Year: 2017

Σκοτεινά κι αόρατα

Παρασκευή 25 Αυγούστου. Όταν στις 3 Φλεβάρη του 2016 βρέθηκε πεταμένο στην άκρη της οτοστράντα Καΐρου Αλεξάνδρειας το πτώμα του 28χρονου ιταλού φοιτητή Giulio Regeni, οι συγγενείς του, οι φίλοι του, και γρήγορα οι πάντες κατάλαβαν ποιοί ήταν οι δολοφόνοι του: το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα της χούντας του Καΐρου.

Ο αδελφός των ελλήνων Σίσι φυσικά το αρνήθηκε θυμωμένος. Η πρώτη προσπάθεια του να «ξεκαρφωθεί» ήταν θεαματική: μπάτσοι της «αντιτρομοκρατικής» του μπούκαραν σε ένα διαμέρισμα σ’ ένα απ’ τα φτωχά προάστεια του Καΐρου, γάζωσαν 4 άτομα (άντρες) που ήταν μέσα, άφησαν λίγα πράγματα του Regeni (ένα παπούτσι, την τσάντα του) και ύστερα φώναξαν τους δημοσιογράφους. Ιδού: αυτοί τον σκότωσαν! Τον απήγαγαν για λύτρα, τον βασάνισαν, και τον σκότωσαν… Να και τα στοιχεία: τα πράγματά του μέσα στο διαμέρισμα.

Κανείς δεν το έφαγε! Λύτρα δεν είχαν ζητηθεί απ’ την οικογένεια του Regeni. Κυρίως, όμως, τα σημάδια στο κορμί του έδειχναν ότι τα βασανιστήρια ήταν επαγγελματικά. Η προσπάθεια απέτυχε· αλλά ήταν μια προσπάθεια! Φυσικά ποτέ κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει ποιοί ήταν αυτοί οι 4 που εκτελέστηκαν σαν «ένοχοι» για την δολοφονία του Regeni. Οι οικογένειές τους και οι φίλοι τους ξέρουν· αλλά ποιος ασχολείται;

Θυμηθήκαμε αυτήν την αιγυπτιακή εκτέλεση «κακούργων» επειδή η εκτέλεση των «5 τρομοκρατών» στην Camprils μας φαίνεται, ας το πούμε έτσι, «μυστηριώδης». Ένα video που κυκλοφόρησε σαν υποτίθεται «σχετικό» απλά δεν δείχνει τίποτα· και υπάρχουν διάφορα που δεν φαίνονται να «κολάνε». Όπως, για παράδειγμα, ότι οι καταραμένοι πήγαν να σκοτώσουν με αυτοκίνητο, αλλά μπήκαν μέσα σ’ αυτό πέντε… Γιατί;

Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα· δεν ξέρουμε. Να θυμίσουμε όμως ότι δυο φορές η γαλλική αντιτρομοκρατική έκανε αντίστοιχα «θαύματα». Την πρώτη φορά, μετά την επίθεση στο charlie hebdo, όταν ενοχοποίησε κάποιον που θα τον εκτελούσε σίγουρα, σαν «ύποπτο» – δηλαδή «βέβαιο», αν δεν είχε την πρόνοια να παρουσιαστεί μόνος του σε αστυνομικό τμήμα, δείχνοντας το άλλοθί του. Και μετά, στην υπόθεση του Bataclan, όταν με 140 σφαίρες οι φρουροί του νόμου εκτέλεσαν δύο ή τρία άτομα σε ένα διαμέρισμα, υποστηρίζοντας ότι ήταν πάνοπλα κλπ, μόνο για να αποδειχθεί (μετά από μέρες όμως…) ότι δεν βρέθηκε ούτε πιστόλι μέσα στο διαμέρισμα. Το πιθανότερο είναι ότι οι δολοφονημένοι ήταν απλοί τοξικοί – και άσχετοι με την «τρομοκρατική επίθεση».

Ωστόσο όλα τα σκεπάζει η καλά καθοδηγούμενη λήθη. Τι σημασία έχει ποιοί δολοφονούνται εξωδικαστικά; Σημασία έχει η «αλήθεια» των αρχών…

Ο πιτσιρικάς απ’ την αφρική

Παρασκευή 25 Αυγούστου. Οι καταλανοί σε γενικές γραμμές δεν είναι ρατσιστές, το αντίθετο, και το έχουν δείξει (εξαιρουμένων των σχέσεων εργασίας, των μισθών, κλπ – φυσικά!). Ο πόνος τους για την σφαγή στην Rambla δεν θα ξεχαστεί γρηγορότερα απ’ ότι συμβαίνει γενικά στις θεαματικές κοινωνίες, αλλά δεν πρόκειται να στραφούν κατά των «ξένων» ή των «μουσουλμάνων». Το πολύ πολύ, αν γίνει τελικά το δημοψήφισμα στις 1 Οκτώβρη, κι αν θεωρήσουν ότι οι «τρομοκρατικές επιθέσεις» ήταν στημένες, να ζυγίσουν αν έχουν την «ανεξάρτητη αντιτρομοκρατία» που χρειάζεται η εποχή, ή όχι… Πάντως η βιαστική «αγκαλιά» που προσέφερε η Μαδρίτη κι όλη η μαφία της, απ’ τον βασιλιά μέχρι τον πρωθυπουργό (που λίγες ημέρες πριν το κακό είχε αναγκαστεί να καταθέσει σαν ύποπτος για κάποια «σκάνδαλα»), θα μπορούσε να προκαλέσει και τα ανάποδα αποτελέσματα…

Αυτά είναι πολιτική… Ένας εικοσάχρονος με γαλλικό διαβατήριο και μαυριτανο-σενεγαλο (απ’ την μάνα του) – μαλινέζικη (απ’ τον πατέρα του) καταγωγή σίγουρα θα απαλύνει την στεναχώρια του φετινού καλοκαιριού· οπωσδήποτε για τους οπαδούς της Barca. Ο Ousmane Dembélé (για ποδόσφαιρο μιλάμε διάολε!) έδειξε στη γερμανία και στη Dortmund ικανότητες που θα βοηθήσουν να ξεχαστεί η απώλεια του Meymar (αυτό ήταν το πρώτο «τρομοκρατικό» κτύπημα!). Είναι ποδοσφαιροδιάολος, μαζεύει τους αμυντικούς πάνω του και τους ζαλίζει, «βλέπει γήπεδο»· αλλά θα πρέπει να μάθει και μερικά πράγματα ακόμα…

Θα χρειαστεί, επίσης, ο αργεντίνος Messi να ξεπεράσει την λάτιν προτίμησή του και τους περιορισμούς της· αν έχει τέτοια. Μπαλαδόρος είναι, λογικά θα πρέπει να στηρίξει και αυτόν τον «μικρό»…

Εθνική υπερηφάνεια

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Η ομοσπονδία χάντμπολ ελλάδας (ο.χ.ε.) διοικείται απ’ τις «υπηρεσίες»; Πολύ πιθανό αν κρίνουμε απ’ το γεγονός ότι η εθνική νεανίδων πήγε μεν στα Σκόπια για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά αποχώρησε απ’ τον αγώνα με την αντίστοιχη εθνική του μακεδονικού κράτους, επειδή (λέει) στις φανέλες της έγραφε «macedonia», ενώ το ίδιο ήταν και το όνομα του γηπέδου. Φαίνεται πως η ο.χ.ε. δεν ξέρει το όνομα του κράτους. Ίσως είχε την απαίτηση όταν εμφανίζεται έλληνας όλες οι επιγραφές, οι φανέλες, τα χαρτονομίσματα, οι πινακίδες στα αυτοκίνητα, τα πάντα, να μετατρέπονται σε “fyrom”.

Για όσες / όσους έχουν βασικές γνώσεις περί αθλητισμού και σπορ, ειδικά σε επίπεδο πρωταθλητισμού, το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Οι κοπέλλες προπονούνταν επί μήνες για την συμμετοχή στο ευρωπρωτάθλημα… Τα αφεντικά τους (η ο.χ.ε.) τις άφησαν και τις πήγαν στα Σκόπια μόνο και μόνο για να τις χρησιμοποιήσουν σα γάντια του μποξ: για να κάνουν “τα μούτρα κρέας” των παλιάνθρωπων “σκοπιανών”. (Εκτός αν το πράγμα σκηνοθετήθηκε απ’ τον φόβο της τελευταίας θέσης!!!) Μεγάλο ξενέρωμα για τις αθλήτριες ο μεγάλος θρίαμβος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής!

Το πιθανότερο είναι, βέβαια, ότι έγινε ρόμπα (κανείς άλλος δεν αποχώρησε, και πώς αλλιώς;) αλλά έτσι είναι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός. Κουτσαβάκικος. Όταν δεν μπορεί να πουλήσει τσαμπουκά, εκλύει την μιζέρια και την κουτοπόνηρη βλακεία του έθνους.

Το πόσο βρωμάει εθνικιστική μεθόδευση αυτό το περιστατικό αποδεικνύεται απ’ το ότι την ελληνική εθνική, μετά την ηρωϊκή επιτροφή της στα πάτρια εδάφη, την κάλεσε για τα συγχαρίκια ποιός;… Ο πρόεδρος Πάκης (Προκόπης Παυλόπουλος…)!! Κοτζάμ πρόεδρος της δημοκρατίας να συγχαίρει μια ομάδα που την έκανε απ’ το ευρωπρωτάθλημα;!! (Dirty job πρόεδρε, but someone has to do it!) Τι άραγε θα κάνει η ίδια ή οποιαδήποτε άλλη ελληνική «εθνική», σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα οπουδήποτε στην γηραιά ήπειρο, αν βρεθεί απέναντι σε «εθνική» του μακεδονικού κράτους; Θα αποχωρήσει; Ή θα μουτζουρώσει με σπρέι τις φανέλες του εχθρού;

Να τι δήλωσε όλο καμάρι ο πρόεδρος Πάκης στις νεαρές αθλήτριες:

Να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ! Και θέλω δημόσια να εξηγήσω για ποιο λόγο έγινε αυτή η πρόσκληση. Να θυμάστε ότι η στάση σας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το οποίο διεξήχθη στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ήταν μια στάση συνέπειας και ευθύνης. Όχι μόνο απέναντι στην πατρίδα μας, αλλά απέναντι στο αθλητικό ιδεώδες, απέναντι στο αθλητικό πνεύμα.

Για το ξέρετε άλλωστε, δεν χρειάζεται να το εξηγήσω εγώ: Το γνήσιο αθλητικό πνεύμα, το γνήσιο αθλητικό ιδεώδες δεν συμβιβάζεται, με χονδροειδείς παραχαράξεις της Ιστορίας, οι οποίες μάλιστα εκδηλώνουν τάσεις αλυτρωτισμού, προσβάλλουν ακόμη και αυτό τούτο, το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Αυτό που κάνατε, λοιπόν σας τιμά γιατί υπερασπιστήκατε και την πατρίδα μας, αλλά και τον αθλητισμό. Και μάλιστα από μια χώρα που γέννησε το Ολυμπιακό ιδεώδες, το οποίο είναι σύμφυτο με την ιστορική αλήθεια και με την ειρήνη. Θέλω με την ευκαιρία αυτή να τονίσω προς τη γειτονική χώρα, ότι όσο συνεχίζει αυτήν την τακτική, που, όπως είπα, είναι αντίθετη με το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο λόγω του αλυτρωτισμού που αποπνέει, η ίδια υπονομεύει την ευρωπαϊκή της πορεία.

Παπατζιλίκια του κερατά! Τι σημαίνουν αυτά; Το ελληνικό βαθύ κράτος, εν όψει ενός “νέου γύρου διαπραγματεύσεων για το όνομα” που δεν μπορεί να τον αποφύγει, αλλά και έχοντας απέναντί του (στα Σκόπια) μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στην ευρώπη, αρχίζει το κούρντισμα: δημιουργούμε προβλήματα, στα οποία φταίνε “αυτοί”. Προσπαθούμε να τους εκθέσουμε στα μάτια τρίτων…

Αυτήν την τακτική υπηρέτησε η ο.χ.ε.. Το απέδειξε κοτζάμ πρόεδρος της δημοκρατίας, που κι αυτός ένας υπάλληλος του βαθέος κράτους είναι, κι εκτός απ’ τα προγραμματισμένα κάνει και έκτακτα μεροκάματα.  Και θα συνεχιστεί αυτή η τακτική. Είναι τα εθνικά special εφφέ (καπνός, βροντές, αστραπές…) απ’ όπου θα βγει την κατάλληλη στιγμή ο εκπρόσωπος του βαθέος κράτους, ο ογκόλιθος Nick the greek, και θα βροντοφωνάξει:

Αυτοί είναι εχθροί της ιστορίας, του πολιτισμού, της ευρώπης και της ανθρωπότητας… αληταράδες δηλαδή! Εμείς δεν μιλάμε μ’ αυτούς…

Θα προτιμούσαν να το έχουν φάει…

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Μικρό κουΐζ: πού θα περιμένατε να διαβάσετε τα πιο κάτω;

Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό, ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Προκύπτει μάλιστα περισσότερο από τις ομοιότητες και λιγότερο από τις διαφορές τους. Οι ιδεολογίες τους στην πραγματικότητα είναι “κοσμικές” θρησκείες. Οι παλιές θρησκείες είχαν στο κέντρο τους τον Θεό, οι νέες θρησκείες του φασισμού και του σταλινικού κομμουνισμού είχαν στο κέντρο τους το κράτος.

… Η άκρα δεξιά ιδεολογία πιστεύει ακράδαντα στο μεγάλο και δυνατό κράτος, και ιδιαίτερα στο εθνικό κράτος. Το εθνικό κράτος πάει αγκαζέ βέβαια με το εθνικό νόμισμα, την εθνική οικονομία και την… αυτάρκεια, τον εθνικό στρατό, τα εθνικά σύνορα και τον αμόλυντο εθνικό πολιτισμό.

… Η άκρα Αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη… Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να δημιουργήσει νέες ανίκανες κυρίαρχες τάσεις, την κρατική και την κομματική νομενκλατούρα που λεηλατούσε τον πλούτο που παρήγαγε ο λαός και οι εργαζόμενες τάξεις. Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού.

… Το μίσος για τη δημοκρατία, εξάλλου, είναι το πεδίο όπου συγκλίνουν πρακτικά και οι δύο ακραίες ιδεολογίες, αλλά και το σημείο που προκαλεί την αβυσσαλέα έχθρα μεταξύ τους. Η κάθε ακραία ιδεολογία επιδιώκει την καταστροφή της δημοκρατίας για λογαριασμό της, για να επιβάλει το δικό της καθεστώς: το φασιστικό ή σοβιετικό κράτος. Επειδή ήταν τόσο όμοια μεταξύ τους στη μεταχείριση των λαών, γι’ αυτό είχαν τόσο αβυσσαλέο μίσος μεταξύ τους. Ήθελαν τις εργαζόμενες τάξεις να τις μετατρέψουν σε υπηκόους του δικού τους κράτους! Η κατάργηση της δημοκρατίας ήταν το μέσον για τη δημιουργία του σοβιετικού ή του φασιστικού κράτους…

Που θα το διαβάζατε αυτό; Πιθανότατα στην πρόσκληση για το διάσημο πια (τόση διαφήμιση στην ελλάδα μόνο ηλίθιοι θα την έκαναν!) “συνέδριο” που έκανε χτες η εσθονική προεδρία της ε.ε…

Αμ δε!!! Πρόκειται για αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην κομματική εφημερίδα του συ.ριζ.α., και νυν κυβερνητική, “αυγή”. Πολύ πρόσφατα. Μόλις πριν 1,5 μήνα. Στις 15 του περασμένου Ιούλη. Υπό τον τίτλο “οι ακραίες ιδεολογίες ονειρεύονται μεγάλο, όχι ανεπτυγμένο κράτος”.

Θα πουν κάποιοι: ντάξει, αλλά ήταν ενυπόγραφο άρθρο, “γνώμης”. Σωστά. Από πρώην “σύντροφο” και πρώην αρχισυντάκτη της αυγής, του “κλίματος δημ.αρ.” πια (γι’ αυτό και έχει “πνιγεί” διακομματικά…). Σωστά. Άρα δεν εκφράζει ούτε την εφημερίδα της κυβέρνησης ούτε την ροζ πλευρά της. Μμμμ… αυτό δεν το ξέρουμε.

Όμως ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων, η δημοσίευση τέτοιων απόψεων στην “αυγή” σημαίνει αυτό: ότι βρίσκονται μέσα στο “όριο ιδεολογικής και πολιτικής ανοχής” του ροζ κόμματος. Οπότε τις δημοσιεύει επειδή “τις κουβεντιάζει”. (Αν τις υπογράφουν και οι δεξιοί; Και με τα δύο χέρια!)

Τότε γιατί (παριστάνουν ότι) τρώγονται;

Ίσως γι’ αυτό: πριν 5 σχεδόν χρόνια, ο ψεκασμένος επικεφαλής του ακροδεξιού κυβερνητικού συνεταίρου, είχε αποκαλυφθεί. Συνεντευξιαζόμενος στο (φιλοσυριζιακό τότε) unfollow (τ. 10, Οκτώβρης του 2012) το είχε πει έξω απ’ τα δόντια: είμαστε όλοι κομμουνιστές!

Καταλαβαίνετε τώρα: όταν ένας πυλώνας του ελληνικού κράτους / βαθέος κράτους (υπ.αμ., μην το ξεχνάτε) είναι «ακροδεξιός» plus «κομμουνιστής» το ποια πλευρά του είναι (από ιστορική άποψη) «εγκληματική» και ποια όχι, μπορεί να προκαλέσει καυγάδες.

Δεν είναι τόσο απλό…

Μια «ελλάδα» του βορρά;

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Η εσθονία δεν έχει καμμία ομοιότητα με το ελλαδιστάν. Εκτός, ίσως, από ένα βασικό σημείο που αφορά την κυρίαρχη ιδεολογία: το σύμπλεγμα κατωτερότητας (: κόμπλεξ) απέναντι στην ιστορία.

Με πληθυσμό ίσα ίσα 1,5 μύριο ψυχές η εσθονία είναι ένα μικρό κράτος του ευρωπαϊκού βορρά. Εντυπωσιακά τοπία και εντυπωσιακή τάξη: η κυρίαρχη κουλτούρα (και) στην εσθονία έχει μια τόσο έντονη και συστηματική ροπή στον «σεβασμό του νόμου» ώστε για τους νοτιοευρωπαίους (και όχι μόνο για τους έλληνες) το εσθονικό κράτος είναι ύποπτο για κάποιον κακόφημο –ισμό. Πράγμα όχι εντελώς αυθαίρετο.

Εν τω μεταξύ, ίσως επειδή αυτή η νομιμοφροσύνη είναι βασικός παράγοντας, ο εσθονικός καπιταλισμός (αφού ξεφορτώθηκε το «πλεονάζον εργατικό δυναμικό»: μετανάστες στην ε.ε.) έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τελευταία πληροφορία: διασυνδεδεμένη τραπεζικά με τα μεγάλα μαγαζιά της κεντρικής ευρώπης, η εσθονία ήταν απ’ τα πρώτα κράτη που βούλιαξαν στην κρίση (αλλά και αναδιάρθρωση) μετά το 2008.

Όμως η εθνική μυθολογία είναι εντελώς άλλο πράγμα. Το ¼ του πληθυσμού της εσθονίας είναι ρωσικής καταγωγής. Κι έτσι το Tallinn στέκεται πάντα έντρομο: όχι μπροστά στην “εθνική” ανομοιογένεια της επικράτειάς του, αλλά απέναντι στο γεγονός ότι δεν μπορεί να επιβάλει την εθνική ομογενοποίηση με τους “κομψούς” (καταλαβαίνετε…) τρόπους του 20ου αιώνα. Και γιατί να την επιβάλλει; Επειδή (φοβάται ότι) ο ένας στους τέσσρεις κατοίκους μπορεί να είναι ή να αποδειχθεί “πράκτορας του εχθρού”. Της Μόσχας.

Εδώ βρίσκεται η έκκεντρη ομοιότητα με το ελλαδιστάν. Στα μέρη μας μια χούφτα μετανάστες απ’ την συρία ή το ιράκ κτυπάνε στο φασισταριό τις καμπάνες της “μουσουλμανοποίησης της χώρας”. Στο Tallinn ένα μεγαλύτερο ποσοστό ντόπιων “αλλοεθνών” κτυπάει στο εσθονικό φασισταριό τις καμπάνες της επέμβασης του ρωσικού στρατού. Κι έτσι το εσθονικό καθεστώς ισορροπεί αβέβαια ανάμεσα στην προοπτική της «αφομοίωσης» (που έχει λίγους υποστηρικτές) και στην τακτική των εσθονών νεοναζί: να τους διώξουμε (τους «ρώσους»). Αν οι έλληνες δεν ήταν τόσο άρρωστα ρωσόφιλοι θα αγκάλιαζαν τους εσθονούς: ναι ρε, να τους πετάξουμε στη θάλασσα (ο καθένας τους δικούς του…)!!!

Δεν είναι αξιολύπητο το εσθονικό καθεστώς! Ούτε οι λαχανιασμένες ανασκαφές του στην ιστορία (του) θα το σώσουν. Αλλά στο ελλαδιστάν θα έπρεπε να υπάρχει κατανόηση για την εσθονική περίπτωση και την ρωσοφοβία του: εδώ οι μιναρέδες έχουν κουρευτεί, και απ’ το Μοναστηράκι (που μπήκε στη θέση του καμπαναριό…) μέχρι σχεδόν οπουδήποτε αλλού δεν φτάνει η επιρροή της συνθήκης της Λωζάνης, τα τζαμιά έχουν σχεδόν εξαφανιστεί… μην τυχόν και εγείρει αξιώσεις ο «εθνικός εχθρός». E, ο δικός τους, είναι διαφορετικός· και τι μ’ αυτό;

Τι να κάνουν και οι εσθονοί «πατριώτες»; Κάνουν συνέδρια ελπίζοντας στο ελληνικό know how. Μάταια προς το παρόν…

Συνοριακές επιχειρήσεις

Τετάρτη 23 Αυγούστου. Ο Ερντογάν το ανακοίνωσε προχτές (στις 21/8) αλλά εσείς το ξέρετε ήδη απ’ τις 17/8: οι συζητήσεις με τον αρχιστράτηγο του regular ιρανικού στρατού αφορούσαν πράγματι την αντιμετώπιση των (λίγων μεν, με «γερές πλάτες» δε) ανταρτών του pjak, του «ιρανικού κλάδου» του κουρδικού pkk.

Απ’ τα λεγόμενα του τούρκου προέδρου (αλλά και τις ανακοινώσεις του Bagheri όταν γύρισε στο ιράν) καταλαβαίνουμε ότι Άγκυρα και Τεχεράνη θα κλιμακώνουν ευκαιριακά, όταν κρίνουν πως χρειάζεται, αυτό που έχουν ξεκινήσει, κοινές επιχειρήσεις δηλαδή στα σύνορα ιράκ / ιράν, στη μεριά του ιράκ, στα ορεινά κρησφύγετα του pjak. Προκύπτει επίσης καθαρά ότι το κτίσιμο του τείχους των σχεδόν 200 χιλιομέτρων στα σύνορα τουρκίας / ιράν γίνεται εν γνώσει και με την συμφωνία της Τεχεράνης.

Η «συνεργασία» σ’ αυτό το σημείο της μέσης Ανατολής, δείχνει ότι παρά τις (προφανώς σκόπιμες) αντίθετες φήμες, Άγκυρα και Τεχεράνη είναι καλά συγχρονισμένες και στο συριακό πεδίο μάχης.

(Οι «φρουροί της επανάστασης» δήλωσαν ότι δεν έχουν συμφωνήσει για επιθέσεις εκτός συνόρων, στο ιρακινό έδαφος δηλαδή… Αλλά την δουλειά του πυροβολικού μπορεί να την κάνει και ο regular στρατός! Οπότε ο καθένας στον τομέα του…)

Μεσανατολικές διευθετήσεις

Τετάρτη 23 Αυγούστου. Σημασία έχουν οι ευρύτεροι συσχετισμοί, τους οποίους έρχεται να μπλέξει σοβαρά το ανακοινωμένο για τις 25 Σεπτέμβρη ανεξαρτησιακό δημοψήφισμα στο ιρακινό κουρδιστάν. Είναι βέβαιο ότι ακόμα κι αν γίνει, ακόμα κι αν είναι «θετικό», κανείς δεν θα αναγνωρίσει επίσημα αυτό το «κράτος». Όπως είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα ελέγχει ως ένα βαθμό, οικονομικά κατ’ αρχήν, αυτήν την κουρδική ζώνη.

Υπάρχει όμως και η επίσημη – με – διαφορετικό – τρόπο διάσταση. Κι αυτή λέγεται Ουάσιγκτον. Έχει φυτέψει ήδη βάσεις στην ελεγχόμενη απ’ τις ypg βόρεια συρία· όπως και στο ιράκ. Θα είναι πολύ δύσκολο να ξεριζωθούν από ‘κει, χωρίς ανοικτό πόλεμο.

Συνεπώς Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη, Δαμασκός (αλλά και Βηρυτός, η Χεμπ’ αλλάχ οπωσδήποτε) κερδίζουν μεν τον πόλεμο στο συριακό πεδίο μάχης, αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά το σχέδιο για την διάλυση της συριακής επικράτειας, βρίσκονται όμως μπροστά στην αμερικανική κατοχή τμημάτων του εδάφους, που προσυπογράφεται από τους proxies τους. Δεν μπορούν να την ακυρώσουν, μπορούν όμως να την «σχετικοποιήσουν». Ή να το επιχειρήσουν.

Για να κρατήσουν, επί του εδάφους, τα δικά τους συμφέροντα, χρειάζεται μια αξιόπιστη συμμαχία, ικανή να αντέξει σε βάθος χρόνου. Κι όχι μόνο στρατιωτική: το Κάιρο, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βάζουν τρικλοποδιές σ’ αυτήν την «πολλαπλή συνεννόηση» που αλλάζει σε βάρος τους τα δεδομένα στην ευρύτερη μέση Ανατολή…

Αφγανιστάν

Τετάρτη 23 Αυγούστου. Ο αμερικανικός στρατός έχει βάσεις στο αφγανιστάν. Πέντε ή έξι. Δεν τις έφτιαξε για να τις διαλύσει. Τις έφτιαξε επειδή του χρειάζονται (και) εκεί. Τυπικά είναι νατοϊκές. Ουσιαστικά είναι δικές του. (Το νατο είναι κάπως αβέβαιο).

Όχι ο ψοφιοκούναβος αλλά και ο θεός ο ίδιος να έλεγε «θα φύγουμε», ψέμματα θα ήταν. Το ιδανικό για την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, ειδικά το Λονδίνο, θα ήταν να υπάρχει στην Καμπούλ ένα καθεστώς μαριονέτα που να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της αφγανικής επικράτειας, έτσι ώστε οι αμερικάνοι να περιορίσουν τον στρατό τους στο προσωπικό των βάσεων.

Τέτοιο καθεστώς η Ουάσιγκτον προσπάθησε φιλότιμα να φτιάξει και να στηρίξει. Ο «πρόεδρος» Karzai ήταν ένας τέτοιος «μπροστινός», όπως είναι τώρα ο διάδοχός του απ’ τον Σεπτέμβρη του 2014, Ashraf Ghani. O Karzai δεν κατάφερε να ελέγξει την αφγανική επικράτεια. Ο Ghani ακόμα λιγότερο: οι πιο «ευχάριστοι» υπέρ του υπολογισμοί δείχνουν ότι έχει ήδη χάσει το 40%. Κυρίως απ’ τους ταλιμπάν.

Οι ταλιμπάν θα ήταν, ίσως, λιγότερο πετυχημένοι στην αντεπίθεση που έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια αν οι στόχοι τους δεν συνέπιπταν με εκείνους της Μόσχας, του Πεκίνου· και καμιά φορά από τακτική απόψη με εκείνους της Ισλαμαμπάντ. Το πακιστανικό καθεστώς δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει στην Ουάσιγκτον ή οποιονδήποτε άλλον να αποκτήσει το «πάνω χέρι» στο αφγανιστάν. Συνεπώς έχει συμφέρον να ζορίζονται οι αμερικάνοι… Αυτός είναι ο λόγος που στις χθεσινές του δηλώσεις περί αφγανιστάν ο ψοφιοκούναβος την έπεσε με την γνωστή κομψότητά του στην Ισλαμαμπάντ.

Η Μόσχα και το Πεκίνο απ’ την μεριά τους θέλουν να γίνει (και) το αφγανιστάν ένας βούρκος αίματος για τον αμερικανικό στρατό και τους ντόπιους συμμάχους του… Έως ότου η Ουάσιγκτον αναγκαστεί να παραδεχτεί την ήττα της, να τα μαζέψει και να φύγει εντελώς.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι οι ταλιμπάν έχουν γίνει ιδιαίτερα εφευρετικοί και αξιόμαχοι (και φαίνεται πολύ αποτελεσματικότεροι απ’ τον αμερικανο-εκπαιδευμένο στρατό της Καμπούλ…), καλά εξοπλισμένοι και έχουν τις διακριτικές πλάτες της Μόσχας και του Πεκίνου, αναγκάζει την Ουάσιγκτον να αυξήσει τις δικές της «μπότες στο χώμα» (καθώς και των συμμάχων της, σίγουρα των άγγλων) στο αφγανιστάν. Ωστόσο τα νούμερα είναι ακόμα σχετικά μικρά. Τώρα έχει εκεί περίπου 8.500 κεφάλια, θα τα κάνει (σ’ αυτή τη φάση) 13.000. Αλλά στην κορύφωση της κατοχής πριν λίγα χρόνια ήταν 100.000.

Η Ουάσιγκτον θέλει να προστατέψει τις βάσεις της και τη «νομιμότητα» (;) της παρουσίας τους στο ινδοκούς – τελεία και παύλα. Κανένα ψόφιο κουνάβι δεν θα ήθελε ποτέ κάτι άλλο! Όμως αυτός ακριβώς ο στόχος θα τραβήξει μελλοντικά ακόμα περισσότερο αμερικανικό στρατό σε έναν πόλεμο που γίνεται απ’ το 2001, και είναι πια φανερό ότι δεν μπορεί να κερδίσει.

(φωτογραφία κάτω: η γερμανική αστυνομία έδεσε έναν πατέρα και έναν γυιό με 5.000 χάπια σαν αυτό της φωτογραφίας, ολλανδικής παραγωγής. «Έκσταση» είπε. Λάθος! Είναι καραμέλες ψοφιοκουναβίνης! Πρόκειται για ένα κοκτέιλ βιταμινών που μπορεί να σε ανεβάσει πολύ. Μέχρι και πρόεδρος μπορεί να νομίζεις ότι είσαι…)

Η υπόθεση στο δρόμο της

Τρίτη 22 Αυγούστου. Αφού «εξουδετερώθηκε» και ο τελευταίος «ύποπτος» (ακριβώς: ύποπτος…) για την σφαγή στη Βαρκελώνη, μπορεί ο κάθε φιλήσυχος πολίτης να ξανα-σιγουρευτεί για την αξιοπιστία του κράτους και των υπηρεσιών του…. Του ισπανικού σε πρώτο χρόνο· και κάθε άλλου παρόμοιου αμέσως μετά.

Για να καταλάβει κανείς το βάθος που πρέπει να έχει αυτή η σιγουριά οφείλουμε να θυμίσουμε κάτι. Στις 18 Μάρτη του 2016 «δέθηκε» στις Βρυξέλλες, στη γειτονιά που έμενε, ο «πιο καταζητούμενος τρομοκράτης» ever στην Eυρώπη, μετά τον “Carlos”…. Το γαλλικό κράτος τον είχε βαφτίσει «εγκέφαλο των επιθέσεων και των σφαγών στο Παρίσι», στις 13 Νοέμβρη του 2015 – και όλες οι αστυνομίες της ευρώπης τον κυνηγούσαν παντού. Ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι τον έβλεπαν επίσης παντού: να περνάει πότε τα χ σύνορα και πότε τα ψ, να οδηγεί πότε στην μία οτοστράντα της «ζώνης Σέγκεν» και πότε στην άλλη… κλπ κλπ….

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο γαλλομαροκίνος Salah Abdeslam δεν είχε μετακινηθεί απ’ την γειτονιά του για πολύ καιρό… Πήγαινε απ’ το σπίτι του σ’ εκείνο της μάνας του, και μετά σε φίλους και συγγενείς, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο… Για καλή του τύχη τον εντόπισε η βελγική αστυνομία. Η οποία τον έδεσε πανεύκολα (ο «νο 1 τρομοκράτης» δεν είχε ούτε ένα πιστόλι μαζί του!), πυροβολώντας τον στο πόδι όταν προσπάθησε να ξεφύγει τρέχοντας (!!!). Σίγουρα το ξέρετε: ο κάθε «νο 1 τρομοκράτης», υπεύθυνος για σφαγές, με το αίμα ως τις ρίχες των μαλλιών του, αυτό κάνει: μόλις δει τους μπάτσους έξω απ’ το σπίτι του, βγαίνει άοπλος απ’ την εξώπορτα όπου είναι παρατεταγμένη η στρατοαστυνομία, και προσπαθεί να της ξεφύγει τρέχοντας στο πεζοδρόμιο! Το σχετικό video ήταν και είναι αδιάψευστος μάρτυρας: ο άνθρωπος ήταν τόσο άσχετος με “ισλαμική τρομοκρατία” ώστε το μόνο ανακλαστικό που διέθετε ήταν αυτό του κλεφτρονιού: τρέχω μπας και γλυτώσω!!! (Για όποιον το έφαγε ότι ο τύπος ήταν ο αλ Καπόνε της «ισλαμικής τρομοκρατίας»: καλά κρασιά!)

Όταν το Παρίσι απαίτησε (απαίτησε: δεν αιτήθηκε απλά…) την άμεση έκδοσή του στη γαλλία, η βελγική αστυνομία απάντησε ειρωνικά: εμείς, τουλάχιστον, τους πιάνουμε ζωντανούς· δεν τους σκοτώνουμε… Υποθέτουμε πως μπορείτε να καταλάβετε το δεικτικό νόημα της ειρωνείας. Θα μπορούσε να είναι: «ε, καλά, αν τον είχατε εντοπίσει εσείς, ούτε το πτώμα του δεν θα μπορούσε να εκδοθεί…»

Αυτός, λοιπόν, ο Salah Abdeslam, ο υποτιθέμενος νο 1 “αρχιτρομοκράτης” και “αρχισφάχτης” του Παρισιού, που η πιθανότερη σχέση του ήταν πως ήταν ένας απ’ τους δύο απλούς, χαζούς “πεζικάριους”, που πέταξαν το εκρηκτικό γιλέκο που φορούσαν έξω απ’ το Stade de France και την έκαναν γρήγορα και σβέλτα (οπότε κρυβόταν και από εκείνους του εμφανίστηκαν σαν “isis”), αυτός λοιπόν ο τρισάθλιος, που τον έδεσαν ζωνανό…. τι κάνει; Έχει ξανακούσει κανείς τίποτα για δαύτον; Όχι. Και ούτε θα ξανακούσει, αν μείνει ζωντανός στις γαλλικές φυλακές… Κρίμα: να έχουν οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες στα χέρια τους τον νο 1 δημόσιο κίνδυνο στην ευρώπη και να μην λένε τίποτα; Περίεργο…

Εκτός αν σε καμιά δεκαριά – δεκαπενταριά χρόνια κάποιοι δικηγόροι ασχοληθούν με την υπόθεσή του ζητώντας αναψηλάφιση, με σκοπό να ξεσκεπάσουν εκ των υστέρων τον γαλλικό παρακρατικό σχεδιασμό στο Bataclan και όχι μόνο. Όπως έγινε κάποια στιγμή για την “αλγερινή ισλαμική τρομοκρατία”. Ποιον σχεδιασμό; Ότι οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες «βάφτισαν» τον Abdeslam «αρχιτρομοκράτη» (ενώ ήξεραν ότι ήταν ένα εύπιστο παιδαρέλι που στο τέλος τα παράτησε κι όλας…) για να τον φάει η υπηρεσία δημόσιας τάξης, κι έτσι να κλείσει η υπόθεση της σφαγής στο Παρίσι… Θάβοντας οριστικά τα ένοχα μυστικά.

Γι’ αυτό «καθαρίζονται» οι «ύποπτοι» πολλών τέτοιων σφαγών στο ψαχνό… Για να αποφύγουν, οι έρμοι, τα ζόρια μιας «ακροαματικής διαδικασίας»…. Οι «έρμοι»; Οι πραγματικοί σχεδιαστές δηλαδή! Και για μην υπάρχει κίνδυνος να αποκαλυφθούν αυτά που είναι (παρα)κρατικά μυστικά…

Ούτε μετά από χρόνια…

Προσοχή στις μιμήσεις!

Τρίτη 22 Αυγούστου. Τα αμάξια, ι.χ., βανάκια, νταλίκες, έχουν γίνει «όπλα ευκαιρίας»! Ποιος θα το περίμενε; «Τρομοκράτες» και «βαρεμένοι», «τζιχαντιστές» και «διαταραγμένοι», λύνουν τα φρένα και πατάνε τα γκάζια τους. Φυσικά, χρειάζεται και κάποιο site του «isis» να «αναλάβει την ευθύνη»….

Τι γίνεται όμως με το γεγονός ότι έχει γίνει μόδα αμερικανικά πολεμικά πλοία στην ανατολική ασία να τρακάρουν με ό,τι πλέει στην περιοχή; Ατυχήματα… «Ατυχήματα»; Γιατί τέτοια; Απλό: επειδή δεν αναλαμβάνει την ευθύνη ο καταραμένος isis…

O.K. Πάντως αν (a “big if” που θα έλεγαν και οι τούρκοι) μπει στο μυαλό των ειδικών του αμερικανικού πενταγώνου ότι «κάτι τρέχει εδώ», εμείς στηρίζουμε!!!! Εννοείται: τα στενά της Malacca τα απειλεί ο isis!!!!

Για να μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά…

Περιμένουμε (μάταια…) τα τσακάλια της δημαγωγίας, τοπικής και διεθνούς, να δώσουν έμφαση στα εξής. Πρώτον, το τελευταίο αντιτορπιλικό που έφαγε μια τρύπα «να» στα πλευρά του από τράκο, λεγόταν «John S. McCain» – και με το συμπάθειο δηλαδή: ξέρετε ποιος είναι ο συγκεκριμένος πολιτικός άνδρας· ή όχι;… Δεύτερον, το αρχηγείο του αμερικανικού ναυτικού διέταξε «παγκόσμιο pause» στις επιχειρήσεις του (αφορά και την τρέχουσα άσκηση με τους νοτιοκορεάτες;).

Να άλλη μια απόδειξη ότι ο “isis” είναι κατασκευή μυστικών υπηρεσιών. Αν δεν ήταν, δεν θα σκότωνε αμάχους στην rambla. Θα ασχολιόταν με αμερικανικά πολεμικά…