Year: 2017

Σάββατο 29 Ιούλη. Το καλοκαίρι του 2015, επί προεδρίας Ομπάμα, καταθέτοντας ενώπιον των σχετικών κοινοβουλευτικών επιτροπών, δύο πρώτης γραμμής μιλιταριστικά στελέχη των ηπα, ο επικεφαλής της αεροπορίας σμήναρχος Paul Selva και ο επικεφαλής του ναυτικού ναύαρχος Joseph Dunford είχαν κάνει αυτήν την λίστα “απειλών στο έθνος”: ρωσία, κίνα, ιράν, βόρεια κορέα, και οι οργανώσεις που εμπνέονται απ’ την ιδεολογία της αλ Κάιντα. Μ’ αυτήν ακριβώς την σειρά. Η εποχή που η τρομοκρατία ήταν ο νο 1 εχθρός των ηπα και του κόσμου, είχε περάσει ανεπιστρεπτί… Και εκείνη την ιστορική στιγμή η Μόσχα δεν είχε αποβιβαστεί ακόμα στη συρία και στη μέση Ανατολή…

Η Ουάσιγκτον το αναγνωρίζει υποχρεωτικά (δεν χρειάζεται και να το φωνάζει) ότι εκείνοι που αμφισβητούν την ηγεμονία της είναι αρκετοί, και γίνονται διαρκώς δυνατότεροι. Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνει, επίσης, ότι ο χρόνος δεν είναι με την μεριά της. Ωστόσο η ευρώπη δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των “υπαρξιακών κινδύνων” για τις ηπα. Τότε γιατί είναι στόχος της οικονομικής εκδοχής του πολέμου;

Οι υπολογισμοί των αμερικανικών αφεντικών έχουν μια στέρεη βάση: το project europe είναι από πολιτική άποψη λειψό και από στρατιωτική ανύπαρκτο, αν συγκριθεί με τα οπλοστάσια των ηπα, της ρωσίας ή της κίνας. Η ευρώπη δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή για τις ηπα. Η οικονομική της ευεξία όμως, καθώς και το γεγονός ότι έχει επεκτατική ανεξαρτησία στις οικονομικές σχέσεις της παγκόσμια συμβάλει στην οικονομική υπονόμευση των ηπα· κι αυτό αργά ή γρήγορα θα καταλήξει και σε αμερικανική στρατιωτική μιζέρια, απέναντι στο Πεκίνο, την Μόσχα ή και την συμμαχία τους. Συνεπώς, από άποψη αντιπαλότητας, το project europe είναι, ειδωμένο απ’ την άλλη μεριά του Ατλαντικού, μια «ενδιάμεση κατάσταση».

Έχοντας δεδομένη την στρατιωτική υποτέλειά του η Ουάσιγκτον θέλει να είναι και οικονομικά υποτελές· πράγμα που, εξάλλου, δεν έκρυψε ποτέ. Κάτι που έβρισκε σύμφωνο και το Λονδίνο: τι είναι η ε.ε.; μια αγορά και τίποτα περισσότερο…

Απ’ την άλλη μεριά, τόσο η στρατιωτική αδυναμία όσο, επιπλέον, και η μισοτελειωμένη δουλειά της πολιτικής ενοποίησης / ομοσπονδιοποίησης βάζουν τα όρια των όποιων ευρωπαϊκών αντιδράσεων στον αμερικανικό οικονομικό πόλεμο. Μπορούν να πάρουν κάποια αντίμετρα· αλλά δεν μπορούν να τραβήξουν μακρυά: οι «δορυφόροι» των ηπα στο ευρωπαϊκό έδαφος είναι υπαρκτοί και μπορούν να προκαλούν «φθορές»…

(φωτογραφία: πρόσφατη έρευνα / έκθεση του αμερικανικού στρατού για την «εποχή της μετα-πρωτοκαθεδρίας». Καλό το «america first» αλλά έχουν και το νου τους…

Δώστε βάση και στην εικόνα του εξωφύλλου: τα πιόνια / στρατιώτες έχουν πέσει και ο λευκός βασιλιάς είναι εκτεθειμένος… )

Παρασκευή 28 Ιούλη. Παράπονο δεν θα πρέπει να έχετε απ’ την ασταμάτητη μηχανή και απ’ το Sarajevo. Σας έχουμε ενημερώσει ότι η Άγκυρα έχει αποκτήσει μεγάλα περιθώρια κινήσεων και σταθεροποίησης ενός «πολιτικού / ηθικού πλεονεκτήματος» σε ότι αφορά την κατάσταση στην κύπρο – κι αυτό χάρη στην ελληνική εθνικιστική / φιλοαγγλική γραμμή. Ξέρετε, υποθέτουμε, την εκτίμησή μας, ότι είναι σε θέση να αρχίσει την αποχώρηση μέρους του στρατού της απ’ τον βορρά· κι ας κάθονται έλληνες και ελληνοκύπριοι να βρίζουν τον οηε και να απειλούν.

Ε, λοιπόν, φαίνεται ότι ένα πρώτο διακριτικό βήμα αποσύρσης του τουρκικού στρατού ξεκίνησε! Οι τούρκοι στρατιώτες αποχωρούν από τρία μαρωνίτικα (χριστιανικά) χωριά και, σε συνεννόηση με την μαρωνίτικη κοινότητα, οι παλιοί κάτοικοι θα επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι αφρούς βγάζει το ελληνοκυπριακό καθεστώς. «Είναι σατανικό σχέδιο» λέει, «για να διαιωνιστεί το απαράδεκτο καθεστώς της κατοχής». Α, μπα; Αλήθεια; Δηλαδή η «περήφανη διαπραγμάτευση» του ελληνικού και ελληνοκυπριακού εθνοφασισμού τι διαιωνίζει εδώ και δεκαετίες; Το νόμο της επιτάχυνσης της βαρύτητας;

Εκεί που πραγματικά όμως έχουν φάει τις γραβάτες και τα παπούτσια τους οι έλληνες και ελληνοκύπριοι φασίστες, ξεκινώντας απ’ το σύνολο της ελληνικής πολιτικής σκηνής (και τους φαιορόζ) και φτάνοντας μέχρι τους πιο τελειωμένους ελληνοκύπριους παπάδες και το κοπάδι τους, είναι οι φήμες, που δείχνουν αρκετά πιθανές, ότι η Άγκυρα και οι τουρκοκύπριοι θα ανοίξουν την Αμμόχωστο, επιτρέποτας στους ελληνοκύπριους να γυρίσουν στην πόλη!

Αν συμβεί αυτό, υποθέτουμε καταλαβαίνετε, οι ελληνοφασιστικοί αφροί θα σκεπάσουν όλη την ανατολική Μεσόγειο – κι ούτε τρυπάνια θα μπορούν να δουλέψουν, ούτε τράτες! Ήδη, χεσμένοι μέχρι τις ρίζες των μαλλιών τους με μια τέτοια πιθανή εξέλιξη, οι ελληνοφασίστες ψάχνουν τρόπο να κάνουν το άσπρο μαύρο. Ο ελληνοκύπριος υπ.εξ. Κασουλίδης (είναι άραγε καλύτερος απ’ τον Nick the greek;) δήλωσε κιόλας ότι η κυβέρνηση του ψάχνει νομικά τερτίπια για να υποστηρίξει ότι αν η Άγκυρα επιστρέψει την Αμμόχωστο και την γύρω περιοχή στους ελληνοκύπριους κατοίκους της, αυτό θα σημαίνει επέκταση της κατοχής! Προφανώς αυτό που θα επιχειρήσουν οι ελληνοφασίστες θα είναι ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ τους παλιούς κατοίκους της Αμμοχώστου να γυρίσουν στα σπίτια τους, κατηγορώντας τους ότι έτσι θα «νομιμοποιήσουν» τους τουρκοκύπριους και την Άγκυρα!

Λαμπρά! Μόνο που αυτά, εκτός απ’ το ότι μυρίζουν σκατίλα, είναι καταγέλαστα διεθνώς!!!

Σε κάθε περίπτωση έπεται συνέχεια.

Παρασκευή 28 Ιούλη. Μπορεί το ισραηλινό, το ελληνοκυπριακό και το ελληνικό βαθύ κράτος να μην βρήκαν τρόπο να αντιμετωπίσουν αυτόν τον πανάθλιο οηε, όμως συντονίζονται στο να αντιμετωπίσουν τον «σατανά»: το τουρκικό καθεστώς.

Απαντώντας στον Ερντογάν που είχε δηλώσει ότι οι ισραηλινές στρατιωτικές αρβύλες στο τζαμί του αλ-Ακσά είναι προσβολή (δημόσιες σχέσεις κάνει κι αυτός, τι άλλο;) η ισραηλινή κυβέρνηση απάντησε με το γνωστό παλιό ανέκδοτο: «κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους». Εν προκειμένω το Τελ Αβίβ κατηγόρησε την Άγκυρα ότι έχει κάνει κατοχή στη βόρεια κύπρο, και ότι «βασανίζει τους κούρδους». Για να τελειώσει τις πύρηνες κατάρες της με την επιβεβαίωση ότι «δεν υπάρχει πουθενά αληθινή δημοκρατία όπως στο ισραήλ». Το «πουθενά» αφορούσε την ευρύτερη μέση Ανατολή, και προφανώς άφηνε εκτός δημοκρατικού συναγωνισμού φίλους του ισραηλινού μιλιταριστικού καθεστώτος όπως ο χουντικός Σίσι ή/και οι κοκάκηδες πρίγκηπες του Ριάντ.

Είμαστε σίγουροι ότι τόσο οι ψεκασμένοι έλληνες υπ.αμ. και υπ.εξ. όσο και το σύνολο του ελληνικού καθεστώτος έχει χαρεί με αυτήν την επίδειξη φιλίας. Άλλωστε μόλις πριν λίγες ημέρες ο φίλος του (το ισραήλ δηλαδή) πυροβολούσε και σκότωνε παλαιστίνιους διαδηλωτές γύρω απ’ το αλ-Ακσά. Τι πιο δημοκρατικό απ’ αυτό;

Πως και δεν έκανε καμιά δήλωση και επ’ αυτού ο πολυχρονεμένος εξοχότατος, για τα «χαρούμενα πρόσωπα» των δολοφονημένων παλαιστινίων; Κάποιος πρέπει να τον συμβουλέψει… Μην το ξεχάσει: στην επόμενη συνέντευξή του, για την «εξωτερική πολιτική» του…

Παρασκευή 28 Ιούλη. Επιφανειακά, και μόνον έτσι, η ιστορία ξεκίνησε σαν επιχείρηση gentrification. Η σαουδαραβική χούντα ανακοίνωσε στις αρχές της χρονιάς ότι θα “αναβαθμίσει” μια φτωχογειτονιά της πόλης al-Awamiyah, στα ανατολικά, στον περσικό κόλπο, λίγο βορειότερα απ’ το κατάρ, καμιά 400ριά χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ριάντ. Θα ισοπέδωνε την γειτονιά al-Mosara, με σκοπό να την ξανακτίσει σαν οικονομική / εμπορική ζώνη, με την γνωστή αρχιτεκτονική που καλοπληρώνουν οι σεΐχηδες. Αλλά η gentrification ήταν πρόσχημα. Το πραγματικό πρόβλημα που έχει το Ριάντ με την al-Awamiyah είναι ότι κατοικείται απ’ την καταπιεσμένη, β διαλογής σιιτική μειονότητα της σαουδικής αραβίας. Κι εκεί υπάρχει σοβαρό θέμα, διαρκές, για τους ουαχαβίτες του Ριάντ (και των λοιπών εμιράτων…).

Οι κάτοικοι της al-Mosara και ολόκληρης της πόλης αντέδρασαν στα σχέδια κατεδάφισης της γειτονιάς· όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο. Η αστυνομία του καθεστώτος δεν κατάφερε να τους στείλει πίσω στα σπίτια τους. Και απ’ τις 10 του περασμένου Μάη ανέλαβε ο (μισθοφορικός) στρατός της χούντας. Που κατέλαβε την πόλη, αλλά δεν μπορεί να «αναπτυχθεί» στα σοκάκια της al-Mosara. Οπότε τα βομβαρδίζει. Ανέλαβε την κατεδάφιση μαζί με την δολοφονία των κατοίκων…

Η al-Mosara είναι μια γειτονιά 400 χρόνων και θεωρείται urban μνημείο απ’ τον οηε. Που έσπευσε να «διαμαρτυρηθεί» στα τέλη Μάη για τις καταστροφές και την προσπάθεια εξανδραποδισμού. Never mind, η πολιορκία συνεχίζεται. Εννοείται ότι για να είναι πετυχημένη έχουν «κοπεί» όλες οι ιντερνετικές επικοινωνίες της περιοχής με τον υπόλοιπο κόσμο.

Τι σημασία έχει το τι γίνεται στο εσωτερικό της σαουδικής αραβίας; Μπορεί και καμία… Μπορεί όμως να αποδειχθεί ότι έχει… (Ενστικτώδικα το λέμε…)

(Στην al-Awamiyah ζούσε και δρούσε ο σιίτης ιμάμης Nimr al-Nimr, που προσπάθησε να γίνει ένα είδος άραβα Γκάντι, παρακινώντας τον κόσμο υπέρ μιας ειρηνικής δημοκρατικής επανάστασης στη σαουδική αραβία. Η χούντα, φυσικά, το είδε αλλιώς. Το κατηγόρησε για «τρομοκράτη» και τον απαγχόνισε στις 2 Γενάρη του 2016 – παρά τον σαφή ειρηνισμό του και την διεθνή κατακραυγή. Ο ανηψιός του έχει καταδικαστεί επίσης σε θάνατο, για τους ίδιους λόγους… Κάτι μας λέει ότι Τελ Αβίβ χαίρεται ιδιαίτερα με την σαουδαραβική «δημοκρατία»… Ίσως και η Αθήνα – γιατί όχι; Αν είναι να γίνουν εμίρηδες κι οι έλληνες οι κακομοίρηδες, γιατί να κακολογούν το πρ(ωτ)ότυπό τους;)

Πέμπτη 27 Ιούλη. … Είναι δύσκολο να διαλέξω ανάμεσα στην Κίνα, Ρωσία και το Ιράν [σ.σ.: για το ποιος είναι ο κυριότερος εχθρός των ηπα] για να είμαι ειλικρινής. Υποθέτω ότι αν είχα να υποδείξω κάποιον που είναι λίγο πιο πάνω απ’ τους άλλους, πιθανότατα θα διάλεγα την Κίνα… Αυτό είπε ο διευθυντής της cia Mike Pompeo συνεντευξιαζόμενος. Και συνέχισε:

…Έχουν φτιάξει μια πραγματική οικονομία, σε αντίθετη με την Ρωσία που ζει και πεθαίνει ανάλογα με το πόσα βαρέλια πετρελαίου μπορεί να εξορύξει. Το Ιράν απ’την άλλη έχει περιορισμένη παραγωγή και σίγουρα δεν έχει τον πληθυσμό της κλίμακας της Κίνας…

Είναι πιθανά μέσα στα καθήκοντα ενός επικεφαλής μυστικής υπηρεσίας το να μην εκφράζεται με διπλωματική κομψότητα. Συνεπώς αυτό που λέει ο Pompeo είναι επιβεβαίωση μιας ενδοκαπιταλιστικής αντιπαλότητας που είναι ήδη γνωστή και δηλωμένη, ακόμα και με μέτριο (διπλωματικό) τακτ. Το ψόφιο κουνάβι, που δεν είχε μέχρι να γίνει πρόεδρος δουλειές στην κίνα ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό για τις απειλές της.

Εκείνο ωστόσο που δεν λέει ο αρχιπράκτορας είναι πως δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα στη Μόσχα, στο Πεκίνο ή στην Τεχεράνη: πρόκειται για συμμαχικά κράτη που πριονίζουν την (όλο και πιο φθίνουσα) αμερικανική υπεροχή / κυριαρχία από κοινού. Ο καθένας με τον τρόπο του και σε συνεργασία.

Στον σκόπιμα διαχωρισμένο τρόπο με τον οποίο μιλάει για αυτούς τους τρεις «μεσο-μακροπρόθεσμους» εχθρούς των ηπα, δεν παρέλειψε πάντως να πει μια «καλή κουβέντα» για εκείνον που κοιμάται και ξυπνάει πάνω σε βαρέλια πετρελαίου:

… Όταν ασκείς την δύναμή σου, την βελτιώνεις. Συνεπώς τώρα αυτοί [σ.σ.: οι ρώσοι] είχαν την ευκαιρία να κάνουν πραγματικές ασκήσεις με το ναυτικό τους. Είχαν την ευκαιρία να κάνουν πραγματικές ασκήσεις με τον στρατό τους. Είχαν την ευκαιρία να κάνουν συνδυασμένες επιχειρήσεις. Να χρησιμοποιήσουν πυραύλους κρουζ. Να κάνουν συνδυασμένες επιχειρήσεις με χρήση αεροπορίας… Κι έτσι θα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι στην περίπτωση ενός ενδεχομένου όπου η αποτροπή μας θα έχει αποτύχει, είτε στην Ανατολική Ευρώπη είτε κάπου αλλού…

Αναφέρεται στην ρωσική στρατιωτική δράση στο συριακό πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου. Και πάλι παραλείπει να σημειώσει ότι αυτές οι ρωσικές «ασκήσεις» έγιναν με πολυεθνικό πεζικό: όχι μόνο ρώσους, αλλά και ιρανούς, ιρακινούς, σύριους και λιβανέζους… Κάτι που είναι μια κάποια αναβάθμιση αν μιλάει κανείς για «ασκήσεις». Στην διοίκηση, στον συντονισμό, στην επιμελητεία…

Σύμφωνοι. Όσο ο αμερικανικός στρατός δεν έχει στραπατσαριστεί με αδιαμφισβήτο τρόπο δικαιούται να θεωρεί εαυτόν τον καλύτερο του κόσμου. Το βιετνάμ έχει ξεχαστεί· το τωρινό αφγανιστάν προσπαθεί να το αποφύγει… Απ’ την άλλη μεριά, όταν και αν του συμβεί αυτό, ένα αδιαμφισβήτητο στραπάτσο, δεν θα έχει «επόμενη μέρα»…

Κι αυτό το ξέρουν τα επιτελεία. Γι’ αυτό και μπαλατζάρουν…

Πέμπτη 27 Ιούλη. … Ο νόμος σφίγει την τανάλια στους πιο επικίνδυνους αντιπάλους μας με σκοπό να κρατήσει την Αμερική ασφαλή… Αυτό δήλωσε ο εκπρόσωπος της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων Paul Ryan (συντηρητικός) μετά την ουσιαστικά ομόφωνη και διακομματική (419 – 3) υπερψήφιση (χτες) ενός νόμου που απ’ την μια βάζει περιορισμούς στο ενδεχόμενο να αλαφρύνει το ψόφιο κουνάβι τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Μόσχας (ε;), αφετέρου επιβάλει και καινούργιες τέτοιες, σε βάρος της Μόσχας, της Τεχεράνης και την Πγιονγκγιάνγκ….

Απ’ την τριάδα του επικεφαλής της cia για τους μεσο-μακροπρόθεσμους εχθρούς των ηπα η «τανάλια» των κυρώσεων πιάνει τους δύο. Κανένας λόγος ανησυχίας: για τον τρίτο (και χειρότερο), την κίνα δηλαδή, θα υπάρξει χωριστό κεφάλαιο. Είναι, άλλωστε, δύσκολος (εμπορικά / οικονομικά) αντίπαλος.

Όμως η τανάλια πιάνει έναν άλλον εχθρό που ούτε η cia ούτε το αμερικανικό κράτος ονομάζει ανοικτά στον συγκεκριμένο νόμο: την ευρώπη, την ε.ε. Αυτός ο καινούργιος γύρος κυρώσεων κατά της Μόσχας απλώνει τα δίκτυα του και σε όσους συνεργάζονται με ρωσικές ενεργειακές εταιρείες. Προβλέπει πρόστιμα (όχι μικρά) και απαγορεύσεις της πρόσβασης τέτοιων «συνοδοιπόρων» στις αμερικανικές τράπεζες. Υπάρχει κάποιος τέτοιος στην ευρώπη;

Υπάρχει και παρα-υπάρχει! Με πλήρη συνείδηση οι 419 της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων (και περιμένουμε τα αντίστοιχα νούμερα της γερουσίας) έχουν βάλει στο μάτι τον εφοδιασμό της ευρώπης με φυσικό αέριο. Είναι χοντροκομένο (κι αυτός ο μπρουταλισμός δείχνει την σοβαρότητα των προβλημάτων του αμερικανικού κεφάλαιου…) αλλά είναι αληθινό. Με το αμερικανικό μυαλό τους οι πολιτικές βιτρίνες στην Ουάσιγκτον ελπίζουν ότι η ε.ε. (και οπωσδήποτε η γερμανία, η αυστρία, κι όλη η κεντρική ευρώπη) θα παραιτηθεί απ’ τον αγωγό nord stream 2 (ρωσικό φυσικό αέριο κατευθείαν στην καρδιά της ευρώπης) και θα αγοράζει αμερικανικό υγροποιημένο αέριο· και μάλιστα σε πολλαπλάσια τιμή… Ή, ίσως, ελπίζουν ότι η πολωνία και η ουγγαρία θα προτιμήσουν το αμερικανικό φυσικό αέριο, απ’ την άλλη άκρη του κόσμου, απ’ το ρωσικό που είναι δίπλα τους. (Ποιος είπε ότι η ιδεολογία δεν κρατάει ψηλά τις τιμές;)

Εύλογο ότι έχει ξεσπάσει μεγάλος χαλασμός στην ευρώπη. Με όσο διπλωματικό τακτ μπορεί να απομένει όταν ο πόλεμος κλιμακώνεται, οι του project europe ετοιμάζονται, ίσως για πρώτη φορά στην καπιταλιστική ιστορία απ’ το τέλος του β παγκόσμιου και μετά, να ανταποδώσουν με κυρώσεις κατά των ηπα! Ή με προσφυγή στον ποε (;). Ή με κάτι που, τέλος πάντων, να δίνει πρακτική μορφή στη δήλωση του Γιούνκερ: το η Αμερική πρώτη δεν μπορεί να σημαίνει η Ευρώπη τελευταία! Αν δεν αλλάξει η απόφαση θα απαντήσουμε μέσα σε λίγες ημέρες… (Εντάξει κυρ Ζαν Κλωντ… Ίσως και λίγο αργότερα…)

Θα κάνουν πίσω οι αμερικάνοι; Αυτοί η εθνικιστική ομοφωνία στη βουλή των αντιπροσώπων, οι 419 ψήφοι έναντι μόνο 3, δεν προϊδεάζει για υποχωρήσεις. Αν και θεωρητικά τίποτα δεν αποκλείεται αυτή την χρονική στιγμή, εκείνο που πράγματι αποκλείεται είναι να αφήσει η Ουάσιγκτον το project europe να εξελιχθεί σε μια πιο συνεκτική ολοκλήρωση. Και να συναρτηθεί με την ρωσία (και την κίνα, και το ιράν, και τον διάολο τον ίδιο).

Ίσως σε λίγα χρόνια, ο επόμενος διευθυντής της cia, να δηλώσει κάτι του στυλ … έχουν μια πραγματική οικονομία τεχνολογικά αναβαθμισμένη… Ή, ίσως, … απ’ αυτούς τους τέσσερεις είναι δύσκολο να διαλέξω…

(Περιμένουμε την σκληρή καταγγελία, κατά των ηπα, του εθνοπατριώτη υπ.εξ. Nick the greek· και της φαιορόζ κυβέρνησης συνολικά!… Στο κάτω κάτω αύριο μεθαύριο θα πουλάνε αυτοί γκάζι με την σέσουλα στας ευρώπας· ή όχι; Τι θα γίνει; Θα τους βάλουν χέρι οι αμερικάνοι εξαγωγείς του liquid;

Ώσπου να γίνει η σκληρή καταγγελία, όσοι / όσες είστε κοντά σε θάλασσα συνεχίστε τα μπάνια σας με την ησυχία σας. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουμε να μαυρίζουμε στη στεριά. Απ’ το κακό μας.

Επίσης η βάση στη Σούδα θα συνεχίσει να “ανεβαίνει”, ε;)

Πέμπτη 27 Ιούλη. Κάποιοι φίλοι της ασταμάτητης μηχανής ζήτησαν να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι σε σχέση με το χθεσινό σχολιό μας, για την θρυλική «έξοδο στις αγορές 2.0». Ειδικά σε σχέση με τις κατηγορίες μας κατά των φαιορόζ (“μαλάκες” τους αποκαλέσαμε…). Ας το επιχειρήσουμε, λοιπόν.

Κατ’ αρχήν η ορολογία «αγορές» είναι σκόπιμα μεταφυσική. Φτηνά μεταφυσική. Δεν υπάρχουν «αγορές». Υπάρχουν έμποροι χρήματος. Τράπεζες, ιδιώτες, funds ιδιωτών, επιχειρήσεις, ακόμα και ασφαλιστικά ταμεία εργαζόμενων. Απ’ την θέση του ο καθένας, όταν δανείζει, επιδιώκει το μέγιστο κέρδος.

Δεύτερον, το εμπόριο χρήματος δεν είναι πια η ήρεμη θάλασσα όπου κάθε κράτος μπορούσε να πλέει, άλλο με το γιώτ του κι άλλο με την πιρόγα του. Ήταν άλλωστε αυτό το διεθνές εμπόριο χρήματος που πέταξε τον πελάτη του ελλαδιστάν στα βράχια, στις αρχές του 2010. Είχαν σοβαρές δικαιολογίες γι’ αυτό οι έμποροι χρήματος, καμία αμφιβολία. Όπως είχαν και ένα συγκεκριμένο και αδιαπραγμάτευτο κίνητρο: το κέρδος τους. Με μεγάλη λύσσα, τότε. Μπορεί και αύριο. Κτυπώντας εδώ ή εκεί – δεν έχει σημασία…

Τρίτον, όλες σχεδόν οι πολιτικές βιτρίνες της διαχείρισης της κρίσης (και ανάμεσά τους οι τωρινές) βογγάνε για τα «ζόρια» των διαπραγματεύσεων του πολιτικού δανεισμού τους απ’ την ευρώπη. Στις «αγορές», όμως, δεν υπάρχουν «διαπραγματεύσεις»! Γλυτώνεις τον μπελά, αλλά πληρώνεις! Ή, αν δεν έχεις, σε παίρνει ο διάολος. Απόδειξη, αντεστραμμένη ίσως, είναι αυτό το γελοίο: και οι φαιορόζ και όλο το σύμπαν των «αγανακτισμένων» αποκαλούν τοκογλύφους τους ευρωπαίους δανειστές του 1,2% ή 1,3% επιτόκιο (του esm), ακόμα και το 3,5% του δντ ή το λίγο μικρότερο της ε.κ.τ. – και ταυτόχρονα θεωρούν «απελευθερωτικό» το 4,65% του προχθεσινού δανεισμού… Τι να πει κανείς; Και ο θεός, αν υπήρχε, θα σήκωνε τα χέρια.

Τέταρτον. Το ρολάρισμα του ομολόγου των φαιοπράσινων, του 2014, μείωσε μεν λίγο το επιτόκιο (από 4,95% σε 4,65%) αλλά αύξησε την διάρκεια της αποπληρωμής· άρα και το συνολικό ποσό των τόκων που θα πληρωθούν. Το ομόλογο του 2014 έληγε το 2019 (έχουν πληρωθεί τόκοι 3 χρόνων…) το προχτεσινό θα λήξει το 2022. Τρία χρόνια παραπάνω. Κάποιοι «ειδικοί» υποστηρίζουν ότι μ’ αυτήν την «πετυχημένη έξοδο στις αγορές» το ελληνικό δημόσιο θα επιβαρυνθεί (δηλαδή θα πληρώσει παραπάνω) γύρω στα 40 μύρια ευρώ – αυτό θα είναι επιπλέον κέρδος για τους εμπόρους χρήματος. Οι δικοί μας πρόχειροι υπολογισμοί δείχνουν ότι για κάθε 1000 ευρώ του ομολόγου του 2014, μετά το προχθεσινό ρολάρισμα, θα πληρωθούν 132 ευρώ παραπάνω τόκοι. Το νούμερο αυτό δείχνει να συμπίπτει με τους υπολογισμούς των «ειδικών», στο βαθμό που το σύνολο των παλιών ομολογιούχων των 3 δις του 2014 έκαναν τράμπα με το καινούργιο ομόλογο. Δεν είμαστε όμως σίγουροι ότι έγινε αυτό. Συνεπώς η τελική συνολική ζημιά μπορεί να είναι μικρότερη απ’ τα 40 μύρια. Μπορεί να είναι 30 ή 20.

Αυτό έχει σχετικά μικρή σημασία – οι έλληνες, ως γνωστόν, είναι χουβαρντάδες. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι όποιος παρακολούθησε από ουδέτερη θέση την περήφανη «έξοδο στις αγορές» δεν μπορεί παρά να παρατήρησε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε. Κατά 40 μύρια; Κατά 30; Κατά 20; Πάντως αυξήθηκε. Ίσως κάποτε στο μέλλον, έξοδο την έξοδο και ρολάρισμα το ρολάρισμα, τα επιτόκια να πέσουν τόσο ώστε να μειωθεί… Ως τότε όμως αυτός ο ουδέτερος μπορεί να αναρωτιέται αυτό που έκανε φωναχτά μια γερμανική καθεστωτική εφημερίδα: μα καλά… αυτοί ζητούν να μειωθεί το χρέος τους προς τα ευρωπαϊκά κράτη και ταυτόχρονα το αυξάνουν προς ιδιώτες; Πάνε καλά;

Τι σημαίνει αυτό; Ενόσω τα (δημαγωγικά) εσωτερικά αποτελέσματα της «εξόδου στις αγορές» είναι αμφίβολα, ενόσω τα καθαρά οικονομικά αποτελέσματα δεν μπορούν να θεωρηθούν ευχάριστα μεσοπρόθεσμα, υπάρχει ένα τουλάχιστον άμεσο «διεθνές» αποτέλεσμα: άλλη μια απόδειξη ότι οι έλληνες (οπωσδήποτε οι πολιτικές τους βιτρίνες) κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Υπάρχει αντίλογος; Ναι. Η φαιορόζ κυβέρνηση χρειαζόταν επειγόντως ρευστό για να πληρώσει το μερδικό της στα χρέη της σε προμηθευτές της, ώστε να βάλουν και οι καταραμένοι δανειστές το δικό τους μερδικό. Δεν ξέρουμε αν στέκει· έστω. Όμως αυτό δεν είναι για πανηγύρια. Έχει περισσότερη σχέση μ’ αυτό που σχολίασε κάποιος: πληρώσαμε με την μία κάρτα φεσώνοντας την άλλη…