Year: 2017

Να πλερώσουν!

Σάββατο 29 Απρίλη. Εντυπωσιακό όπως πάντα το ψόφιο κουνάβι, πριν βομβαρδίσει (αν βομβαρδίσει) την βόρεια κορέα, έριξε κάτι “ψιλές” στη νότια. Συνεντευξιαζόμενο στο Reuters δήλωσε ότι «φυσικά τα έξοδα για την αντιπυραυλική ασπίδα THAAD θα πρέπει να τα πληρώσει…» ….η Σεούλ! Πόσο πάει; Μόνο 1 δισεκατομμύριο δολάρια…

Συνεπής δεν είναι με την άποψή του «σιγά μην σας προστατεύουμε τσάμπα»; Συνεπέστατος! Μόνο που το νοτιοκορεατικό κράτος δεν το βλέπει έτσι. Σύμφωνα με την δική του άποψη η συμφωνία Σεούλ – Ουάσιγκτον που υπογράφτηκε τον περασμένο Ιούλη, προβλέπει ότι η μεν νότια κορέα θα βάλει γη και υποδομές οι δε ηπα θα βάλουν τα όπλα, την λειτουργία τους, την επιμελητεία τους – και τα ανάλογα κόστη.

Ο.Κ. Αυτά συμφωνήθηκαν τον Ιούλη του 2016. Τώρα είναι σχεδόν Μάης του 2017, και κυβερνάει (λέμε τώρα..) το ψόφιο κουνάβι. Δηλαδή καθαρά και ωμά ο αμερικανικός στρατός και οι χρηματιστές, σε επιθετικότερη στάση…

Μην κάνουν το κορόιδο οι νοτιοκορεάτες! Οι σερίφηδες είναι στα πόστα, και η «προστασία» έχει έξοδα!!!

Τα μπικικίνια, τα φράγκα, τα λεφτά

Σάββατο 29 Απρίλη. Όπως είναι γνωστό (;) η εξαγορά της θυγατρικής της αγροτικής τράπεζας καπνοβιομηχανίας “σεκαπ” απ’ τον κύριο Ιβάν (Σαββίδη) ήταν εθνική αποστολή. Με τον τρόπο τους τέτοιες «εθνικές αποστολές» έχουν κάτι το εξωτικό: κάποιος εμφανίζεται με αρκετά λεφτά για να κάνει μια «εθνική ευεργεσία», χωρίς φυσικά να μαθαίνεται ποτέ τι πήρε σαν αντάλλαγμα από εκείνους που τον παρακάλεσαν να «κάνει τον κόπο».

Τον κορόιδεψε η τότε ελληνική κυβέρνηση (πρασινόμαυρη) τον κυρ Ιβάν; Όχι; Αυτό θα έπρεπε να το λύσει ο ίδιος, δικαστικά αν ήταν απαραίτητο… Το σίγουρο είναι ότι μέχρι πρόσφατα τέτοιου είδους αγορές γίνονται «μετά των βαρών» τους. Αν, για παράδειγμα, ένα ακίνητο είναι προσημειωμένο, η πώληση / αγορά του δεν παραγράφει την προσημείωση.

Η σεκαπ έκανε λαθρεμπόριο τσιγάρων… (πριν την αγοράσει ο κυρ Ιβάν, εκτός αν δεν σταμάτησε…) Εκκρεμούσε ένα πρόστιμο αφού έχει πιαστεί στα πράσα: ένα τσιγαράδικο είχε δεθεί στα ανοικτά της Εύβοιας φορτωμένο με πακέτα που προορίζονταν για εξαγωγή (στην αίγυπτο) αλλά θα έπεφταν, μετά από μια σύντομη βόλτα στη θάλασσα, στην ελληνική «μαύρη αγορά» (επί τη ευκαιρία: είναι πασίγνωστο στον πλανήτη ότι το λαθρεμπόριο των τσιγάρων το οργανώνουν οι ίδιες οι καπνοβιομηχανίες…). Τα πακέτα ήταν της σεκαπ…

Αυτό το πρόστιμο δεν αποτελεί «βάρος» της επιχείρησης όταν εξαγοράστηκε; Αποτελεί! Αποτελούσε… όχι πια… Η φαιορόζ κυβέρνηση νομοθέτησε την διαγραφή της υποχρέωσης πληρωμής του προστίμου απ’ τον τωρινό ιδιοκτήτη της. Τον κυρ Ιβάν…

Τέτοιο «κεντρικό πολιτικό ενδιαφέρον» για τα 38 μύρια και για έναν «επενδυτή» που φαίνεται (φαίνεται…) ότι μπαίνει σε τροχιά Λαυρεντιάδη (για να μην ξεχνιόμαστε…) κάτι δείχνει, έτσι δεν είναι;

(Μην πει κανείς ότι δείχνει μόνο κουκιά…)

Οι άνθρωποι της εξουσίας

Σάββατο 29 Απρίλη. Να θυμήσουμε (στη χώρα των λωτοφάγων) ότι ο κυρ Ιβάν ήταν εκείνος ο ενδιαφέρομενος για άδεια τηλεόρασης που, αμέσως μετά το τέλος εκείνου του “διαγωνισμού” (άλλο ξεχασμένο…), είχε δηλώσει ξανά και ξανά ότι “κτύπαγε τις τιμές” στον πλειστηριασμό, για να ανέβουν, και … να βγάλει περισσότερα λεφτά η κυβέρνηση…. Ήταν, δηλαδή, λαγός· και το δήλωσε δημόσια και με υπερηφάνεια.

Ύστερα, όταν ο “μπροστινός” μεσαιο-εργολάβος βγήκε απ’ την 4άδα των νικητών, η χήρα άδεια πήγε στον κυρ Ιβάν. Που σύμφωνα με τα λεγόμενά του δεν ήθελε κανάλι, ήθελε απλά να βοηθήσει την φαιορόζ κυβέρνηση… Ο οποίος, παρόλα αυτά, πλήρωσε την πρώτη δόση… (Και μετά όλα ξεχάστηκαν).

Δεν είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι ο κυρ Ιβάν έχει πάρει κάποιου είδους “προαγωγή”… Αλλά τέτοιες “προαγωγές” γίνονται αφού πρώτα οι “κατάλληλοι άνθρωποι πλαισιώσουν” εκείνον που φαίνεται.

Συνεπώς, το φαιορόζ δώρο των 38 μυρίων είναι απλά ένας ακόμα κρίκος στην μακριά, “αιώνια” συνέχεια του ελληνικού κράτους / παρακράτους. Απ’ αυτή την άποψη μπορούμε να ησυχάσουμε: business as usual.

Μόνο κλόουν

Παρασκευή 28 Απρίλη. Συνηθιζόταν να ισχύει ότι ο αμερικάνος πρόεδρος είναι ο ανώτερος αρχηγός του στρατού. Αυτό ήταν μια πρόνοια ώστε να ελέγχεται ο αμερικανικός στρατός απ’ τους πολιτικούς, την κυβέρνηση κατ’ αρχήν. Οι αμερικάνοι καραβανάδες, επί της προεδρίας Ομπάμα, γκρίνιαζαν ωστόσο ότι “η κυβερνητική γραφειοκρατία τους δένει τα χέρια”.

Όχι πια. Το ψόφιο κουνάβι παραχώρησε πριν 8 μέρες αποφασιστικές αρμοδιότητες αποκλειστικά στον “τρελό σκύλο” Mattis, που είναι πρώην αρχικαραβανάς και επαγγελματίας δολοφόνος στην κατοχή του ιράκ. Τώρα πια ο αμερικανικός στρατός, με στολή και με κουστούμι θα αποφασίζει πως και πότε θα μεταφέρει δυνάμεις και όπλα στη συρία και στο ιράκ.

Και οι καραβανάδες τρίβουν τα χέρια τους, που λύθηκαν. Όσο για το ψόφιο κουνάβι; Ας μην είναι τόσο αρχιστράτηγος. Ας μείνει κυρίως κλόουν.

Μόνο καραγκιόζης

Παρασκευή 28 Απρίλη. Ο άγγλος υπ.εξ. Boris Johnson έχει κι αυτός, εκ μέρους της κυβέρνησης των συντηρητικών, μια φαγούρα. Συνηθιζόταν να είναι απόφαση του αγγλικού κοινοβουλίου αν ο στρατός της αυτού μεγαλειότητας θα «κτυπήσει» κάποιους που δεν απειλούν την αγγλία, και μάλιστα χωρίς κάποια διεθνή επίσημη απόφαση (του οηε ας πούμε). Εξαιτίας αυτής της ανόητης (για καιρό πολέμου…) συνήθειας, το 2013 το κοινοβούλιο είχε απορρίψει την πρόταση του Cameron για βομβαρδισμό του καθεστώτος Άσσαντ ως υποτιθέμενου ενόχου για επίθεση με χημικά.

Αλλά τώρα ο Johnson νοιώθει ότι είναι καλύτερα οι αποφάσεις για τον αγγλικό στρατό και την δράση του να λαμβάνονται στην Ουάσιγκτον. Θα είναι δύσκολο αν οι ΗΠΑ μας κάνουν μια πρόταση για κάποια μορφή δράσης σε σχέση με χρήση χημικών όπλων, αν μας ζητήσουν να τους στηρίξουμε – μάλλον με πυραύλους Κρουζ από υποβρύχια στη Μεσόγειο, έτσι νομίζω – θα είναι δύσκολο λοιπόν να τους πούμε όχι. Αυτά είπε κοτζάμ άγγλος υπουργός εξωτερικών.

«Στους πολέμους λέμε ναι» – και χωρίς δημοψηφίσματα. Προφανώς είναι συνέπεια της καινούργιας «εθνικής ανεξαρτησίας» της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας. Υπό την έννοια της ξαναμοιρασιάς του κόσμου με τον μόνο έγκυρο τρόπο που ταιριάζει στα αφεντικά: δια πυρός και σιδήρου.

Μόνο εγκάθετοι

Παρασκευή 28 Απρίλη. Τα κλωτσομπουνίδια σε κοινοβούλιο θα μπορούσαν να θεωρηθούν ενδειξη εκρηκτικού ταπεραμέντου. Στην περίπτωση, όμως, της “κρίσης” που εδώ και μήνες παράγει η δεξιά / ακροδεξιά του Γκρουέφσκι στο πολιτικό σύστημα του κράτους της μακεδονίας, το πράγμα είναι επικίνδυνα σοβαρότερο.

Ο καθεστωτικός Γκρουέφσκι, βουτηγμένος ως τις ρίζες των μαλλιών του σ’ αυτό που λέγεται “βαλκανική διαφθορά”, έχει χάσει μεν την εξουσία, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει εμφύλιος. Απέχοντας απ’ την βουλή προσπαθεί να εμποδίσει την έναρξη της λειτουργίας της υπό την πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών και του αλβανικού BDI (και δύο μικρότερων κομμάτων). Έχει σύμμαχο τον εκλεγμένο απ’ τον ίδιο πρόεδρο.

Στις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, ναι μεν το κόμμα / συνασπισμός του Γκρουέφσκι ήρθε πρώτο κερδίζοντας 51 έδρες (σε σύνολο 120) αλλά απέτυχε να κάνει συμμαχία με το αλβανικό BDI· κάτι που πέτυχε το δεύτερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα / συνασπισμός του Zoran Zaev (49 έδρες). Αλλά ο Γκρουέφσκι και το κύκλωμά του δεν θέλουν να αφήσουν τα αξιώματα· φοβούνται ότι θα καταλήξουν φυλακή. Κάτι αρκετά πιθανό.

Το χθεσινό ντου οργανώθηκε από οπαδούς του Γκρουέφσκι, όταν οι 67 βουλευτές της πλειοψηφίας εξέλεξαν πρόεδρο της βουλής· για πρώτη φορά αλβανικής καταγωγής. Η “εθνικιστική οργή για την προδοσία” είναι, όμως, μόνο ο φερετζές.

Για να τα κάνει αυτά ο Γκρουέφσκι έχει πλάτες. Όχι στην ε.ε., σίγουρα όχι στην τωρινή ε.ε. Στην Ουάσιγκτον ίσως; Στην “ευρύτερη αγγλόσφαιρα”; Επίσημα το ψοφιοκουναβιστάν “καταδικάζει”. Αλλά ανεπίσημα μάλλον ενδιαφέρεται για μερικούς ακόμα μπελάδες σε βάρος αυτού του καταραμένου Βερολίνου.

Και τα δυτικά βαλκάνια προσφέρονται…

(κάτω φωτογραφία: ο Zaev με φανερή καρεκλιά στο κεφάλι…)

Της κορέας 2…

Πέμπτη 27 Απρίλη. Η Ουάσιγκτον και η Σεούλ επιταχύνουν την εγκατάσταση του αντιπυραυλικού συστήματος THAAD (Termonal High Altitude Area Defence), ισραηλινής κατασκευής, στη νότια κορέα. Υποτίθεται ότι το σύστημα είναι ανάλογο των patriot, και ότι μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους μέσου βεληνεκούς (από 880 μέχρι 5.500 χιλιόμετρα). Αν είναι λίγοι…

Και ιδού ένας λόγος που το Πεκίνο ίσως θυμώνει με την Πγιονγκγιάνγκ. Επιδεικνύει έναν στρατιωτικό τσαμπουκά που δεν μπορεί να οδηγήσει με επιτυχία ως το τέλος του μόνη της, χωρίς κινεζική βοήθεια· και απ’ την άλλη νομιμοποιεί την εντατικοποίηση της αμερικανικής παρουσίας στη νότια κορέα, κάτι που το Πεκίνο θεωρεί εχθρικό. Μ’ άλλα λόγια: το βορειοκορεατικό καθεστώς αντικειμενικά δουλεύει υπέρ των αμερικανικών (και ιαπωνικών) συμφερόντων, και εναντίον των κινεζικών.

Εκτός εάν το Πεκίνο εφαρμόζει την συμβουλή: έχε τους φίλους κοντά και τους εχθρούς κοντύτερα.

(φωτογραφία: τα συστατικά του THAAD δεν γίνονται απ’ όλους δεκτά στη νότια κορέα… Εδώ δεν φαίνονται οι διαδηλωτές, μόνο ένα πανό: το πλάνο είναι γεμάτο μπάτσους…)

Της κορέας 3…

Πέμπτη 27 Απρίλη. Σε άρθρο των global times, που θεωρούνται ότι εκφράζουν την κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος της κίνας, αφήνεται η υπόνοια ότι το Πεκίνο θα μπορούσε, ίσως (…) να ανεχτεί μια περιορισμένης έκτασης «χειρουργική» αεροπορική επίθεση των ηπα στη βόρεια κορέα… Σε καμία περίπτωση όμως εισβολή του στρατού της νότιας στο βορειοκορεατικό έδαφος.

Είναι αυτό μια σταθερή θέση; Ή μια τελευταία προειδοποίηση προς την Πγιονγκγιάνγκ ότι δεν μπορεί να κάνει μαγκιές με ξένα (δηλαδή κινεζικά) κόλλυβα;

Δεν βάζουμε στοίχημα. Ειδικά για τις ιμπεριαλιστικές τακτικές «μεγάλων δυνάμεων» στην ασία. Όμως υπάρχουν (ή έτσι τα βλέπουμε) κάποια «δευτερεύοντα» σημάδια που δείχνουν ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να είναι ευχαριστημένη προς το παρόν με την αυξημένη στρατιωτική παρουσία της στην ευρύτερη περιοχή της κορεατικής χερσονήσου· με την προϋπόθεση ότι το καθεστώς της βόρειας κορέας δεν θα κάνει κάποια καινούργια «απαγορευμένη δοκιμή».

Εξάλλου δεν είναι ακόμα βέβαιο (και πως θα μπορούσε;) ότι η νότια κορέα (κατά κύριο λόγο) θα ήταν διατεθεμένη να υποστεί τα αντίποινα μιας αμερικανικής επίθεσης αν δεν πρόκειται να δοκιμάσει να καταλάβει εδάφη της βόρειας κορέας – κάτι που το Πεκίνο θεωρεί casus belli.

Οι επόμενες ημέρες και νύχτες θα δείξουν τι είναι που εγκυμονείται…

O tempora!

Πέμπτη 27 Απρίλη. Αυτό είναι η κατάρα του post modern καπιταλισμού και του 4ου παγκόσμιου. Μια γριά αλεπού (δεξιά) να συναγελάζεται με έναν πρίγκηπα γιάπη που (το πιθανότερο είναι ότι) «δεν λειτουργεί» χωρίς τα σκονάκια του. Αλλά έτσι τα φέρνει η ζωή: αυτός αριστερά είναι ο σαουδάραβας υπ.εξ Adel al-Jubeir.

Και μην ρωτήσετε τι κουβέντιασαν στη Μόσχα. Τσακώθηκαν. Αλλά με αυτό το διπλωματικό στυλ που όταν γίνονται οι επίσημες δηλώσεις εκφράζεται σαν «ο ένας λέει το ένα, ο άλλος λέει το άλλο» – οπότε σημειώσατε Χ.

«Χ»; Ποιος; Η ρωσία με την σαουδική αραβία; Ο Λαβρόφ με έναν τύπο που τον ήξεραν μόνο στα καζίνα και στα «πρακτορεία συνοδών», αλλά μετά έγινε «αξιωματούχος» και έχει τώρα την αναίδεια να δηλώνει ότι «δεν υπάρχει χώρος στη συρία ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο» για το Ιράν και την Χεζμπ’ αλλάχ;

Που πας ρε καρα-Adel; Ε ρε αμμοβολή που χρειάζεται!!!

Πλεονάσματα και ελλείμματα

Πέμπτη 27 Απρίλη. Όσο πιο πολύ κοκορεύονται οι φαιορόζ (και η αυτού εξοχότης ο πρωθυπουργός ο ίδιος) για την «υπεραπόδοση του πλεονάσματος» του 2016 τόσο περισσότερο μας ζώνουν τα φίδια. Οικονομολόγοι ή λογιστές δεν είμαστε (ευτυχώς) αλλά διαβάζουμε. Πολύ. Και αναρωτιόμαστε: είναι τόσο σίγουροι ότι η εισπρακτική σπασικλιά τους δεν τους έχει ρίξει σε παγίδα;

Κατ’ αρχήν το θρυλικό «πλεόνασμα» του 4,2% επί του αεπ είναι λογιστικό. Όχι πραγματικό. Δεν οφείλεται μόνο στην θεαματική αύξηση των φόρων. Αλλά και στο ότι το ελληνικό κράτος δεν πληρώνει τους προμηθευτές του. Αυτό το λογιστικό τρικ το δέχεται βέβαια η eurostat· αλλά δεν το δέχεται η πραγματικότητα. Κάτω απ’ τα 7 δις «πλεόνασμα» υπάρχει ένα ληξιπρόθεσμο χρέος 5 ή 6 δις. Οπότε…

Πέρα απ’ αυτό όμως. Αν η ελληνική κυβέρνηση καταφέρνει τέτοιο ρεκόρ κόντρα στις (πολύ πιο ήπιες) προβλέψεις, και μάλιστα του πάνκακου δντ, τότε αποδεικνύεται σωστή η άποψη (κόντρα σ’ αυτήν του δντ) ότι η Αθήνα μια χαρά μπορεί να πετυχαίνει πλεονάσματα 3,5% για τα επόμενα, χμμμμμ, ας πούμε 10 χρόνια. Κι αν τα καταφέρνει τότε το χρέος της είναι μια χαρά διαχειρίσιμο! Πάνε γυρεύοντας οι φαιορόζ να τ’ ακούσουν κι αυτό, με δικές τους αποδείξεις;

Πως γίνεται, δηλαδή, απ’ την μια να λες «ωι, ωι, ωι, κι αμάν αμάν, δεν μπορώ να πλερώσω, ελεήστε με τον αόμματο», και απ’ την άλλη να μαζεύεις παράδες σα να ήταν στραγάλια (χωρίς να πληρώνεις), ε;

(Εν τω μεταξύ: για το ευρύτερο κοινωνικό καλό προτείνουμε αυτή η μέθοδος επιτυχίας πλεονασμάτων να αναγνωριστεί στον καθένα. Π.χ.: η μη πληρωμή των φόρων εισοδήματος να ανακηρυχτεί σαν θεάρεστη ενέργεια εξασφάλισης ατομικού ή οικογενειακού πλεονάσματος. Πράξη νοικοκυρεμένη, μυαλωμένη, άξια επιβράβευσης – σα να λέμε…)