Year: 2017

Η υπόθεση στο αρχείο

Σάββατο 19 Αυγούστου. Όπως έχει γίνει κατά κόρον (με ελάχιστες και αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, δεν θα θυμίσουμε εδώ το τι και πως) όλοι οι «ύποπτοι» για τις επιθέσεις στην Καταλωνία είναι νεκροί. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, ούτε να αποκαλύψουν κάτι που δεν θα έπρεπε.

Η «εξουδετερώσή» τους έχει όνομα. Εξωδικαστική εκτέλεση. Είναι εύκολη υπόθεση, αρκεί να ανήκει (ο εκτελεσμένος) σε μια κοινωνική κατηγορία που έχει ποινικοποιηθεί προκαταβολικά. Ας πούμε «μουσουλμανικού θρησκεύματος». Ποιος οπαδός των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και γιατί θα ασχοληθεί τώρα αν οι «νεκροί ύποπτοι» έπρεπε να δολοφονηθούν πριν καν απολογηθούν. Ποιος; Κανένας… Τα ανακοινωθέντα της αστυνομίας είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ! Τελεία και παύλα!

Το κακό (ακόμα και με την στενή έννοια) είναι ότι οι ποινικοποιημένες / περιθωριοποιημένες κοινωνικές κατηγορίες, και άρα η «εκκαθάρισή τους», θα αυξηθούν· δεν θα μειωθούν.

Αν μας θεωρείτε υπερβολικούς απλά θυμηθείτε: πόσο εύκολη είναι στις ηπα η εκτέλεση μαύρου… Άσχετα από θρησκευτικό ή αθεϊστικό ριζοσπαστισμό…

Πεθαίνουμε από βλακεία κτυπημένοι κατακέφαλα

Σάββατο 19 Αυγούστου. Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει καμία εξήγηση για τον λόγο που οι δαιμόνιοι «τρομοκράτες τζιχαντιστές» αποφάσισαν μαζικές δολοφονίες στην Καταλωνία.

Δεν χρειάζεται. Η μοχθηρότητα του «κακού» είναι η απόδειξη της μοχθηρότητάς του. Κυκλικός συλλογισμός που έχει γίνει επαρκής. Ναι. Αλλά η επάρκεια του ξεκαρφώματος της (κάθε) προβοκάτσιας δεν οφείλεται στην «μοχθηρότητα του κακού». Οφείλεται στην «ευπιστία του καλού». Δηλαδή στη βλακεία του πληθυσμού.

Λένε ότι η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης. Αν αυτό ισχύει, τότε οι πρωτοκοσμικοί έχουν αιχμαλωτιστεί ολοκληρωτικά στην βλακεία τους. Δεν χρειάζονται καν ερωτήσεις πια. Δεν τις κάνουν. Δεν τις διανοούνται. Αρκεί η επανάληψη του ίδιου και του ίδιου, που είναι ανεξήγητο – εκτός απ’ την εξήγηση της «κακίας». Κάτι σα νόρμα «φυσικών φαινομένων»…

Κάπως έτσι οι πλέον αναπτυγμένοι (καπιταλιστικά) υπήκοοι του πλανήτη ever έχουν κυλήσει στον πιο βαθύ διανοητικό και συναισθηματικό πρωτογονισμό, στην μεγαλύτερη εξαθλίωση της σκέψης. Και δεν το ξέρουν – πως θα το ήξεραν άραγε;

Μην αναρωτηθείτε «τι θα μας συμβεί λοιπόν;» αφού έχουμε παραδοθεί διανοητικά, συναισθηματικά, ηθικά. Θα μας συμβεί ό,τι αποφασίσουν τα αφεντικά για εμάς.

Όπως συμβαίνει ήδη. Πεθαίνουμε από βλακεία κτυπημένοι κατακέφαλα…

Εθνική ενότητα

Σάββατο 19 Αυγούστου. Δεν υπάρχει καμία εξήγηση; Χμμμ… Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία εξήγηση του γιατί ο «isis» θα έβαζε στο μάτι την Καταλωνία. Υπάρχει όμως άλλη εξηγήση. Εντελώς διαφορετική…. Αν η γερμανική καθεστωτική deutsche welle έφτασε να γράφει αυτά που θα μεταφέρουμε στη συνέχεια, κινητοποιείστε το πολιτικό σας κριτήριο (ευχόμαστε να έχετε τέτοιο, και να είναι αιχμηρό) για να καταλάβετε το νόημα. Εμείς, σχολιάζουμε στο τέλος (τα αποσπάσματα απ’ την dw είναι με πλάγια…):

Ήξεραν κάτι οι ισπανοί αξιωματούχοι; [προσοχή: οι «ισπανοί»… όχι οι «καταλανοί»].

Μία μέρα πριν τις επιθέσεις, τοπικοί ταξιδιώτες έπεσαν επάνω σε ασυνήθιστα βαριά μέτρα ασφαλείας στον highway που οδηγούσε νότια [απ’ την Βαρκελώνη]. Ο César Martinez και η οικογένειά του ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που έζησαν αυτήν την κατάσταση. «Βαριά οπλισμένες ομάδες μας σταμάτησαν στον A7 καθ’ οδόν προς τη Μάλαγα. Μας αντιμετώπισαν σαν εγκληματίες και είχαμε την εντύπωση πως είχε συμβεί κάτι πολύ κακό. Τελικά έγινε μια μέρα μετά».

Ήξερε κάτι η αστυνομία κοντά στη Μάλαγα;…. Οι ισπανικές και οι μαροκινές μυστικές υπηρεσίες συνεργάζονται στενά…. Αυτό που φαίνεται ότι ξεκαθαρίστηκε μετά τις επιθέσεις της περασμένης Τρίτης είναι ότι η Καταλωνία έχει πρόβλημα ασφάλειας, κάτι που η καταλανική εφημερίδα El Periodico έχει υποδείξει κάμποσες φορές τους τελευταίους μήνες. Η αυτόνομη περιοχή έχει, όπως και η χώρα των Βάσκων, την δική της αστυνομία, την “Mossos d’Esquadra” ή “Mossos”. Έχει, επίσης, την δική της αντιτρομοκρατική υπηρεσία, που θεωρητικά ελέγχεται απ’ την Μαδρίτη. Πάντως, σύμφωνα με ρεπορτάζ, η καταλανική αντιτρομοκρατική υπηρεσία έχει φύγει απ’ τον έλεγχο του ισπανικού κράτους εδώ και μήνες.

Για πολλούς το μήνυμα είναι σαφές: χωρίς την ισπανία η Καταλωνία δεν θα είναι ασφαλής. Κι αυτό ήταν το μήνυμα του εκπρόσωπου του κυβερνώντος λαϊκού κόμματος Rafael Hernando, κατά την διάρκεια μιας τηλεοπτικής ομιλίας του την Παρασκευή [χτες]: «Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι η εμπειρία του ισπανικού κράτους στην μάχη κατά της τρομοκρατίας».

Αυτή η δήλωση έχει ένα ξεκάθαρο διπλό νόημα: «Μην φοβάστε, εμείς είμαστε εδώ» και «η Καταλωνία χρειάζεται την ισπανία». Φυσικά, αυτό το μήνυμα πρέπει να διαβαστεί στο πλαίσιο του κινημάτος για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας. Στις 11 Σεπτέμβρη είναι η γιορτή της εθνικής ανεξαρτησίας της Καταλωνίας, και στις 1 Οκτώβρη έχει αναγγελθεί ένα δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της περιφέρειας…

Ο ισπανός πρωθυπουργός Mariano Rajoy άρπαξε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Βαρκελώνη και να κάνει έκκληση για εθνική ενότητα και συνοχή. Δεν έχει plan Β απέναντι στην πιθανή ανεξαρτητοποίηση της Καταλωνίας, αλλά τώρα μπορεί να ποντάρει στο γεγονός ότι οι [ανεξαρτησιακές] προσπάθειες της περιφερειακής κυβέρνησης θα ανασταλλούν καθώς η προσοχή μετατοπίζεται στο να αποφευχθεί μια ακόμα παρόμοια επίθεση.

Ο Rajoy βασίζεται στο πολιτικό του ένστικτο και ανακοίνωσε ήδη ότι η εθνική αντιτρομοκρατική υπηρεσία (η μεγαλύτερη στην ευρώπη εξαιτίας της επί πολλές δεκαετίες αναμέτρησης με την βασκική οργάνωση ΕΤΑ) θα συντονίσει τις έρευνες και τα επιπλέον μέτρα ασφαλείας στην περιοχή. «Έχουμε κερδίσει ήδη πολλές μάχες κατά της τρομοκρατίας, κι εμείς οι ισπανοί θα κερδίσουμε και αυτήν» είπε ο Rajoy. Δεν υπάρχει κάποια ανακοίνωση απ’ την “Mossos”.

Αυτά γράφει η dw στην αγγλική ηλεκτρονική έκδοσή της υπό τον τίτλο Terror attacks in Spain could pose problems for Catalonian independence. Ούτε στα αποσπάσματα που αναδημοσιεύουμε ούτε πουθενά στο υπόλοιπο άρθρο (μικρά κομμάτια είναι που δεν μεταφέραμε) δεν υπάρχει η παραμικρή συσχέτιση με “τζιχαντιστές”, “isis”, “μέση Ανατολή”. Το ρεπορτάζ αναφέρεται σε εσωτερική υπόθεση της ισπανικής επικράτειας!

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν χρειάζεσθε τα δικά μας σχόλια. Όταν ένα καθεστωτικό μήντιο σαν την γερμανική dw νοιώθει ότι μπορεί να γράψει τα πιο πάνω, αυτό σημαίνει πως ξέρει ότι δεν θα προκληθεί εξαιτίας του ρεπορτάζ της γενική εξέγερση στην Καταλωνία! Το κόλπο με την «τακτική της έντασης» δούλεψε πετυχημένα, για άλλη μια φορά!

Δεν μπορούμε όμως να αποφύγουμε τον πειρασμό ενός σχολίου. «Εθνική ενότητα»; «Αντιτρομοκρατική προστασία»; «Μας χρειαζόσαστε, ξεχάστε τις χωριστές κρατικές δομές»; Νταβατζιλίκι της Μαδρίτης και της πολιτικο/οικονομικής της καπιταλιστικής ελίτ πάνω στην Βαρκελώνη και στην καταλανική καπιταλιστική ελίτ; Αυτά ΔΕΝ είναι τα «παράπλευρα αποτελέσματα» μιας τρομοκρατικής ενέργειας που οργάνωσε ο isis, απ’ τα βάθη της μέσης Ανατολής, χωρίς λόγο και αιτία… Όχι! Με κανένα θεό ή δαίμονα!!! ΕΙΝΑΙ, αντίθετα, τα επιδιωκόμενα κέρδη μιας σφαγής που οργανώθηκε στη Μαδρίτη!!! Με πολύ σαφή στόχο. Και το κατάλληλο timing. Και την αρμόζουσα «επικοινωνιακή διαχείριση».

Τώρα: αν βρέθηκαν οι συνηθισμένοι χρήσιμοι ηλίθιοι, άραβες, ισπανοί ή αρειανοί, που μετά το κατάλληλο «μασάζ» απ’ τις ισπανικές υπηρεσίες (που φυσικά εμφανίστηκαν σ’ αυτούς σαν «ριζοσπαστικό ισλαμ» – τι άλλο;) ανέλαβαν το πρακτικό μέρος της βρώμικης δουλειάς, ε, αυτό το έχουμε δει πια τόσες φορές (και χωρίς «τζιχαντιστές»…) ώστε είναι βαρετό. Άλλωστε από ευπιστία οι πρωτοκοσμικοί έχουν όλοι διδακτορικά – τι να πουν για τους άλλους;

Εξάλλου οι συγκεκριμένοι “κακοί” χειρώνακτες είναι όλοι νεκροί. Κανείς τους δεν θα μιλήσει…

Συρία

Σάββατο 19 Αυγούστου. Πριν ένα χρόνο θα θεωρούνταν γελοίο. Πριν δύο ή τρία απλά αδιανόητο, ακόμα και σαν αστείο. Κι όμως. Μπορεί να μοιάζει με ειρωνεία της ιστορίας (σίγουρα ειρωνεία του σχεδιασμού για την μέση Ανατολή) αλλά ο Άσαντ, ναι, αυτός ο dead man walking, εγκαινίασε την περασμένη Πέμπτη στη Δαμασκό την διεθνή έκθεση Δαμασκού! Αντιπροσωπείες από 43 κράτη (περισσότερες απ’ την “διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης”…) παίρνουν μέρος, με μεγάλο αριθμό εταιρειών απ’ την ρωσία, το ιράν, την κίνα, τη νότια αφρική, την βραζιλία και την λευκορωσία. Συμμετέχουν επίσης (με δική τους πρωτοβουλία) εταιρείες απ’ την αγγλία, την γαλλία και την γερμανία. Υποθέτουμε ότι στην 10ήμερη έκθεση τα πιο λαμπρά άστρα θα είναι εταιρείες «ειδών ανοικοδόμησης» – και έμποροι όπλων.

Η διεθνής έκθεση της Δαμασκού ήταν αξιοσημείωτο διεθνές εμπορικό γεγονός στη μέση Ανατολή μέχρι το 2011. Ξεκίνησε το 1954, και ήταν ιδιαίτερα διάσημη στον αραβικό κόσμο. Τώρα, στην πρώτη post ’11s αναβίωσή της, υποθέτουμε ότι θα περιφρουρείται από εθελοντές της Χεζμπ’ αλλάχ, ρώσους μισθοφόρους, ιρανούς φρουρούς της επανάστασης, ρωσικά drones, και ό,τι άλλο χρειάζεται.

Αλλά ακόμα και στον συμβολισμό του πράγματος υπάρχει η ήττα της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της…

Rambla

Παρασκευή 18 Αυγούστου. Να θυμίσουμε το ανακοινωμένο για την 1 Οκτώβρη δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας; Να θυμήσουμε ότι τις ερχόμενες ημέρες, μέσα στον Αύγουστο, η καταλανική κυβέρνηση θα έκανε τις τελικές ανακοινώσεις γι’ αυτό; Ή να θυμίσουμε τις βόμβες στο ψαχνό στο σταθμό της Μαδρίτης τον Μάρτη του 2004;

Θα μας πείτε καχύποπτους… Ο.Κ. Αν βρείτε, πάντως, πουθενά, κάποια σοβαρή εξήγηση του γιατί ο δόλιος «isis», σε μια εποχή που ηττάται στρατιωτικά και στην συρία και στο ιράκ και έχει, άρα, πολύ σοβαρά προβλήματα (και μετακομίζει στην κεντρική και στη νοτιοανατολική ασία…), διάλεξε σα στόχο την εντελώς άσχετη πρωτεύουσα της Καταλωνίας (η Μαδρίτη, σαν πρωτεύουσα του ισπανικού κράτους, δεν συμμετέχει καν στις επιχειρήσεις, έχει αποσύρει τον στρατό της απ’ το ιράκ απ’ το 2004…), θα την ακούσουμε.

Κατά τα άλλα δεν αποκλείουμε οι δράστες και αυτής της επίθεσης – στο – ψαχνό να είναι «γνωστοί», «πρώην γνωστοί», «ύποπτοι», «υποψήφιοι», «στο ραντάρ», «χαμένοι απ’ το ραντάρ» κλπ των ισπανικών «αρχών ασφαλείας»….

Όπως έχει συμβεί σχεδόν σε όλες τις ως τώρα παρόμοιες επιθέσεις στην ευρώπη…

(Ίσως νεώτερες / νέωτεροι να μην ξέρουν τι έγινε με τη σφαγή στη Μαδρίτη. Από σεβασμό στους τωρινούς αλλά και στους τότε δολοφονημένους θα το αναφέρουμε με άλλη ευκαιρία…)

Άγκυρα – Τεχεράνη

Παρασκευή 18 Αυγούστου. Ανακοινώθηκε εκ των υστέρων, αλλά αφού χτες σχολιάσαμε το θέμα πρέπει να το αναφέρουμε. Ο αρχιστράτηγος του ιρανικού τακτικού στρατού Mohamed Baqeri δεν πήγε μόνος του στην Άγκυρα. Συνοδευόταν απ’ τον αρχιστράτηγο του πεζικού των «φρουρών της επανάστασης» Mohammad Pakpour, και διάφορους άλλους καραβανάδες. Σημειώνουμε ανάμεσά τους τον στρατηγό Qasem Rezaei, της ιρανικής συνοριοφυλακής.

Οπότε το ζήτημα που αναφέραμε χτες σίγουρα ήταν κύριο πιάτο των επαφών· το ότι δεν ανακοινώθηκε τίποτα είναι εύλογο. Ζητήματα σχετικά με το συριακό πεδίο μάχης επίσης μπορεί να συζητήθηκαν (με τον Pakpour).

Συρία

Παρασκευή 18 Αυγούστου. Στο συριακό πεδίο μάχης ο isis χάνει ραγδαία εδάφη στην αραιοκατοικημένη κεντρική συρία, στα ανατολικά της Χομς. Αλλά η περιοχή της οποίας ο έλεγχος τείνει να αποκτήσει μεγάλη σημασία είναι η Idlib και τα περίξ της. Εκεί που το καθεστώς Άσαντ «αποθήκευε» τους αντικαθεστωτικούς που ηττημένοι συμφωνούσαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους, ελπίζοντας ότι θα φαγωθούν μεταξύ τους.

Ε, απ’ αυτόν τον «εσωτερικό πόλεμο» που πράγματι ξέσπασε πριν μήνες κερδισμένοι βγήκαν οι proxies του Ριάντ (και του Τελ Αβίβ). Ηττήθηκαν, αντίθετα, οι proxies της Άγκυρας, που από καιρό έχουν πάψει (με διακριτικό τρόπο) να είναι αντι-Άσαντ.

Αυτό ενοχλεί ιδιαίτερα την Άγκυρα, αλλά και την Τεχεράνη και την Δαμασκό. Θεωρητικά θα μπορούσε ο τουρκικός στρατός να εισβάλει σ’ αυτή τη ζώνη, καταλαμβάνοντας πριν και μια ζώνη απ’ τον κουρδικό θύλακα της Afrin. Αλλά (υποθέτουμε) δεν είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει η Άγκυρα: θα έχει πολλές απώλειες σ’ αυτόν τον έμμεσο αλλά κρίσιμο πόλεμο με τους αντιπροσώπους της σαουδικής αραβίας και του ισραήλ.

Είναι απίθανο ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του να ασχοληθούν με το Idlib τους επόμενους μήνες – έχουν μπροστά τους πολύ σημαντικότερο έργο: την απελευθέρωση της Deir ez-Zor. Είναι πιθανό λοιπόν (αν και όχι εύκολο ή/και γρήγορο) ότι η τετραπλή συμμαχία (Μόσχα – Άγκυρα – Τεχεράνη – Δαμασκός) θα δοκιμάσει να ξαναφτιάξει αξιόμαχους proxies μέσα σ’ αυτή τη ζώνη.

Αν τέτοια είναι η επιλογή (και οι διαρκείς στρατιωτικές συζητήσεις μεταξύ Άγκυρας, Τεχεράνης, Μόσχας θα το δείξουν) θα χρειαστούν σίγουρα κάποιοι μήνες…

Μικροαστοί στα κάρβουνα

Πέμπτη 17 Αυγούστου. Ο «νοικοκύρης» που ωρύεται ότι «δεν θα αφήσει το σπίτι του» και ότι «καλύτερα να καεί μαζί του παρά να το αφήσει», ενώ πλησιάζει η δασική φωτιά, είναι μια απ’ τις πολλές επιτομές της μικροαστικής παράνοιας. Προφανώς δεν θα έκανε το ίδιο αν το σπίτι του έπιανε φωτιά από μέσα· αν γινόταν σεισμός· ή να του ανήγγειλαν κάποια χοντρή κατολίσθηση.

Γιατί, λοιπόν, οι μικροαστοί (και όχι μόνο οι έλληνες…) έχουν τόσο πρόχειρη την απειλή της αυτοκαταστροφής τους πάνω στην ακίνητη περιουσία τους όταν πρόκειται για δασικές φωτιές; Σε μεγάλο βαθμό επειδή αγνοούν τι είναι αυτό το πράγμα. Αγνοούν επειδή τους συμφέρει: είναι πάμπολλα τα παραδείγματα νοικυραίων της επαρχίας που χάζευαν και χαζεύουν απ’ τα καφενεία την φωτιά απέναντι στη ράχη, περιμένοντας άλλους (την πυροσβεστική, τον στρατό, τον θεό…) να την σβήσει, την ώρα που θα έπρεπε αυτοί πρώτοι να τρέξουν για να την περιορίσουν έγκαιρα…. Κι ύστερα «οχυρώνονται» σε αυλές και σε ταράτσες, με λάστιχα ποτίσματος στο χέρι, απειλώντας ότι θα αυτοπυρποληθούν αν το θηρίο τολμήσει να πλησιάσει.

Η βολική άγνοια φαίνεται ότι έχει και έναν άθλιο υπολογισμό. Αφού οι «άλλοι» δεν έσβησαν την φωτιά νωρίτερα, τώρα θα αναγκαστούν να προστρέξουν στην ιδιοκτησία μου «για να μην υπάρξουν ανθρώπινα θύματα». Όλοι εδώ, λοιπόν! Πυροσβέστες, αεροπλάνα, ελικόπτερα, υποβρύχια, αεροπλανοφόρα: οι πάντες σε παράταξη για να σωθεί ο κυρ τάδε!

Εννοείται ότι η δημαγωγία, επαγγελματική ή ερασιτεχνική, συνεισφέρει τα μέγιστα. Επειδή οι δασικές πυρκαγιές, σε αντίθεση με άλλες φυσικές καταστροφές που είναι πολύ σύντομης διάρκειας (όπως οι σεισμοί ή οι χιονοστοιβάδες), προσφέρονται για θέαμα διαρκείας, η προβολή τους δίνει το έδαφος και τον απαραίτητο χρόνο να συγκροτηθεί και να αναπαρασταθεί η ιδέα του «θύματος». Και, φυσικά, των «δικαιωμάτων» του. Αλλοίμονο: η σκηνοθεσία του «που είναι το κράτος;» θέλει χρόνο θυματοποίησης! Κάθε αυθαίρετο μέσα στο δάσος «έχει δικαίωμα» σε δυο πυροσβεστικές και ένα καναντέρ. Κάθε οικισμός «έχει δικαίωμα» σε ένα συντάγμα φαντάρων με κλαδιά στα χέρια. Εκκλησίες και μοναστήρια είναι «νυν υπέρ πάντων ιερών ο αγών» – ο θεός δεν είναι αντιπυρικός.

Ορθολογικά μιλώντας θα έλεγε κάποιος ότι όπως συμβαίνει και με άλλα επικίνδυνα φυσικά φαινόμενα (όπως οι σεισμοί) έτσι και στις δασικές πυρκαγιές δεν φτάνει να είναι εκπαιδευμένοι οι διασώστες. Πρέπει να είναι εκπαιδευμένο και το πόπολο.

Αλλά η σκέψη είναι μάταιη: εδώ ζούμε…

(In case of emergency: αν σας τύχει θα είστε, πιθανόν, σε διακοπές. Μην διστάσετε! Αν υπάρχει δασική φωτιά κάπου κοντά σας, φορέστε παπούτσια για κακοτράχαλο περπάτημα, μακρύ παντελόνι και κάτι απο πάνω με μακριά μανίκια· πάρτε ένα μπουκάλι νερό για να πίνετε· και τρέξτε! Σιχτιρείστε τους ντόπιους μικροαστούς που φυλάνε την περιουσία τους, και μην αφήσετε να σας παρασύρει στην αδράνεια η εύλογη αηδία σας για δαύτους.

Και μην χειροκροτάτε τους δασοπυροσβέστες: βοηθείστε τους! Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι χαμαλοδουλειά αλλά χρειάζεται: να κρατάτε στον ώμο σας τον σωλήνα της μάνικας. Ένας ώμος ανά 7 – 10 μέτρα είναι μεγάλη βοήθεια. Όταν το νερό είναι υπό πίεση η μάνικα είναι ασήκωτη, και ο πυροσβέστης μπροστά χρειάζεται κάποιους να διευκολύνουν την κίνησή του. Μπροστά, πίσω, στο πλάι. Ο ένας συνάδελφός του / πλήρωμα δεν φτάνει ούτε για πλάκα.

Και μην ξεχνάτε: κανείς δεν θα σας πει «ευχαριστώ» απ’ την καρδιά του, εκτός απ’ αυτούς που κωλοχτυπιούνται για τις περιουσίες άλλων. Δεν πειράζει. Δεν υπάρχει θεός, αλλά δεν μας αρέσει και η επί γης κόλαση. Όχι της φωτιάς. Της ατομικής ιδιοκτησίας. Και γι’ αυτό δεν θα αφήσουμε τους ιδιοκτήτες να «σώσουν» τα ακίνητά τους σε βάρος του κοινού, κάνοντας τον κόσμο «οικιστικές συγκεντρώσεις»….)

(η φωτογραφία είναι απ’ την πορτογαλία…)

Λόγια σοφών ανδρών· και άλλα…

Πέμπτη 17 Αυγούστου. Η επικινδυνότητα οφείλεται στη θέση του· αλλά η ιλαρότητα είναι του χαρακτήρα του. Κι όταν του ξεφεύγει γίνεται stand up comedian!

Ο Kim Jong Un της βόρειας κορέας πήρε μια πολύ σοφή και πολύ λογική απόφαση. Η εναλλακτική θα ήταν μαζί καταστροφική και απαράδεκτη.

Αυτό τιτίβισε το ψόφιο κουνάβι. Ανακουφισμένο. Το συμπεραίνουμε απ’ τον τόνο του «πολύ σοφή και πολύ λογική». Θα μπορούσε να πει «αν μπορούσε ας έκανε κι αλλιώς». Αλλά όχι. Ο παρανοϊκός της Πγιονγκγιάνγκ είναι, φορές φορές, «πολύ σοφός και πολύ λογικός». Γι’ αυτόν, πάντως, οι γιάνκηδες παραμένουν ηλίθιοι.

Πίσω απ’ αυτά έχει απλωθεί ένα σοβαρό ζήτημα, που δεν είναι άγνωστο. Θα θυμάστε (θυμάστε;) ίσως ότι το 2003 ο αμερικανικός στρατός μπούκαρε συμπούρμπουλος στο ιράκ επειδή …. «ο Χουσεΐν έχει όπλα μαζικής καταστροφής». Ο δικτάτορας του ιράκ δεν είχε τέτοια, και η Ουάσιγκτον το ήξερε. Χρησιμοποίησε όμως την κατασκευασμένη δικαιολογία των όπλων «μαζικής καταστροφής» (πυρηνικών, χημικών, βιολογικών) για να προχωρήσει το σχέδιο καταστροφής της μέσης Ανατολής. Τότε η βόρεια κορέα (μαζί με τη συρία και λιβύη) είχαν τοποθετηθεί στον «άξονα του κακού», και είχαν αναγγελθεί σαν οι επόμενοι στόχοι στρατιωτικού συνετισμού. Για το καλό της ανθρωπότητας.

Πέρασαν 14 χρόνια. Όποιο κράτος/καθεστώς ΔΕΝ είχε πυρηνικά όπλα υπέστη τις «συνέπειες του νόμου». Και το ιράκ, και η συρία, και η λιβύη. Όχι, όμως η βόρεια κορέα. Γιατί; Επειδή το καθεστώς της Πγιονγκγιάνγκ έχει πυρηνικά όπλα! Έχει, επίσης, και κάτι πυραύλους, που μπορεί να φτάνουν ή να μη φτάνουν στο L.A., φτάνουν όμως στις αμερικανικές βάσεις στην ιαπωνία και λίγο πιο κεί.

Συμπεραίνει κανείς ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς την έχει γλυτώσει επειδή διαθέτει τα όπλα που δεν έπρεπε. Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Έχει και συμμάχους. Ωστόσο, μετά από 16 χρόνια «προληπτικού πολέμου» είναι αδύνατο να μην επιβεβαιώσει κανείς το συμπέρασμα που είχαν βγάλει οι ιρανοί το 2003: δεν μπορείς να κοντράρεις τους αμερικάνους αν δεν έχεις πυρηνικά.

Ναι, αυτό το είχε σχολιάσει ιρανός αξιωματούχος το 2003· λίγο μετά την εισβολή των ηπα στο ιράκ. 14 χρόνια μετά η Ουάσιγκτον έχει στη μπούκα την Τεχεράνη (για χάρη του Τελ Αβίβ και του Ριάντ), αμφισβητώντας την 5+1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, ψάχνοντας τρόπους να ξαναβάλει στο στόχαστρο το ιρανικό καθεστώς.

Και η απλή ερώτησή μας είναι αυτή: αν ανήκατε σ’ αυτό το καθεστώς δεν θα κάνατε οτιδήποτε για να αποκτήσετε πυρηνικά όπλα; Ακόμα και να αγοράσετε έτοιμα απ’ την βόρεια κορέα – σε περίπτωση που πρέπει να αποφύγετε τις εντόπιες δοκιμές; Ε;

Γιατί, πράγματι, οι σύμμαχοι σας μόνοι τους ίσως να μην μπορούν να σας βγάλουν απ’ τη μέγγενη. Και η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι όποιος είχε μόνο συμβατικό οπλοστάσιο βρέθηκε απέναντι στους αμερικάνους, τελικά, με τα χέρια σηκωμένα ψηλά…

(Αυτό επιβεβαιώνεται τώρα στην ανατολική ασία. Όποια συνέχεια κι αν υπάρξει…)

Συναντήσεις πολλών αστέρων

Πέμπτη 17 Αυγούστου. Ο αρχηγός του ιρανικού επιτελείου Mohammad Bagheri βρίσκεται από προχτές σε επίσκεψη και επαφές στην Άγκυρα. Η επίσκεψη του συγκεκριμένου αρχικαραβανά σχολιάζεται σαν «ασυνήθιστη» (μπορεί και να είναι). Και της αποδίδονται, σαν περιεχόμενο συζητήσεων, τα πάντα: απ’ την κατάσταση στη συρία και τις όποιες διαφωνίες Άγκυρας / Τεχεράνης εκεί, μέχρι…

Γίνεται ένα βασικό λάθος. Μάλλον από πρόθεση παρά από άγνοια. Ο αρχηγός του στρατού στο ιράν, αν και τυπικά έχει την ίδια θέση με τον αντίστοιχο τούρκο και οποιονδήποτε άλλο παρόμοιο, στην πράξη αντιπροσωπεύει κάτι λιγότερο. Το πολύ καλά εκπαιδευμένο, πολύ καλά εξοπλισμένο και έμπειρο στρατιωτικό σώμα στο ιράν δεν είναι ο στρατός (των εφέδρων) αλλά οι «φρουροί της επανάστασης». Που έχουν χωριστή διοίκηση, κλπ. Το γιατί συμβαίνει αυτό δεν είναι του παρόντος να εξηγήσουμε· συμβαίνει όμως. Στο συριακό πεδίο μάχης δεν συμμετέχει ο ιρανικός στρατός αλλά οι φρουροί της επανάστασης. Αυτοί μετράνε απώλειες (ακόμα και υψηλόβαθμων αξιωματικών) αλλά και εμπειρίες και νίκες. Συνεπώς, αν η Άγκυρα θέλει να κουβεντιάσει με την Τεχεράνη οτιδήποτε σχετικό με την συρία σε στρατιωτικό επίπεδο, θα το κάνει μ’ αυτούς· και όχι με τον regular ιρανικό στρατό.

Εκείνο που πιθανότατα μπορεί και πρέπει να συζητήσει το τουρκικό καθεστώς (και) με τον regular ιρανικό στρατό είναι το κουρδικό αντάρτικο. Όχι γενικά: ειδικά το κουρδικό αντάρτικο που Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ και Ριάντ «σπρώχνουν» κατά του ιράν, απ’ τα βουνά του ανατολικού ιρακινού κουρδιστάν.

Εδώ και μερικές εβδομάδες, περιοδικά, η τουρκική αεροπορία και το ιρανικό πυροβολικό κτυπούν ορεινές θέσεις αυτών των ενόπλων, μέσα στο βόρειο ιράκ, στην περιοχή που τυπικά ελέγχεται απ’ τους πεσμεγκρά. To είχαμε πιθανολογήσει έγκαιρα, και φαίνεται πως ισχύει: η «αναβίωση» αυτού του «εθνικοαπελευθερωτικού» στα βορειοδυτικά του ιράν είναι ένα απ’ τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της Τεχεράνης, μετά τις επιτυχίες της στο συριακό πεδίο μάχης.

Ο συντονισμός σ’ αυτές τις επιχειρήσεις, το μέλλον τους, και το ευρύτερο «πολιτικό περιβάλλον» (οι κούρδοι του ιράκ έχουν αναγγείλει δημοψήφισμα δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους για τις 25 Σεπτέμβρη…) θα μπορούσε να είναι όντως αντικείμενο συζήτησης του Bagheri τόσο με τον Erdogan όσο και με τον τούρκο αρχιστράτηγο Hulusi Akar. Στο βαθμό που, απ’ την μεριά της Τεχεράνης, την υπόθεση έχει αναλάβει κατ’ αρχήν (και) ο regular στρατός – κάτι πρέπει να κάνει κι αυτός!

Την σοβαρότητα της υπόθεσης δείχνει και η απόφαση της Άγκυρας να κτίσει τείχος σε ένα μέρος των συνόρων της με την Τεχεράνη. Προφανώς το θέμα δεν αφορά μετανάστες απ’ το αφγανιστάν και το πακιστάν, αλλά τα πέρα δώθε κούρδων ενόπλων μεταξύ ιράν και τουρκίας.

Είμαστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες συναντήσεις γι’ αυτό το θέμα…