Year: 2017

Δευτέρα 29 Μάη. …Η εποχή που μπορούσαμε να στηριζόμαστε εντελώς σε άλλους έχει φτάσει στο τέλος της από συγκεκριμένες απόψεις… Το έζησα τις τελευταίες ημέρες. Εμείς οι Ευρωπαίοι στ’ αλήθεια πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας… Η γερμανία και η ευρώπη πρέπει να επιδιώξουν να κρατήσουν καλές σχέσεις με τις ηπα, την βρετανία και άλλες χώρες, ακόμα και με την ρωσία… Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι πρέπει να πολεμήσουμε για το δικό μας μέλλον, για την μοίρα μας σαν ευρωπαίοι…

Αυτά είπε ανάμεσα σε άλλα η κυρά Μέρκελ σε προεκλογική συγκέντρωση στο Μόναχο. Δεν απευθυνόταν σε έλληνες, εννοείται. Ούτε μόνο σε γερμανούς, ψηφοφόρους της ή όχι· επίσης εννοείται. Όπως θα το έλεγε και κάποιος Joschka Fischer (Sarajevo 113a, 6/1/2017…) αυτό είναι το τέλος του «ατλαντισμού» – σε αργή κίνηση. Άλλωστε, μπορεί το ψόφιο κουνάβι να φαινεται καραγκιόζης, αλλά είναι μόνο ο Mike Pence ντυμένος καραγκιόζης· ποιος δεν το έχει καταλάβει;

Οπωσδήποτε το γερμανικό καθεστώς δεν περίμενε ούτε την σύνοδο του νατο ούτε εκείνη των g7 για να βγάλει τα συμπεράσματά του. Όμως στην πολιτική (σαν τεχνική της εξουσίας) η στιγμή που λες ή δεν λες κάτι, η στιγμή που κάνεις ή δεν κάνεις κάτι, το timing που λένε, έχει σημασία· και όχι μόνο συμβολική.

Ο καπιταλισμός στην (ηπειρωτική) ευρώπη τραβάει τον δικό του, ισχυρά ανταγωνιστικό (μέσα στις παγκόσμιες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις) δρόμο εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Κάποτε αυτό θα αναγνωριζόταν καθαρά και επίσημα· έγινε τώρα. Μπορεί να συνεχίσει μόνο αν γίνει ευρωπαϊκός. Πρώτα η Βόννη και μετά το Βερολίνο είχαν πάντα στο νου τους αυτήν την πορεία. Γι’ αυτό και η ευκαιρία της προεδρίας του ψόφιου κουναβιού είναι, από ιστορική άποψη, μια ώριμη στιγμή.

Όσοι ψάχνουν να πουλήσουν τις γεωπολιτικές τους συντεταγμένες σε «καλή τιμή» πάνω στον πάγκο της εντεινόμενης ενδοκαπιταλιστικής έριδας έχοντας υπ’ όψη τους τα δεδομένα του 20^ου αιώνα, βρίσκονται στο κενό – κι ας μην το καταλαβαίνουν… Για πρώτη φορά στην ιστορία (τους) η ανερχόμενη παγκόσμια (και) θαλάσσια δύναμη δεν είναι λευκή και χριστιανική. Και επιπλέον, «δεν αγοράζει» με το στρέμμα, αλλά μόνο ό,τι ακριβώς την ενδιαφέρει.

Σ’ ότι γίνεται και θα γίνει στο project europe το ελλαδιστάν μοιάζει όλο και περισσότερο σαν μια περιθωριακή ανορθογραφία. Τι να κάνουν όμως και οι ντόπιοι «πατριώτες»; Πόσες βάσεις (ή τι άλλο…) να δώσουν ακόμα στην Ουάσιγκτον μπας και τους δώσει μια κάποια σημασία;

Δευτέρα 29 Μάη. Πολλοί, πάμπολλοι, σχεδόν οι πάντες έχουν βρίσει τον Μητσοτάκη (πατέρα). Όχι εμείς! Επειδή δεν έχουμε αυταπάτες. Το συνηθισμένο κίνητρο είναι η απογοήτευση εκείνων που θέλουν πρωθυπουργούς (και υπουργούς, κλπ) «πατερούληδες». Αντίθετα για εμάς η μόνη χρησιμότητα του καλοπληρωμένου επαγγέλματος «πρωθυπουργός» είναι να συγκεντρώνει την οργή (αν είναι δυνατόν) όλου του πληθυσμού· να τον γαμωσταυρίζουν οι πάντες απ’ το πρωΐ μέχρι το άλλο πρωΐ όχι επειδή ξεγελάστηκαν, όχι επειδή προδόθηκαν, αλλά επειδή το απολαμβάνουν· κι έτσι να αποφορτίζονται οι κοινωνικές σχέσεις απ’ τη νευρικότητα και τις εντάσεις, να μην τσακώνονται φίλοι και γνωστοί για ασήμαντα (ή και σημαντικά) πράγματα. Με δυο λόγια σωστός πρωθυπουργός στην ελλάδα, άξιος του μισθού του, είναι εκείνος που μαγνητίζει, που τραβάει τα μπινελίκια όλων των υπηκόων, όχι σαν “απατεώνας” αλλά σαν αλεξικέραυνο, όχι σαν “προδότης” αλλά σαν σάκος του μποξ, εξασφαλίζοντας όχι την άθλια «εθνική ενότητα» αλλά την γαλήνη της κοινωνικής ανευθυνότητας / παιδικότητας.

Τέτοιος, αληθινός γίγαντας, υπήρξε σαν πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Δεν θα μιλήσουμε για τα (πραγματικά) πολιτικά προσόντα του ανδρός – στον Περισσό και στην Κουμουνδούρου, για παράδειγμα, ξέρουν καλύτερα… (Κι εμείς ξέρουμε…). Θα θυμήσουμε ότι στα λίγα χρόνια της πρωθυπουργίας του το «γαμώ τον Μητσοτάκη σου» ήταν μια κουβέντα που έβγαινε αυθόρμητα απ’ τα στόματα όλων. Για οποιονδήποτε λόγο. Όχι μόνο των πασόκων και των αριστερών (αναμενόμενο), αλλά και των δεξιών, που τον είχαν ψηφίσει (μόνο και μόνο για να σπρώξει απ’ το Μαξίμου τον Παπανδρέου τον Β). Και να στραβοπατούσε κάποιος περπατώντας, ήξερε ποιος έφταιγε: ο «καντέμης»! Έχανε η ομάδα σου; Ο “καντέμης” έφταιγε! Χώριζες; Πάλι του “καντέμη” δουλειά ήταν! Τράκαρες πάνω σε κολώνα; “Γαμώ τον Μητσοτάκη μου” έλεγες, και θάβρισκες περαστικούς να σε παρηγορήσουν… Ο τέλειος άρχοντας! Το τέλειο έρμα της κοινωνικής ισορροπίας…

Σαν «πρώην» πια ζούσε, λένε, αγγίζοντας τα όρια της αιωνιότητας, μ’ ένα μόνο όνειρο: να δει κάποιο τέκνο του, θηλυκό η αρσενικό, στην πρωθυπουργική καρέκλα. Κανένα δεν είχε τα προσόντα του. Εμείς, σαν m.f.c. (mitsotakis fun club) ευχόμασταν τα όνειρο να μείνει ανεκπλήρωτο, έτσι ώστε ο γίγαντας να μείνει αθάνατος. Διότι ναι μεν είμαστε fun club, αλλά όχι οικογενειακό!!

Δυστυχώς το μεγάλο αφεντικό έκανε άλλους λογαριασμούς. Δεν ήθελε να μηδενίσει το κοντέρ, να κλείσει έναν πλήρη αιώνα… Έτσι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, εκ Χανίων ορμώμενος, «δεν είναι πια ανάμεσά μας». Και δεν βλέπουμε στον ορίζοντα κάποιον άλλο που να μπορεί να δικαιολογήσει τον μισθό του πρωθυπουργού. Μόνο «πατερούληδες» και «γυιοί», όλοι επίδοξοι σωτήρες…

Τόσο «νάνοι» και τόσο καταχραστές του δημόσιου ταμείου: μόνο η Μέρκελ και ο Σόιμπλε φταίνε πια…

Long life!

(φωτογραφία: Ποιός θα κατάφερνε να ποζάρει σαν δράκουλας σε προεκλογική περίοδο αν δεν είχε αποδομήσει την πατερναλιστική αισθητική, έχοντας μέσα του ταυτόχρονα μια αυθεντική διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο; Εδώ μια γιγαντο-απειλητική μητσοτακο-κεφαλή, παραμονές των εκλογών του 1985…

Ωραίες εποχές! Είμασταν, ακόμα, αθώοι. Ασυγχώρητα όπως αποδείχθηκε· αλλά αθώοι…)

Δευτέρα 29 Μάη. Παρά τις εκατέρωθεν κατηγόριες (έτσι είναι η διπλωματία…) Βρυξέλες (δηλαδή η ε.ε.) και Άγκυρα δεν είναι δα και έτοιμοι να φαγωθούν. Για την ακρίβεια, μετά την συνάντηση του Erdogan με τους Juncker και Tusk, αποφασίστηκε μια 12μηνη διαδικασία επαναπροσέγγισης και επίλυσης των όποιων παρεξηγήσεων (ή διαφορών), με πρώτο ραντεβού (των αντιπροσωπειών) στις 13 Ιούνη. Και πράγματι, οι ανακοινωμένες εκκρεμότητες (για την πλήρη συμφωνία της 18^ης Μάρτη του 2016, αυτής για την “επαναπροώθηση”…) που θα επιτρέπει την κατάργηση της βίζας για τους τούρκους υπηκόους δεν είναι άλυτες. Και επιπλέον είναι μόνο 7 (που να ήταν, δηλαδή, τα «προαπαιτούμενα» 140, 240 ή πόσα…).

Εννοείται ότι στη συνάντηση κουβεντιάστηκε και η ευρωπαϊκή ανησυχία για την επαναφορά της θανατικής ποινής στην τουρκία. Ο Erdogan ξεκαθάρισε ότι η σχετική συζήτηση είναι συνέπεια του «τραύματος» απ’ το περσινό πραξικόπημα… Μετά το οποίο (το επανέλαβε…) οι ευρωπαίοι δεν έδειξαν ιδιαίτερη δημοκρατική ανησυχία…

Περασμένα ξεχασμένα; Ναι και όχι. Πάντως και οι συνομιλητές του πολιτικοί είναι και ξέρουν: αν το καθεστώς Erdogan επρόκειτο στα σοβαρά να επαναφέρει την θανατική ποινή (που το ίδιο κατάργησε στις αρχές των ’00s) θα το είχε κάνει πριν ξεκινήσουν οι δίκες των πραξικοπηματιών… Ώστε να τους αφορά. Τώρα… απλά δεν θα είχε κανένα νόημα. Αναδρομική ισχύς νόμων δεν γίνεται πουθενά.

Αααα: αν υπάρχουν τίποτα ντόπιοι «ειδικοί» και «ανειδίκευτοι» που περίμεναν διάλυση της τουρκίας (… μετά την διάλυση του μακεδονικού κράτους αλλά και του αλβανικού…) ας το ρίξουν καλύτερα στο «στοίχημα».

Εκεί οι «κουβάδες» είναι πιο ανώδυνοι…

Δευτέρα 29 Μάη. Όταν αποφασίστηκε η ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων και η δημιουργία του εφκα (κάτι που ήταν ορθολογικό και απαραίτητο, αρκεί να λάμβανε κανείς υπ’ όψη του την εδώ και δεκαετίες κινητικότητα των εργατών σε διάφορες μορφές «σχέσεων εργασίας» και τις μεγάλες ασφαλιστικές δυσκολίες των νομάδων στην «αγορά εργασίας»…) το ξέραμε: αυτή η ενοποίηση θα υπονομευόταν συστηματικά απ’ τα «μέσα». Δηλαδή απ’ τους προσοδικούς μηχανισμούς κάθε χωριστού ταμείου και, φυσικά, τους υπηρέτες τους. Κι αυτή η συστηματική υπονόμευση θα ήταν βέβαια σε βάρος, ποιων άλλων; των ασφαλισμένων.

Το πράγμα εξελίσσεται ακόμα χειρότερα απ’ ότι περιμέναμε. Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής», στις 26/5:

Την εκτίμηση ότι τα λάθη στα μητρώα του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικης Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) που ταλαιπωρούν χιλιάδες ασφαλισμένους, από την έναρξη λειτορυγίας του ηλεκτρονικού συστήματος του νεου Ταμείου, θα συνεχίσουν να εμφανίζονται για τα επόμενα 30 χρόνια, εξέφρασε ο πρόεδρος και διευθύνων συμβουλος της ΗΔΙΚΑ Αν. Τάγαρης. Πρόκειται για την εταιρεία που έχει σηκώσει το βάρος της μηχανογράφησης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα…

… Από την έναρξη λειτουργίας του ηλεκτρονικού συστήματος μητρώου του ΕΦΚΑ, χιλιάδες ασφαλισμένοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με λάθη στα στοιχεία τους. Άλλα ήταν απλά, όπως μια διαφορά στη διεύθυνση κατοικίας ή στο τηλέφωνο επικοινωνίας, άλλα ήταν πιο σύνθετα, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ταλαιπωρία, καθώς αριθμοί μητρώου εξαφανίστηκαν και κατά συνέπεια χάθηκαν ένσημα…

… Σύμφωνα με πληροφορίες, στο μητρώο ΕΦΚΑ δεν μεταφέρθηκαν τα στοιχεία από την πιο πρόσφατη ενημέρωση των ανά ταμείο μητρώων, αλλά κάποια προγενέστερη, άγνωστης ημερομηνίας…

Είναι έτσι; Και γιατί να μην είναι; Για να το πούμε απλά: οι «υπεύθυνοι των ταμείων» αντέγραψαν παλιές βάσεις δεδομένων για τους ασφαλισμένους τους (δημιουργώντας αρχεία που, βέβαια, είχαν πρόσφατες ημερομηνίες…), βάσεις δεδομένων με λάθη και παλιά στοιχεία, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι έτσι κάνουν το έργο της ενιαίας μηχανοργάνωσης εξαιρετικά δύσκολο. Σε βάρος των ασφαλισμένων – φυσικά. Και υπέρ; Υπέρ τίνος;

Πρώτα πρώτα υπέρ των εαυτών τους: θα έχουν «απεριόριστη δουλειά» να συμβάλουν στην διόρθωση των (σκόπιμων) λαθών, για πολλά πολλά χρόνια… Ύστερα και πάλι υπέρ των εαυτών τους: με το κατάλληλο λιπαντικό («λάδι») θα μπορούν να εξυπηρετούνται πιο γρήγορα κάποιοι (να διορθώνουν τα σκόπιμα λαθεμένα στοιχεία τους) έναντι άλλων που δεν θα μπορούν να πληρώσουν «γρηγορόσημο». Όπως, για παράδειγμα, οι μετανάστες εργάτες, των οποίων τα ένσημα «έχουν χαθεί», και δεν μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής…

Ύστερα υπέρ της πρακτικής και πραγματικής μείωσης των συντάξεων – για παράδειγμα. Ως τώρα οι μεγάλες καθυστερήσεις στην τακτοποίηση οφείλονταν στο ότι «τα ταμεία δεν είχαν τα λεφτά». Τώρα θα οφείλονται και στο ότι «αααχ, λυπάμαι, εδώ έχουν χαθεί τα ένσημά σας, αν μπορείτε να τα βρείτε please…». Αν πεθάνουν και κάμποσοι εν τω μεταξύ, στο ψάξιμο, ακόμα καλύτερα.

Τελικά υπέρ του πολιτικού προσοδισμού. Όπως το έθεσε κάποιος συνδικαλιστής κάποτε στις σκάλες κεντρικού νοσοκομείου «το θέμα είναι να βάζεις τις βεντούζες στα σωστά σημεία. Δεν χρειάζεται να τρέχεις από δω κι απο κει. Πρέπει να ξέρεις που είναι οι κόμβοι. Αυτοί έχουν σημασία…» Τα κυκλώματα των ασφαλιστικών ταμείων (προϊστάμενοι και διάφοροι εργαζόμενοι) ήξεραν που να βάλουν την «βεντούζα»: στις βάσεις δεδομένων. Είναι το σχεδόν τέλειο έγκλημα. «Ααααα, δεν ξέραμε… Νομίζαμε ότι αυτές είναι οι πρόσφατες…».

Αλλά δεν θα χρειαστεί καν και καν να απολογηθούν για τίποτα. Κανείς δεν τους κατηγορεί για οτιδήποτε. Ούτε για παράβαση καθήκοντος, ούτε για κατάχρηση εξουσίας, ούτε για οτιδήποτε άλλο. Όλα όμορφα και ωραία.

Το ότι οι ασφαλισμένοι θα σιχτιρίζουν (τον … ΕΦΚΑ) είναι ένα παράπλευρο όφελος. Μα δεν φταίνε οι τρισκατάρατοι οι «ξένοι» και γι’ αυτό; Φταίνε!!!

Μια χαρά…

Κυριακή 28 Μάη. Όταν «αρχιστράτηγοι» έχουν αυτοχρηστεί, κατά καιρούς, ο κυρ Βαρουφάκης, ο κυρ Λαπαβίτσας, ο κυρ Λαφαζάνης, ο κυρ Αλαβάνος, και τόσοι άλλοι παρόμοιου «βεληνεκούς», τότε τι άλλο περιεχόμενο θα μπορούσε να έχει η λέξη «φάρσα»;

Σάββατο 27 Μάη. Μήπως τον έχουμε παρεξηγήσει; Μήπως είναι ο Ένας ο Αναμενόμενος; Μήπως είναι αυτός που περίμενε (μάταια) η παγκόσμια αριστέρα τα χρόνια του «ψυχρού πολέμου»;

Έκανε καλή περφόμανς το ψόφιο κουνάβι στη σύνοδο του νατο στις Βρυξέλες. ‘Επεισε άνετα ότι μπορεί να το διαλύσει· αν και από κάποιες απόψεις η διαλυτική δουλειά γίνεται εδώ και χρόνια. Έστω: προσπάθησε να βάλει ένα ακόμα καρφί στη συμμαχία… Έβγαλε (στα 23 απ’ τα 28 κράτη / μέλη) τον λογαριασμό. Ότι χρωστάνε πολλά, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση. (Και κατ’ ιδίαν σιχτίρισε άλλη μια φορά τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες…)

Είναι η στιγμή που θα πρέπει να μπει στη σκηνή, με δυναμισμό, το ελλαδιστάν. Πρώτον σαν «καλός μαθητής» (του νατο) και δεύτερον σαν «ειδικός στις διαπραγματεύσεις για το χρέος»…

Θα πάει μετά απ’ αυτά το νατο, σα νατο, να καλύψει την Ουάσιγκτον και τους τοπικούς συμμάχους της στη συρία και στο ιράκ; Περίπου. Τελικά (κατά τον γραμματέα της συμμαχίας Jens Stoltenberg) «θα εκπαιδεύει τοπικές δυνάμεις αντιτρομοκρατικά». Θα δώσει και τα «ιπτάμενα ραντάρ» του…

(Εν τω μεταξύ το Βερολίνο, φτιάχνει μεθοδικά και αθόρυβα κάτι που δεν είναι ακόμα «ευρωπαϊκός στρατός», είναι όμως μια σταθερή «πολυεθνική» ευρωπαϊκή δύναμη. Τάγματα της ρουμανίας, της τσεχίας και της ολλανδίας εντάσσονται οργανικά στον γερμανικό στρατό.

Δεν είναι κάτι σπουδαίο. Ακόμα. Αναμένεται η γαλλία…)

(φωτογραφία: φυσιογνωμιστές δεν είμαστε… αλλά κι αυτοί δεν δείχνουν να πεθαίνουν από κέφι…)