Year: 2017

Συρία – ιράκ

Κυριακή 18 Ιούνη. Το είχαμε γράψει πριν 2 ημέρες (ε, μερικά πράγματα τα μαθαίνουμε νωρίς…), τώρα ανακοινώθηκε και επίσημα: οι PMU και ο ιρακινός στρατός ανακατέλαβαν απ’ τον isis το συνοριακό πέρασμα al-Waleed, με την συρία. Η ανακατάληψη του περάσματος, κάμποσα χιλιόμετρα ανατολικότερα εκείνου της al Tanf (που ελέγχεται απ’ τους αμερικάνους και τους proxies τους) θεωρείται σημαντική επειδή επιτρέπει τον έλεγχο απ’ την συρο-ιρακινή συμμαχία των κοινών συνόρων στον συριακό νότο, σε μεγάλο μήκος.

Αυτό, ακριβώς, που ήθελε να εμποδίσει η Ουάσιγκτον… Δεν πειράζει. Περισσότερες «κυρώσεις» εδώ κι εκεί: τιμωρώ, άρα υπάρχω…

Το αγκάθι

Σάββατο 17 Ιούνη. Πήραμε αυτό που θέλαμε ήταν η δήλωση του εξοχότατου για την σχετική με την «μικρή ασθενή» απόφαση του προχθεσινού eurogroup. Δεν ξέρουμε αν έχει κάποια προτερήματα αυτός και η ηγετική ομάδα (των συμβούλων περιλαμβανόμενων) της φαιορόζ κυβέρνησης, και ποια είναι αυτά· η προσοχή και η ικανότητα δεύτερων και τρίτων σκέψεων πριν ανοίξει (ανοίξουν) το στόμα του(ς) δεν είναι πάντως ανάμεσά τους. Ποτέ δεν ήταν.

Όταν «πάρει αυτά που ήθελε» ας το γιορτάσει. Προς το παρόν υπάρχουν μερικές εκκρεμότητες. Την μία θα μπορούσε κανείς να ονομάσει «αγκάθι». Είναι η δικαστική «τύχη» 3 στελεχών του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων του ταιπεδ· πρόκειται για έναν τεχνοκράτη ισπανικής εθνικής καταγωγής, έναν ιταλικής και έναν σλοβενικής, που είχαν προσληφθεί (μαζί με άλλα 6 άτομα) σαν σύμβουλοι του ταιπεδ σε ζητήματα «αποκρατικοποιήσεων». Αυτοί οι 6 + 3 σύμβουλοι παραπέμπονται (με πολύ πρόσφατη απόφαση) για «απιστία κατά του δημοσίου», κατηγορούμενοι ότι «άργησαν να αποδώσουν στο δημόσιο τα έσοδα απ’ την πώληση 28 ακινήτων». Μαζί τους παραπέμπονται και τα 3 μέλη του δ.σ., αυτοί με την κατηγορία της «υπεξαίρεσης».

Δεν μπορούμε να μπούμε στην ουσία της υπόθεσης· δεν ξέρουμε. Το γεγονός είναι ότι 3 κυβερνήσεις και 3 κοινοβούλια της ευρώπης απειλούν να μην εγκρίνουν την «εκταμίευση της δόσης των 8,5 δις» αν πριν δεν «καθαρίσουν» οι τεχνοκράτες υπήκοοί τους· και, προφανώς, και οι υπόλοιποι. Έχουν στοιχεία υπέρ τους. Αλλά το θέμα έχει ξεφύγει απ’ την στενή δικαστική του διάσταση. Γιατί η φαιορόζ κυβέρνηση επεδίωκε μέχρι την τελευταία στιγμή την παραπομπή τους σε δίκη (και, πιθανόν, την καταδίκη τους) αν και ήξερε ότι η Μαδρίτη, η Ρώμη και η Λουμπλιάνα έχουν στραβώσει, θεωρώντας την δίωξη «πολιτική / εθνικιστική». Και τώρα το γυρίζει, «cool παιδιά… μην ανησυχείτε, θα λυθεί το θέμα».

Χμμμμ… Όταν βγαίνει κοτζάμ υπ.οικ. της ισπανίας (ντε Γκίντος) και δηλώνει ότι …αυτοί οι ειδικοί πήγαν στην Ελλάδα για να βοηθήσουν… το Εurogroup μετά τις προτροπές της Ιταλίας και της Ισπανίας θα μπορούσε να μπλοκάρει την εκταμίευση αν η κατάσταση αυτών των τριών ειδικών δεν λυθεί οριστικά… το ζήτημα “πολιτικοποιείται” (με την καθεστωτική έννοια) άσχημα. Θεωρητικά οι προς το παρόν κατηγορούμενοι μπορούν να κάνουν αίτηση αναίρεσης του εναντίον τους παραπεμπτικού βουλεύματος, στον άρειο πάγο· κι αυτός να αποφασίσει ότι έχουν δίκιο… Και να κλείσει προς το παρόν το θέμα. Αλλά όχι οριστικά – υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα τέτοιων “αναιρέσεων” και “αντι-αναιρέσεων”.

Οπότε μπορεί να χρειαστεί κάποια “τροπολογία” της ελληνικής βουλής, που να τους απαλλάσσει οριστικά… Αλλά αυτό θα γίνει δημόσια, ενώ ο καιρός περνάει. Και τότε θα γίνει θέμα (όσο δεν έγινε η διαγραφή των προστίμων για λαθρεμπόριο τσιγάρων ή η μόνιμη αδυναμία των υπουργών να αντιμετωπίσουν το λαθρεμπόριο καυσίμων): “τίιιιιιιιι; αυτοί που εκποίησαν δημόσια περιουσία θα καθαρίσουν; Προδοσία!!!”

Αν πάει έτσι, ούτε ψύλλος στον κόρφο του “πήραμε αυτό που θέλαμε”!!!

Το κεντρί

Σάββατο 17 Ιούνη. Υπάρχει άλλο ένα θέμα, που στα γενικά του χαρακτηριστικά είναι πολύ σοβαρότερο απ’ το προηγούμενο: η στάση του δντ και ειδικά η άποψη της Ουάσιγκτον γι’ αυτήν· σε σχέση με την «μικρή ασθενή». Μιλώντας ψυχρά και ιστορικά δεν ανήκει στις αρμοδιότητες του δντ το να διαπραγματεύεται με διάφορους συν-πιστωτές τις αναγκαιότητες των εκλογικών τους κύκλων και να παίρνει «δημιουργικά ασαφείς» αποφάσεις με βάση αυτούς τους κύκλους. Ωστόσο αυτό κάνει πλέον, μέσω της επικεφαλής του Christine Lagarde: “ναι, μεν, το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο, οπότε το δντ θα έπρεπε να αποκλείσει την χρηματοδοτική συμμετοχή του στο πρόγραμμα διάσωσης· αλλά μπορεί κάποια στιγμή να γίνει διαχειρίσμο, οπότε συνεχίζει να συμμετέχει (χωρίς λεφτά, σε αναμονή), εντός, εκτός και επί τα αυτά”.

Αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση δημιουργεί όντως προβλήματα σε έναν καπιταλιστικό οργανισμό που φτιάχτηκε για να έχει παγκόσμια εμβέλεια, αλλά χάνει σταθερά την κεντρικότητά του εδώ και χρόνια: μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν “προηγούμενο”. Διαφωνίες (και απόψεις υπέρ της αποχώρησης απ’ το “ελληνικό πρόγραμμα” μετά το 2012) υπήρχαν και πριν· αλλά ο “μεγαλύτερος μέτοχος”, η Ουάσιγκτον, επί διοίκησης Ομπάμα, έριχνε το βάρος του υπέρ της παραμονής, μ’ όλο αυτό το ασαφές καθεστώς.

Είναι στην ίδια φάση και η συντηρητική διοίκηση του ψόφιου κουναβιού; Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις (του είδους δηλώσεις στελεχών του συντηρητικού κόμματος) που δείχνουν ότι η «business λογική» του ψόφιου κουναβιού (και όσων βρίσκονται πίσω του) είναι αντίθετη. Η ελλάδα είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, κι ας το λύσουν οι ευρωπαίοι· δεν θα πηγαίνουν εκεί τα λεφτά των αμερικάνων φορολογούμενων ήταν η άποψή του· πριν εκλεγεί.

Μετά την εκλογή η απόφαση (για τον ρόλο ή τον μη ρόλο του δντ) εκκρεμεί. Μπορεί να συνεχίσει να εκκρεμεί για πολύ. Όμως η Lagarde εισηγήθηκε σήμερα (ή θα το κάνει πολύ σύντομα) στο δ.σ. του δντ την έγκριση του «είμαι και δεν είμαι μέχρι να…». Το προς έγκριση σχέδιο είναι ότι το δντ θα δανείσει την Αθήνα κάτι λιγότερο από 2 δισεκτομμύρια δολάρια, αλλά όχι ακόμα. Αργότερα. Όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν…

Αυτό δεν είναι «καπιταλιστική τεχνοκρατία». Πιθανόν οι συσχετισμοί στο δ.σ. να είναι ήδη κανονισμένοι, υπέρ. Πρέπει ωστόσο να περιμένει κανείς την τελική απόφαση· ψόφιο κουνάβι είναι αυτό, δεν έχει και τα καλύτερα φιλοευρωπαϊκά αισθήματα. Είναι σ’ όλους σαφές ότι αυτά τα σχεδόν 2 δισεκατομμύρια είναι ασήμαντη χρηματική συνεισφορά· έχει μόνο «πολιτική» σημασία, για να συνεχίσουν τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια να δανείζουν τα πολύ περισσότερα. Ε, δεν χρειάζεται μεγάλη δόση ψοφιοκουναβίνης για να πει μια αμερικανική πολιτική βιτρίνα «Ρε, μας δουλεύετε; Αν έχετε προβλήματα με τα κοινοβούλιά σας λύστε τα· το δντ δεν θα παριστάνει τον φερετζέ!»

(Προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ευρωπαϊκές κοινοβουλευτικές ανάγκες, η Lagarde έχει καταφύγει στην αναβίωση μιας τακτικής του δντ στα ‘80s, που ονομάζεται «κατ’ αρχήν συμφωνία»: σήμαινε ότι γινόταν μια συμφωνία «διάσωσης μέσω δανείων και μεταρρυθμίσεων» αλλά το χρηματοδοτικό σκέλος της έμπαινε σε εφαρμογή μετά από 1 ή 2 μήνες, αφού πρώτα οι ιδιώτες πιστωτές του ενδιαφερόμενου κράτους συμφωνούσαν σε κάποιο «κούρεμα» – έτσι ώστε το χρέος του να είναι διαχειρίσμο.

Το πρόβλημα τώρα είναι πολλαπλό. Πρώτον, δεν υπάρχει σαφές χρονικό όριο για να γίνει, αν γίνει, κάποια «διευθέτηση» – το Βερολίνο δηλώνει σταθερά ότι δεν θα χρειαστεί. Δεύτερον, οι πιστωτές είναι κράτη. Τρίτον, και σημαντικότερο, πρόκειται για μέλη μιας νομισματικής ένωσης στην οποία ανήκει και το ελλαδιστάν, που έχουν ήδη έναν καλό κουμπαρά για «διάσωση»· τον esm. Το τρικ της Lagarde μπορεί, λοιπόν, να είναι τυπικά εντάξει, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα ψήσει την Ουάσιγκτον.

Αν το δντ αποφασίσει σύντομα ότι δεν θα ξαναβάλει λεφτά στο ελληνικό πρόγραμμα, όχι – μόνο – επειδή ακόμα το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο, αλλά επιπλέον – σημαντικότερο – επειδή δεν χρειάζεται να το κάνει – ο esm έχει λεφτά – κι όσο συνεχίζεται το ήξεις αφήξεις διακυβεύεται τσάμπα το όποιο κύρος του, αν λοιπόν προκύψει κάτι τέτοιο, τότε κάποια ευρωπαϊκά κοινοβούλια πιθανότατα να φρενάρουν την εκταμίευση της δόσης…

Θεωρητικά η φαιορόζ κυβέρνηση ίσως έχει βάλει στην άκρη το ποσό που χρειάζεται, για να γλυτώσει την χρεωκοπία. Όμως αυτό δεν θα είναι πήραμε αυτό που θέλαμε· εκτός αν κάποιος σκέφτεται σεξιστικά.

Λίγη υπομονή, λοιπόν, εξοχότατε και αυλή του παλατιού. Μακάρι όλα να πάνε κατ’ ευχήν. Αλλά ας πάνε πρώτα μέχρι το τέλος· και μετά κάνετε το πάρτυ…

Δεν χάθηκε ο κόσμος!)

Οι φίλοι του θηρίου

Σάββατο 17 Ιούνη. Εκκαθαρίσεις «αντιφρονούντων» (κούρδων)· βίαιες εκτοπίσεις χιλιάδων αράβων (που συγκεντρώνονται σε στρατόπεδα)· εκβιαστικές στρατολογήσεις: γρήγορα γρήγορα οι ypg γίνονται δύναμη κατοχής στα εδάφη που έχουν καταλάβει, και δεν είχαν ποτέ κουρδικό πληθυσμό. Όταν, όμως, έχεις τις πλάτες της Ουάσιγκτον μπορείς να κάνεις πραγματικότητα τα «καλύτερα όνειρά» σου· έτσι δεν είναι;

Τα υπόλοιπα τα και καλά “κομμουνιστικά”; Φύκια για μεταξωτές κορδέλες…

Η μικρή ασθενής

Παρασκευή 16 Ιούνη. Αν όσα ευρωπαϊκά κοινοβούλια ψηφίζουν για τις εκταμιεύσεις δόσεων στην Αθήνα το κάνουν· και αν δεν εμφανιστεί σαν «τιμωρός» η Ουάσιγκτον ζητώντας την απόσυρση του δντ απ’ τα ευρωπαϊκά προβλήματα, τότε η «μικρή ασθενής» την γλύτωσε. Προς το παρόν, αλλά ένα «παρόν» που θα κρατήσει κάμποσους μήνες.

Για το δεύτερο δεν ξέρουμε. Για το πρώτο είναι αναμενόμενο να γίνει αυτή η έγκριση· αν και οι (προεκλογικές) γκρίνιες στη γερμανική βουλή αναδεικνύουν αυτό που είναι όντως προβληματικό: συμμετοχή του δντ (ήδη απ’ το 2015 by the way) σε ρόλο «τεχνικού συμβούλου», χωρίς χρηματοδοτήσεις, πόση τεχνοκρατική ακεραιότητα εγγυάται για την διαρκή «διάσωση της μικρής ασθενούς»; Όλο και κάποιοι, εδώ κι εκεί, σε διάφορα κοινοβούλια, θα αναρωτηθούν μεγαλόφωνα.

Την γλύτωσε λοιπόν (αν δεν υπάρξει κάτι την τελευταία στιγμή) η Αθήνα: παραμένει στο club. Διασωληνωμένη, αλλά παραμένει. Η φαιορόζ κυβέρνηση δεν «πήρε» τίποτα απ’ αυτά που είχε βάλει κορώνα στο κεφάλι της, αλλά αυτό δεν είναι θέμα. Κάτι θα πουλήσει σαν επιτυχία, κάποιοι θα το αγοράσουν, κάποιοι όχι. Και θα ξεκινήσει αυτή η σπουδαία περίοδος των «υπουργικών αποφάσεων» και των «εγκυκλίων», που θα εκδοθούν ή όχι, φροντίζοντας να μην εφαρμοστούν εκείνα απ’ τα πρόσφατα ψηφισθέντα «μέτρα» που θίγουν την καρδιά του προσοδικού συστήματος.

Όσο για εμάς, την ανύπαρκτη (και πάντα ψόφια) σύγχρονη εργατική τάξη; Αν σας λέγαμε «νέοι καιροί ξημερώνουνε πάλι, να η φωτιά, να η ζωή!» θα το τρώγατε;

Πάμε γερά λοιπόν! Εφτά ευρώ κατώτατο ωρομίσθιο, κι αυτό για αρχή! (Κολώνετε;)

Η μικρή ασθενής 2

Παρασκευή 16 Ιούνη. Η «ελληνική διάσωση» βρίσκεται ήδη στον 8ο χρόνο της, οι αιτίες γι’ αυτό το long play είναι γνωστές (και δεν έχουν να κάνουν με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές, τα δικά τους κατορθώματα είναι έτσι κι αλλιώς γνωστά απ’ τα ‘80s· σ’ αυτά δεν περιλαμβάνεται το «κώμα»…) και η διαχείριση του «ελληνικού προβλήματος» με τις βαλίτσες με τα λεφτά μπροστά και τον πολιτικό σχεδιασμό σε τοπική και ευρωπαϊκή κλίμακα στο πορτ παγκάζ είναι αποδεδειγμένα «μη βιώσιμη»· για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της μόδας.

Το ελληνικό προσοδικό μοντέλο δεν έχει ηττηθεί απ’ την διαχείριση της κρίσης· το αντίθετο. Ένα μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων του πέρασε στη «μαύρη οικονομία», στο οργανωμένο έγκλημα, που είναι ο «φυσικός χώρος» της διανομής προσόδων, χωρίς υπερβολικές απαιτήσεις. Το υπόλοιπο έχει παραμείνει στην λευκή καπιταλιστική οικονομία, και οριοθετεί τους post crisis «εξασφαλισμένους».

Αυτό είναι καπιταλισμός, «ετερόδοξος» σε σχέση με την προτεσταντική ορθοδοξία ίσως, αλλά 100% καπιταλισμός. Θα του εξασφαλιστούν όμως για καιρό δικαίωματα ψήφου στο κέντρο του project europe;

Έχουμε αυτή την περιέργεια…

Η μικρή νταβατζής

Παρασκευή 16 Ιούνη. Η όποια «επιτυχία» στο eurogroup είναι ανθυπολεπτομέρεια μπροστά στο φέγγος της σταθερά αναβαθμιζόμενης σχέσης της Αθήνας με το Τελ Αβίβ!

Στην επινίκεια συνέντευξή του χτες, απ’ τη Σαλονίκη, ο εξοχότατος μίλησε (αααα…) για όλα όσα (αααα…) κουβεντιάστηκαν με τον (αααα…) ακροδεξιό Νετανιάχου… Για ένα μόνο (αααα…) δεν μίλησε, επειδή προφανώς (αααα…) είναι οικογενειακή (ή επαγγελματική) υπόθεση: τα 8.345 καινούργια σπίτια που (επίσημα) αποφάσισε πριν δύο μέρες να κτίσει το ισραηλινό καθεστώς στην δυτική Όχθη, σε παλαιστινιακή / αραβική γη. Τονίζουμε το «επίσημα» επειδή ανεπίσημα γίνεται το ίδιο, απλά σε μικρότερη κλίμακα.

Σαν πολιτικός μηχανικός ο εξοχότατος δεν βρίσκει καθόλου ενδιαφέρουσα αυτήν την τακτική των φίλων ισραηλινών; Δεν φχαριστιέται με την «ισραηλινή ανάπτυξη»; Ούτε ο παλιός του συνεταίρος και τωρινός «σύμβουλός» του φχαριστιέται; (Μωρέ φχαριστιούνται, αλλά είναι σεμνοί και ταπεινοί συνεταίροι χασάπηδων. Δεν το φωνάζουν. Μουλωχτοί.)

Εν πάρει περιπτώσει: δεν θα είναι πάντα πρωθυπουργός. Άμα χρειαστεί δεν θα μπορούσε να δουλέψει σ’ αυτή τη μπίζνα του φίλου του;

(Αααααα…)

From Indokush

Παρασκευή 16 Ιούνη. Το ψόφιο κουνάβι δεν ψοφάει να το παίξει στρατηγός σε κανονικά πεδία μαχών. Δεν είναι ο τομέας του. Συνεπώς παραχώρησε την πλήρη ευθύνη για το αφγανικό πεδίο μάχης (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) στον υπ.αμ., «τρελό σκύλο», Mattis. Τώρα ο “τρελός σκύλος” έχει όλο το περιθώριο μπροστά του να χάσει τον πόλεμο στον οποίο συμμετείχε απ’ την αρχή: το Νοέμβρη του 2001 σαν επικεφαλής ενός τάγματος ειδικών δυνάμεων, και σαν αρχιστράτηγος της centcom το 2009… Tον πόλεμο που θεωρούσε κερδισμένο…

Εκείνο που έχει αλλάξει εν τω μεταξύ, και είναι σοβαρό, είναι ότι η Μόσχα και το Πεκίνο είναι ανακατευτεί πολύ ενεργητικότερα στα αφγανικά υψίπεδα, με έναν σαφή στόχο: να ηττηθεί η Ουάσιγκτον. Τον στόχο υποστηρίζει και η Τεχεράνη, ενώ η Ισλαμαμπάντ ψάχνει να βρει την θέση της (εφόσον οι 3 πιο πάνω υποστηρίζουν τους ταλιμπάν ενώ το πακιστάν την τωρινή διοίκηση της Καμπούλ). Ενώ το Ν. Δελχί έχει το νου του: θα προσπαθήσει να πουλήσει την ουδετερότητά του στο αφγανιστάν με την επιβεβαίωση του ελέγχου του στο κασμίρ. Το «σύμφωνο της Σαγκάης» θα είναι ένα «πλαίσιο» να δοκιμαστούν τέτοια deal…

Ο Mattis ζήτησε απ’ το κογκρέσσο ένα μήνα περιθώριο, ως τα μέσα Ιούλη, για να παρουσιάσει την «στρατηγική του για το αφγανιστάν». Μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε το βασικό στοιχείο της: περισσότερος αμερικανικός στρατός, ακόμα περισσότερος, στα υψίπεδα. Θα αντιστρέψει έτσι την σταθερή, εδώ και χρόνια, επέκταση / επικράτηση των ταλιμπάν; Θα τους «αφομοιώσει» ίσως σε κάποια «λύση» – νάχαμε να λέγαμε; Κάτι μας λέει ότι ο «τρελός σκύλος» βρίσκεται μέσα σ’ εκείνο που η cia έχει φτιάξει για τον ρωσικό στρατό στα ‘80s: τον βούρκο.

Η απόδειξη των σοβαρών κινδύνων της ήττας των ηπα στο αφγανιστάν έρχεται, όμως, από έναν διαφορετικού τύπου «ειδικό»: ο πρώην πεζοναύτης και μετέπειτα ιδρυτής και ιδιοκτήτης της blackwater (που άλλαξε στη συνέχεια όνομα επειδή είχε δυσφημιστεί…) Erik Prince πρότεινε σε ραδιοφωνική συνέντευξη Την Λύση!:

…Προτείνω να γυρίσουμε στο μοντέλο που δούλεψε στην περιοχή, για κανά δυο αιώνες, από την ‘εταιρεία των ανατολικών ινδιών’ [σ.σ.: ουσιαστικά την βρετανική αυτοκρατορία] που χρησιμοποίησε επαγγελματίες δυτικούς στρατιώτες, που προσλήφθηκαν, και ζούσαν μαζί και εκπαιδεύονταν μαζί, και όπου ήταν απαραίτητο πολεμούσαν μαζί με τους ντόπιους… Όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε συμβατικές προσεγγίσεις για το Αφγανιστάν τόσο περισσότερο χάνουμε…

Λαμπρή ιδέα! Η λύση στα προβλήματα κατοχής του αφγανιστάν το 2017 βρίσκεται στο …1817! Ο.Κ.: εταιρεία μισθοφόρων έχει ο άνθρωπος, μισθοφοριλίκι πουλάει. Αλλά ο «τρελός σκύλος» θα θέλει, υποθέτουμε, πιο γρήγορη και πιο σύγχρονη «λύση». Και με μισθοφόρους· αλλά όχι κούτσου κούτσου μπολ…

(φωτογραφία: ο «τρελός σκύλος» πέταξε στις 24 Μάη ως την Καμπούλ για να κόψει την κατάσταση από κοντά. Οι ταλιμπάν τον υποδέχτηκαν δεόντως: επιτέθηκαν την ίδια ημέρα στην αμερικανική βάση Camp Chapman, στην επαρχία Khost, με αυτοκίνητο βόμβα…)

Συρία

Παρασκευή 16 Ιούνη. Πριν λίγες ημέρες (Σάββατο 10 και Κυριακή 11 Ιούνη: συρία) σας ενημερώναμε (σας ενδιαφέρει;) ότι ο συριακός στρατός με τους συμμάχους του (ή: οι σύμμαχοί του alone…) έφτασαν στα νότια σύνορα συρίας – ιράκ, παρακάμπτωντας με έναν γρήγορο ελιγμό το εμπόδιο που είχε στήσει η Ουάσιγκτον στην At Tanf. Σημειώναμε τότε ότι απ’ τα σύνορα αυτά η απόσταση ως την Βαγδάτη είναι γύρω στα 500 χιλιόμετρα, κι απ’ αυτά μόνο τα 100 ελέγχονται απ’ τον isis (στη μεριά του ιράκ).

Όχι πια. Με αντίστοιχη γρήγορη προέλαση οι «φιλοϊρανικές» ιρακινές PMU «καθάρισαν» τον δρόμο απ’ τα νότια, την ιρακινή επικράτεια, κι έτσι υπάρχει τώρα μια ελεγχόμενη χερσαία επικοινωνία Δαμασκού / Βαγδάτης / Τεχεράνης. Δεν είναι η καλύτερη· είναι όμως υπαρκτή. Κι αυτό έχει σημασία.

Ο «τρελός σκύλος» προσπάθησε να παραστήσει τον ψύχραιμο σ’ αυτήν την εξέλιξη, που έχει αχρηστέψει ουσιαστικά την προσπάθεια της Ουάσιγκτον και των proxies της να κρατήσουν μακριά απ’ τα νότια σύνορα με το ιράκ τον Άσαντ και τους συμμάχους του· προχωρώντας ως την Deir ez-Zor. Δεν είναι συριακό στρατός απάντησε σε ερώτηση στο κογκρέσσο… Είναι ρωσικός…  (Α, εντάξει τότε).

May be. Και γιατί να μην είναι ρωσικός, δηλαδή; Αλλά τι θα κάνει ο «τρελός σκύλος» με τον ρωσικό στρατό που του έκλεισε τον δρόμο και, ουσιαστικά, αχρήστευσε τους σχεδιασμούς του;

Εν τω μεταξύ, μετά απ’ αυτήν την επιτυχία (του «εναλλακτικού» διαδρόμου συρίας / ιράκ / ιράν) έγινε και μια συνάντηση κορυφής. Σύμφωνα με αραβικές πηγές στις 13 Ιούνη. Ο στρατηγός Osman Al-Ghanmi, επικεφαλής του ιρακινού πενταγώνου συναντήθηκε με τους επιχειρησιακούς επικεφαλής του συριακού στρατού και εκπροσώπους του Άσαντ. Στη Βαγδάτη. Ποιο ήταν το θέμα; Η στρατιωτική συνεργασία Δαμασκού – Βαγδάτης. Γενικά; Όχι. Ειδικά: στην εκκαθάριση των συνόρων απ’ τους «τρομοκράτες» και στην διασφάλιση και επέκταση των χερσαίων επικοινωνιών μεταξύ τους.

Η ρωσική συμμετοχή δεν χρειαζόταν. Είναι εκεί. Και έχει προειδοποιήσει την Ουάσιγκτον να μην διανοηθεί να…

(Είτε σας ενδιαφέρει είτε όχι αυτόν τον καιρό γίνονται στο συριακό πεδίο μάχης αποφασιστικές μάχες… Θα ήταν «τακτικής» σημασίας αν η Ουάσιγκτον δεν φρόντιζε να τους δώσει στρατηγικό νόημα. Και είναι μάχες σχεδόν «κατευθείαν»…)

(φωτογραφία πάνω: Ναι, ρωσικός στρατός στο ρουθούνι του αμερικανικού! Χωρίς σημαίες – το έκανε και στην Κριμέα…

φωτογραφία κάτω: απ’ την συνάντηση ιρακινών / συρίων στη Βαγδάτη. Φέρεται να έγινε στις 13 Ιούνη.)