Year: 2017

Τετάρτη 28 Ιούνη. Δεν τελειώνει εδώ η ιστορία. Είναι σαφές πια (στην ασταμάτητη μηχανή το έχουμε υποστηρίξει από πολύ νωρίς) ότι το ψόφιο κουνάβι είναι «μπροστινός» κάποιων σκληροπυρηνικών φραξιών του αμερικανικού μιλιταριστικού συμπλέγματος. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν άλλες φράξιες του ίδιου συστήματος που είτε διαφωνούν με αυτόν τον hard core μιλιταρισμό· είτε θέλουν να κάνουν «σωστά την δουλειά τους» (και δεν γουστάρουν ψέματα και παραμύθια στις πλάτες τους)· είτε, τέλος, βρίσκονται λόγω θέσης αρκετά κοντά στα ρωσικά όπλα (στο συριακό πεδίο μάχης) και φοβούνται τις πιθανές ρωσικές απαντήσεις στις αμερικανικές προπαγανδιστικές κατασκευές και δράσεις. Αν δεν υπήρχαν αυτοί ο Hersh δεν θα είχε βρει τα σημαντικά στοιχεία που δημοσιοποίησε προχτές· αυτοί του τα έδωσαν.

Συνεπώς η πλήρης εικόνα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού αυτή την εποχή δεν είναι εκείνη ενός συμπαγούς μηχανισμού με συνοχή και ετοιμότητα απ’ την βάση ως την κορυφή. Είναι μάλλον αυτή ενός καπιταλιστικού κράτους / κεφάλαιου σε βαθιά εσωτερική κρίση, όπου οι πιο επιθετικές φράξιες επείγονται να «δράσουν» («τραβώντας» πίσω τους και όλους τους υπόλοιπους μέσα απ’ την δημιουργία τετελεσμένων) θεωρώντας ότι έτσι θα σώσουν την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία.

Στο βαθμό που αυτό έχει αρχίσει να γίνεται σαφές διεθνώς απ’ τους ανταγωνιστές της αμερικανικής ηγεμονίας, στενεύουν έως εξαφανίζονται τα περιθώρια της διπλωματίας. Με ποιον να διαπραγματευτεί όποιος θέλει· με ποιον απ’ όλους στο αμερικανικό καθεστώς; Αυτό είχε ξεκινήσει ήδη απ’ την προηγούμενη διοίκηση, όταν ο υπ.εξ. Kerry εμφανιζόταν ανίκανος να ελέγξει δράσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που είχαν άλλη «γραμμή». Αλλά τότε, ακόμα, θα μπορούσε κανείς να αναρωτιέται για το αν τα συστατικά του βαθέος αμερικανικού κράτους κινούνται ημιανεξάρτητα μεταξύ τους ή αν ο Kerry βολευόταν με το παιχνίδι του «καλού μπάτσου / κακού μπάτσου».

Τώρα πια είναι σαφές ότι οι σκληροπυρηνικές μιλιταριστικές φράξιες (και των δύο κομμάτων) συγκλίνουν πίσω απ’ την εικονική προεδρία του ψόφιου κουναβιού· χωρίς ωστόσο να έχουν εξασφαλίσει την «εσωτερική εθνική ενότητα». Βιάζονται, και πέφτουν σε λάθη.

Εννοείται πως οι εκτός συνόρων αντίπαλοί τους τα βλέπουν όλα αυτά…

(φωτογραφία: ο Άσαντ σε χθεσινή επίσκεψή του στη ρωσική βάση στο Hmeimim. Η σκηνή έχει κάτι αλληγορικό: σημαδεύοντάς τον μπορεί άνετα κάποιος να πετύχει … τον ρωσικό στρατό…)

Τετάρτη 28 Ιούνη. Είναι κάτι κακιές γλώσσες που λένε ότι ο Jared Kushner (γαμπρός και σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού) έχει χρεωκοπήσει σε διάφορες μπίζνες του, και χρειάζεται επειγόντως μεγάλα ποσά… που θα τα δώσει (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) το φιλαράκι του: ο Mohammed Bin Salman, ο «αντιβασιλιάς» του Ριάντ. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι κακιές γλώσσες «προσωποποιούν» το τρίγωνο Ουάσιγκτον – Ριάντ – Τελ Αβίβ. Γιατί, βέβαια, (είναι γνωστό), ο Jared Kushner είναι πολύ πιστός φίλος οτιδήποτε ακροδεξιού στο ισραηλινό καθεστώς, χρηματοδότης του κτισίματος χιλιάδων οικισμών στη δυτική Όχθη (μπορεί να έχει και οικοδομικές εταιρείες ο άνθρωπος) κλπ κλπ.

Μακρυά απ’ τα πρόσωπα τώρα: το Τελ Αβίβ ευελπιστεί σε επισημοποίηση της σχέσης αγάπης που έχει αναπτυχθεί με το Ριάντ. Οι ισραηλινοί καθεστωτικοί δεν είναι χαζοί: αυτή η φιλία μεσοπρόθεσμα θα επιταχύνει την κρίση και την διάλυση στην αραβική χερσόνησο. Οι σεΐχηδες ψάχνουν σωσίβια· αλλά είναι αμφίβολο αν όλοι οι υπήκοοί τους μπορούν να πουλήσουν την υπόθεση της παλαιστίνης.

Όμως μέχρι να συμβεί αυτή η τελική διάλυση, το μιλιταριστικό ισραηλινό καθεστώς θα έχει εξασφαλίσει οπωσδήποτε βάσεις (φανερές ή κρυφές δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) στην αραβική χερσόνησο. Για να σημαδεύει από εκεί την Τεχεράνη. Αυτό είναι εύκολο, και θα μπορούσε να γίνει πολύ γρηγορότερα απ’ ότι νομίζει κανείς: ο «αντιβασιλιάς» Salman είναι ψυχωσικός κατά του ιράν· και ούτε λόγος ότι δεν θα χεζόταν απ’ την χαρά του αν μπορούσε να «φιλοξενήσει» κάμποσες ισραηλινές μοίρες, αντιαεροπορικά συστήματα, κλπ κλπ. Ίσως ίσως και καμιά πυρηνική κεφαλή…

Σε κάθε περίπτωση η iaf θα κάνει εκεί «κοινές στρατιωτικές ασκήσεις». Δεν ξέρουμε αν στην Αθήνα ανησυχούν μήπως χάσουν τους «πελάτες» απ’ το Τελ Αβίβ όταν η ισραηλινή αεροπορία βρεί στη γειτονιά της ζωτικό χώρο για την εκπαίδευσή της.

Ε, μπορεί να τους μείνουν τίποτα «ψιλά», σαν τις (μάλλον συμβολικές) ασκήσεις πιλότων του φιλέλληνα αδελφού στρατηγού Σίσι… Κι αν βρει κι αυτός πιο ενδιαφέρουσα την σαουδαραβική έρημο, ε, ας κάτσουν κάτω στη γωνία (οι έλληνες πατριώτες) κι ας βουρκώσουν: η μικρή Μαρία / κάθεται και κλαίει / που δεν την παίζουνε / οι φιλενάδες της… 

Τετάρτη 28 Ιούνη. Η ημέρα της επετείου (23 Ιούνη) πέρασε. Και η επόμενη, και η μεθεπόμενη, και η παραμεθεπόμενη… Τίποτα… Περιμέναμε κάποιες αναμνηστικές εκδηλώσεις, κάποιον θρίαμβο, έστω πύρινες ομιλίες… Τίποτα…

Κι έτσι η πρώτος χρόνος απ’ το αγγλικό δημοψήφισμα ολοκληρώθηκε, και άρχισε ο δεύτερος. Δεν είναι σίγουρο ότι ο «αγγλικός λαός» είναι σε καλή διάθεση καθώς βρίσκεται μπροστά στο κατόρθωμα της ελεύθερης (ελεύθερα χειραγωγημένης δηλαδή) βούλησής του. Μια αμηχανία, όσο νάναι, υπάρχει.

Δεν πανηγύρισαν επετειακά ούτε οι ντόπιοι «επαναστάτες», «απελευθερωτές», «ανατροπείς» κλπ, που πριν ένα χρόνο έβλεπαν (με χαρά) την ε.ε. και την ευρωζώνη να διαλύονται· με αφετηρία την αγγλία. Κάπου στον κυβερνοχώρο θα επιπλέουν, φυσικά, σαν κουφάρια, οι επινίκειες απόψεις τους, οι βαθυστόχαστες αναλύσεις τους, και όλα τους τα σέα… (Κουφάρια είναι και οι ίδιοι, αλλά ας μην τους το πείτε: δείξτε κατανόηση στη ντόπια διανόηση που έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι).

Κρίμα!… Μόλις ένα χρόνο πριν ο αγγλικός μικροαστικός εθνικισμός έμοιαζε σαν προπομπός. Έκανε ζευγάρι με τον αμερικανικό λίγους μήνες αργότερα, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που περίμεναν οι αφελείς.

Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιοι θα θέλαμε να φωνάξουμε…. Αλλά σε ποια αυτιά, σε ποια μυαλά;

Τρίτη 27 Ιούνη. Αυτές οι «αιτιολογήσεις», ότι κάθε φορά που ένας ισοβίτης φοβάται για την ζωή του τηλεφωνεί … στον υπ.αμ. ή/και ότι το χοντρικό εμπόριο ηρωΐνης είναι θέμα «εθνικής ασφάλειας» εφόσον «εμπλέκονται και τούρκοι», οπότε ένας σωστός πατριώτης υπ.αμ. έχει καθήκον να ανακατεύεται, αυτά λοιπόν που μόνο για νήπια προορίζονται, δείχνουν ότι ο ψεκασμένος έχει λερωμένη τη φωλιά του· και ότι θεωρεί τους πάντες ηλίθιους.

Όταν εμφανίζεται κάποιος στη μέση, ανάμεσα σε δύο αντίθετες πλευρές που τον πιέζουν, τον απειλούν, τον καλοπιάνουν, «για να μιλήσει» ή όχι, να πει το Α ή όχι, κλπ, διαμορφώνεται μια παράσταση συμμετρίας. Όχι άδικα. Αλλά η συμμετρία έχει προεκτάσεις.

Η εμπλοκή (για να το πούμε κομψά) του asset 1 στη θαλάσσια μεταφορά 2,1 (ή 3;) τόνων ηρωΐνης ήταν «ισχυρά πιθανολογούμενη» (πάλι κομψά το λέμε) απ’ την πρώτη στιγμή που η υπόθεση μπήκε σε επίσημη ελληνική κρατική διαχείριση. Καλοκαίρι του 2014 δηλαδή. Ο «υπεύθυνος εθνικής ασφαλείας» κύριος ψεκασμένος πήρε το πόστο του στις αρχές του 2015. Πράγμα που σημαίνει ότι κοιμόταν στη σκοπιά επί δύο χρόνια, ως τις αρχές του 2017, αν τώρα είναι που ανακάλυψε ότι «υπάρχει θέμα εθνικής ασφάλειας».

Κι όλη η φαιορόζ κυβέρνηση, και τα κόμματά της, και όλα τα υπόλοιπα της αντιπολίτευσης, πάλι «κοιμούνταν», φαίνεται… Κάποιοι θυμήθηκαν τώρα κάτι «βιβλία», 30, 40, 50, «30 βιβλία αρχικά» είπε ο βοηθός, απ’ τον asset 1 ή μέσω αυτού, προς τον «μικρό» Τσίπρα, επικεφαλής τότε της «αξιωματικής αντιπολίτευσης» – Ιούνης 2012… Κανείς δεν ξέρει αν επρόκειτο για τα άπαντα του Μαρξ, τίποτα λογοτεχνίες ή τσελεμεντέδες. Αλλά εμείς, καχύποπτοι καθώς είμαστε, σκεφτόμαστε ότι τα «βιβλία» ήταν τα ίδια με εκείνα που άλλοτε ονόμαζαν «τούβλα»…

Πάντως οι σχέσεις του asset 1 με τον οίκο “Μητσοτάκη” είναι παμπάλαιες. Κανένα πρόβλημα… Όλα πήγαιναν καλά, λοιπόν, για πολλά χρόνια, κι ούτε η «εθνική ασφάλεια» πονούσε, ούτε ο ψεκασμένος ξενυχτούσε στο τηλέφωνο με τον Κορυδαλλό. Μέχρις ότου…

Το γεγονός, όμως, ότι χρησιμοποιούνται μάλλον μαφιόζικες μέθοδοι απέναντι σε μαφιόζικες πράξεις, αυτή η συμμετρία μεθόδων, μόνο με «αγαθούς σκοπούς» δεν μπορεί να έχει σχέση. Μοιάζει όλο και εντονότερο ότι οι παλιοί «κυβερνοφίλοι» (και ευεργετημένοι…) προσπαθούν να «συμμαζέψουν» τον asset 1 (το πορτοφόλι του· ή την σιωπή του…) χρησιμοποιώντας “ανορθόδοξες μεθόδους”. Και ότι σ’ αυτήν την επιχείρηση δεν αγγίζουν το άλλο θεματάκι, της “εγκληματικής οργάνωσης” στη μπάλα, για να μην εμπλακεί στην προσπάθεια “επαναπατρισμού” του άμεσα και βαριά η π.α.ε. – κάτι που θα είχε πολύ άσχημες συνέπειες (για τους φαιορόζ).

Σου “χαρίζω” αυτό, σου “τραβάω το χαλί κάτω απ’ τα πόδια” στο άλλο… Πολύ νταραβεριτζίδικα αυτά. Όχι;

Τρίτη 27 Ιούνη. Υπάρχει κι άλλη συμμετρία στο ελληνικό στερέωμα («πάντα εν σοφία εποίησας»!). Όταν ο asset 2, απ’ τα μεσαία ράφια της ρωσικής ολιγαρχίας (και καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει αυτό), έβγαλε μια γλώσσα απ’ την Σαλονίκη ως το Ροστόφ για να γλύψει τον εξοχότατο, αυτός ο τελευταίος δεν θίχτηκε. Κολακεύτηκε. Τα σάλια τα πήρε για χρυσόσκονη· και εκτέθηκε ανεπανόρθωτα, διεθνώς…  Από ιστορική άποψη όμως ο κυρ Ιβάν είχε εμφανιστεί στους στάβλους της δεξιάς (ή, έστω, της συγκυβέρνησής της με το βαθύ πασοκ). Συνεπώς μας παρουσιαζόταν μια αλλαγή βάρκας εκ μέρους του. Ή, έστω, μια μετατόπιση με ρυμουλκό αυτό ακριβώς το βαθύ πασοκ / κράτος, και την πολυδιάστατη πολιτική του.

Το κεφάλαιο, άσπρο ή μαύρο, δεν έχει προκαταλήψεις. Ούτε έχουν τέτοιες οι άνθρωποι που διορίζονται σαν πολιτικές βιτρίνες. Όμως για μόλις δυόμισυ χρόνια στις καρέκλες οι φαιορόζ έχουν δείξει μεγάλη ικανότητα όσμωσης με τις μαφίες. Και μεγάλη αδεξιότητα να την κρύψουν.

Οι προηγούμενοι ήταν ελεεινοί. Επαγγελματίες. Αυτοί οι φαιορόζ λανσάρουν ότι είναι «καθαροί» μόνο επειδή είναι ερασιτέχνες.