Year: 2017

Δημαγωγία και α-πληροφορικός βομβαρδισμός

Παρασκευή 14 Απρίλη. – Η ρωσία έβαλε βέτο στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, σε πρόταση για έρευνα για τους δράστες της επίθεσης με χημικά στην Khan Sheikhoun…

– Χμμμμ… Κάτι προσπαθούν να κρύψουν οι ρώσοι…

Το πρώτο είναι χτεσινή είδηση, που θα μπορούσε να την διαβάσει κανείς (πανομοιότυπη) σε δεκάδες ευρωπαϊκά και αμερικανικά media πρώτης γραμμής. Το δεύτερο είναι το συμπέρασμα του πρώτου, που δεν γράφτηκε συστηματικά· αφέθηκε στη «νοημοσύνη» των πελατών… Αντίθετα, γράφτηκε (πάλι πανοποιότυπα): … Είναι η όγδοη φορά που η Μόσχα βάζει βέτο σε αποφάσεις σχετικά με την συρία που είναι εναντίον του Άσαντ… Οπότε; «Ο νοών νοείτω»…

Ωστόσο ο «νοών» θα έπρεπε να αναρωτηθεί για το πρώτο, την είδηση περί ρωσικού βέτο: Γιατί; Γιατί η Μόσχα έβαλε βέτο σε μια απόφαση για έρευνα των αιτίων (και των αυτουργών) της επίθεσης με τα χημικά, ειδικά όταν η ίδια έλεγε ότι αυτό είναι που πρέπει να γίνει;

Τα καθεστωτικά μήντια μιας μεγάλης γκάμας «εθνικοτήτων» δεν θεώρησαν απαραίτητο να δώσουν μια κάποια εξήγηση για την ρωσική άρνηση. Το σερβίρισμα της «είδησης» έγινε έτσι ώστε να υπάρχει, επίτηδες, ένα λογικό κενό. Αυτό το λογικό κενό, ύστερα, θα μπορούσε να γεμίσει εύκολα με υπονοούμενα και ασκήσεις συνωμοσιολογίας. Πράγμα που έγινε.

Κάτι βρώμαγε (για την μύτη μας). Ψάξαμε (με δυσκολία) και βρήκαμε τι είχε συμβεί. Η πρόταση (στην οποία έβαλε βέτο η Μόσχα αλλά δεν έπεισε κι έναν μικρό αριθμό κρατικών αντιπροσώπων απ’ τα 15 μη μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε) ΔΕΝ πρότεινε την σύσταση μιας επιτροπής έρευνας, αλλά:

– Κατηγορούμε το καθεστώς Άσαντ για την επίθεση με τα χημικά, και
– Απαιτούσε απ’ αυτό να συνεργαστεί στη διεξαγωγή μιας έρευνας στην Khan Shekhoun…

Αυτό ΔΕΝ λέγεται «πρόταση για έρευνα»! Και έγινε για να απορριφθεί, έτσι ώστε μετά να πουληθεί κατάλληλα «ο ύποπτος ρόλος της Μόσχας στην υπόθεση των χημικών του Άσαντ». Απ’ την μεριά της Μόσχα το βέτο ήταν λογικό: δεν είναι δυνατόν να κατηγορείται κάποιος σαν ένοχος και, ύστερα, να του ζητιέται να συνεργαστεί για την έρευνα…

Πρόκειται για ένα τελευταίο κατόρθωμα… Το είπαμε πριν 2 μέρες, θα το ξαναπούμε: η συστηματική παραπληροφόρηση απ’ τα καθεστωτικά μήντια (όχι μόνο τα δυτικά, αλλά και τα ρωσικά, τα κινέζικα, κλπ) και απ’ τον πυκνό γαλαξία των «εναλλακτικών cyber μήντια» που είναι δορυφόρος τους, έχει αποκτήσει πολεμική πυκνότητα και καθολικότητα. Είναι συστηματικό, δομικό στοιχείο της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία.

Προετοιμαζόμαστε για να βρεθούμε απέναντι σε καταστάσεις που θα είναι φρικιαστικές από διανοητική και ηθική άποψη: συλλογικές παράνοιες, εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας λογικής αναζήτησης αιτίων και λογικής συσχέτισης με αποτελέσματα, πλήρη διανοητική, ηθική, και ψυχοσυναισθηματική παράδοση των πληθυσμών, θεωρίες συνωμοσίας σαν απάντηση στα προηγούμενα, άλλες παράνοιες εκεί, κλπ κλπ.

Εσείς;

Μνήμη;

Πέμπτη 13 Απρίλη. Υποθέτουμε ότι το να βαφτίζονται δρόμοι, πλατείες, και άλλες κατασκευές δημόσιας χρήσης με ανθρώπινα ονόματα ανήκει σε μια εποχή όπου αφενός ο δημόσιος χώρος / λόγος (με την πολιτική έννοια του πράγματος) είχε πεπερασμένη, αστική (urban) συμβολική χωρητικότητα· αφετέρου η συλλογική μνήμη ήταν (ή μπορούσε να γίνει) το ίδιο άκαμπτη όσο και τα «έργα αναφοράς» της. Τα μνημεία της.

Από τότε έχει περάσει πολύς καιρός. Κυρίως έχει αλλάξει το κοινωνικό παράδειγμα όχι μία αλλά τουλάχιστον δύο φορές. Η «οδός Στουρνάρα» για παράδειγμα δεν θυμίζει με τίποτα τον τωρινό διοικητή της τράπεζας της ελλάδας, αν και πιθανά πρόκειται για μέλος της ίδιας (ευρύτερης) ιστορικής αστικής οικογένειας. Η «πλατεία Κάνιγγος» πάλι δεν θυμίζει τίποτα και σε κανέναν απ’ το πως οι μεγάλες δυνάμεις, κάποτε, έφτιαξαν το ελληνικό κρατίδιο. Το ίδιο ισχύει με όλες τις ονοματοδοσίες· ας μην αναφέρουμε παραδείγματα.

Το να «βαφτίσει» ο φαιορόζ πρωθυπουργός μια οδική σήραγγα «σήραγγα Τεμπονέρα» θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και προσβολή· αν δεν ήταν απόδειξη ενός τόσο κραυγαλέου (διανοητικού και πολιτικού) πρωτογονισμού, που προκαλεί γέλιο. Μπορεί να φανταστεί κανείς να ονομάζει (π.χ.) ένα φράγμα «φράγμα Μιχάλη Καλτέζα» ή ένα αιολικό πάρκο «πάρκο Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου»; Θα σηκώνονταν (θα έπρεπε…) όλες οι πλάκες των πεζοδρομίων. Τελικά η πολιτική και ιδεολογική γελοιότητα του «νονού» επιβεβαιώνεται στην πράξη: η «σήραγγα Τεμπονέρα» είναι made by Aktor ή made by Vinci – από τους (ταξικούς) εχθρούς του Ν. Τεμπονέρα…

Αυτά τα ξέραμε οι μερικές χιλιάδες περιθωριακοί, από παλιά. Ένα αστείο των early ‘80s, ήταν αυτό: όταν κάποιος έλεγε στην παρέα διάφορα ξεκούδουνα, κάποιος θα γύρναγε και θα του έλεγε ειρωνικά (αντί για «παράτα μας»):

Κάτι τέτοια έλεγε και η Αλεξάνδρα και την έκαναν λεωφόρο!

Ένα άλλο μνημόνιο είναι εφικτό!

Πέμπτη 13 Απρίλη. Παίζουμε με το antiglobal σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» – το θυμάται κανείς; Αν όχι, δεν πειράζει (πολύ).

Οι έλληνες είναι αλλεργικοί με τα μνημόνια, οπότε δικαιολογούνται. Πως ξέφυγε όμως απ’ τα ευρωπαϊκά καθεστωτικά μήντια η υπογραφή του «μνημονίου του Βερολίνου» στο τέλος του «5ου ανατολικού φόρουμ» στη γερμανική πρωτεύουσα; Ίσως το θεωρούν μεγαλεπήβολο· αλλά μήπως δεν γεμίζουν τις σελίδες τους, αναλογικές και ψηφιακές, με κάθε είδους εντυπωσιακή ασημαντότητα;

Το συγκεκριμένο φόρουμ (συνάντηση διάφορων επιχειρηματιών και πολιτικών) ασχολείται με την δημιουργία ενός κοινού οικονομικού χώρου απ’ τη Λισαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ· μια (όχι και πολύ παλιά) πρόταση του Πούτιν… Δεν είναι διακυβερνητικό / διακρατικό, αν και θα μπορούσε να προετοιμάζει μελλοντικά deal κορυφής.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ασχολείται με την οικονομική συνεργασία ευρωπαϊκής ένωσης και ευρασιατικής ένωσης – σε αδρές γραμμές, προς το παρόν. Και μέσα σ’ αυτές, το «Berlin Memorandum» επιτρέπει μια πρώτη ματιά σε ορισμένους προσανατολισμούς μιας τέτοιας οικονομικής συνεργασίας:

… Ο κοινός οικονομικός μας χώρος φέρνει μαζί χώρες με αξιοσημείωτες πηγές πρώτων υλών και χώρες με εξαιρετικά καινοτόμες επιχειρήσεις. Συνδυάζει επίσης την Δυτική πείρα και γνώση στη μηχανική με τα υψηλά προσόντα στις τεχνολογίες πληροφορικής της Ανατολής, έτσι ώστε να προωθηθεί η «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση» στην ευρωπαϊκή ένωση, στην ευρασιατική ένωση, και στις χώρες που βρίσκονται ανάμεσα.

Ένας σημαντικός παράγοντας για πιο έντονη οικονομική συνεργασία είναι οι κοινές υποδομές. Πρέπει να αναπτυχθεί ένας διάδρομος Ανατολής – Δύσης, με κοινές επενδύσεις που θα κατευθύνονται στην ενδυνάμωση της διασύνδεσης. Η βελτίωση των συνθηκών στις μεταφορές θα επιτρέψει στην ευρασιατική ένωση να λειτουργήσει σα σύνδεσμος ανάμεσα στην ευρωπαϊκή ένωση και στην κίνα, ανάλογα με το σχέδιο της κίνας για τον δικό της Δρόμο του Μεταξιού.

Οι συζητήσεις για έναν κοινό οικονομικό χώρο θα οδηγήσει τελικά σε μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου για πάνω από 700 εκατομύρια ανθρώπους στην ευρώπη και την ευρασία…

Τα μνημονεύουμε με συντομία αυτά όχι επειδή θα γίνουν αύριο. Αλλά επειδή, απλά, δείχνουν κάποιες (καπιταλιστικές) τάσεις: τα κράτη / μέλη της ε.ε. (και οπωσδήποτε τα ηγεμονικά του υπό διαμόρφωση κεντρικού πυρήνα της ευρωζώνης) προφανώς και έχουν συμφέρον να αποκτήσουν ευκολότερη πρόσβαση στις πρώτες ύλες της ευρασιατικής ένωσης· κι όχι μόνο τους υδρογονάνθρακες. Απ’ την άλλη μεριά τα κράτη μέλη αυτής της τελευταίας έχουν συμφέρον να βελτιώσουν το know how τους στις νέες τεχνολογίες· παρότι είναι άγνωστο (σ’ εμάς) που βρίσκονται οι σχετικές έρευνες στη ρωσία.

Με δύο λόγια, για μια ορισμένη περίοδο ιστορικού χρόνου, αυτές οι δύο ενότητες, η ευρωπαϊκή και η ευρασιατική ένωση (που βρίσκονται σε αρκετά διαφορετικές φάσεις «ολοκλήρωσης») θα μπορούσαν να συνεργαστούν. Και με την κίνα.

Εναντίον ποίου; Μαντέψτε…

Συμφώνησαν ότι διαφωνούν

Πέμπτη 13 Απρίλη. Οπωσδήποτε οι γριές αλεπούδες (πρώτα ο Lavrov και μετά το Putin) είχαν την ευκαιρία «να πάρουν τα μέτρα» live του ψοφιοκουναβικού υπ.εξ. Tillerson, που μπορεί να ήταν «πετυχημένος ceo», αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τις ικανότητες του στον πόλεμο με άλλα μέσα – αυτός δεν είναι ένας ορισμός της (καθεστωτικής) πολιτικής;

Το τι και πως κουβέντιασαν δεν θα το μάθουμε. Οι δηλώσεις προς τα μήντια ας μπουν σε παρένθεση. Το ενδιαφέρον (και δείγμα της τρικυμίας στο κρανίο του) ήταν το ότι ο Tillerson δήλωσε ότι «έχει τεκμηριωθεί ο ρόλος της Μόσχας στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές»!

Δηλαδή είπε: δουλέψατε για να βγει ο Τραμπ… Αυτός που με έκανε υπουργό εξωτερικών (!!!!)

Τι του λες, δηλαδή, ενός τέτοιου τύπου;

Τα άλογα του βασιλιά

Πέμπτη 13 Απρίλη. Αν δουλεύατε κάπου, πηγαίνατε στη δουλειά με το λεωφορείο της εταιρείας, και στη διαδρομή έσκαγαν βόμβες τραυματίζοντας έναν συνάδελφο, δεν θα απαιτούσατε δυο – τρεις ημέρες άδεια για να συνέλθετε ψυχοσυναισθηματικά «από το σοκ»; Θα το απαιτούσατε – και θα τις πέρνατε…

Τι νόημα, έχει, άραγε η κουβέντα «τρομοκρατική ενέργεια προκαλεί σοκ»; Για ποιούς είναι το «σοκ»; Για τους καταναλωτές των μήντια; Ή γι’ αυτούς / αυτές «που την γλύτωσαν στο τσακ»;

Όλα αυτά είναι λογικά, εκτός αν αφορούν άλογα του βασιλιά θεάματος: π.χ. ποδοσφαιριστές. The show must go on· έχουν αρχίσει ήδη να μαζεύονται παρόμοια παραδείγματα. Συνεπώς, οι επαγγελματίες (και προφανώς χρυσοπληρωμένοι) ποδοσφαιριστές της Borussia Dortmund την μια μέρα “είδαν το χάρο με τα μάτια τους”, την επόμενη έπρεπε να πάνε για δουλειά. Στην αρένα.

Δεν είναι όλα “όμορφα κι ωραία” για τους stars, ε;

Borussia Dortmund

Τετάρτη 12 Απρίλη. Με το συμπάθειο, αλλά η ομάδα χρειάζεται ευχέλαιο. Τους έκλεισε το σπίτι ο Lewandowski πριν 4 μέρες (Bayern – Dortmund 4 – 1), ήρθαν τώρα και οι βόμβες…

(Μάλλον δεν έχει σχέση, αλλά που ξέρεις: αυτός ο Ancelotti, ο προπονητής της Bayern, φτυστός ο Tillerson είναι. Μπας και δεν έφταναν τα 4 και είπε «έπρεπε να τους ρίξουμε άλλες 3 ρουκέτες», το άκουσε κάποιος φονταμενταλιστής οπαδός και έγινε το κακό;)

America, america

Τετάρτη 12 Απρίλη. Υπάρχουν κάποιοι που, στα σοβαρά, υποστηρίζουν ότι η πρόσφατη αμερικανική επίθεση (ή, έστω, μισο-επίθεση…) στη συρία είναι «στροφή 180 μοιρών» στην εξωτερική πολιτική που είχε υποσχεθεί προεκλογικά το ψόφιο κουνάβι. Δεν είμαστε σίγουροι αν κοροϊδεύουν συνειδητά ή έχουν κάψει τα εγκεφαλικά τους κύτταρα. Το “america first” είναι αδιανόητο και αδύνατο αν δεν είναι ηγεμονικό! Κατά συνέπεια ο πυρήνας του «america first» είναι το «america everywhere»! Παντού όπου αμφισβητούνται ή διακυβεύονται τα αμερικανικά συμφέροντα, όπως αυτά εννοούνται κάθε φορά.

Η πρόσφατη σύνοδος των g7 την ιταλία έμοιαζε, περισσότερο από ποτέ ως τώρα, σαν απομίμηση (ή φάρσα) πολεμικού συμβουλίου. (Να θυμίσουμε ότι οι g7 ήταν g8, με την συμμετοχή και της Μόσχας. Η οποία «διώχτηκε» απ’ το σουαρέ, τον Μάρτη του 2014, λόγω της προσάρτησης της Κριμέας. Στους g7 συμμετέχουν γαλλία, ιταλία, γερμανία, ηπα, καναδάς και ιαπωνία· συν την ε.ε….). Ο υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν Rex Tillerson δήλωσε ότι «οι ηπα θα τιμωρούν οποιονδήποτε εγκληματεί κατά αθώων οπουδήποτε στον πλανήτη». Και ότι η Μόσχα θα πρέπει να συνετιστεί και να σταματήσει τα κολλητιλίκια με την Τεχεράνη και την Χεζμπ’ αλλάχ.

Είναι βέβαια πιθανό ότι δεν πρέπει να παίρνει κανείς στα σοβαρά τις δηλώσεις του συγκεκριμένου αμερικάνου αξιωματούχου· λέει και ξε-λέει σε ρυθμούς που θα ζήλευε και ο κυρ Γιάνης. Ωστόσο οι υπόλοιποι υπ.εξ. του τραπεζιού, ειδικά οι ευρωπαίοι, έκαναν ότι τον ακούνε. Απ’ την μια δεν ήθελαν να του χαλάσουν τα κέφια, απ’ την άλλη όμως δεν ήθελαν ούτε να τον ενθαρρύνουν. Τελικά κατέληξαν όλοι μαζί στο ότι “Assad must go” και στο ότι “θα ήταν αντιπαραγωγικές καινούργιες κυρώσεις στη Μόσχα για τον ρόλο της στη συρία” (;;) – παρά την πρόταση του “global Britain” Boris Johnson – αλλά, επίσης, στο ότι “ο Πούτιν θα πρέπει να σταματήσει την υποκρισία του στη συρία”… (Το γεγονός ότι αυτό το τελευταίο το “έσπρωξε” ο γάλλος υπ.εξ. Jean-Marc Ayrault, με τις πάντα υπαρκτές υπόγειες σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ, δείχνει τι σημαίνει να ξέρει κανείς καλά από υποκρισία!!!)

Ειδωμένη σαν «πολεμικό συμβούλιο» η τελευταία σύνοδος των g7 ήταν συναυλία λυκοφιλίας.

Τι θα κάνει, λοιπόν, η Ουάσιγκτον; Ακριβώς αυτό που υποσχέθηκε το ψόφιο κουνάβι: θα σπρώξει, θα κλωτσήσει, θα πατήσει σε σβέρκους και, κυρίως, σε πτώματα· προσπαθώντας να μείνει «πάνω πάνω» στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό…

(Επειδή το θέαμα δεν έχει όρια: το τελευταίο που κυκλοφορεί στην global δημαγωγία είναι ότι το ψόφιο κουνάβι βομβάρδισε το αεροδρόμιο στη συρία … επειδή αυτό του εισηγήθηκε η κόρη του!.. Πριν κάτι δεκαετίες έγινε της μόδας μια άλλη θεωρία: ότι ο Κλίντον έριξε παρόμοιους πυραύλους στο σουδάν για να «καθαρίσει» κάτι λεκέδες στο παντελόνι του…

Πλάκα έχουν αυτά τα οικογενειακά των ενοίκων του άσπρου σπιτιού. Απλά η αναγωγή τους σε αιτίες έχει στόχο, κρυφό ή φανερό αδιάφορο, να νομίζουμε ότι ζούμε τα καπρίτσια και τα βίτσια των δωματίων κάποιου παλατιού… Τόλμη και γοητεία ένα πράμα… )

Άντε, λοιπόν, να δούμε τι θέλει η κυρά Ιβάνκα για την βόρεια κορέα… Επίσης ας μαθευτεί ποιες οικογενειακές σχέσεις διαμορφώνουν τις σκέψεις και τις αποφάσεις του επιτελείου του ψόφιου κουναβιού… Καπιταλισμός; Μπααααα…. Αναβίωση της αριστοκρατίας!!!)

Πολεμική αποπληροφόρηση

Τετάρτη 12 Απρίλη. Είναι ένα ζήτημα στο οποίο θα επανερχόμαστε τακτικά: παρά τις ρητορείες περί «ελεύθερης πληροφόρησης» και «αντικειμενικής δημοσιογραφίας» ακόμα και τρανταχτά ονόματα των παγκόσμιων media κάνουν πλέον άγρια αποπληροφόρηση / παραπληροφόρηση· πέρα απ’ ό,τι «είχαμε συνηθίσει» εδώ και χρόνια. Η εκτίμησή μας είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή πράγματι ο καπιταλιστικός κόσμος μπαίνει βαθύτερα στα σκοτάδια της πολεμικής διαχείρισης της κρίσης / αναδιάρθρωσης.

Συνεπώς ένα απ’ τα πολλά που κρύφτηκαν σε σχέση με την αμερικανική επίθεση στη συρία ήταν οι «αντιδράσεις της άλλης πλευράς» – πέρα απ’ την αναμετάδοση λίγων δηλώσεων, για να διασωθούν τα προσχήματα.

Ενδεικτικά λοιπόν: μετά την επίθεση εντατικοποιήθηκαν οι επαφές μεταξύ Μόσχας, Τεχεράνης, Δαμασκού και Χεζμπ’ Αλλάχ. Την Κυριακή το πρωί ο ιρανός πρόεδρος Hassan Rouhani τηλεφωνήθηκε με τον Assand. Ύστερα τηλεφωνήθηκε με τον Putin. Παράλληλα, την προηγούμενη ημέρα, είχαν επικοινωνήσει ο ιρανός αρχηγός του στρατού Mohammad Hossein Baqeri με τον ρώσο Valeri Gerasimov, αλλά και οι επικεφαλής των συμβουλίων εθνικής ασφάλειας Ali Shamkhai και Ratrushev. Ξαναμίλησαν και την Κυριακή. Οι υπ.αμ. ρωσίας, συρίας και ιράν μίλησαν μεταξύ τους χτες.

Το τι κουβεντιάζουν βάσιμα το υποθέτει κανείς. Το ότι υπάρχει κι αυτή η πλευρά είναι σκόπιμο να παραλείπεται. Απ’ τα μάτια του κοινού: αφού πάντα (πάντα!) γίνεται ένας πόλεμος του «καλού» με το «κακό» (όπου το «καλό» είναι στην δική μας μεριά) το να προβάλλεται το «κακό» σαν σκιώδες και αμφίβολο είναι μέρος της απόδειξης … της κακίας του….

Άσχημα, πολύ άσχημα

Τετάρτη 12 Απρίλη. Ένας δολοφονημένος από μπάτσους άοπλος διαδηλωτής είναι ένας δολοφονημένος από μπάτσους άοπλος διαδηλωτής. Τελεία και παύλα. Ακόμα κι όταν το συναίσθημα δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος (πράγμα που συμβαίνει συχνά) η δολοφονία άοπλων διαδηλωτών μετατρέπει το συναίσθημα σε πολιτική. Όχι άδικα.

Καταλαβαίνουμε μεν ότι η βενεζουέλα βρίσκεται στα πρόθυρα εμφύλιου, αλλά καταλαβαίνουμε επίσης ότι η αστυνομία υπακούει τις εντολές της κυβέρνησης. Του Μαδούρο. Αφού αποφάσισε να διατάξει την αστυνομία του να πυροβολεί τους εναντίον του διαδηλωτές, σκάβει ακόμα βαθύτερα τον λάκο του.

Κι αν οι πληβείοι στη βενεζουέλα θαφτούν κάτω απ’ τα δικά του ερείπια, δεν θα υπάρξει ιστορικό συμπέρασμα του είδους τι κρίμα.

Erica

Τετάρτη 12 Απρίλη. Η Erica, σύμφωνα με τον επικεφαλής της ομάδας που την έφτιαξε, είναι το πιο όμορφο, και το πιο «ανθρώπινο» αυτόνομο ανδροειδές αυτή τη στιγμή.

Είναι ρομπότ. Όχι άνθρωπος ούτε μηχανή (λέει ένας απ’ την ομάδα). Κάτι άλλο…

Δείτε το 15λεπτο video (λίγα αγγλικούλια χρειάζονται…):

Meet Erica, the world’s most human-like autonomous android

Και ίσως δεν είναι αργά να αρχίσετε να διαβάζετε το cyborg…