμματος (απ’ το 1993 ως το 1996).

Κάνει αυτά που μπορεί να κάνει τώρα! Λίγα μεν, αλλά «εθνικά σωστά». Τέτοια είναι η αποστολή της, γι’ αυτό πληρώνεται! «Κρατάει ζεστό» στην πολιτική αγκαλιά της τον βασικό πυρήνα των ελληνικών ορέξεων, που τότε και τώρα (έστω και κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες) είναι ο ίδιος: η εξωτερική, απ’ την ελλάδα, ΕΠΙΒΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ σ’ένα άλλο κράτος. Με άλλα λόγια: Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ της δημοκρατίας της μακεδονίας.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «συνταγματολόγος». Αρκεί να θυμηθεί (ή να σκεφτεί) τι συνεπάγεται η παραμικρή συνταγματική αναθεώρηση μέσα στην επικράτεια του ελλαδιστάν. Ύστερα αρκεί να προσθέσει τι θα σήμαινε το ότι μια σειρά κρίσιμες συνταγματικές αλλαγές επιβάλλονται, με εκβιασμούς και απειλές, απ’ έξω: θα έχει έτσι ένα πανόραμα, σε αδρές γραμμές, του τι εμφανίζει κάθε ψόφιος κοριός, κάθε ογκόλιθος, και κάθε άλλο κάθαρμα του είδους «τον βουλευτικό μισθό και τα έξτρα μας να παίρνουμε κι ας πάνε να γαμηθούνε τα πάντα», σαν «εθνικά αυτονόητο» σε σχέση με την δημοκρατία της μακεδονίας. Είναι ο ορισμός του “μικρομεσαίου” ελληνικού ιμπεριαλισμού – έστω και «εν ου παικτοίς», έστω και σαν φαντασίωση, έστω και για εσωτερική κατανάλωση – καταστάσεις αυτές οι τελευταίες που δεν είναι καθόλου καινούργιες στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Δεν πρόκειται, λοιπόν, για «αριστέρα», ούτε σαν κακόγουστο ανέκδοτο! Πρόκειται για φράξια του εθνικού κορμού, τσατσορούφιανους του βαθέος κράτους, φτηνούς υπηρέτες του γεωπολιτικού προσοδισμού (και του πολιτικού προσοδισμού σε κάθε του μορφή), ακόμα κι αν το τελευταίο και αμήχανο χαράκωμα του εθνικού γεωπολιτικού προσοδισμού είναι η ιδέα της «εκκρεμότητας»…

Και παρότι απ’ την αρχή, όταν αυτοί οι τσάτσοι ήταν της μόδας (στο πρώτο μισό του 2015), όταν όλοι τους αποθέωναν και στέκονταν “προσοχή” είμασταν οι μόνοι, σαν Sarajevo, που φωνάζαμε ότι αυτοί είναι καραδεξιοί (με «κεντρώες» πινελιές ευαισθησίας σε μερικά κοινωνικά ζητήματα…) πρέπει να το παραδεχτούμε: και λίγα είχαμε καταλάβει τότε…

Όχι μόνο καραδεξιοί, αλλά και (κακοκρυμμένοι πίσω από “αριστερές” κουρτίνες) αδίστακτοι!

(φωτογραφία: μάχιμοι έλληνες πατριώτες «για το όνομά τους» – και μπροστά, όπως ταιριάζει στους απόγονους του Περικλή, το παπαδαριό: οι “ποιμένες” του κοπαδιού, του κουπαδιού που δεν πάει πουθενά αν δεν τους έχει να το καθοδηγούν. Που; Στην μακρινή αυστραλία.

Αν σκεφτείτε «πάλι οι μυστικές υπηρεσίες στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγωνιών;» καλά θα κάνετε. Αυτό συμβαίνει, έστω και βαριεστημένα. Λεφτά να πέφτουν…

Ύστερα ψάξτε να βρείτε τους σημερινούς «πολιτικούς προϊστάμενους» – των υπηρεσιών. Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσετε την συνέχεια του ελληνικού κράτους / παρακράτους…)

Τα οικόπεδα με τις μπουρμπουλήθρες

Τρίτη 27 Φλεβάρη. Τα “ελληνοτουρκικά” είναι το άλλο πεδίο δόξας των σημερινών διαδόχων και κληρονόμων (με πολύ πολύ λιγότερες δυνατότητες υπό τις τωρινές συνθήκες) της “εθνικής γραμμής” 1996 – 1998.

Είναι σίγουρο ότι η εθνοραστιστικομιλιταριστική “πολιτική ορθότητα” των ελλήνων είτε εξαφανίζει είτε διαστρεβλώνει τις απόψεις των τουρκοκυπρίων σε ότι αφορά τα θρυλικά “οικόπεδα”, νο 3, νο 10 ή νο 0 – και τα πιθανολογούμενα γκάζια. Συνεπώς, για να έχετε μια αρχική αντίληψη από πρώτο χέρι, αναδημοσιεύουμε μια συνέντευξη του υπουργού οικονομικών και ενέργειας της βόρειας κύπρου Οζντίλ Ναμί. Θα χρειαστεί αυτό το “πρώτο χέρι” όταν μιλήσουμε τις επόμενες ημέρες κριτικά και αντι-πληροφοριακά για το θέμα.

Και μην φανταστείτε ότι η συνέντευξη προέρχεται από κάποιο “περιθωριακό” μέσο… Την έδωσε ο Ναμί στον καθεστωτικότατο (και δεξιό) “φιλελελεύθερο”, της νότιας κύπρου.

Πριν, μια υπενθύμιση. Όταν ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. και ο ελληνοκύπριος πλυντηράς πρόεδρος Αναστασιάδης μεθόδευαν την αποτυχία των “συνομιλιών” στην ελβετία πέρυσι, κάποιοι ντόπιοι “επώνυμοι” (καθόλου αναρχικά στοιχεία) επέμεναν ότι “πρέπει να βρεθεί μια λύση τώρα” (στο κυπριακό…) γιατί αν δεν βρεθεί θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην εκμετάλλευση πιθανών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων.

Δεν ήταν προφήτες. Ήξεραν ποιες είναι οι λογικές συνέπειες της “εθνικής γραμμής”. Απλά τώρα είναι ολοφάνερες…

Ακολουθεί η συνέντευξη (αναρτήθηκε στις 27/2/2018):

Η Τουρκία ανανέωσε τη Νavtex για στρατιωτικές ασκήσεις στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ. Πώς βλέπετε εσείς να εξελίσσεται αυτή η κρίση με τη φυσική πλέον παρεμπόδιση της γεώτρησης;

Πιστεύω ότι με συνεργασία μπορούμε να αποφύγουμε την ένταση. Εδώ και πολύ καιρό έχουμε προτείνει συνεργασία, αλλά δυστυχώς η ελληνοκυπριακή ηγεσία επέλεξε να προχωρήσει μονομερώς (σ.σ. στο ενεργειακό πρόγραμμα). Επομένως, υποχρέωσαν την τουρκική πλευρά να αναλάβει συγκεκριμένη δράση. Και βλέπουμε τώρα τα αποτελέσματα.

Παρ’ όλα αυτά, η πρότασή μας για συνεργασία σε αυτά τα ζητήματα είναι ακόμα στο τραπέζι. Ελπίζω ότι η ελληνοκυπριακή ηγεσία θα την αξιοποιήσει με θετικό τρόπο. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι η τουρκική πλευρά δεν μπορεί να αποδεχθεί τα όσα υποστηρίζει η ελληνοκυπριακή ηγεσία, ότι υπό τον τίτλο της Κυπριακής Δημοκρατίας οι Ελληνοκύπριοι θα λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις και θα καρπωθούν τα έσοδα, αν και όταν υπάρξουν, αλλά οι Τουρκοκύπριοι δεν πρέπει να ανησυχούν διότι ένα μέρος των εσόδων θα είναι κατοχυρωμένο γι’ αυτούς.

Η Κυπριακή Δημοκρατία λέει ότι για το θέμα των υδρογονανθράκων υπάρχει σύγκλιση στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης του Κυπριακού και σε μια ομοσπονδιακή λύση όλα τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στους ενεργειακούς πόρους είναι καθορισμένα και διασφαλισμένα. Γιατί η σύγκλιση αυτή δεν είναι τώρα ικανοποιητική;

Αυτή η φόρμουλα είναι ικανοποιητική για να εφαρμοσθεί όταν θα έχουμε ομοσπονδία. Αν η ελληνοκυπριακή πλευρά παγώσει τις δραστηριότητες (σ.σ. τον ενεργειακό σχεδιασμό) και στη συνέχεια επικεντρωθούμε στο πώς θα ολοκληρώσουμε τις συνομιλίες για περιεκτική λύση, τότε μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή τη φόρμουλα.

Το πρόβλημα έγκειται στο τι συμβαίνει σήμερα και μέχρι την ημέρα που θα λυθεί το Κυπριακό. Ουδείς έχει δώσει στην ελληνοκυπριακή πλευρά το μονοπώλιο για τη μελλοντική ομοσπονδιακή Κύπρο. Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Η ελληνοκυπριακή διοίκηση βλέπει τον εαυτό τους ως τη μόνη νόμιμη αρχή και, συνεπώς, νιώθουν ότι αυτοί θα ιδρύσουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αυτό δεν είναι ορθό. Την ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα συστήσουν από κοινού οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Και μέχρι να γίνει αυτό, καθώς είμαστε δύο πολιτικά ισότιμες κοινότητες, αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα, όπως οι υδρογονάνθρακες, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού, όπως από κοινού θα λαμβάνουμε τις αποφάσεις όταν θα έχουμε την ομοσπονδία.

Ποια ρύθμιση θα μπορούσε να είναι αποδεκτή από τους Τουρκοκύπριους, ώστε να νιώθετε ότι έχετε λόγο στα ενεργειακά ζητήματα χωρίς να προκύπτει θέμα αναγνώρισης οντότητας στο βορρά;

Γνωρίζετε ασφαλώς το ρητό «όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος». Καταφέραμε να συνεργασθούμε σε ό,τι αφορά τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικού ρεύματος. Έχουμε συστήσει επιτροπές για διαχείριση κρίσεων, για ζητήματα πολιτισμού, για την αποκατάσταση θρησκευτικών μνημείων κ.λπ. Επομένως θα μπορούσαν οι δύο ηγέτες να συναντηθούν και να συμφωνήσουν σε μια ρύθμιση που θα εξουδετερώνει τον φόβο των Ελληνοκυπρίων για αναγνώριση, αλλά την ίδια στιγμή να αντιμετωπίζει και την ανησυχία των Τουρκοκυπρίων ότι δεν διασφαλίζονται τα θεμιτά συμφέροντά μας. Πρέπει να γίνουμε αρκετά δημιουργικοί ώστε να βρούμε τέτοιες φόρμουλες.

Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι και πρέπει να εγκύπτουμε στα ζητήματα με διάλογο και αμοιβαίο σεβασμό. Όπως ανέφερα, ο Ελληνοκύπριος ηγέτης έχει μεγάλη ευθύνη αυτή την περίοδο. Πρέπει να αναγνωρίσει ότι, δυστυχώς, οι προσπάθειές μας δεν ολοκληρώθηκαν στη Διάσκεψη για την Κύπρο (σ.σ. τον περασμένο Ιούλιο), επομένως τώρα είμαστε σε διαφορετικό στάδιο που καθιστά αδύνατο να αναβληθούν αποφάσεις που πρέπει να λάβουμε σε ζητήματα όπως οι υδρογονάνθρακες. Όταν ελπίζαμε ότι το πολιτικό πρόβλημα θα λυνόταν στη Διάσκεψη για την Κύπρο, όλοι προσπαθούσαμε να απέχουμε από το να αναλάβουμε περαιτέρω δράση για να δώσουμε μια ευκαιρία στις συνομιλίες να καταλήξουν με επιτυχία. Δυστυχώς, είχαμε μια πολύ πικρή εμπειρία στο Κραν Μοντάνα.

 Τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει η Τουρκία να εμπλέκεται στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου;

Η Τουρκία αυτή τη στιγμή δεν παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου. Εμείς ως Τ.Δ.Β.Κ. ήμασταν υποχρεωμένοι να υπογράψουμε συμφωνίες με την Τουρκία σε ό,τι αφορά τις ανακαλύψεις υδρογονανθράκων. Ήμασταν υποχρεωμένοι να το πράξουμε διότι η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριψε την πρότασή μας να εμπλακούμε μαζί σε αυτές τις δραστηριότητες. Έπρεπε να λάβουμε μέτρα για να εξισορροπήσουμε τις ενέργειες της ελληνοκυπριακής διοίκησης με διεθνείς εταιρείες, όπως η ΤOTAL, η ΕΝΙ, η ExxonMobil. Και το πράξαμε υπογράφοντας συμφωνίες με την (σ.σ. τουρκική) ΤPAO. Σύμφωνα με αυτές τις συμφωνίες, η τουρκική εταιρεία υποχρεούται να κάνει αυτές τις εργασίες εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων.

Ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλίσουμε αυτή την περιοχή ώστε να αποφύγουμε τυχόν αλληλοσυγκρουόμενες δραστηριότητες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ουδείς θα μπορέσει να εξορύξει το οτιδήποτε χωρίς να λάβει υπόψη τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής πλευράς. Εκπλήττομαι όταν διαβάζω σχόλια όπου τίθεται το ερώτημα γιατί η Τουρκία παρεμβαίνει σε αυτή την περιοχή (τεμάχιο 3) στην οποίαν δεν έχει διεκδικήσεις, σε αντίθεση με το τεμάχιο 6 (σ.σ. του οποίου διεκδικεί ένα τμήμα ως μέρος της υφαλοκρηπίδας της). Όσοι διερωτώνται δεν αντιλαμβάνονται ότι σε όλα αυτά τα τεμάχια έχουν δικαιώματα οι Τ/Κ. Καλούμε τις εταιρείες να σεβαστούν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε αυτές τις περιοχές και να αποφύγουν τις  μονομερείς ενέργειες. Αν υπάρχουν φυσικοί πόροι θα πρέπει να φέρουν ευημερία κι όχι διαμάχη.

Προβάλατε το επιχείρημα ότι η Τουρκία, εξουσιοδοτημένη από τους Τουρκοκύπριους, μπορεί να παρεμβαίνει και να δραστηριοποιείται στις ανατολικές περιοχές της ΑΟΖ, όπου βρίσκεται και το τεμάχιο 3. Ποια θα είναι η στάση της, όμως, σε τεμάχια, όπως το 10, όπου προγραμματίζει γεωτρήσεις η ExxonMobil, ή το 6 όπου αναμένεται επιβεβαιωτική γεώτρηση από την ΕΝΙ; Θα εμποδίσει και αυτές τις γεωτρήσεις;

Όπως ανέφερα και στην αρχή της συζήτησής μας, οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε όλα τα τεμάχια. Οι φυσικοί πόροι της Κύπρου ανήκουν σε όλους τους Κύπριους. Επομένως και οι δύο πλευρές πρέπει συμμετέχουν σε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν λόγο και θα επωφεληθούν από αυτούς τους φυσικούς πόρους. Το γεγονός ότι δεν προβήκαμε σε καμία ενέργεια σε ό,τι αφορά το τεμάχιο 10 δεν σημαίνει ότι δεν θα προβούμε σε ενέργειες στο μέλλον.

 Επομένως, αν δεν υπάρξει κάποια φόρμουλα συνεννόησης με τους Ε/Κ, η Τουρκία θα μπορούσε να παρέμβει και να εμποδίσει τις γεωτρήσεις στο τεμάχιο 10.

Θα μπορούσε να συμβεί. Εξαρτάται από την κατάσταση τη δεδομένη χρονική στιγμή. Θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με την ε/κ πλευρά για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, ώστε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπό καθορισμένο χρονοδιάγραμμα κατάληξης. Διάλογος, ή πάγωμα των δραστηριοτήτων γεώτρησης ώστε να αποφευχθεί η ένταση που δηλητηριάζει το κλίμα (σ.σ. σε σχέση με τη διαπραγμάτευση του Κυπριακού).

 Όταν αναφέρεστε σε διάλογο με τους Τουρκοκύπριους εννοείται συνδιαχείρηση των όποιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων;

Ναι, από το άλφα ως το ωμέγα. Να λαμβάνουμε από κοινού αποφάσεις σχετικά με το ποιος δραστηριοποιείται (σ.σ. στην ΑΟΖ), πότε και πώς. Θα πρέπει να αναπαράγουμε ό,τι θα λάμβανε χώρα σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και πρέπει να το πράξουμε σήμερα. Αν επιμένουμε να εκμεταλλευθούμε τους φυσικούς πόρους πριν από μια λύση του Κυπριακού, τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε από σήμερα ό,τι θα συνέβαινε στο πλαίσιο μιας λύσης (σ.σ. του προβλήματος). Αν κάποιος επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει τους υδρογονάνθρακες ως μοχλό πίεσης προς την άλλη πλευρά, τότε αυτό με βεβαιότητα θα είναι πηγή έντασης. Γιατί η τουρκοκυπριακή πλευρά, ας πούμε, να επιτρέψει στην ελληκυπριακή να χρησιμοποιήσει τέτοιον μοχλό πίεσης;

Αντιλαμβάνομαι πως μιλάτε για τη σύσταση μιας επιτροπής ή μιας ομάδας εργασίας για τους υδρογονάνθρακές στην οποία θα συμμετέχουν και οι Τουρκοκύπριοι. Αποτελεί αυτό προϋπόθεση για την επανέναρξη συνομιλιών;

Όχι δεν είναι. Διάβασα δηλώσεις του κ. Χριστοδουλίδη ότι ο τερματισμός των τουρκικών δραστηριοτήτων σε αυτά τα τεμάχια, είναι προϋπόθεση για να επανέλθει η ελληνοκυπριακή πλευρά στο τραπέζι. Εμείς δεν θέτουμε τέτοιους όρους. Η προοπτική που βλέπουμε για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων βασίζεται στο να έχουμε νέους κανόνες που θα διασφαλίσουν ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα. Θα πρέπει βέβαια να εμπλακεί ο ΓΓ του ΟΗΕ, αλλά και οι ηγέτες θα πρέπει να αποφασίσουν πώς θα καταγραφούν αυτοί οι κανόνες.

Σε ποιους νέους κανόνες αναφέρεστε;

Για παράδειγμα ο πρόεδρος Ακιντζί επανέλαβε αρκετές φορές ότι χρειάζεται να υπάρξει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σε μια νέα προσπάθεια λύσης. Και μπορεί να υπάρξουν και μερικοί άλλοι κανόνες. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να διασαφηνιστούν αν πρόκειται να επαναρχίσουν οι συνομιλίες και να έχουν αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα, οι πλευρές θα πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να αποφύγουν κάθε δραστηριότητα που θα μπορούσε να αυξήσει την ένταση και να ιδωθεί ως ενέργεια που δεν λαμβάνει υπόψη τα θεμιτά συμφέροντα των δύο πλευρών. Και αυτή την περίοδο στην κορυφή της ατζέντας είναι οι υδρογονάνθρακες.

Αν ο Ελληνοκύπριος ηγέτης αναγνωρίσει αυτό και προσεγγίσει την τουρκική πλευρά, τότε οι ηγεσίες των δύο πλευρών μπορούν να βρουν τις αναγκαίες φόρμουλες. Πιστεύω ότι οφείλουμε και οι δύο κοινότητες να χρησιμοποιήσουμε εν δυνάμει πόρους όπως οι ανωτέρω προς όφελος ολόκληρου του νησιού.

Στην ουσία, κύριε Ναμί, η εξεύρεση μιας ρύθμισης στο θέμα των υδρογονανθράκων τίθεται ως προϋπόθεση από την πλευρά σας.

Δεν θα θέταμε τέτοια προϋπόθεση. Αποτελεί, όμως, πραγματικότητα πως αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση, η σχέση μας θα επιδεινωθεί τόσο πολύ που δεν θα είναι δυνατόν να εμπλακούμε σε ουσιαστικές συνομιλίες.

Υπό το πρίσμα της νέας θέσης σας, του «υπουργού Οικονομίας και Ενέργειας», ποια είναι η σημερινή κατάσταση της τουρκοκυπριακής οικονομίας;

Η οικονομία μας αναπτύσσεται. Το ποσοστό ανεργίας είναι χαμηλότερο απ’ ό,τι στις περισσότερες ευρωπαϊκές οικονομίες. Παρ’ όλα αυτά, κυρίως λόγω του Κυπριακού, η ανάπτυξη δεν είναι ικανοποιητική. Λόγω της απομόνωσης δεν μπορούμε να εξάγουμε τα προϊόντα που παράγουμε απευθείας στην Ευρώπη. Μπορούμε να τα εξάγουμε στην Τουρκία, αλλά η αγορά εκεί είναι πολύ ανταγωνιστική και παράγουν ήδη τα περισσότερα είδη που παράγουμε εδώ. Πρέπει να είμαστε σε θέση να ανοίξουμε την οικονομία μας σε διεθνές επίπεδο. Υπό τις περιστάσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να εστιάσουμε στην παροχή υπηρεσιών, στον τουρισμό, την εκπαίδευση και τον τομέα ακινήτων. Επομένως, επεξεργαζόμαστε μέτρα που θα καταστήσουν τους ανωτέρω τομείς πιο αποδοτικούς.

Στο μεταξύ, υπό τη δική μου ηγεσία, θέλω το υπουργείο Οικονομικών να λάβει μέτρα που θα αυξήσουν το εμπόριο στο εσωτερικό του νησιού, μεταξύ των δύο πλευρών. Θα ήθελα επίσης να αναπτύξω ό,τι ισχύει ήδη στη σύνδεση των δύο ηλεκτρικών δικτύων. Πιστεύω ότι αυτό θα είναι επωφελές οικονομικά τόσο για τους Τουρκοκύπριους όσο και τους Ελληνοκύπριους. Θα δημιουργήσει αλληλεξαρτήσεις, θα προωθήσει καλύτερη κατανόηση και κλίμα συνεργασίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ΕΕ ιδρύθηκε στη βάση οικονομικής αλληλεξάρτησης και συνεργασίας. Ενδεχομένως, σε πολύ μικρή κλίμακα, θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ενεργοί σε αυτό το πεδίο στην Κύπρο. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να προωθήσω συνεργασία κυρίως στους τομείς της οικονομίας και της ενέργειας. Εύχομαι και ελπίζω πως ο ομόλογός μου στην ε/κ πλευρά θα έχει το ίδιο όραμα και ότι θα μπορούμε να συναντηθούμε και να αναπτύξουμε ιδέες για το πώς θα φέρουμε τις πλευρές πιο κοντά, στο πλαίσιο προετοιμασίας για την επανένωση. Η ΕΕ έχει πολλά να προσφέρει. Με λυπεί, όμως, να πω ότι η ε/κ ελίτ χρησιμοποιεί, όπως και με τους υδρογονάνθρακες, την ιδιότητα του μέλους της ΕΕ ως μοχλό πίεσης εναντίον της τουρκοκυπριακής πλευράς. Προσεγγίσεις αυτού του είδους θα έπρεπε να ανήκουν στο παρελθόν. Αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις παλιές τακτικές ίσως να μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι νέο που θα μας οδηγήσει στον τελικό στόχο, τη συνολική λύση του Κυπριακού.

Η μουσική είναι παντού!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Κάτι παλιό (;). Σαράντα χρονών. Η Patti και το Rock ‘n’ roll Nigger… (Για να θυμούνται οι… και να μαθαίνουν οι…) Απ’ την “άλλη” αμερική – live στη (δυτική) γερμανία…

Με τις καλημέρες μας! Και θυμηθείτε: η ζωή είναι μεγάλη!…

Δείτε

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Το video ντοκυμαντέρ Kill ‘em all: in the name of the name (από Sarajevo και αντιφασίστες συντρόφους).

Πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, όταν η εθνικοφροσύνη αναγεννιέται σαν «το όνομά μας…» Η διάλυση της γιουγκοσλαβίας, η σφαγή των Βοσνίων, ο άξονας Αθήνας / Βελιγραδίου, τα ελληνικά σχέδια για επέκταση προς βορρά, η προοπτική διάλυσης και μοιρασιάς του κράτους της μακεδονίας.