Δευτέρα 5 Ιούνη. Μακρύς ο δρόμος… Κι αν ξεμείνουμε από τσιγάρα δεν πρέπει να ξεμείνουμε από μουσική… Κάπως έτσι προέκυψε η στιγμή να ρίξουμε μια ματιά στην δική μας καμπούρα· στην «προίκα» μας δηλαδή.
Οπότε οι τότε φρέσκιες Σαλονικιές ροκ εν ρολ «Τρύπες», απ’ το μακρινό ’85, βγήκαν απ’ το σακούλι.
Το τραγούδι γράφτηκε για φαντάρους. Aλλά με την γενική επιστράτευση στη βλακεία και τα ψυχοδράματα αφορά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τους πάντες.
Δευτέρα 5 Ιούνη. Τέλειο το timing των τρομοκρατών: μόλις η κυρά Τερέζα και το κόμμα της άρχισαν να απειλούνται στα σοβαρά με απώλεια της πλειοψηφίας (αν και όχι και της πρώτης θέσης) στις εκλογές της ερχόμενης Πέμπτης, «τσουπ»!!! Να η υπενθύμιση της αναγκαιότητας του ρατσισμού, του νόμου και της τάξης!
Γιατί η κυρά Τερέζα άρχισε να χάνει τόσο έντονα λάδια με κίνδυνο να μην μπορεί να φτιάξει μονοκομματική συντηρητική κυβέρνηση, πράγμα που θα είχε διάφορες συνέπειες; Επειδή ανακοίνωσε στα τέλη Απρίλη ότι οι συντάξεις θα αρχίσουν να μειώνονται. Κι έτσι ένας καλός αριθμός δεξιών ψηφοφόρων ψυχανεμίστηκε ότι η αγαπημένη και εθνικά υπερήφανη (καπιταλιστική) κυβέρνησή τους, παράλληλα με την απελευθέρωση απ’ τα ευρωπαϊκά δεσμά, έχει και κάτι ράματα για τις δικές τους γούνες.
Αλλά όχι!!! Στο όνομα της αυτού μεγαλειότητας: Βρετανικέ λαέ μην τα σκέφεται αυτά! Υπάρχουν χειρότεροι κίνδυνοι: να σε τρώνε σα σκυλί στο αμπέλι!!! Ψήφισε λοιπόν «σωστά» – και άντε στο καλό…
Δευτέρα 5 Ιούνη. Μετά από 15,5 χρόνια «τρομοκρατίας – αντιτρομοκρατίας» το συμπέρασμα, τεράστιου μεγέθους, μπορεί να θεωρείται ασφαλές: οι υπήκοοι δεν στρέφονται κατά των κυβερνήσεων / κρατών τους, ακόμα και αν είναι ολοφάνερο ότι η χ ή ψ «τρομοκρατική ενέργεια» μπάζει από παντού σαν inside job. Η μόνη εξαίρεση ήταν των ισπανών το 2004. Όμως εκεί η οργή τους οφειλόταν στο ότι η (δεξιά τότε) κυβέρνηση τους είπε ψέματα, πως οι βόμβες στο τραίνο στη Μαδρίτη ήταν δουλειά των βάσκων. Δεν φάνηκε πάντως εκείνο το μοιραίο λάθος του Αθνάρ να ψύλλιασε στο βαθμό που έπρεπε: αν οι «ευθύνες για τις σφαγές» αποδίδονται όπως βολεύουν την ατζέντα των τάδε ή των δείνα πρωτοκοσμικών βιτρινών (έτσι ώστε να γίνονται ακόμα και «μπερδέματα» στην απόδοσή τους) τότε μήπως οι πραγματικοί σχεδιαστές των σφαγών είναι άλλοι;
Οπότε το πράγμα δουλεύει: οι ψυχαναγκαστικές αντιδράσεις, ο ψυχαναγκασμός σαν κοινωνική συνθήκη, η συγκινησιακή πανούκλα, αποτελούν την βασική και συχνά την κύρια «πρώτη ύλη» της σύγχρονης πρωτοκοσμικής κοινωνικής συγκρότησης. Είναι μια πειθαρχική, παραλυτική οικονομία του φόβου που έχει καθιερωθεί. Αλλά και κάτι πολύ ευρύτερο: μια πειθαρχική, παραλυτική οικονομία των «συγκινήσεων» και των «συναισθηματικών αντιδράσεων». Δεν τίθεται ζήτημα λογικής συνοχής, κι ούτε κουβέντα για κριτική σκέψη που να αντέχει το όνομά της. Το αντίθετο: μόνο «εκλογικεύσεις» της όποιας έκφρασης της συγκινησιακής πανούκλας, του καθοδηγούμενου «συναισθηματισμού». Η αγοραία εκδοχή της «λογικής» της οποίας τυπικό δείγμα είναι αυτό: ε, άνεργοι, φτωχοί, εργάτες… τι άλλο θα γίνουν; Φασίστες! Περιθωριακοί, ξένοι… τι άλλο θα γίνουν; Τρομοκράτες!
Και ιδού το κωμικοτραγικό (από ιστορική άποψη: το εμβληματικό) αυτής της κατάστασης: όσο περισσότερο βυθίζονται στον βούρκο των «δικαιολογημένων συναισθηματικών αντιδράσεων» οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες, τόσο ευκολότερο το έχουν να ενοχοποιούν, συχνά με λύσσα, όποιον τους υποδειχθεί κατάλληλα απ’ τους άρχοντες. Και ενώ δεν το ξέρουν καν και καν, τόσο περισσότερο επιβεβαιώνουν και ενσωματώνουν εκείνο που είχε προδιαγράψει «κάποιος» σαν τον πιο αποτελεσματικό μαζικό χειρισμό για τον 21ο αιώνα. Δίνοντάς του μάλιστα ένα υβριδικό αλλά ακριβές όνομα: tittytainment…
Ποιος, πότε και που ήταν αυτός ο “κάποιος”, ο “νονός” της μαζικής διανοητικής πειθάρχησης που είναι, πια, η κοινοτοπία της εποχής; Ο πολύς Zbigniew Brzezinski, στο “παγκόσμιο φόρουμ” των αφεντικών στο San Francisco, το 1995. Πέθανε, αλλά η «φιλοσοφία» του βασιλεύει.
Ψάξτε το και θα καταλάβετε. (Όχι, δεν έχει υπάρξει καμία «συνωμοσία»! Όλα έχουν γίνει και γίνονται μπροστά στα μάτια μας…)
(Και πως αντιμετωπίζεται αυτό; Εμείς εδώ το πολεμάμε χρόνια! Χωρίς σπουδαίες επιτυχίες – αυτό είναι αλήθεια! Εκτός αν αποφασίσετε κι εσείς ότι σας αντιστοιχεί ένα καλό κομμάτι ενεργητικής αναμέτρησης με τα θηρία· και βρεθούμε δίπλα δίπλα όχι στα λόγια μόνο αλλά και στα έργα.
Ως τότε; Θάνατος στη λογική, ζήτω η πανούκλα!!)
Δευτέρα 5 Ιούνη. Φανταστείτε ένα κράτος που λέγεται tadeland. Το πολιτικό προσωπικό του κράτους χρηματοδοτεί (απ’ τον προϋπολογισμό του) επι δεκαετίες μια ορισμένη συμμαχία κρατών και μάλιστα έχει δώσει το μεγαλύτερο μέρος απ’ τα 165 δισεκατομύρια ευρώ (καθαρή δωρεά) που έχουν πάει σ’ ένα άλλο μικροσκοπικό κράτος, που λέγεται nothingland, επί 3 δεκαετίες. Αλλά το πολιτικό προσωπικό, οι αφέντες και οι κοινωνικοί τους σύμμαχοι στην nothingland είναι αχόρταγοι. Θέλουν κι άλλα, πάντα θέλουν κι άλλα, πάντα απλώνουν το χέρι, γιατί δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν πρέπει να χατζιλικώνονται απ’ το σύμπαν. (Όλα αυτά είναι καπιταλισμός, εντάξει; Το ότι δεν τον μελέτησε ο Μαρξ δεν λέει κάτι…)
Φανταστείτε επιπλέον ότι υπουργός οικονομικών στην tadeland είναι ο Stephen Hawking. Όταν αποφασίζει ότι «αρκετά» (πάντα από καπιταλιστική άποψη!) με το άπατο βαρέλι της nothingland γίνεται ο πιο μισητός εχθρός του «λαού» της. Σακάτη τον ανεβάζουν, κατεστραμμένο τον κατεβάζουν· κομπλεξικό τον ανεβάζουν, διεστραμμένο τον κατεβάζουν.
Ένα απ’τα πολλά χαρακτηριστικά της «γαμάμε» nothingland είναι ότι οι ανάπηροι (που κατ’ ευφημισμό και όχι επειδή είναι βαθιά δεκτό ονομάζονται αμεα) είναι ανύπαρκτοι. Ανθρώπους σε καροτσάκια πάρα πολύ σπάνια θα δεις στα πεζοδρόμια· που είναι ζόρικα ακόμα και για όσους έχουν δύο κανονικά πόδια. Δεν μιλάμε για περπάτημα με πατερίτσες, δεν μιλάμε καν για παιδικά καροτσάκια· και φυσικά δεν μιλάμε για ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, σκάλες, κλπ…
Αν τύχει, τους λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους – επειδή «δεν γαμάνε», και επειδή οι «γαμιάδες» στη nothingland (άντρες και γυναίκες) έχουν «μεγάλη καρδιά». Δεν τους περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτοί που φαίνονται «μισοί άνθρωποι» μπορεί να είναι (και συχνά είναι) διπλάσιοι και τριπλάσιοι άνθρωποι. Τεράστιοι. Και πως να τους περάσει; Το ιδεώδες των μικροαστών είναι το στομάχι τους και τα γεννητικά τους όργανα, αρσενικά και θηλυκά. Είναι βέβαια οι πεποιθήσεις τους μια τιποτένια σμίκρυνση του τι είναι ο Άνθρωπος… Αλλά αν είναι κυρίαρχες είναι … πραγματικότητα!
Συνεπώς, αν ο Stephen Hawking τολμούσε να πει στις βιτρίνες και στον λαό της nothingland ότι «τους εφοπλιστές σας τους έχετε στα πούπουλα και δεν τους φορολογείτε» (το ίδιο θα συνέβαινε αν αναφερόταν στους παπάδες) τότε θα άκουγε όσα δεν έχουν περάσει απ’ το μυαλό του. Το ίδιο και ο Σόιμπλε.
Οι έλληνες είναι δομικά και ιστορικά διπολικοί, από τότε που έφτιαξαν κράτος. Υποφέρουν ταυτόχρονα από σύνδρομο μεγαλείου («το σύμπαν μας χρωστάει: δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού»…) και από κόμπλεξ κατωτερότητας («ελεήστε τον αόμματο»…) Μέσα σ’ αυτήν την ιστορική διπολική αιώνια περιδίνηση πιάνονται απ’ όπου μπορούν. Μεταξύ άλλων εδώ και σχεδόν 30 χρόνια πιάνονται και απ’ τα γεννητικά τους όργανα.
Επίσης φχαριστιούνται να προσωποποιούν τα πάντα: απ’ την πορεία της ομάδας τους μέχρι την αποτυχία τους σαν γονείς· και απ’ την «ελπίδα που έρχεται» μέχρι την «κατάρα που ήρθε».
Με μεγάλη τους χαρά θα αποκαλούσαν την γερμανίδα πρωθυπουργό «πουτάνα», «καριόλα», «αγάμητη» και άλλα πολλά απ’ αυτά που ξέρουν και λένε συνέχεια μεταξύ τους. Δεν χρειάζεται. Επειδή μπορούν να στραφούν εναντίον του «σακάτη» δίπλα της. Για τον ελληνικό μικροαστικό φασισμό υπάρχει κάτι ακόμα πιο κάτω απ’ τις γυναίκες: οι “σακάτηδες”. Είναι απλό. Για το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό όλες οι γυναίκες είναι «πουτάνες». Αλλά οι ανάπηροι είναι κάτι χειρότερο. «Αγάμητοι» – και άρα «διεστραμμένοι». Το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό ψώνισε φροϋδισμό απ’ το πανέρι (χάρη στο εμπόρευμα και τον Κωστόπουλο) και συμπέρανε ότι τα φράγκα και το “γαμήσι” είναι το στέμμα του. Ακόμα κι αν αυτή η πεποίθηση γεμίζει συνέχεια απογοητεύσεις, απορρίψεις και δυστυχία τους πιστούς της (έτσι γίνεται με τις θρησκείες!), όποιον θεωρούν πως είναι εκτός σεξουαλικότητας λόγω “σακατέματος” το έχουν για «εκφυλισμένο» από κάθε άποψη…
Όλα αυτά τα πιο πάνω τα ξεστόμισε συμπυκνωμένα και φεϊσμπουκικά (ποιος ξέρει τι άστρο την φώτισε;) η τραγουδοποιός Αφροδίτη Μάνου. Μικρή φαινόταν ότι θα γινόταν άλλη. Εν τω μεταξύ μεγάλωσε. Κι έγινε ένα ακόμα επώνυμο στοιχείο της γενικής μικροαστικής προστυχιάς. Ας πρόσεχε.
Δεν είναι η πρώτη «που βρίσκει τον στόχο»! Έχουν προηγηθεί άλλοι. Το χαρακτηριστικότερο είναι ότι έχει προηγηθεί, μιλώντας γενικότερα για τους «σακάτηδες», ο κύριος 600 δισεκατομύρια. Με μια «αθώα» έκρηξη κυνισμού και βλακείας, λοιπόν, η Αφροδίτη βρήκε τον Αρτέμη… Τι ωραία! Έτσι αναπαράγεται το σύμπαν!
Τα σκοτάδια του πολιτισμού…
Δευτέρα 5 Ιούνη. Κι όμως κυρίες και κύριοι: η θρυλική «γενοπ δεη» τάσσεται στο πλευρό του ψόφιου κουναβιού! Με μια ιστορική ανακοίνωση (παρακαλούμε μην την χάσετε, αρχειοθετείστε την, καλύτερα τυπώστε την και βάλτε την σ’ ένα μπουκάλι, να την βρουν οπωσδήποτε τα εγγόνια και τα δισέγγονά σας), κάποια σημεία της οποίας είναι τόσο δυσνόητα (ή ακατανόητα) ώστε να αναρωτιόμαστε αν έχουν γραφτεί υπό την επήρρεια αέριων ρύπων (κοινώς: ντουμάνι), ένα απ’ τα πιο καίρια προσοδικά / γραφειοκρατικά συνδικάτα του ελλαδιστάν θεωρεί ότι υπάρχει σε εξέλιξη μια παγκόσμια συνωμοσία: ειδικά εναντίον των λιγνιτωρυχείων της επιχείρησης! Η μόνη διαφορά, ίσως, της γενοπ-δεη απ’ τον ψοφιοκούναβο είναι ότι η πρώτη δεν είναι σίγουρη αν η συνωμοσία είναι κινεζικής προέλευσης – όπως ο δεύτερος.
Τι έχουμε, λοιπόν; Ο πληθυσμός του Πίτσμπουργκ (που αναγνωρίζει και δέχεται τη αντι-υδρογονανθρακική διεθνή συμφωνία) μετακομίζει στο Παρίσι· και το συνδικαλιστικό προσωπικό της γενοπ-δεη μετακομίζει στο Πίτσμπουργκ, όπου εγγράφεται στους εκλογικούς καταλόγους των συντηρητικών.
Ίνα εκπληρωθεί το ρηθέν υπό Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος ότι οι κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη θα προκαλέσουν μεγάλες και βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών…
Κυριακή 4 Ιούνη.
Ο αέρας βαραίνει
κι η κίνηση γίνεται αναπηρική.
Περπατάω με ένα ρολόι πάνω
από το κεφάλι μου.
Κάθε λεπτό μια ασήμαντη μετατόπιση.
Οι εικόνες της πόλης έχουν μια στατικότητα
ξεθεωμένου αντιπάλου,
που καταλαβαίνεις ότι προσποιείται
λίγο πριν την εκπόρθηση.
Εκτός αν πρόκειται για το μυαλό…
Σήμερα πάλι εκεί
και τα τσιγάρα να τελειώνουν πριν το δρόμο…
Χωρίς σύμμαχο.
Μόνο εχθροί.
Εγώ ξένη.
Ξένη από εμένα.
Κυριακή 4 Ιούνη. Μεγαλώνει ο αριθμός των αμερικάνων τοπικών αρχόντων που αμφισβητούν την απόφαση της κυβέρνησής τους για απόσυρση απ’ την συμφωνία του Παρισιού. Δηλώνουν ότι αυτοί θα συνεχίσουν να την τηρούν.
Μπορεί να διεκδικήσουν εξαίρεση απ’ τα αντίποινα που αναμφίβολα θα βάλουν σε εφαρμογή οι «πιστοί της συμφωνίας» (οπωσδήποτε η ε.ε.); Θα ήταν κάπως παράξενο: σα να μην αναγνωρίζουν (αυτοί οι «πιστοί») τις αρμοδιότητες και την ισχύ της κεντρικής, ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ηπα· και να αντιμετωπίζουν αμερικανικές πολιτείες, πόλεις και χωριά κατά περίπτωση, σαν «ανεξάρτητες οντότητες».
Κάτι τέτοιο θα ήταν ανορθόδοξο· αλλά θα ρεζίλευε την Ουάσιγκτον. Λίγο ακόμα και η Καλιφόρνια θα φύγει απ’ τις ηπα και θα ζητήσει ένταξη στην ε.ε.!!!
Προς το παρόν, ο και απελευθερωτής του πλανήτη Macron, δήλωσε διατειθεμένος για κάτι ευκολότερο: να δώσει (πολιτικό) άσυλο στους αμερικάνους επιστήμονες που είναι αντίθετοι με τις αντι-οικολογικές απόψεις του ψόφιου κουναβιού:
… Προς όλους τους επιστήμονες, μηχανικούς, επιχειρηματίες, υπεύθυνους πολίτες που δυσαρεστήθηκαν απ’ την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ, θέλω να πω ότι θα βρουν στη Γαλλία μια δεύτερη πατρίδα.
Τους καλώ: ελάτε να δουλέψετε εδώ, μαζί μας. Να δουλέψουμε μαζί σε στέρεες λύσεις για τον κλίμα μας, για το περιβάλλον μας. Σας διαβεβαιώ ότι η Γαλλία δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα…
Μάλιστα…. Για αμερικάνους «υπεύθυνους πολίτες» έχει άφθονο χώρο η γαλλική δημοκρατία. Για πρόσφυγες απ’ την συρία όχι!…
Κυριακή 4 Ιούνη. Η Μόσχα κατηγορεί την Ουάσιγκτον και το πεζικό της (ypg) ότι έχουν κάνει συμφωνία με τον isis στην Raqqa, αφήνοντας στους ενόπλους του έναν διάδρομο αποχώρησης – προς την Palmyra. Μπορεί να είναι ρωσική προπαγάνδα, μπορεί και όχι: δεν συμφέρει, άραγε, την Ουάσιγκτον και τους βασάλους της να περιοριστεί η προώθηση του Άσαντ και των συμμάχων του, ακόμα και απ’ το διάολο τον ίδιο; Συμφέρει…
Πάντως η ρωσική αεροπορία αγρυπνεί. Εξέδωσε και σχετική ανακοίνωση, μετά την επίθεση σε 3 φάλλαγες οχημάτων του isis που κατευθύνονταν απ’ την Raqqa προς Palmyra μεριά: θα σας λιώσουμε (αυτό ήταν το νόημα, όχι τα λόγια).
Ως τώρα τα ρωσικά βομβαρδιστικά σηκώνονται πολύ πιο εύκολα απ’ τα αμερικανικά στη νότια συρία. Πέρα απ’ τα στρατιωτικά ζητήματα υπάρχει και ένα πολιτικό: η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί «είναι σωστό» να βομβαρδίζει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους όταν δεν σκοτώνουν παιδιά με χημικά αλλά προωθούνται κατά «τρομοκρατών».
Το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του δεν μπορούν να επικαλεστούν καν διαφωνίες περί κλίματος για να δικαιολογηθούν. Το συριακό καθεστώς ΔΕΝ έχει υπογράψει την συμφωνία του Παρισιού (απ’ την οποία την έκανε τις προάλλες η Ουάσιγκτον). Λογικό εν μέρει, αφού έχει άλλες προτεραιότητες…
Ουάσιγκτον και Δαμασκός βρίσκονται, λοιπόν, στην ίδια μεριά από οικολογική άποψη. Κάτι είναι κι αυτό…
Κυριακή 4 Ιούνη. Όχι ότι δεν το ξέραμε, όχι ότι δεν το συμπέραινε κάθε λογικός άνθρωπος. Ωστόσο η διαρροή στον κυβερνοχώρο, από μια ομάδα που υπογράφει “global leaks” (όλο και κάποια μυστική υπηρεσία θα σκέφτηκε αυτό το κοινότοπο ψευδώνυμο), πολλών mail απ’ το το «κουτί» του Yousef al-Otaiba (πρώτη δόση δημοσιοποίησης), πρεσβευτή των «ενωμένων αραβικών εμιράτων» στον οηε, προκαλεί εκνευρισμό στη μέση Ανατολή. Γιατί αποδεικνύεται ότι υπήρχε σταθερή συνεργασία, τα τελευταία χρόνια, των εμιράτων με το Τελ Αβίβ, μέσω ενός νεοσυντηρητικού φιλοισραηλινού αμερικανικού think tank. Του Foundation for Defense of Democracies. Τα mail της διαρροής, που εμπλέκουν έμμεσα και το Ριάντ, αφορούν «ανταλλαγές» απόψεων κατά του ιράν αλλά και κατά του κατάρ. Επιπλέον (υπάρχουν κάποιες όχι διασταυρωμένες πληροφορίες ότι) περιέχουν ενδείξεις (;) πως το περσινό πραξικόπημα στην τουρκία το μεθόδευσαν όχι μόνο αμερικανικοί μηχανισμοί, αλλά και ισραηλινοί και αραβικοί – μια όχι άγνωστη σημμαχία…
Μιας και οι αραβικές κοινωνίες δεν έχουν φτάσει ακόμα σ’ εκείνο το επίπεδο μεταμοντερνισμού που τέτοιες «αποκαλύψεις» απ’ το ένα αυτί μπαίνουν και απ’ το άλλο βγαίνουν, οι άραβες σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ζορίζονται. Ακόμα και απέναντι στους δικούς τους πληθυσμούς: ποτέ δεν είπαν, ρητά, κάτι τόσο λακέδικο / φιλοαμερικάνικο σαν αυτά που λέει ένας ψεκασμένος υπ.αμ. βορειοδυτικότερα – για παράδειγμα – χωρίς να τρέχει τίποτα.
Οπότε τώρα, υποθέτουμε, θα αρχίσουν τα γνωστά: είναι πλαστά… είναι δουλειά των ιρανικών μυστικών υπηρεσιών… Κλπ κλπ.
Μέχρι να κοπεί εντελώς το κλαδί που πάνω του κάθονται αυτές οι χουντομοναρχίες…
Σάββατο 3 Ιούνη. Η θάλασσα είναι η Μεσόγειος. Το πλοίο στο βάθος είναι διάσωσης.
Ο κόσμος είναι επίπεδος και ρηχός. Flat. Ο θάνατος έξω απ’ το κάστρο όχι.
(Υπάρχουν και χειρότερες “αποθανατίσεις”. Δεν θα τις βάλουμε…)