Year: 2017

Συρία

Τρίτη 13 Ιούνη. Ο επικεφαλής του ρωσικού στρατού στη συρία στρατηγός Sergey Surovikin δεν μασάει τα λόγια του:

– Η υπό την ηγεσία των ηπα συμμαχία αφήνει τους ένοπλους του isis να φεύγουν απ’ την Raqqa αντί να τους σκοτώνει… Η συμμαχία αυτή έχει έρθει σε συνεννόηση με τους τοπικούς αρχηγούς του isis, που εγκαταλείπουν αμαχητί τις θέσεις τους και προωθούνται σε περιοχές όπου δρουν οι κυβερνητικές δυνάμεις… Η ρωσική δύναμη στη συρία παρατηρεί ότι στις αρχές Ιούνη οι τρομοκράτες του isis εγκατέλειψαν χωρίς αντίσταση περιοχές που κατείχαν 19 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Raqqa και προωθήθηκαν προς την μεριά της Palmyra.

– Οι αμερικάνοι χρησιμοποιούν τον isis για να μπλοκάρουν την προώθηση των κυβερνητικών δυνάμεων… Η αεροπορία αυτής της συμμαχίας εμποδίζει τον αγώνα των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων εναντίον των τρομοκρατών… Έχουν κλείσει τον δρόμο στην προώθηση αυτών των δυνάμεων και έχουν φτιάξει εγκαταστάσεις συνοριακού ελέγχου στα σύνορα με το ιράκ, βορειοανατολικά της Al-Tanf.

Λοιπόν; Το ρωσικό επιτελείο είπε (πριν 4 ημέρες) ότι η Ουάσιγκτον έχει μια “κρυφή (;) ατζέντα”, να αξιοποιήσει τον isis και άλλους αντικαθεστωτικούς σχηματισμούς για να κατακτήσει έδαφος στην συριακή επικράτεια…

Αυτό το ξέρουν πια και οι πέτρες· όσες, τέλος πάντων, ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου. Κι αν η Μόσχα κάνει διάφορες δηλώσεις, είτε από πολιτικά είτε από στρατιωτικά στόματα, για να «προειδοποιήσει» την Ουάσιγκτον, υπάρχει το ανάλογο και απ’ την άλλη μεριά. Μόνο που ακούγεται απ’ το Τελ Αβίβ και διάφορα φιλικά του (αμερικανικά) think tanks: «προειδοποιούν» την Μόσχα για σοβαρές συνέπειες αν εμποδίσει τις αμερικανικές προσπάθειες για έλεγχο (μέσω «φιλικών δυνάμεων») του δρόμου προς την Deir ez-Zor και, γενικά, τα συροϊρακινά σύνορα.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν καθαρά και εκατέρωθεν ότι στο συριακό πεδίο μάχης εξελίσσεται ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου. Εκείνο που δεν λέει ακόμα η Μόσχα είναι το τι σκοπεύει να κάνει, εφόσον είναι ξεκαθαρισμένο πια το τι επιδιώκει και τι προωθεί η Ουάσιγκτον και οι συμμαχοί της.

Θα φανεί στην πράξη λοιπόν… Ε;

Εξωδικαστικές εκτελέσεις

Τρίτη 13 Ιούνη. Το γεγονός ότι το Παρίσι (και, προφανώς, όχι μόνον αυτό) έχει στείλει στο ιράκ (κι όχι μόνον εκεί) ειδικούς φονιάδες για να «καθαρίζουν» τους «τζιχαντιστές γαλλικής υπηκοότητας» δεν πρόκειται να απασχολήσει. Σε τελευταία ανάλυση «πόλεμος γίνεται»…

Όμως και αυτό το γεγονός (όπως και όλα όσα σχετίζονται με την «τρομοκρατία» και την «αντι-τρομοκρατία») είναι ισχυρή απόδειξη μιας βαθιάς «θεσμικής μετάλλαξης» των πρωτοκοσμικών «δημοκρατιών» (κατά δήλωσή τους). Κι αυτή η μετάλλαξη, ή αναδιάρθρωση, ή όπως αλλιώς ονομαστεί, χρησιμοποιεί την «τρομοκρατία» σαν αφορμή και σα νομιμοποίηση· δεν πρόκειται να περιοριστεί εκεί. Το λέμε, το ξαναλέμε, ξέρουμε ότι συναντάει αδιαφορία, κι αυτό είναι τρομακτικό. Όπως και οι συνέπειες.

Θα το έχετε προσέξει: γενικά δεν υπάρχουν «ζωντανοί τρομοκράτες» στις πρωτοκοσμικές φυλακές· εκείνοι που πετάχτηκαν στο Γκουαντανάμο δεν ήταν καν και καν τέτοιοι. Με μία εξαίρεση: τον Σαλάχ Αμπντεσλάμ. Είναι αυτός που το γαλλικό κράτος «κυνηγούσε σ’ όλο τον κόσμο σαν τον εγκέφαλο της σφαγής στο Μπατακλάν»… Για να αποδειχθεί ότι ήταν κάτι λιγότερο από «τελευταίος τροχός» (ήταν ο ένας απ’ τους δύο που πέταξε το εκρηκτικό γιλέκο έξω απ’ το γήπεδο, χωρίς να το πυροδοτήσει – και έκτοτε κρυβόταν στη γειτονιά του στις Βρυξέλες). Όταν τον έδεσε η βελγική αστυνομία πέταξε κάτι εξαιρετικά βιτριολικό προς την γαλλική, που απαιτούσε άμεσα την έκδοσή του: τουλάχιστον εμείς δεν τους σκοτώνουμε!… Ξεχάστηκε (φυσικά!) αυτή η κουβέντα, αλλά είχε σοβαρό νόημα. Ξεχάστηκε και ο ίδιος, όταν εκδόθηκε στο γαλλικό κράτος, που έχει πάψει να μιλάει για τον “εγκέφαλο”…

Γιατί, λοιπόν, οι «τρομοκράτες», είτε στον πρώτο κόσμο είτε στο ιράκ ή στη συρία πρέπει να δολοφονούνται ακόμα κι όταν είναι δυνατόν να συλληφθούν ζωντανοί; Το γαλλικό κράτος (και κάθε παρόμοιο) ισχυρίζεται ότι έχει στείλει τους κεφαλοκυνηγούς του να «καθαρίζουν» επειδή φοβάται μήπως αυτοί οι «τζιχαντιστές» γυρίσουν κάποτε πίσω. Αφού, όμως, τους ξέρει τόσο καλά, όχι απλά με όνομα και επώνυμο αλλά με τόσα στοιχεία ώστε να τους ξετρυπώνει ακόμα και στην πολιορκούμενη Μουσούλη, εύκολα θα τους εντόπιζε στα σύνορά του· και θα τους έδενε, για να δικαστούν…

Φαίνεται πως εκεί υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα: αυτοί οι τύποι δεν πρέπει να μένουν ζωντανοί, γιατί δεν πρέπει να μιλήσουν. Το τι θα μπορούσαν να πουν αν έμεναν ζωντανοί (έστω και φυλακισμένοι) δεν το ξέρουμε. Επειδή, όμως, έχουμε (τεκμηριωμένη) την άποψη που ξέρετε για το δίπολο «τρομοκρατία – αντιτρομοκρατία», είμαστε βέβαιοι ότι τα πρωτοκοσμικά κράτη φοβούνται οτιδήποτε κι αν πουν. Είτε μιλήσουν για τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών στον πρώτο κόσμο, είτε μιλήσουν για τον ρόλο των πρωτοκοσμικών κρατών και των συμμάχων τους στη δημιουργία του «τζιχαντισμού». Με λεπτομέρειες… Φοβούνται ακόμα και το ενδεχόμενο να αποδειχθεί ότι δεν είναι τέρατα αλλά ευκολόπιστοι που κάπως “ψήθηκαν”…

Εκεί βρίσκεται ένα απ’ τα στοιχεία της «θεσμικής μετάλλαξης» των πρωτοκοσμικών κρατών: σκοτώνουν και θα σκοτώνουν «νομιμοποιημένα» για να κλείνουν στόματα. Κι αυτό δεν (θα) είναι πια μυστικό. (Θα) είναι ευρύτερα γνωστό και «νομιμοποιημένο» μέσω της ανοχής ή της βαρεμάρας. Άλλοτε αυτό θα σερβίρεται σαν «αντιτρομοκρατία». Άλλοτε σαν «ατύχημα». Άλλοτε σαν «τρομοκρατία». Άλλοτε σαν «ξεκαθάρισμα λογαριασμών»….

Είναι η διαδικασία όπου τα κράτη γίνονται ανοικτά παρακράτη. Κι αυτό θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά – θυμηθείτε το…

Toumast Tincha

Δευτέρα 12 Ιούνη. Σημαίνει «αυτοί που ξεπουλήθηκαν». Και οι μαλινέζοι tuareg Tinariwen, τραγουδούν ότι καμία ειρήνη δεν επιβάλλεται με βία ενώ καλούν σε αφύπνιση την ακεραιότητα, την αυτοπεποίθηση και την πνευματική ομορφιά της φυλής τους. Είναι τραγούδι του 2013 ή του 2014. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον καινούργιο γάλλο «αυτοκράτορα»: ο στρατός του (ο ιμπεριαλισμός του) βρίσκεται στο βόρειο μάλι (και όχι μόνο) για να επιβάλλει δια της βίας την ειρήνη.

Δηλαδή τα γαλλικά συμφέροντα…

L’état c’est moi

Δευτέρα 12 Ιούνη. «Το κράτος είμαι εγώ»: η φράση του Λουδοβίκου του 16ου, βασιλιά της γαλλίας και της ναβάρα, θα βρίσκεται τώρα στο στόμα του Macron. Θα κυβερνήσει με απόλυτο έλεγχο του κοινοβουλίου· και χωρίς ουσιαστικά αντιπολίτευση εκεί.

Υπάρχει όμως και το έξω – από – κει. Οι δρόμοι. Μπορεί το βαριεστημένο “εκλογικό σώμα” της γαλλικής δημοκρατίας να παραχώρησε στον σοσιαλφιλελεύθερο, είτε άμεσα (ψηφίζοντάς τον) είτε έμμεσα (απέχοντας), ένα είδος “δημοκρατικής απολυταρχίας”, αλλά ακριβώς γι’ αυτό οι όποιες συγκρούσεις (και θα υπάρξουν τέτοιες) θα μεταφερθούν στο πεζοδρόμιο. Με λιγότερη έως ελάχιστη καθεστωτική πολιτική μεσολάβηση· ή, έστω, χωρίς την ψευδαίσθηση ότι τέτοιοι “εκπρόσωποι” έχουν κάποια σοβαρή ισχύ.

Απ’ αυτή την άποψη ίσως ο Macron βρεθεί μελλοντικά σε κάποια κατάσταση όπου θα προτιμούσε να μην είχε νικήσει τόσο πολύ!…

Κατάρ and friends

Δευτέρα 12 Ιούνη. Είχαμε υποστηρίξει πέρυσι (απ’ τις σελίδες του Sarajevo) ότι η αλλαγή γραμμής της Άγκυρας και η συμμαχία της με την Μόσχα και την Τεχεράνη ήταν έκφραση της επιλογής του τουρκικού καθεστώτος να «βαπτιστεί» σαν υπερασπιστής των (αράβων) σουνιτών αλλά σε συνεννόηση και όχι σε σύγκρουση με τους σιίτες· μια γραμμή που, αργά ή γρήγορα, θα έφερνε την Άγκυρα σε σύγκρουση με το Ριάντ (αλλά και με το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον).

Η σύγκρουση αυτή δεν έχει εκδηλωθεί ανοικτά μεν· όμως η ανοικτή και καθαρή υποστήριξη της Άγκυρας στην Ντόχα της δίνει μορφή και βάθος. Οτιδήποτε κι αν εξυπηρετούσε η σαουδαραβική επίθεση στο κατάρ μπορεί να θεωρείται ήδη αποτυχημένη. Δεν είναι μόνο το ιράκ, η συρία και ο λίβανος τα αραβικά κράτη που δεν ακολουθούν την σαουδαραβική σημαία στην συγκεκριμένη «επιχείρηση». Αλλά και όλο το Μάγκρεμπ (μαρόκο, αλγερία, τυνησία), όπως και η ιορδανία. Προφανώς κάθε ηγετική ελίτ στον αραβικό κόσμο κάνει τους υπολογισμούς της· αλλά σ’ αυτή (τουλάχιστον) τη φάση τα κουκιά του Ριάντ (και όσων κρύβονται από πίσω) δεν βγαίνουν. Ακόμα και η σύμπραξη της χούντας του Καΐρου θα πρέπει να θεωρείται επισφαλής· και σίγουρα οππορτουνίστικη.

Με τον τρόπο που κινείται το σαουδαραβικό καθεστώς έχει παγιδευτεί στα ίδια του τα κόλπα. Δεν μπορεί να κάνει πίσω, αφού θα ξεβρακωθεί· δεν μπορεί όμως ούτε να ανοίξει κι άλλο «στρατιωτικό μέτωπο» (με το κατάρ) ενόσω του είναι αδύνατο να επιβληθεί στο υεμενίτικο πεδίο μάχης, παρά τα άφθονα πετροδόλαρα και τους μισθοφόρους που έχει επιστρατεύσει.

Τι θα κάνει; Ας ευχηθούμε να μην υπάρχει κάποιος «κρυφός» σχεδιασμός εκ μέρους του πιο κοντινού και αδίστακτου συμμάχου (και) του Ριάντ, του Τελ Αβίβ…

Παραγγελίες – και μουφιές

Δευτέρα 12 Ιούνη. Καθεστωτικοί αμερικάνοι ερευνητές (του ινστιτούτου Brookings) υποστηρίζουν ότι το περιβόητο deal του ψόφιου κουναβιού για τις σαουδαραβικές παραγγελίες των 110 δισεκατομυρίων δολαρίων είναι πέτσινο! Και ότι σε μεγάλο βαθμό αφορά «εκδήλωση ενδιαφέροντος» για αμερικανικά όπλα εκ μέρους της χούντας του Ριάντ, που έχει ξαναγίνει τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να υπογραφτεί καμία τελική συμφωνία και να γίνει οποιαδήποτε πώληση. Ουσιαστικά (υποστηρίζουν) το Ριάντ παρουσίασε στον ψοφιοκούναβο μια «λίστα για ψώνια» κι αυτός την έκανε «συμφωνία», χωρίς να ισχύει πραγματικά κάτι τέτοιο. Σαν απόδειξη αναφέρουν πως οποτεδήποτε υπήρξαν πραγματικές σοβαρές παραγγελίες όπλων απ’ το Ριάντ, δεν προχώρησαν αν πριν δεν είχαν γίνει ανάλογα deal με το Τελ Αβίβ. Η απουσία ακόμα και συζήτησης σχετικά τώρα δείχνει να επιβεβαιώνει το «πολύ φασαρία για το τίποτα».

Αν απ’ αυτή τη μεριά το ψόφιο κουνάβι έκανε μια ψευτοεπίδειξη «εμπορικού ταλέντου» υπάρχει μια άλλη κάπως ανάλογη μεριά που θα ζορίσει αυτό το ταλέντο. Κι αυτή η μεριά είναι … η Τεχεράνη!!!

Ακριβώς επειδή το ιρανικό καθεστώς είναι πολύ ευφυέστερο απ’ όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν οι άσχετοι και οι ανόητοι, «απάντησε» στις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τεχεράνη όχι μόνο με καταγγελίες ότι οι ηπα βρίσκονται πίσω απ’ τον isis αλλά και με την υπογραφή, το προηγούμενο Σάββατο, με την αμερικανική boeing, μιας συμφωνίας για την αγορά 30 επιβατικών αεροπλάνων αξίας 3 δισεκατομυρίων δολαρίων. Με την προαίρεση παραγγελίας άλλων 30 μελλοντικά. Αυτό επιπλέον μιας άλλης συμφωνίας με την boeing, που υπογράφτηκε τον περασμένο Δεκέμβρη, 16,6 δισεκατομυρίων.

Πως έτσι; Πολύ απλά: οι συμφωνίες αυτες απαιτούν τώρα το ο.κ. του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών, δηλαδή την έγκριση της διοίκησης του ψόφιου κουναβιού! Με άλλα λόγια η Τεχεράνη κάνει την boeing «μεσάζοντα» και εκπρόσωπό της υπέρ της υλοποίησης των υποσχέσεων του ψόφιου κουναβιού για «αύξηση των θέσεων εργασίας» στις αμερικανικές βιομηχανίες…. μόνο που θα πρέπει να παραιτηθεί απ’ την αντι-ιρανική ρητορεία και τις κυρώσεις / εμπόδια σε βάρος της Τεχεράνης!

Φυσικά η διοίκηση των συντηρητικών μπορεί να τρενάρει την όποια απόφασή της ή απλά να απαγορεύσει στην boeing να κάνει δουλειές με την Τεχεράνη. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξηγήσει γιατί «κόβει δουλειά απ’ τους αμερικάνους εργάτες»….

Ο ένας, λοιπόν, παριστάνει ότι θα παραγγείλει όπλα (αλλά έχει ήδη τόσα που…) και ο άλλος παραγγέλνει κανονικότατα και επίσημα πολιτικά αεροπλάνα – λέγοντας ένα «για να σας δούμε λοιπόν».

Όχι άσχημος ελιγμός εκ μέρους του ιράν· δεν συμφωνείτε;

Αόρατες πόλεις

Κυριακή 11 Ιούνη.

Παραμονεύει στην πόρτα μου

ένα τούνελ

που καταλήγει στη θάλασσα.

Σε κάθε χορό μας

Αιωρείται ένας πνιγμός.

Χρόνια τώρα παζαρεύω

τον πνιγμό με τον χορό.

Κρατάω την αιώρηση…

 

Το σώμα μας για ανταλλακτικά.

Κι εγώ ελαττωματικό τεμάχιο.

Στα ράφια ενός φωταγωγημένου μαγαζιού.

Με πετάς στις αποθήκες.

Μούχλα κι ένα ποντίκι ροκανίζει το μυαλό μου.

Γι’ αυτό τρίζω

σαν πόρτα που ανοίγει

σε ένα σύμπαν

που αυτοκτονεί κάθε μέρα.

Πώς δεν το βλέπεις;

Ελληνική φιλοξενία

Κυριακή 11 Ιούνη. Να σοβαρευτούμε (λέει ο κυρ Γιώργος Μισετζής, πρόεδρος των ξενοδόχων της Χίου). Ποιος ταξιδιώτης και ποιος τουρίστας θα μείνει για διακοπές σ’ ένα ξενοδοχείο αν ξέρει ότι στη διπλανή πόρτα μένει μια οικογένεια μουσουλμάνων προσφύγων; … Όταν είσαι διακοπές που τις έχεις σχεδιάσει πριν από μήνες το τελευταίο πράγμα που θέλεις να δεις είναι καταστάσεις ανθρώπινου πόνου κοντά σου. Ή να σε ξυπνάει ο ήχος απ’ τις μουσουλμανικές προσευχές μιας οικογένειας που μένει δίπλα…

Αυτός είναι ο δοξαστικός του ελληνικού φασιστορατσισμού, με επιχειρηματικές ανησυχίες: οι έλληνες ξενοδόχοι αρνούνται να νοικιάσουν δωμάτια σε πρόσφυγες παρότι ένα καινούργιο πρόγραμμα του οηε τους πληρώνει αδρά.

Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς διάφορα, αν υπήρχε έστω ένα ελάχιστο περιθώριο για κοινή λογική. Όπως για παράδειγμα: οι τουρίστες που πηγαίνουν στα χιώτικα ξενοδοχεία (ή σε οποιοσδήποτε άλλο) ξέρουν απ’ τα πριν (και έχουν «γνώμη» και «δικαίωμα») ποιοί θα μένουν στο δίπλα, στο απέναντι, στο από πάνω ή στο αποκάτω δωμάτιο, ποιους θα συναντάνε στη ρεσεψιόν ή στο ασανσέρ; Ή: το αφεντικό των ξενοδόχων νομίζει ότι οι μουσουλμάνοι προσεύχονται (όταν προσεύχονται…) βγαίνοντας στο μπαλκόνι και φωνάζοντας, όπως οι ιμάμηδες στις εκκλησίες τους;

Αλλά δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λογικής. Απλός, καθαρός φασισμός, χωρίς προσχήματα. Ενισχυμένος, εννοείται, απ’ το κράτος. Γιατί αν, για παράδειγμα, γινόταν ένας σεισμός στη Χίο ή στη Λέσβο ή οπουδήποτε αλλού, και καταστρέφονταν σπίτια, το ελληνικό κράτος δεν θα «παρακαλούσε» τους ξενοδόχους να ανοίξουν τα γερά δωμάτιά τους στους ντόπιους άστεγους. Θα προχωρούσε στην επίταξή τους.

Ή, στην τελική, δεν θα άφηνε τους φυγάδες να ψάχνουν δυο τετραγωνικά για να κοιμηθούν. Θα είχε επιτάξει άκτιστες εκτάσεις, είτε της εκκλησίας είτε των ζάμπλουτων χιωτών, και θα είχε εγκαταστήσει τα κοντέινερ – σπίτια που παρήγγειλε και πλήρωσε, μαζί με τις υπόλοιπες υποδομές.

Αλλά το καϋμένο το ελληνικό κράτος υποφέρει κι αυτό. Όχι όπως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Όπως οι επιχειρηματίες και οι μικροαστοί λακέδες. Είμαστε σοβαροί κυρ αρχιξενοδόχε και λοιποί επιχειρηματίες του τουρισμού: το μόνο που σας ενδιαφέρει και για το οποίο σας βοηθάει ολόκαρδα το κράτος σας είναι να κλέβεται τους φόρους και να πατάτε στο λαιμό τους “απασχολούμενούς” σας. Τίποτα άλλο…

(φωτογραφία: δεν είναι αυτό το camping που κλείσαμε αγάπη μου…)

Συρία

Κυριακή 11 Ιούνη. Η κατάληψη μιας μικρής έκτασης στα σύνορα συρίας – ιράκ (η «απελευθερωμένη» συνοριακή γραμμή είναι τώρα λίγο παραπάνω από 20 χιλιόμετρα) απ’ τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του, παρότι είναι σε εντελώς ερημική περιοχή, και παρότι θα χρειαστεί ενίσχυση και απ’ την ιρακινή πλευρά (η Βαγδάτη απέχει τουλάχιστον 500 χιλιόμετρα, ωστόσο όλη η διαδρομή εκτός τα τελευταία 100 χιλιόμετρα είναι «καθαρή» από isis) έχει πέρα απ’ την λειτουργική σκοπιμότητα και έναν συμβολικό ρόλο. Για το πρώτο γράψαμε χτες: αποκόβει τις ηπα και τους συμμάχους της απ’ τον νοτιο-κεντρικό στόχο τους.

Το συμβολικό του πράγματος είναι ότι απ’ την εποχή της κατάκτησης συριακών εδαφών απ’ τον isis, το 2012 δηλαδή, το καθεστώς του Άσαντ πρώτη φορά ξαναφτάνει στα σύνορα με το ιράκ. Τα 20 χιλιόμετρα είναι σίγουρα ελάχιστα μπροστά στο σύνολο της συνοριακής γραμμής. Απ’ την άλλη μεριά ο έλεγχος των συνόρων του είναι βασικό τυπικό χαρακτηριστικό κάθε κράτους.

Το γεγονός, εν τέλει, ότι η συγκεκριμένη επιτυχία ανακοινώθηκε, με κάθε επισημότητα, και απ’ την ρωσική στρατιωτική διοίκηση στη Μόσχα, δίνει ένα μέτρο της αξίας που της δίνεται.

Και το θέαμα; Τι φταίει;

Κυριακή 11 Ιούνη. Θα πρέπει να είναι πολύ «χεσμένοι» αυτοί οι πετροδικτάτορες της αραβικής χερσονήσου. Ο γενικός εισαγγελέας των «ενωμένων αραβικών εμιράτων» (ναι, έχουν και τέτοιον!) Hamad al Shamsi αποφάσισε πριν λίγες ημέρες ότι όποιος εκδηλώνεται «φιλικά προς το κατάρ» στα social media κινδυνεύει με ποινή φυλάκισης από 3 έως 15 χρόνια, ή πρόστιμο 130.000 δολαρίων το λιγότερο (!!!). Ποιο χούντα δεν γίνεται: φαντάζεσθε τι παθαίνει όποιος αμφισβητήσει το παλάτι;

Κι έτσι απαγορεύονται οι φανέλες της Barcelona που έχει πολλούς οπαδούς και στα «εμιράτα»… Συμπτωματικά και μόνο το κακό είναι μικρό: την επόμενη ποδοσφαιρική χρονιά οι φανέλες της καταλανικής ομάδας δεν θα έχουν το logo της qatar airways, αλλά της γιαπωνέζικης αλυσίδας υπεραγορών rakuten. Ωστόσο και οι παλιές φανέλες είναι ένα φετίχ! Και κάθε πιστός οπαδός μπορεί να έχει ολόκληρη την σειρά (αλλάζουν και τα σχέδια εκτός απ’ τους «χορηγούς»).

Οι φανέλες είναι, πάντως, ακόμα οι παλιές. Όπως και οι φωτογραφίες των μπαλαδόρων της Barca εν δράσει. Και το πράγμα παίρνει αυτήν την γελοία μορφή: