Year: 2017

5/2/2017. Τι θα συμβεί, άραγε, αν η μονάδα μέτρησης των αποστάσεων στην ελλάδα αλλάξει, και αντί για το μέτρο (τα πολλαπλάσια και τα υποπολλαπλάσιά του) επιστρέψει, απελευθερωμένη πια η πατρίς απ’ τους εκβιασμούς των δυτικών, στην οργιά; Θα αλλάξουν οι αποστάσεις; Θα έρθουν οι πόλεις ή οι γειτονιές κοντύτερα μεταξύ τους; Θα απομακρυνθούν; Όχι, τίποτα δεν θα αλλάξει στις αποστάσεις! Θα αλλάξουν τα νούμερα. Αντί για “180 μέτρα” θα λες “100 οργιές”.
Τι θα συμβεί, άραγε, αν αλλάξει το γενικό ισοδύναμο των ανταλλαγών, η μονάδα “μέτρησης” της πραγματοποίησης της αποσπώμενης υπεραξίας, το νόμισμα; Θα αλλάξουν οι ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης και κυριαρχίας; Όχι. Τίποτα δεν θα αλλάξει επ’ αυτού.
Όμως επειδή οι ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης και κυριαρχίας είναι πολύ πιο σύνθετες απ’ τις χιλιομετρικές αποστάσεις, μπορεί, πράγματι, το “νομισματικό μέτρο” και η αλλαγή του, άλλους να ξεγελάσει και άλλους να ωφελήσει. Για παράδειγμα, όλοι όσοι έχουν καταθέσεις σε ευρώ ή σε δολάρια (ή σε στερλίνες…) εκτός συνόρων (και, φυσικά, δεν το φωνάζουν!), θα γίνουν πολύ περισσότερο πλούσιοι αν οι “αξίες” (δηλαδή είτε το “πάγιο κεφάλαιο” είτε το “μεταβλητό κεφάλαιο”, η εργασία είναι αυτό το δεύτερο) αρχίσουν να τιμολογούνται με μια φτηνή δραχμή. Αντίθετα, αυτοί που τους κλέβουν με χίλιους τρόπους την δουλειά, θα νομίσουν ότι τους κλέβουν λιγότερο αν πιάσουν στα χέρια τους νομίσματα με περισσότερα μηδενικά απ’ ό,τι τώρα. Μόνο για να διαπιστώσουν όταν θα είναι αργά ότι τους κλέβουν με έναν επιπλέον τρόπο: νομισματικά.
Το έδαφος είναι έτοιμο για ένα σεβαστό τμήμα του πληθυσμού. Είναι αυτό που «ανακάλυψε» όψιμα πως όταν «μπήκαμε στο ευρώ», πράγματα που πριν έκαναν «50 δραχμές» πήγαν στο «Ο.5 ευρώ» – δηλαδή 170 δραχμές (με βάση την ισοτιμία εισόδου στο σκληρό νόμισμα). Ποιος φταίει που μας έκλεβαν; αναρωτιούνται φωναχτά τα τσακάλια. Και απαντούν θριαμβευτικά: το ευρώ!
Όχι βέβαια! Δεν έκλεψε κανέναν το νόμισμα! Οι έμποροι σας (μας) έκλεψαν!!! Κι αυτό έγινε παρότι οι καταραμένες «ευρωπαϊκές αρχές» είχαν προειδοποιήσει έγκαιρα, ότι για να αποφευχθεί αυτή η λεηλασία – μέσω – «αριθμητικών» απατών χρειάζονταν σε κάθε κράτος τα εξής δύο: πρώτον να μείνουν οι τιμές για καιρό και στα δύο νομίσματα, το «παλιό» (π.χ. την δραχμή) και το «καινούργιο» (το ευρώ) ώστε οι καταναλωτές να συνηθίζουν την σχέση και να μην πέφτουν θύματα απάτης· και δεύτερον σκληροί και διαρκείς αγορανομικοί έλεγχοι, εναντίον των απατεώνων εμπόρων… (Εννοείται ότι στο ελλαδιστάν αυτά δεν έγιναν… Ή έγιναν «για τα μάτια του κόσμου»…)
Ο τρόπος που έγινε εκείνη η μετάβαση, απ’ την δραχμή στο ευρώ, από νόμισμα σε νόμισμα, από «μέτρο / γενικό ισοδύναμο» σε «μέτρο / γενικό ισοδύναμο», πάλι σχέσεις ταξικής κυριαρχίας αντανακλούσε… Αν οι τιμές των εμπορευμάτων (δηλαδή οι έμποροι) αξιοποίησαν την οπτική απάτη των αριθμών, δεν έγινε τίποτα τέτοιο με τους μισθούς μας! Εκεί τα αφεντικά ήταν πολύ προσεκτικά! Κι ό,τι στρογγύλευαν ήταν προς τα κάτω.
Επειδή για τέτοιες σχέσεις επρόκειτο, δεν είναι καθόλου παράδοξο που οι τωρινοί εραστές της δραχμής μια χαρά ήταν τόσα χρόνια με το ευρώ! Το πρόβλημά τους άρχισε όταν εμφανίστηκαν διάφοροι δημαγωγοί «ειδικοί» (εγκάθετοι της αμερικανο/αγγλόσφαιρας υποψιαζόμαστε…) και άρχισαν να υπόσχονται την «σωτηρία» (δηλαδή την επιστροφή σε κάποιες μυθικές «χρυσές εποχές») με πολλά μηδενικά. Εθνικά αυτή τη φορά.
Κι έτσι, οι μικροαστοί πάντρεψαν ξανά τον εθνικισμό τους με την τσέπη τους, κατ’ αρχήν φαντασιακά.

5/2/2017. Ο αγαπημένος μας κυρ Γιάνης είναι εδώ! Μύρισε αίμα (;) και θέλει να (μας) ξανασώσει. Τόχω έτοιμο στο σχέδιο (για τη δραχμή…) υπονοεί, συνεντευξιαζόμενος (στην εφ. συν.) και πείτε στον Αλέξη ότι τόχω αφήσει πάνω στο ψυγείο, δίπλα στην ψωμιέρα. (Έγινε μαλακία Γιάνη! Μπορεί να το πέταξε μαζί με τις αποδείξεις που μάζευε για το ’15…. Μήπως μπορείς να το ξαναφτιάξεις;)
Το μόνο επιμέρους δίκιο που έχει ο κυρ Γιάνης, και δεν το λέει (ακόμα) καθαρά, είναι το εξής: όσο πιο πολύ pos παίζει, τόσο ευκολότερο είναι τα ευρώ στα κιτάπια των προσωπικών λογαριασμών να γίνουν ρούμποι – και τα ευρώ να μείνουν στις τράπεζες. Αλλά αυτό είναι μικρό μονάχα μέρος της ιστορίας «βουτιά από ψηλά σε ατσαλένια θάλασσα».
Απομένει να δούμε πόσες άλλες ύαινες (της νομισματικής εθνικής απελευθέρωσης) θα αρχίσουν να μαζεύονται, αφού μυρίζουν ψοφίμι. Απομένει, επίσης, να δούμε τι (θα) κάνει ο κύριος υπουργός «οικονομίας και ανάπτυξης» – Levy Institute δηλαδή.

5/2/2017. Ο επίσης αγαπημένος μας κυρ Λαπαβίτσας συμμετέχει κι αυτός στο χορό των βρυκολάκων. Επιτέλους, κτύπησε! Την είδε ότι η συγκυρία είναι ευνοϊκή και κάνει το come back. Κατέθεσε το πολυαναμενόμενο “σχέδιό” του για την “έξοδο απ’ το ευρώ” – ή έτσι το πουλάει. Δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να ακούσουμε τις ιδέες του από κοντά· έχουμε πολύ σοβαρότερα να κάνουμε. Ξέρουμε όμως το μεγαλείο του ανδρός. Πρόκειται για τον “ειδικό” που έφτιαξε φήμη στο ελλαδιστάν υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει πιο απλό πράγμα στον κόσμο: μια Παρασκευή (έλεγε…) οι τράπεζες θα κλείσουν με ευρώ, και την επόμενη Δευτέρα θα ανοίξουν με δραχμή. Τόσο εύκολα… (Μεγάλο ταλέντο! Είναι απορίας άξιο το γιατί η οικονομολογική / πανεπιστημιακή του καριέρα περιορίστηκε σ’ ένα τριτεύον τμήμα ενός δευτερεύοντος αγγλικού πανεπιστημίου – Οριενταλιστικών σπουδών – και δεν έγινε πρύτανης στο London School of Economics… Θα τον έφαγαν τα συμφέροντα τον δόλιο…)
Αν, πάντως, πιστέψουμε το κολακευτικό ρεπορτάζ φιλικής του εφημερίδας (εφ. συν.) ο γίγαντας (της πολιτικής οικονομίας) κυρ Λαπαβίτσας επιμένει: …Οι καταθέσεις και τα χρέη ατόμων και επιχειρήσεων που εμπίπτουν στην ελληνική νομοθεσία θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα με ισοτιμία 1:1. Για όσα εμπίπτουν σε ξένη νομοθεσία, θα πρέπει να γίνει σχετική διευκόλυνση. Δεν λέει τίποτα για την ανάγκη να αναλάβει ο στρατός την δημόσια τάξη και να μπει δελτίο σχεδόν στα πάντα – αυτά τα είχε πει κάποια άλλη στιγμή, ενδιάμεσα, όταν το “από Παρασκευή σε Δευτέρα όλα είναι ωραία” είχε ξεθωριάσει.
Τι πάει να πει “σχετική διευκόλυνση” μόνο ένας Όλυμπος της οικονομολογίας μπορεί να το διανοηθεί. Να θυμήσουμε πάντως, έτσι, by the way, ότι όλο το (μετά psi) δημόσιο χρέος του ελλαδιστάν “εμπίπτει σε ξένη νομοθεσία”. Οπότε πρέπει να ξύσει τα μολύβια του ο Όλυμπος για την “σχετική διευκόλυνση”. Γιατί το να πει ο (τότε) “τσάρος της οικονομίας της απελευθερωτικής ελληνικής κυβέρνησης” όποιος κι αν είναι ότι, απλά, “δεν πληρώνω ωρέ!”, ακούγεται εύκολο. Τόσο όσο οι φαντασιώσεις.
Και, φυσικά, η ισοτιμία της “νέας δραχμής” με το ευρώ (λέει ότι) θα είναι …. 1:1… Οπότε ο αφελής θα ρωτούσε. Ώρε πολυχρονεμένε οικονομολόγε, μας είπες να φύγουμε απ’ το “σκληρό” ευρώ για να συνέλθουμε, και μας πας σε μια εξίσου “σκληρή” δραχμή; Τι πάει να πει “1:1”;
Τίποτα δεν πάει να πει! Όποιος ξεκίνησε την “πολιτική” καριέρα του σαν παπατζής, σαν παπατζής την συνεχίζει! Και, δόξα τον Αλλάχ, υπάρχουν πολλοί χαρμανιασμένοι έτοιμοι να την ακούσουν…

5/2/2017. Πάνω στα νεύρα του (ασφαλώς) το ψόφιο κουνάβι ξεστόμισε κάτι που είναι εξαιρετικά ελληνικό, αν και δυστυχώς δεν έχει πατενταριστεί. Αποκάλεσε τον ομοπονδιακό δικαστή απ’ το Σιάτλ που ακύρωσε την ταξιδιωτική απαγόρευση …this so-called judge… “Αυτός ο δήθεν δικαστής”. Ψευτο-δικαστής δηλαδή.
Αλλά είναι ελληνική ιδέα να αποκαλείται ότι δεν βολεύει τα εθνικά συμφέροντα “ψευτο-“… Οπότε; Έχουμε εδώ μια ισχυρή ένδειξη ότι είναι αυθεντικός έλλην! (Ίσως κάποιος πρόγονός του λεγόταν Τραμπάκουλας. Και το συντόμεψε επί το αμερικανικότερο…)

4/2/2017. Μόλις πριν δύο μέρες (Ό,τι βρυχάται δεν είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας) σημειώναμε ότι Ήδη η Τεχεράνη κάνει τις κινήσεις της. Ίσως ακολουθήσουν κι άλλοι… Η κίνηση που υπονοούσαμε (αλλά δεν αναφέραμε συγκεκριμένα) ήταν η δοκιμαστική εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου. Με δηλωμένη πολύ πριν τις εκλογές την πρόθεση του ψόφιου κουναβιού να «χαλάσει» την 5 + 1 συμφωνία για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του ιράν, βρήκε την πρώτη ευκαιρία. Ή μήπως άρπαξε την ευκαιρία που του πετάχτηκε κατάλληλα;
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τεχεράνη μπαίνει στη «μαύρη λίστα» της Ουάσιγκτον. Το 2003, μαζί με την Δαμασκό, είχε τοποθετηθεί στον «άξονα του κακού» απ’ την διοίκηση Μπους του Β. Αυτό σήμαινε (και σχεδόν είχε ειπωθεί ρητά) ότι μόλις ο αμερικανικός στρατός ξεμπέρδευε, «στα γρήγορα», με το ιράκ, θα άρχιζε να ασχολείται είτε με την συρία, είτε με το ιράν, είτε και με τους δύο. Το motto των καβλωμένων αμερικάνων πεζοναυτών ήταν τότε «όλοι μπορούν να πάνε στη Βαγδάτη, οι αληθινοί άντρες πηγαίνουν στην Τεχεράνη». Εννοώντας ότι η εκστρατεία «σοκ και δέος» στο ιράκ θα ήταν περίπατος· ενώ η επίθεση στο ιράν θα ήταν «αληθινός πόλεμος, για αληθινούς άντρες».
Όχι μόνο η ιρακινή αντίσταση στην κατοχή αλλά και διάφοροι άλλοι (αλλού στον πλανήτη…) φρόντισαν να συμβεί εκείνο που ειρωνικά είχε σχολιάσει ο Πούτιν: να καθηλωθεί ο αμερικανικός στρατός στο ιράκ… Ωστόσο και το 2004 και το 2005 και το 2006 το ιρανικό καθεστώς ήταν στριμωγμένο. Εξαιτίας του τρόπου που η Ουάσιγκτον (και το Τελ Αβίβ…) ανέμιζαν το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα: σαν απειλή κατά της ανθρωπότητας.
Το 2017 δεν μοιάζει καθόλου με εκείνα τα χρόνια. Οι διαφορές είναι σε βάρος της ψοφιοκουναβίστικης Ουάσιγκτον. Όχι μόνο η Τεχεράνη πέτυχε την συμφωνία 5 + 1, που σημαίνει ότι υπάρχουν κι άλλοι που έχουν λόγο για το αν την παραβίασε με την δοκιμή του βαλλιστικού πυραύλου: οι ηπα, η αγγλία, αλλά και η ρωσία, η κίνα, η γαλλία και η γερμανία… Επιπλέον τώρα έχει μια αρκετά στέρεη συμμαχία με την Μόσχα, το Πεκίνο και την Άγκυρα (παρά το ότι, για προφανείς λόγους σκοπιμότητας, Τεχεράνη και Άγκυρα πότε πότε το παίζουν «θυμωμένοι» μεταξύ τους: πρέπει να πείθουν τους proxies τους στη συρία που μέχρι προχτές ήταν αντίπαλοι…).
Όμως και η Ουάσιγκτον κινητοποιεί τα «χαρτιά» της στη μέση ανατολή στον αντι-ιρανικό σχεδιασμό.

4/2/2017. Αξίζει να το κρατήσουμε: ένα ανώτερο στέλεχος του αμερικανικού πενταγώνου (επί Ομπάμα), η Rosa Brooks, με άρθρο της στο foreign policy, παρουσιάζει τους 4 τρόπους με τους οποίους θα πρέπει το ψόφιο κουνάβι να πάει σπίτι του. Ο τέταρτος είναι …. εντελώς αμερικάνικος: ένα στρατιωτικό πραξικόπημα (εναντίον του) ή, τουλάχιστον, η άρνηση του επιτελείου να ακολουθήσει συγκεκριμένες διαταγές του.
Δεν ξέρουμε τι δουλειά ακριβώς έκανε η κυρία. Θα έπρεπε να το ξέρει όμως: η απειλή πραξικοπήματος εναντίον εκλεγμένης πολιτικής βιτρίνας (και το ψόφιο κουνάβι είναι τέτοιο) είναι θαυμάσια αιτία για επιβολή «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» ώστε να εμποδιστεί. Σα να λέμε: ένας patriot act 2.0 θα μπορούσε να μην χρειάζεται «εξωτερική απειλή».
Εκτός αν η κυρία Brooks δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει.

3/2/2017. Θα ήταν εκτός πραγματικότητας να περιμένει κανείς απ’ την ντόπια δημαγωγία κάποιο “ρεπορτάζ της προκοπής” απ’ την επίσκεψη της καταραμένης Μέρκελ στον καταραμένο Ερντογάν. Ο.Κ. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα οι δυό τους τσακώθηκαν. Η Μέρκελ μίλησε για “ισλαμική τρομοκρατία”, ο Ερντογάν της είπε “αυτό μην το ξαναπείς”, και πάει. Τώρα η Μέρκελ θα αγαπήσει την Αθήνα.
Για όσους χορταίνουν μ’ αυτά δεν υπάρχει σωτηρία. Όχι, σίγουρα, σ’ αυτή τη ζωή. Σε ότι αφορά την φραστική αντιπαράθεση; Η Μέρκελ κάτι είπε για ισλαμιστική τρομοκρατία, ο Ερντογάν απάντησε “αυτό σας παρακαλώ να μην το ξαναπείτε, σαν μουσουλμάνος πρόεδρος δεν μπορώ να το δεχτώ”, και η Μέρκελ ανταπάντησε ότι άλλο ισλαμ-ιστικός και άλλο ισλαμ-ικός. Οπωσδήποτε είναι κληρονόμος της γερμανικής φιλοσοφίας, ο Ερντογάν όχι, αλλά σίγουρα συνεννοήθηκαν. Εξάλλου νωρίτερα είχαν κουβεντιάσει και για την συρία και για τον isis.
Τα υπόλοιπα των κοινών δηλώσεων; Δεν θα δώσουμε ιδιαίτερη σημασία. Τέτοιους καιρούς τα σοβαρά ζητήματα και νταραβέρια δεν βγαίνουν στο μεϊντάνι (εκ του «μεϊντάν» = πλατεία…). Έμμεσα ωστόσο, και προσπαθώντας να δούμε πίσω απ’ τις γραμμές, υποθέτουμε ότι οι δύο κεντρικές πολιτικές βιτρίνες βρήκαν (ή ανανέωσαν) τα σημεία επαφής τους. Υπάρχουν κοντινοί ορίζοντες γι’ αυτά, υπάρχουν και μεσοπρόθεσμοι. Για παράδειγμα οι γερμανοί χριστιανοδημοκράτες θέλουν οπωσδήποτε τις ψήφους των γερμανών ψηφοφόρων τουρκικής καταγωγής που είναι οπαδοί των ισλαμοδημοκρατών. Απ’ την άλλη μεριά το καθεστώς Ερντογάν θέλει μια απευθείας επαφή και συνεννόηση με την πρωτεύουσα της ευρώπης, και όχι μόνο για το ζήτημα «πρόσφυγες απ’ την συρία».
Όσο για τα μεσομακροπρόθεσμα; Αν υποθέταμε ότι αφορούν και τις σχέσεις με τις ηπα θα πέφταμε έξω;