Τετάρτη 17 Γενάρη. Ως σοβαρευτούμε: πέρα απ’ το να φάνε, να πιούν, να σνιφάρουν τα σκονάκια τους ή ό,τι άλλο βίτσιο έχουν, οι 20 υπ.εξ. που πήγαν σαν «παλιοί συμπολεμιστές» στον καναδά κατέληξαν στ’ αλήθεια σε «κοινή τακτική» κατά της Πγιονγκγιάνγκ; Κι αν ναι, γιατί δεν την ανακοίνωσε η οικοδεσπότης καναδή υπ.εξ. Chrystia Freeland αλλά τα (αμερικανόφιλα…) δημοσιογραφικά ρεπορτάζ τσιτάρωντας μόνο Rex Tillerson και Taro Kono;
Εντάξει, προς στιγμήν δεν είμαστε καχύποπτοι. Αλλά το ιαπωνικό καθεστώς φαίνεται το ίδιο ταραγμένο όσο το αμερικανικό: …Μην είμαστε αφελείς σχετικά με την «επίθεση γοητείας» της βόρειας κορέας και της εμπλοκής της σε συζητήσεις εν όψει των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων… Δεν είναι η ώρα να χαλαρώσουμε την πίεση ή να δώσουμε κάποια ανταλλάγματα στη βόρεια κορέα. Το γεγονός ότι η βόρεια κορέα έχει εμπλακεί σε διάλογο θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν απόδειξη ότι οι κυρώσεις είναι αποτελεσματικές…
Ο Tillerson, απ’ την μεριά του, επανέλαβε την απόρριψη των σινο-ρωσικών προτάσεων για αμοιβαίο πάγωμα των στρατιωτικών ασκήσεων ηπα και ιαπωνίας απ’ την μια και του πυρηνικού προγράμματος της βόρειας κορέας απ’ την άλλη.
Ναυτικό αποκλεισμό, ωστόσο, δεν ανακοίνωσαν οι «γενναίοι του Vancouver», και είναι προφανές ότι αυτό ήταν η σιωπηρή αποτυχία της Ουάσιγκτον, πίσω απ’ τις δηλώσεις. Σύμφωνα με το reuters (δηλαδή: ακόμα και σύμφωνα με το reuters):
… Τα γεράκια στην αμερικανική διοίκηση θεωρούν ότι η συζήτηση για την εφαρμογή στρατιωτικών δράσεων, όπως μια προληπτική επίθεση στη βόρεια κορέα, σε πυρηνικούς ή πυραυλικούς στόχους, έχει χάσει “momentum” λόγω των ολυμπιακών…
Υπομομή γιάνκηδες και αληθινοί σύμμαχοί τους, υπομονή: κανά δυο μήνες μόνο…
(Στον ογκόλιθο αξίζει μια ακόμα τιμητική διάκριση: δεν είναι απλά εκπρόσωπος του ελληνικού βαθέος κράτους… Δεν είναι απλά ένας φυσικός εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους / παρακράτους. Είναι τέτοιος αναδρομικά. Αναλαμβάνει, σα να λέμε, την πολιτική ευθύνη για όλη την hard core ελληνική φασιστική περίοδο μετά το 1944. Πιο συγκεκριμένα απ’ το 1950, απ’ την ημέρα που ξεκίνησε “o στρατός μας πάει στην κορέα / να πολεμήσει για υψηλά ιδανικά / και να βάψει τους κίτρινους με αίμα / δείχνοντάς τους τι θα πει λευτεριά” – όπως έλεγε το τραγουδάκι τους. Αν δεν γούσταρε ο ογκόλιθος, οι φαιορόζ πίσω του, και όλο το καθεστωτικό σκυλολόι ακόμα πιο πίσω, “δεξιό” κι “αριστερό”, να πατήσει πάνω στα “μαθήματα ελευθερίας” μεταξύ 1950 και 1954, θα μπορούσε εύκολα να βρει μια δικαιολογία….
Και για να έχει κανείς το μέγεθος του ακραίου οππορτουνισμού: ο άνθρωπος που ανταποκρίθηκε στο αίτημα των «παλιών συμπολεμιστών» στην κορεατική χερσόνησο έχει διατελέσει επιφανής σταλινικός του κερατά! Ουάου!!!!)
(φωτογραφία κάτω: τα φέρετρα των «εκπολιτιστών», «απελευθερωτών» του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην κορέα, επαναπατρισμένα, το 1954).