Δευτέρα 13 Νοέμβρη. Ο πρώτος απ’ έξω που σακάτεψε την ανεξαρτησία των Tuareg το 2012 ήταν «ο ισλαμικός τρόμος» (οι μάχες στο Gao και στο Timbuktu). Ο δεύτερος ήταν «ο λευκός τρόμος» (η γαλλία: επιχείρηση serval). Και τώρα οι αμερικάνοι περιπολούν στα πέριξ. Η εξέγερση του 2012 ήταν η τέταρτη εξέγερση των Tuareg στο μάλι απ’ το 1960. Ενόσω βρίσκονταν δίπλα στο νίγηρα, οι Tuareg ξεκίνησαν επαναστάσεις κατά της κατοχής το 1990 και ξανά το 2007. Και οι σημαντικοί πληθυσμοί των Tuareg στην μπουρκίνα φάσο, την αλγερία και την λιβύη ήταν και παραμένουν οι σύμμαχοι σ’ αυτούς τους απελευθερωτικούς αγώνες.
… Αποδεικνύεται ότι η «ανεξαρτησία» σ’ αυτήν την περιοχή είναι αδύνατη. Το κοινό νόμισμα στο μετα-αποικιακό μάλι, στο νίγηρα και στην μπουρκίνα φάσο, το «δυτικοαφρικανικό φράγκο» ήταν κατευθείαν συνδεδεμένο με το γαλλικό φράγκο και άρα υπό έμμεσο γαλλικό έλεγχο. Και σήμερα, στην κόλαση του μάλι, του νίγηρα και της μπουρκίνα φάσο, όπου η ανθρώπινη ζωή κοστίζει λιγότερο από ένα ή δυο δολάρια τη μέρα, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερο: το ευρώ είναι ο δεσμός – φονιάς που εποπτεύει τις χρηματικές ροές.
Κι όταν αυτές οι μετα-αποικιακές χώρες προσπάθησαν να τα σπάσουν στ’ αλήθεια με την γαλλία και την ευρώπη – όπως προσπάθησε η μπουρκίνα φάσο στη δεκαετία του 1980 υπό την ηγεσία του Thomas Sankara – η Δύση τους εξόντωσε πολιτικά (ο Sankara δολοφονήθηκε το 1987).
Και για να πιστοποιηθεί ότι οι δεσμοί με τη γαλλία και την ευρώπη ήταν αιώνιοι: η δύση έκανε οικονομική γενοκτονία, υπό το πέπλο των διάσημων προγραμμάτων δομικής προσαρμογής του δντ, σ’ όλη την περιοχή. Το καθαρό αποτέλεσμα αυτού του πολιτικού και οικονομικού κεφαλοκλειδώματος ήταν η άφιξη των δυτικών πολυεθνικών. Και η φυγή, που συνεχίζεται ακόμα, εκατομμυρίων οικονομικών προσφύγων.
